spido

Toen de kindertjes van meneer en mevrouw Spido nog leerlingetjes waren van de Chr. Scholengemeenschap "Vincent van Gogh" te Assen, verbleef daar ook een jongetje met de naam Anne Guus Teerhuis. Hij trad op bij elke muzikale gelegenheid die hem op die school werd gegund en dat waren er gelukkig vele. Een kleine jongen, die met verve, bezieling en een verbluffende speeltechniek heel grote muziek speelde. Hij is inmiddels tandarts geworden, maar treedt nog steeds op als pianist. Dat is een geluk, want het is nog steeds zeer de moeite waard om naar hem te luisteren. Zijn muziek zou je vrije, associatieve jazz kunnen noemen. Geen "free jazz", want Anne Guus respecteert toonsoort, ritme en maat. Maar zijn melodieën gaan alle kanten op die zijn vrije geest worden ingegeven. Geen moment van verveling en voorspelbare routine, dus. Heel bijzonder.

Bram Vermeulen (1946-2004). Grappig, wijs, schokkend, troostend... schitterende CD!

Opnamen uit jaren vijftig en zestig. Wat een geweldige band was het toch! Vooral de jazzklassiekers uit de repertoires van King Oliver, Louis Armstrong, Bix Beiderbecke e.a. worden geweldig vertolkt. (Opvallend: de verbetering van de opnamekwaliteit rond 1960.)

Die samenhang is m.i. van levensbelang: luisteren èn meten. De standaard-meetprotocollen (metingen met sinussignaal i.c.m. lage ingangsspanning en laag uitgangsvermogen) garanderen op zichzelf allerminst goede resultaten. "When the goin' gets tough, the tough get goin'", zegt men terecht. Typisch audio-demonstratiemateriaal stelt vaak veel minder hoge eisen aan de apparatuur dan bijvoorbeeld complexe symfonische muziek.

Een producer die zelf creatief en muzikaal was. Heel uitzonderlijk!

Een grote, ja. Eén van de zéér groten. Een reus, eigenlijk.

Lekker achterover in de luie luisterstoel met ingebouwde hoofdsteun. Voeten op het voetenbankje. Oogjes dicht. Op orkeststerkte luisteren. Heerlijk! De Grammy Award voor Best Pop Instrumental Album is méér dan verdiend. Wat mij betreft, hadden ze die voor jazz ook wel mogen krijgen.

X Leuk, hoor: alle 39 liedjes uit de televisieserie "Kunt U Mij de Weg naar Hamelen vertellen, Meneer? Veel van het beeldmateriaal is helaas verloren gegaan, maar de originele geluidstracks zijn er nog. Uit begin jaren '70, toen de omroepen nog hun best deden iets moois en goeds voor de kinderen te maken. De liedjes (vrolijk, droevig, eng, uitbundig, filosofisch) waren van het genie Joop Stokkermans. Hij zij geprezen tot in eeuwigheid!

Je kunt het wèl meten: stijgtijd, demping, resonanties, lineairiteit, spreiding e.d. Moet je wel een heel goede meetmicrofoon hebben, natuurlijk. Maar je kunt de weergavekwaliteit van een supertweeter gehoormatig alleen beoordelen in een luidsprekersysteem. De aanpassing is hierbij essentieel. Dat werd wel negatief bewezen door diverse supertweeters in combinatie met "trage" conus-middentoners. Overigens: alles boven 20 kHz kan een jong mens niet horen. En op jouw leeftijd... nou ja. En wat je niet kunt horen, beste Wol, bestaat niet. Voor jou, dan.

Over het mogelijke hoorbare effect van een supertweeter die alleen werkzaam is in het frequentiegebied dat voor mensen volstrekt onhoorbaar is, kan ik niets zinnigs zeggen. Net zoals alle andere deelnemers hier. Alsmede de leverancier. Maar ten aanzien van ribbontweeters, ionisatoren, air motion transformers e.d., die wèl effectief zijn in het hoorbare gebied (tot ca. 20 kHz), merk ik op dat ze slechts zo goed klinken als de combinatie van drivers waarin ze worden toegepast. Een ribbontweeter, ionisator, air motion transformer e.d. klinkt namelijk op zichzelf beoordeeld helemaal niet goed of slecht.

Onlangs zag ik een programma over het leven en de muziek van de Britse zangeres Adele. Daarin noemde zij Etta James als haar grootste voorbeeld. Ik herinner mij, dat ook Amy Winehouse vertelde dat Etta James haar belangrijkste inspiratiebron was geweest. In deze box zitten vier CD's, met vier klassieke albums (LP's) uit 1961-1962, alsmede bij elkaar geveegde singletjes uit de jaren daarvóór, beginnend in 1955. Het zou me niet verbazen, als ook Aretha Franklin ooit zou toegeven dat Etta een voorbeeld voor haar was geweest. Navrant: Gisteravond was er een Zembla-uitzending over het meisje Sharleyne, dat jarenlang door haar rondneukende en zich lamzuipende moeder werd verwaarloosd. Jeugdzorg en andere instanties hadden kunnen en moeten ingrijpen, maar deden dat niet. Sharleyne werd dood gevonden onder aan een flat in Hoogeveen, waar zij op de tiende verdieping woonde. Of zij is gesprongen, gevallen of gegooid is tot op de dag van vandaag niet duidelijk. Zie ondermeer http://www.ad.nl/ad/nl/1012/Nederland/article/detail/4246322/2016/02/17/Vader-daagt-gemeente-voor-de-rechter-na-dood-Sharleyne.dhtml Bij het lezen van de informatie over het leven van Etta James, vond ik ondermeer het volgende: https://en.wikipedia.org/wiki/Etta_James

Ze konden vast geen Ortofon AS212 arm te pakken krijgen... (Overigens zijn de beste TP-armen - met magnetische anti-skating - veel beter dan menigeen denkt te weten.)

Why should the beautiful die? (uit: "Ah, May the Red Rose Live Alway!", Stephen C. Foster)

Machtig mooie muziek. Subliem samenspel.

http://www.discogs.com/JS-Bach--Antonio-Vivaldi--Max-Bruch-Dubbelconcert-Voor-Viool-En-Hobo-Concert-Voor-2-Violen-Vioolconc/release/998684 Als schaduwen des doods je overvallen, ga je nog eens bij je geliefden langs. Bij mensen, maar ook bij muziek. Eén van mijn oudste geliefden is deze grammofoonplaat. Een promotieplaat van Deutsche Grammophon (643 214), die toentertijd slechts ƒ 14,90 kostte. Het was in de tijd dat Herbert von Karajan alle A-labels voor zich opeiste, en anderen (zoals Lorin Maazel en Ferenc Fricsay) moesten uitwijken naar B-labels of promotie-uitgaven. (Hoewel hun oudere versies vaak muzikaler waren dan Herberts Herrie.) Absolute topfavoriet op deze plaat is het Vioolconcert nr. 1 voor Viool en Orkest van Max Bruch, uitgevoerd door het Royal Philharmonic Orchestra, Londen, onder leiding van David Oistrach. Diens zoon, Igor Oistrach, speelde de solo-vioolpartij. De melodieën, de sub-melodieën, de contra-melodieën: ze gaven me gedurende mijn lange audioleven ijkpunten voor het beoordelen van oplossend vermogen. Maar afgezien daarvan: zo móói! Zo ontroerend! Zo schitterend gespeeld!

Altijd leuk, zoiets, voor een triangeltje van 20m2 of een celeste van 30m2...

De sex was toen ook stukken beter...

Vandaag een berichtje aan de heer Kelch gestuurd: Lieber Herr Kelch, Das “uberholte / renovierte TD126 Motörchen mit neuem aluminium Pulley” dreht und dreht und dreht… und tut daß tadellos! Keine Geräusche, keine Schwenkungen: sehr stabil und stille. Klasse! Nochmals vielen Dank für ihre sehr gute Arbeit! Beste Grüße, (Spido)

"The Amazing Amanda Ambrose", 1963. Met de beste, meest huiveringwekkende "C C Rider" (See see Rider) ooit. Arrangement van Belafonte, in wiens voorprogramma zij optrad. In Nederland onbekend gebleven. Maar dat geldt voor de meeste goede, zwarte muziek.

Welcome to the club!

http://www.poparchiefgroningen.nl/bands/salonorkest-pluche Vanmiddag genoten van popmuziek uit de 19e en begin 20e eeuw. Wat een verademing, tussen al dat gekerm en zelfbeklag van de hedendaagse artiesten. Lekker oubollige, vrolijke, gezellige en leuke muziek. Prima gespeeld en gearrangeerd door leden van het toenmalige Noordelijk Philharmonisch Orkest, die dit repertoire - en deze samenstelling - kennelijk veel leuker vonden dan het grote orkest.

http://www.soundfountain.com/amb/ttcartridge.html http://www.hifimuseum.de/ortofon-stm-72.html 1973. "Who could ask for anything more?" (uit: "I Got Rhythm", George & Ira Gershwin.)

http://www.nu.nl/muziek/4205783/jefferson-airplane-gitarist-paul-kantner-74-overleden.html

Het leuke van Leak: 't maakt echt muziek!