Jump to content

spido

Members
  • Posts

    10975
  • Joined

Everything posted by spido

  1. "Sonie" (Onno Quist) postte op 24 Sep 2002 op het forum van hifi.nl:
  2. Geen wonder: Kermit is enthousiast over
  3. Tuurlijk! Verstand komt immers met de jaren?
  4. Nou ja, zeg! Iets meer respect is wel op zijn plaats, hoor. Leak, the first name in high fidelity... De betreffende luidsprekers zijn geen echte Leaks meer, maar komen uit de Wharfedale fabrieken. De tweeters werden ook door W zelf gebruikt. Vermoedelijk kun je daar wel terecht voor vervangingsunits.
  5. Wat citaatjes uit de recensie van www.hifi.nl/allesover2.php?id=1429) (17-6-2002, Sebastiaan de Vries: Zeg Erik, waarom confronteren jullie de staatjes niet eens met een waardige tegenstander? Overigens ben ik het niet met de recensent eens... Ik vind ze nog veel b
  6. Een aantal van de genoemde namen is al geregistreerd als merknaam van XTC pilletjes!
  7. Met grote belangstelling gelezen over dit nieuwe luisteravontuur. Het verbaast me dat opnieuw de Pied Piper kennelijk zo'n modderfiguur sloeg. In en kort na 1982 heb ik diverse directe confrontaties tussen Quad ESL 63 en Pied Piper meegemaakt - in gezelschap van diverse anderen, waaronder Van Hessen, Fennema, Weigand, Ten Bosch - waarin de toenmalige versie van de PP zich uitstekend staande hield. Het lijkt me vrij riskant om de kwaliteit van luidsprekers te beoordelen zonder vaste referentie. Ik bedoel: het kan wel zijn dat een bepaald klankkarakter jou, of zelfs het hele gezelschap, erg bevalt... maar dat wil nog niet zeggen dat het net zo klinkt als de opname vereist. Het zou best kunnen dat juist een luidspreker die je in een vergelijking onprettig vindt klinken, toch het best van allemaal de klank van de oorspronkelijke opname benadert. Om het heel ruw te zeggen: je kunt de voorkeur geven aan een luidspreker die een sopraansax laat klinken als een klarinet, wanneer je die "klarinetsax" maar mooi en/of overtuigend genoeg vindt. Met werkelijkheidsweergave heeft dat niet veel te maken. Vanavond draaide ik een zeventig-eurocentjes-bij-de-inbrengwinkel-elpee met een orgelconcert van Feike Asma op het orgel in de Oude Kerk te Amsterdam. Opnamen uit het begin van de zestiger jaren van de twintigste eeuw. Fontana. Stereo. Ook mono bespeelbaar. Alles even zwaar en traag en sloom. Een amorfe brei van gebrom en gebral, gepiep en gefliep van alle kanten. Midden in de dikke buik van het schip opgenomen, vermoedelijk: waar alle staande golven samenkomen en waar de galm galmt... en galmt... en galmt. Met loden schoenen zwaar op het voetenwerk, vol open. Erik, jongen... hoe kan je nou toch luidsprekers beoordelen aan de hand van zo iets onberekenbaars als kerkorgels (welk orgel? welke registers? wie speelt er? hoe speelt hij/zij?) en dan ook nog in kerken (grote kerk? kleine kerk? leeg of vol? waar staan de microfoons? of hangen ze? hoeveel microfoons? en hoe gemixt?)... Natuurlijk kun je het best muziek van natuurlijke, akoestische instrumenten gebruiken. Maar alweer: je hebt eigenlijk geen direkte referentie. En je hebt het probleem van twee hobby's die door elkaar gaan lopen: je waardering voor de muziek be
×
×
  • Create New...