dick jansen

Beste Pjotr, Die slag is u Dat is namelijk een "probleem" dat al bestond bij leven van veel componisten. Bekend zijn in dit verband de woedeuitbarstingen van Beethoven als men zijns inziens de partituur niet volgde en later zijn achterdocht dienaangaande die voortkwam uit zijn doofheid. Nog een voorbeeld. Van de Vier jaargetijden van Vivaldi zijn volgens opgave 130 uitvoeringen op cd verkrijgbaar. Zelf bezit ik er 22 (hoezo hebzucht ) en ze zijn allemaal verschillend. Je hebt als gezegd gelijk. Met groet,

Amici, Een hernieuwde poging om een wijdverbreid misverstand uit de wereld te helpen. Klassieke muziek was in haar tijd geen popmuziek. De kring die toegang had tot uitvoeringen was domweg te klein, behoudens muziek die ten gehore werd gebracht in openbare gelegenheden als bijvoorbeeld kerken. Pas met de introductie van de grammofoon kon Jan met de pet op grote schaal kennis nemen van klassieke muziek. En dan nog was de kring in het begin gelimiteerd tot de gegoeden die zich dit wonder der techniek konden veroorloven. Schoenberg cum suis reken ik uiteraard tot de klassieken, gezien zij voortborduren op de traditie, of deze moedwillig overboord gooien. Tot mijn favorieten behoren ze echter niet, verre van dat Dan het dichten van de kloof. Inderdaad, verder dan een paar goedbedoelde maar wankele bruggetjes is men niet gekomen, de bouwsels zijn inmiddels ingestort. Met groet,

Amici, Een jaar of twee geleden heb ik mij ook laten verleiden tot de aankoop van de Densen-cd. Tweemaal achtereen heb ik deze cd op windkracht tien zijn werk laten doen, maar anders dan hysterische reacties van huisdieren in belendende percelen heb ik niets gemerkt van enige werking Niet voor een kleintje vervaard, heb ik het later nog eens geprobeerd, resultaat idem. Weg 25 gulden Maar ach, niet geschoten is altijd mis. Met groet,

Beste Henrie, Mij bekruipt het gevoel dat we ietwat langs elkaar heen praten. Dat je nooit hebt gehoord van Salieri is een lacune in je kennis met betrekking tot klassieke muziek; evenzeer is mijn onbekendheid met The Gathering een lacune in mijn kennis omtrent popmuziek. Je bewering dat er over 30 jaar nog naar muziek van The Gathering wordt geluisterd is onbewijsbaar, slechts de tijd zal het leren. Ik kan je echter verzekeren dat ik dan (op mijn 86e) niet tot de luisteraars behoor Ik ga met je mee in je bewering dat de media een grote, zo niet beslissende rol spelen in de populariteit van popmusici. Sprekend voorbeeld is momenteel de hype, om niet te zeggen de gekte, rond het Idolsgedoe. Het is toch onvoorstelbaar dat een bij tijd en wijle vals, maar voortdurend nasaal "zingend" jongmens op de golven van honderdduizenden sms-jes wellicht tot nationaal idool wordt verheven. Overtuigender bewijs van het totale gebrek aan kritisch vermogen bij het grote publiek kan niet worden gegeven. Ik ben bang dat er een diepe kloof blijft gapen tussen enerzijds klassiek en anderzijds pop. Dit, ondanks goedbedoelde maar jammerlijk mislukte pogingen in het verleden en heden om tot een synthese te komen. Dat echter klassieke muziek dankzij haar aard en wezen een langer leven is beschoren dan hedendaagse popmuziek, daarvan ben ik rotsvast overtuigd. Met groet,

Amici, Zo komt de discussie lekker op gang, als we maar beleefd blijven Van Rieu heb ik niets omdat ik zijn stijl van vioolspelen niet waardeer; dit geldt evenzeer voor Nigel Kennedy bijvoorbeeld. Dan de ontwikkeling van iemand ten opzichte van de muziek. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik oog- of liever oorgetuige was van de opkomst van de moderne popmuziek, jaren vijftig, rock and roll, daarna Beatles, Stones; kort daarna afgehaakt, om vanaf eind jaren tachtig wederom geconfronteerd te worden met popmuziek. Kinderen, u weet wel. Ik heb dus ongeveer een halve eeuw popmuziek achter de oren, en ik moet zeggen dat op een enkele uitzondering na, niets beklijft. Die uitzondering wil ik dan gaarne maken voor lieden als The Beatles, Dylan, Presley en nog een handjevol. Muziek van iemand als Hildegard von Bingen wordt na 800 jaar nog gespeeld en beluisterd. Of dat gaat gelden voor popmuziek zullen we geen van allen meemaken, maar ik heb mijn vermoedens. Mijns inziens zegt dit alles over de kwaliteit van de muziek, en net als alles heden ten dage moet het vooral snel zijn, veel geld opbrengen en zeker niet diepgravend zijn, want dan moet de mensen gaan denken en dat is wel erg veel gevraagd van de meerderheid. Nog een kanttekening bij mijn "stelling": een stelling moet bij voorkeur scherp zijn om een discussie uit te lokken. Neem dus niet alles letterlijk. Met groet,

Amici, Excuses voor de late reactie, maar de baas was van mening dat we gisteren onze zuur verdiende pecunia over de balk moesten smijten in het casino te Enschede (ook niet een oord waar je kraaiend van plezier weer naartoe gaat ). Maar dit terzijde. Tja, wat moet je zeggen van Rieu? Typisch een voorbeeld van een musicus die een kunstje beheerst, en dat goed beheerst. Maar vooral dat ene blijven doen en niet overmoedig worden. Dat hij door de klassieke goegemeente met dedain wordt behandeld heeft mijns inziens veel, zo niet alles, te maken met zijn commercieel succes. Kinnesinne dus. Voor de goede orde, ik heb niets van de man in mijn collectie. Wat mr. Dynaco bedoelt met zijn opmerking kan ik niet helemaal volgen. Appreciatie van klassieke muziek heeft niets van doen met in het reine komen met jezelf. Als je bedoelt zelfontplooiing ga ik met je mee. Dat Mozart in zijn tijd popmuziek vertegenwoordigde is ten dele juist, maar slechts daar waar het ging om openbare uitvoeringen van zijn werken waar ook de gewone man toegang had. Of dat in zijn klassebewuste maatschappij veel voorkwam betwijfel ik. Verder blijf ik mijn stelling overeind houden, dat belangstelling en waardering voor klassieke muziek, niet noodzakelijkerwijs maar meestal, gepaard gaat met het klimmen der jaren en de daarbij horende levenservaring en hopelijk wijsheid. Het leven is nu eenmaal een continu proces van veranderingen, zowel fysiek als geestelijk. Wie dit onderkent en aanvaardt wordt een grenzeloze wereld van muzikaal genoegen deelachtig. Als troost moge gelden, dat een leven zonder klassieke muziek ook uitstekend genietbaar is, maar je doet jezelf tekort. Met groet,

Dag Sodejuu, Helaas, helaas, ik ben en blijf een "domme" alfa, handleidingen en technische uitleggen zijn aan mij niet besteed. Gedreven door gemakzucht vraag ik maar hoe het moet, er is meestal wel een aardig persoon die mij uit de brand helpt. Zo ook nu weer. Maar het is inderdaad een aardige site. Met groet,

Beste Henrie, In volgorde van je vragen en opmerkingen: Ja. Jammer. Als ik klik ken ik de truc nog niet. Beste Puur, Wederom wat bijgeleerd, dank je wel Met groet,

Voor allen die tot geestelijke rijpheid en culturele wasdom zijn gekomen of anderszins de onbezonnenheid der jeugd hebben afgeworpen, is er op muziekgebied sedert kort een nieuw toevluchtsoord op internet: klassieke-muziek-cd.pagina.nl Moge het u bekomen. p.s.: het leggen van een link ontstijgt mijn technisch kunnen, hier schiet dus mijn wasdom tekort

Ik kan nog wel wat verzinnen Met dubbelzinnige groet,

Amici, Er dreigt wederom een Babylonische spraakverwarring: grote kamer, kleine kamer, betere luidspreker, mindere luidspreker, prestatie zus en prestatie zo. Concreet: mijn salon is (o, wonderbaarlijk toeval) exact 5 x 5 meter. Daarin staan (afgezien van de overigens smaakvolle inrichting) opgesteld 2 luidsprekers van 80 centimeter hoog. Dit al 6 jaar tot genoegen van ondergetekende en zijn (schaarse) bezoekers. Kan dit uw aller goedkeuring wegdragen of overtreed ik elementaire regels? Met groet,

Beste Erik, Ik heb een cd met een orgelconcert gespeeld op het orgel van Passau (jou vast bekend). Ik was een aantal jaren terug bij een concert door de organist die ook op de cd zijn best doet, dus de cd wil ik niet kwijt, maar een kopie is mogelijk. Of roep ik nu de toorn over me af van Buma/Stemra, de forumbeheerders, moraalridders, fatsoensrakkers en wat dies meer zij? Ik hoor het wel. Met groet,

Beste Peter, Als er ooit een spijker op z'n kop is geslagen, dan nu door jou Enige tijd geleden heb ik aan een aantal praktijkmensen gevraagd naar welke apparatuur ze thuis luisteren. Met praktijkmensen bedoel ik musici (klassiek), een recensent, frequente bezoekers van concertzalen enzovoort. De ontgoocheling kon niet groter zijn. Afgezien van het feit dat een aantal noch merk, noch type kon noemen, luisterde men onder andere naar luidsprekers van 29 jaar oud, cd-spelers uit begin jaren tachtig, vier-in-een-setjes, om maar te zwijgen van de schemerlampensnoeren waarmee de zaak soms aan elkaar zat. Nu moet je altijd voorzichtig zijn met het trekken van conclusies en zeker bij een beperkt groepje zoals ik heb bevraagd, maar mij bekruipt het gevoel dat velen op dit forum meer tijd, geld en energie steken in de techniek dan in de muziek. En dan kom je tot de vraag waar alle inspanningen toe dienen. Tot genieten van muziek of tot het najagen van een technische vervolmaking, waar nooit een eind aan komt? De bovengenoemde praktijkmensen waren bijna zonder uitzondering tevreden met hun in "audiofiele ogen" krakkemikkige apparatuur en zouden er al helemaal niet over piekeren om bijvoorbeeld kabeltjes van honderden euro's aan te schaffen. Dat geld kun je volgens hen beter besteden aan cd's of platen. Ik denk dat de vraag is gerechtvaardigd: luister je naar muziek of naar techniek? En dan scheiden zich denk ik de geesten. Benijdenswaardig zij, die de rust van het compromis hebben gevonden. Met groet,

Beste Simon, Zou iemand in staat zijn het verschil in lak te horen? Ik weet dat er mensen zijn die zijn gezegend met execptionele zintuigen, maar dit gaat me te ver. Verschil in strijkstok, o.k., maar in lak? We leggen het accent toch verschillend denk ik. Met groet, p.s.: zijn wij nu aan het mierenneuken?

Beste Simon, Voor alle duidelijkheid, mijn interesse in popmuziek dateert van decennia terug (jaren 50, 60 en een klein stukje 70), aan elektronische muziek heb ik altijd een gezonde hekel gehad, dus ik moet me noodgedwongen beperken tot klassieke muziek. En daarbij blijkt een van de leuke dingen te zijn het vergelijken van diverse interpretaties van muziekstukken. En in vervolg daarop vind je verschillen vaak in details met als resultante een andee "beleving" van hetzelfde stuk. Een adagio uit een symfonie kan onder dirigent A 12 minuten duren, onder dirigent B plotseling 15 minuten. Detail, zou je denken. Ga maar luisteren Met een variant op een gezegde: klein detail, grote gevolgen. Heb ik duidelijk gemaakt wat ik bedoel? Met groet,

Beste Simon, Voor we ingaan op details moet ik dan toch eerst tot in detail weten wat jouw interpretatie is van het begrip detail. Anders verliezen we ons in niet terzake doende details vrees ik. Je muziekcollectie is voor mij niet interessant, op een eventueel detail na Met groet,

Beste Simon, Ik moest drie keer lezen wat er stond, en dan niet alleen vanwege de kromme zin En dan nog wel voorzien van drie uitroeptekens! Nu heb ik een vermoeden waar jouw muzikale voorkeur naar uitgaat, maar zelfs dan kun je een dergelijke bewering niet volhouden. Juist in details vind ik genoegen bij het beluisteren van muziek, maar ja, dat is dan vrijwel uitsluitend klassiek. Maar wellicht hebben wij een verschillende interpretatie van het begrip "detail". Met gedetailleerde groet,

Beste Puur, Dat klopt, alleen staat daar niet in wat er in de (nabije) toekomst gaat verschijnen. Vandaar mijn opmerking over Beethoven. Met groet,

Vrienden klassiekliefhebbers, Sinds gistermiddag 12 uur bij het Kruidvat in de schappen: Berlioz edition - 11 cd's -

Sterker nog, 1100 euro verschil = 2424,08 piek. Met groet,

U bedoelt: geen cursus Nederlandse taal Met melige groet,

Beste Peter, Ja, dat bedoel ik dus: "...van dit oorspronkelijke pianowerk". Je zegt het zelf impliciet. Het komt maar zelden voor dat een bewerking het origineel overstijgt. En al zeker niet als er een wezensvreemd instrumentarium aan te pas komt. Als curiositeit heb ik ooit een uitvoering van de Vier Jaargetijden gekocht door een Frans orkest met als solo-instrument een blokfluit. Wellicht voer voor Berdien Stenberg-liefhebbers maar niet om aan te horen wat mij betreft. Wellicht dan niet monomaan, maar zeker niet gecharmeerd van onecht. Met groet,

Veel, zo niet alles. Zie, of liever gezegd luister naar de onbeholpen pogingen van Ekseption, Waldo de los Rios, James Last enzovoort in het verleden. Meer recent zijn er ook pogingen gedaan door ik meen Paul MacCartney en diverse rockbands, om maar te zwijgen van wanproducten als The young Amadeus, The young Messiah en wat er al niet meer ontsproot aan de brein van de heer Parker. Er wordt in de media even aandacht aan geschonken (er moet toch worden verkocht, nietwaar), maar het beklijft niet en dat is niet verwonderlijk. Sommige zaken zijn onverenigbaar en onvervangbaar in hun originaliteit en die moet je in hun waarde laten. Maar misschien ben ik wel erg monomaan. Met groet,

Beste ome Henk, Wil je dat nooit meer zeggen waar ik bij ben Je gaat toch ook niet naar een hoogmis die wordt gecelebreerd door een ayatollah Met puriteinse groet, dick

Beste Zee, Ik ben het volslagen met je eens. Ik heb mij vorig jaar laten overhalen tot de aanschaf van een platenspeler, een Project. Geen "state of the art" of de top van de analoge Olympus, ik weet het, maar voor mij acceptabel. Wat heeft het opgeleverd? Een aantal nostalgische avonden, met mijn lief herinneringen ophalend bij de muziek van Bob Dylan, The Byrds, Percy Sledge enzovoort. O ja, sommige platen zijn na 30, 40 jaar zolder schoongemaakt en weer als bijna nieuw, van eerste eigenaar, da's ook meegenomen. Een verder? Ik vond een lp van eind jaren zestig, waarvan ik het bestaan al niet eens meer vermoedde, met onder andere L'arte del violino van Locatelli, toen al een van mijn lievelingsstukken. Nu kan het gelegen hebben aan de staat van de lp, aan de naald, aan de arm, aan de jitter, de wow of de flutter, maar afgezien van weemoedige gedachten aan vervlogen tijden leverde het geen bijdrage aan een vreugdevolle muziekbeleving, wat dat begrip ook moge inhouden. Wat u zegt, bij klassieke muziek is niets storender dan, behalve sommige door je partner gemaakte, bijgeluiden Bij popherrie maakt een geluidje meer of minder niet uit, het kan zelfs wat toevoegen, maar bij klassiek eis ik stilte. Maar dat is weer een andere discussie. Kort en goed, iedereen moet doen wat hem of haar goed dunkt, ik prefereer de cd. Met digitale groet.