Headshell

Ik heb een Baerwald-curve gebruikt, die is berekend voor mijn draaitafel/armcombinatie. Hierop staan niet alleen de twee betreffende nulpunten maar ook de "ideale" curve tussen die twee punten. De zenith-afwijking van nul graden op die twee punten dient bereikt te zijn en de naald dient zich exact over de curve van punt 1 naar punt 2 te begeven, hetgeen bij mij gelukt is. Ik geef je gelijk op het punt dat "geen fouthoek" feitelijk onjuist is, het is inderdaad zo dat je beter kunt spreken van een zo klein mogelijke maximale fouthoek. Nuance mijnerzijds: jouw term "volhouden" vind ik wat zwaar gekozen, ik heb 't eerder wat ongelukkig geformuleerd (maar dat verder terzijde ) . Volhouden is ook ongelukkig gesteld. Maar het is ook geen volhouden. Want je hebt het eigenlijk goed bedoeld, en zo te merken is het ookallemaal zo goed mogelijk gedaan. Het typische is ook mijnsinziens, dat van alle nadelen van de hele uitvinding DT de nadelen van de gewogen fouthoek nog het minst ernstig zijn. .

. Daar zit wat in. Door het balanceerproces is het aandeel van het contragewicht variabel. .

. Kan ik inkomen. Waar komt de specificatie vandaan en wat bedoelen ze, hoe definieren ze het. Ja, het ouwe verhaal.... .

. Er is in principe niet een voorkeur voor s of recht. Maar in dit geval hopen we dat de rechte wat luchter is. Want 22 g ias echt loodzwaar. En dat is mi wel en nadeel. En de rechte arm heeft een vaste headshell, dacht ik. Dat kan inderdaad lichter uitvallen en is al gauw stijver, structureel gezien. En dat beinvloedt de prestaties wel degelijk. Waar kun je uithalen dat de arm 22g is Ik zie dat nergens staan en geloof ook niet dt het een zware arm is. Moet je wat beter lezen, dacht ik zo. Ik zie het nog wel staan met me schele ogen. En dan is ie toch echt loodzwaar hoor... Okee, jij vindt dat niet zwaar.... Ook goed. Een jumbojet is zwaar. Klopt. Word ik zo moe van heeeeh? .

Wat de fouthoek betreft zit er geen principieel verschil in. Je zou ze eigenlijk geometrisch gezien (dus qua fouthoek) volkomen identiek aan elkaar kunnen ontwerpen. Met >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> volgens de afstelmal nu geen (op het oog zichtbare) fouthoek - >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> bedoel je waarschijnlijk dat het gelukt is het ding op de twee nulpunten van de mal inderdaad een zenith- afwijking van nul graden te verschaffen. In dat geval mankeert er niks aan. Maar letterlijk volhouden dat er geen fouthoek is, lijkt me niet in orde. Je bent er slechts in geslaagd om de maximaal optredende gewogen fouthoek zo laag mogelijk te krijgen. En dat is echt iets heel anders.

Er is in principe niet een voorkeur voor s of recht. Maar in dit geval hopen we dat de rechte wat luchter is. Want 22 g ias echt loodzwaar. En dat is mi wel en nadeel. En de rechte arm heeft een vaste headshell, dacht ik. Dat kan inderdaad lichter uitvallen en is al gauw stijver, structureel gezien. En dat beinvloedt de prestaties wel degelijk.

Hier misschien? http://www.vloerenmarkt.nl/reclame/speedheat/page3.html

Ja, maar heb je die van HF For Pleasure? Deze dus: http://www.vinylengine.com/phpBB2/album_pa...54e30e5977df4f7 Lijkt me niet. Werd hier niet verkocht, denk ik. Dit is er ook eentje, die niet na twee jaar uit elkaar viel. Uniek dus. .

. In welke topic hadden we het over de T. 1200 met zijn geometrie? Zonet vond ik er dit over: http://www.audioasylum.com/audio/vinyl/messages/511649.html .

. Ik maak uit de specs niet op dat er geen goeie match zou zijn met de Dual- arm van de 505. Die is niet echt super- licht: ik meen in de regio 8 tot 10 gram. Je zou eerder zeggen dat de compliantie aan de hoge kant is. Maar mi. kan het eigenlijk wel. Ik zou de ram in ieder geval wrappen met teflon. Dat doe ik met alle Dual- armen. Bevalt me eigenlijk wel. Dit element heeft fanatieke fans. ik heb er nooit een gehoord, maar het HF CHoice boekje doet net alsof het voor dit element altijd woensdag is: gehakt.... In die tijd was het misschien relatief een van de betere, maar het ding moest het zoals ik het kan uitpeilen al snel afleggen tegen steeds weer nieuwe concurrenten. Die firma uit Loosdrecht had een nogal schreeuwerige manier van reclame maken, die bij mij altijd veel onsympathieker overkwanm dan de Transtec- stijl. Verder was de "federatie van nationale audiojournalisten" de grootste landelijke fanclub. Voor wat dat waard was. .

Een Project Debut met OM30 zou niet zoveel mogen schelen met dit ding. OM 30 is niet voor de poes! Is een moderner ontwerp dan de F15. Hoewel een van zijn varianten in mijn HFChoice- boekjes er prima tussenuit kwam. Ik heb zelf een VMS 10E MkII van het zelfde merk en ik luister er graag naar. Een van mijn plezierigste elementen. Kwam er in Mijn HF ForPleasure- verzamelboekje prima uit. Ik denk trouwens dat ik de enige in Nederland ben die dat boekje heeft. Van de signaal kabels is de lengte wel een parameter die invloed heeft, maar wat vind je lang? Sommige kabels gooien roet in het eten omdat het van die krakkemikkige dingen zijn en uit infrerieur materiaal gemaakt is. Misschien zijn de soldeerpunten in de pluggen rubbish, of is het overal rubbish. De originele Torens - signaalkabels kan je het beste een opstelling in de vrije natuur geven. Gewoon een goie interlinkkabel aanbrengen, mi. beter direct aangesoldeerd. De aarding is bij Torens meestal ook niet correct. Kan je beter ook wijzigen voor het beste resultaat. .

...en de drie transportschroeven vastdraaien, waarmee het (normaal: zwevende) subchassis aan de bovenplaat wordt gefixeerd. Vergeten....

. s_k, dit element is niet te zwaar voor de arm van een 505. De parameter die je bij een element met de arm moet matchen is niet het gewicht maar de dynamische kompliantie. Dat heb je toch wel eens ergens gelezen? Het gewicht van het element heeft wedl te maken met het balanceren, maar dat bedoel je niet, en het is ook geen probleem voor de 505 in dit geval. .

Ik weet nu hoe de schaarmethode moet worden geconstrueerd. En als je het met die methode doet rolt de betse kromme er direct uit. Je weet voor elk punt van de kromme de absolute fouthoek en de radius. Nou, dan hoef je toch alleen maar bij een bepaalde radius de absolute fouthoek door die radius te delen? Dan heb je de gewogen fouthoek. Dan hoeven de droie punten alleen nog maar op een gelijk niveau te liggen. Dat kan je misschien als eis stellen en daaruit je algoritme opouwen. Maar de grafiek zelf kan je ook maar beter met die quotientuitkomst: gewogen fouthoek opstellen. De gewogen fouthoek zegt meer over het effect dan de absolute.

Nee, ik heb er wel naar gezocht maar niet te pakken gekregen. Groet, Jacco Dan ben je niet ingelogd als geregistreerde waarschijnlijk. Want dan is het betreffende hoofdstuk in het forum niet te vinden: Members' Downloads. Waarom ben ik de enige die zoiets kan vinden? In dat artikel staan dus op diverse plaatsen mijn waarden. En nogmaals: de nulpunten horen bij groefstralen en niet bij armlengte- maten.

Dekkersj, heb je het 1980- Audio- artikel gedownload vanf V. Engine: tabel II: 66 en 121mm fig 2: 2.6 inch en 4.76 inch Volgens mij heb ik het dus in mijn hoofd niet zitten verwisselen , per abuis, waar ik dus even bang voor was. Artikel is erg interessant.

Hiervandaan: kijk bij "Download now" Leuke spreadsheet! http://www.enjoythemusic.com/freestuff.htm Er staat duidelijk Bearwald bij. Ik gebruik alleen resultaten, nooit formules. En toch ben ik gelukkig.

Overschakelen tussen snelheden. Kromme motoras. Verticale wiebel in plateau- rand. Arm- lagerspeling. Hoe lang duurt het voor het normale toerental is bereikt? Bij dwarsdrukcompensatie met gewichtjes: zitten de 2 gewichtjes erbij? Is het originele set Thorens- schroefjes en malletjes nog aanwezig? Scharnieren van kap in orde? Transport: headshell eraf, kontragewicht eraf. Plateau eraf.

Beste Headshell, Ik heb eindelijk de hang of it. Het is me gelukt hoor maar ik heb wel een aardige ontdekking. Die schaar legt twee zware eisen op: 1) de lijn met de positieve richtingscoeficient (rico) raakt de tracking fout op 2 punten en 2) de lijn met de negatieve richtingscoeficient heeft dezelfde waarde als de positieve maar tegengesteld qua teken. Welnu, ik weet natuurlijk niet of dat de beste keus is maar er is wel wat voor te zeggen. Laat ik gewoon maar aannemen dat het de beste keus is. Het sommetje is dan vrij eenvoudig: uit stelling 1) volgt direct de vergelijking voor een lijn in het x-y vlak, je weet immers twee punten (de twee uitersten). Daaruit volgt de ordinaat of snijpunt y-as en dit is dan de offsethoek. Om precies te zijn: r1*arcsin(1/2*(r2^2+2*l*d-d^2)/l/r2)-arcsin(1/2*(r1^2+2*l*d-d^2)/l/r1)*r2/r1-r2 of de benaderde vergelijking: d*(r1+r2)/r1/r2 welke ik natuurlijk niet gebruik. Een andere exacte waarde is de waarde voor het minimum. Dit is het punt dat de lijn met de negatieve rico snijdt en heeft de coordinaten: (r,phi) = ((2*l*d-d^2)^(1/2) , arcsin((2*l*d-d^2)^(1/2)/l)) Een praktisch voorbeeld. Als ik jouw arm neem met effectieve lengte = 230 mm, dan kom ik op een overhang = d = 18.0915 mm en een offsethoek = 24.0174 graden. Ik had eigenlijk met deze getallen op de bekende nulpunten te komen maar wat schetst mijn verbazing? Ze zitten er net naast! n1 = 65.89 mm en n2 = 121.34 mm. Met een effectieve lengte van 230 mm dan. Maar het inzicht is er, eindelijk. Groet, Jacco Kan een koe poepen? Kan een vogeltje fluiten? Kan Zalm nors kijken? Is de aarde een bol? Het is allemaal bekend. Decennia lang hebben ze erop gepuzzeld, het kan niet op iets anders uitkomen. Waarschijnlijk zit je dus op de goeie lijn. Het blijken steeds stoch weer de waarden 212, 230, 24 graden te zijn, met kleine variaties, dan. Ik heb sterk de indruk, dat je de schaar doorhebt. Proficiat, dan ook....... Je probeert je kromme tussen de twee delen van de schaar te komprimeren, en de kromme gaat je schaar op een symmetrische wijze ondersteunen, zodat hij niet verder dicht kan. En bij de incidentele aannamen van de inwendige en uitwendige stralen krijg je toevallig voor alle armlengten telkens maar twee nulpunten. Dus bij alle armen. Maar de schaar gaat bij langere armen gewoon verder dicht. Nou, als je dat leuke van de uitvindingen van die jongens door hebt, kan je er best leuke armen mee maken. De geometrische vervorming is trouwens een van de minst ernstige handicaps van een DT. De kwalijkste dingen liggen ergens anders. Waar dan ? Zou ik zo snel niet op komen, maar niet daar.

Beste allemaal en in het bijzonder Headshell, Ik ben druk bezig die paper aan het napluizen. Al veel geleerd. Maar sommige dingen wil ik jullie niet onthouden. (op het moment van schrijven ben ik nog niet tot de kern gekomen, het grafisch bepalen met twee lijnen zoals verteld door Headshell) Op pagina 1 gaat de auteur wat kort door de bocht met zijn benadering 2lD >> D^2 en sin phi = phi, naar mijn bescheiden mening. Inmiddels ben ik aangekomen op pagina 4 (pagina 113 in het document zelf) en mijn nieuwsgierigheid werd gewekt door formule (11). Met deze formule in den hand kan men het spectrum bepalen van een enkele sinus zoals die op de plaat staat. Ik zeg express spectrum want er zitten harmonischen in. Tengevolge van de offset fout en de snelheid van de plaat kan men kennelijk een formule-benadering geven voor het tijdssignaal dat ontstaat. In de formule voor y2 (zie document zelf, pagina 4, in de middelste kolom, boven het midden) staat een schoonheidsfout: een haakje vergeten te plaatsen. Als ik formule (11) invul met alpha = 1.2 graden (de tracking fout) en V = 12.4 inch per seconde (de groefsnelheid in inch per seconde op r = 90 mm), dan kom ik tot andere conclusies dan de auteur. De auteur stelt dat de harmonische vervorming uit 2de harmonische vervorming bestaat. Ik heb 3 frequenties geprobeerd: 50 Hz, 250 Hz en 3180 Hz. Van deze laatste was het spectrum dusdanig breed dat ik het heb moeten samplen met 176k4 ipv de gebruikelijke 44k1. Zie deze WAV-files. Mijn conclusie is dat voor lage frequenties de tweede harmonische dominant is, maar dat voor hogere frequenties (in dit geval 3180 Hz) de derde harmonische de overhand krijgt. Interessante conclusie. Of doe ik iets fout? Groet, Jacco Ik heb weergegeven wat ik ervan heb opgepikt. Ik vermeod, laat ik het zo zeggen, dat die schaarbeweging de basis is. Maar er zijn in de topic meer links gegeven, en die leggen een brde basis misschien. Ene Kearns op de site Vinyl Asylum is er een expert in en heeft op die site inleidende teksten geplaatst. Deze berekeningen gaan me tever , maar op bescheiden wijze probeer ik vol te houden , dat de schaarbeweging in alle wiskundige uitvindingen op dit gebied zit ingebouwd.

. Een zijwaarts gerichte luidspreker vind ik op zich geen fout kenmerk. Er zijn verschilende geslaagde ontwerpen geweest met dit principe. Dat is op zich mijn bezwaar helemaal niet. Wat mi. wel de blunder in dit ontwerp is: Er is een akoestisch deel van een luidspreker dat weleens het overgangsgebied wordt genoemd. Dat is niet alleen het deel van het geluidsspectrum rond een scheidingsfrequentie, maar een ontwerper weet ook best dat het een geografisch gebied is. Namelijk een reeel gebied aanwijsbaar op de buitenzijde van een luidspreker, waarvandaan de luidspreker de golven wegzendt, die gelden voor het betreffende frequentiegebied rond de scheidingsfrequentie. Het is dus niet alleen een hoorbaar gebied , maar ook een gebied dat je op de luidspreker kunt aanwijzen. Bij sommige Xanadu- luidsprekers zit de midrange-driver onder, de tweeter in het midden en de woofer boven, dacht ik. Het geografisch gebied tussen woofer en midrange driver overlapt het actieve gebied van de tweeter. Dat is er de oorzaak van, dat die Xanadu- luidsprekers me gehoormatig altijd wat ongenuanceerd overkomen. Iets ondefinieerbaars. Bij de Spring kan je ook zoeken naar dit geografisch gebied. Het is een slecht - definieerbare strook luidsprekeroppervlak die een flink verticaal verbreid gebied omvat, dat ook nog een knik van 90 graden vertoont. Dat gebied moet een ontzettend kritich akoestiche frequentieband verzorgen: het gebied rond de kantelfrequentie. 2 Drivers zijn in dat gebied werkzaam en moeten de wacht aan elkaar overdragen. Dat is de grote handicap van de Spring. Als je andere ontwerpen van Hepta bekijkt, zit die fout er niet in. Ik vind het een blunder. De ontwerper had zoals ik al zei geen enkel verweer. En ik denk dat de gehoormatige gevolgen ervan de perceptie in het laag ook verslechteren. Dat bedoel ik dus. De Spring klinkt dus altijd slechter dan een luidspreker, waarbij het genoemde geografische gebied wel integer verzorgd wordt qua afstraal- gedrag. Ik zou dit ontwerp nooit aanschaffen. En technisch gezien is het echt een dip gezien de kwaliteiten van de overige componenten in de set. .

Ik heb grote bezwaren tegen het ontwerp van deze luidspreker. Ik wijt het aan de risico's die het ontwerp met zich meebrengt.

Dekkersj, wat ben jij een boef. Er zijn wel degelijk meerdere concrete papers ter sprake gekomen. Leest de topic nog 1 keer door, wil je? Ja, ik ben een boef. Je bedoelt die groeiende lijst met 30 papers? En ik ben lui, zoals een wiskundige dat vaak is. Ik zal het ding uitpluizen, weest optimistisch. Met grafisch bedoelde ik iets anders dan wat jij daarvan begrijpt. Het zoiets als de stelling van Pythagoras, je kunt hem grafisch oplossen (met blokjes tellen) en zuiver algebraisch. Zonder concrete getallen, dat bedoelde ik meer. Groet, Jacco Nee, dit moet ook op een wiskundige manier zijn op te lossen. Die drie raakpunten horen echt bij de procedure. En dat is dus een kompleet wiskundig opgebouwde procedure. Alle szuiver wiskunde. Ook de twee lijnen en ook het samenknijpen van de twee leden van de schaar, zodat de openingshoek wordt hgeminimaliseerd. De uitkomst van het hele wiskundige feest lees je in de genoemde tabel en bereik je met de 2 - punten- mal na instellen van de effectieve lengte. Dus geen hokjes tellen: wiskundig naar een optimum werken. En dat hebben ze al decennia geleden gedaan. Het minimaliseren van die openingshoek: minimale graden per cm aan openingshoek.

Mee eens.

Het is geen grafische methode. Dat maak jij ervan! Dat heb ik ook nooit beweerd en dus ook nooit uitgevoerd! Komt omdat ik al verder ben dan het germanentijdperk. Ik kweek mijn eigen groenten niet. Ik bouw mijn eigen fiets niet. Ik repareer mijn eigen auto niet. Ik naai mijn eigen pennenetui- tje niet in elkaar. Maar ik pak een vaste set parameters. Net zoals ik bij Radio- Modern een afstandsbediening KANT en KLAAR pak.... pak ik dus een vaste set parameters. Die kant en klare set parameters is niet te vergelijken met een grafische methode die ik zelf uit zou moeten voeren. Maar is pak ze in een keer uit een voorgedrukte tabel. Ik stel lekker mijn effectieve lengte in, smijt mijn malletje op de DT en werk met die 2 punten de boel af. Slechts het resultaat is: net als het kant en klaar kiezen van de kabelkanalen: het functioneren van mijn DT volgens de aangegeven 3e tekening uit figuur 4: de divergerende lijnen raken mijn geometie- boog in 3 punten en mijn maxima zijn onderling gelijk en tevens gelijk aan het optimale best haal bare bedrag aan gewogen fouthoek. Dat doet mijn arm zelf voor me, en het malletje, en een rolmaatje. Niks grafisch!..... Soort instant- pudding dus: in kom smijten, roeren, effe wachten, smikkelen. Perfect in ene keer. Grafisch een pudding maken? Gewichtsaandelen van de komponenten in de poeder uitrekenen met mijn zakjapanner? Ga nouw. Niks ervan....