Headshell

Het zal wel wat fluctueren. Maar dat het zo uit de hand zou lopen heb ik in geen enkel theoretische studie nog gelezen, ook niet in de stapel van 6 tot 10 cm dik waar ik nu aan bezig ben. Het is altijd gewoon beter aan het compenseren te slaan. Ik heb zelfs geregeld de geruststelling gelezen, dat er een vrij breed gebied is waar met je compensatie kan zitten, zonder dat je ter rechter of ter linker zijde ellende waarneemt met meetapparatuur. De kansen op succes zijn er dus juist volop! Een belangrijke rol van dit soort forums is het af en toe een keer uit de weg ruimen van lukrake stellingnames en sullige bakerpraatjes. Zelfs fabrikanten laten zich er blijkbaar toe verleiden. En wat denk je van sommige recensenten (ook al een paar keer eerder meegemaakt): http://www.audioasylum.com/audio/vinyl/messages/431845.html Hier die Fremer weer eens in de fout. Wat een sukkel zeg ...... Goed gezien dus, Pjotr !

Hallo Jan. <quote> Why doesn't the JMW tonearm offer an anti-skating adjustment? The term "skating" refers to the vector force created as a tonearm with an offset headshell traces a record groove. This force, which continously changes across the surface of a record, tends to pull the arm towards the record's center. Many tonearms incorporate devices which attempt to counteract this force. Unfortunately, the best these devices can do is approximate the force required to counteract the ever-changing skating force. Worse yet, the materials used to implement most anti-skating devices vibrate and are, therefore, a source of noise. A simple twist of the JMW's signal wire will supply more than enough anti-skate with no deleterious effects. Simple yet very effective. </quote> http://www.vpiindustries.com/faqs.htm#faq1 Misschien is dit een antwoord. Er wordt dus wel degelijk anti skating gebruikt. Alleen de manier waarop is ehm..., nogal speciaal zullen we maar zeggen. Lijkt mij niet erg betrouwbaar. Klopt.

Tja, dat is inderdaad een stukje text wat je aan het denken zet. Intussen is het duidelijk dat hear geen twijfel is over het toepassen van AS. Om de naald van buiten naar binnen te laten bewegen is altijd een kracht nodig aan de 'buitenkant' van de naald. Deze kracht is in principe gelijk aan de wrijving van het lager. Het lager van de Borromeo-arm loopt uitzonderlijk soepel wat wellicht bovenstaande uitspraak rechtvaardigt. Het verhaal van de toegenomen stabiliteit van de Borromeo-arm met AS vind ik doorslaggevend. Je zegt: "deze kracht is gelijk aan de wrijving van het lager." Was het in de wereld van de DT maar zo simpel zeg. Zijn we misschien vergeten dat de naaldkracht een wrijvingskracht in de groef veroorzaakt die onder invloed van de offsethoek in de headshell een binnenwaarts gericht moment tot stand brengt? En dat de kracht die dit veroorzaakt vele malen groter is dan de lagerwrijving? Of heb jij bij jouw arm te maken met een naaldkrzacht die wel in de buurt zit van de lagerwrijving? Dan zou je daarmee de eerste ter werld zijn! Werkelijk uniek. Zolang dat niet zo is, zou ik me maar eens verdiepen op de invloed die de door mij hier beschreven momentwerking op het tip/ groefcontact en op de tijddomein- houshouding heeft (denk aan offsethoek en VTA). Misschien zal je dan onderkennnen dat de armwrijving hier echt buiten staat en dat AS bij elk type arm berehard noodzakelijk is. Ook bij "goedgebalanceerde elementen"als Grado (zie een ander bericht in dit forum).

De Borromeo heeft een echte antiskating- voorziening met gewicht en draad. De fabrikant schrijft in de brochure: "Take extreme care to only use it when it is really neccesary": http://www.bluenote.it/pdf/borromeo.pdf Mijn reactie: "Take really care to allways use it, because it is extremely neccesary". Waarom schrijft zo'n fabrikant dat op die manier? Een opzettelijk soort "bad carreer move"? Overigens: ik vind die M2 er maar teleurstellend uitzien. Niks van de originele glamour die de 3009- II en III- armen vroeger altijd uitstraalden. Een grof end plastic ergens langs de weg gevonden en dan maar gebruikt als headshell? En waarom is het vertikaal lager niet netjes haaks geplaatst tov de offsethoek? Nu moet je bij een VTA- wijziging of nieuwe mat telkens je azymuth corrigeren. En dat voor die prijs! "gemaakt voor goedkope MM elementen tot maximaal een 150,00 euro dit volgens de info van SME zelf!" Dan snap ik de combinatie met deze peperdure DT dus al helemaal niet meer: http://www.musicalfidelity.com/mf/en/Products/Turntable Af en toe volg ik het niet meer. Het zal het weer wel zijn. Of de uitwerking van die verdoving. Vrouwelijke tandarts...

Eerlijk antwoord. Zeker. In ieder geval succes. Ik zou wel willen zeggen: vermijd vinylslijtage. Want dat ligt op de loer als je AS weglaat. Wrijving + offsethoek = dwarsdruk. Laat die dan maar los op je vinyl! Kan niet anders..... Moet toch ergens heen? Tis maar een LP hoor ....

Jurgen, Meen je dit nou allemaal serieus? Antiskating weglaten omdat een element goed gebalanceerd zou zijn? Kan je me dit nader uitleggen? Je schrijft verder: >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> In hoeverre het element af te stellen is met een instelsjabloon weet ik eerlijk gezegd niet. >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> Heb je je weleens in de materie verdiept die met zo'n sjabloon samenhangt? Weet je eigenlijk wel waarvoor antiskating en zo'n sjabloon dienen? heb je de stellingen die je hier lanceert vooraf goed overdacht?

Oplossing: de RF sterk verlagen. De W&F krijgt dan vermoedelijk wel een meetbare waarde. Daarmee bedoel ik niet persee dat de RF te hoog zou zijn. Ik beweer ook niet dat er iets mis zou zijn met die DT.

Jamaar dan ben ik al verdoofd weetjewel..... Jammer heeh?

Ik vraag altijd om verdoving. Bij een vrouw weet j"ut maar nooit. Je zegt zo wat verkeerd.....

Geef mij maar AS. Maar dan wel uit Sneek aub! Henk blijft een goeie peer. Moak ut uut.... Frieslan boppe en Grunninge in de kroppe! Ofsowiets.

Ik vind AS ten allen tijde ommisbaar. Let vooral ook op de slijtage van uw dure vinyl! Uw naaldtip komt dan wat later maar sneller dan economisch verantwoord is! Ik ben bang dat je er ook eerder een nieuwe naald moet inzetten, En die kanaaloverspraak die is hoorbaar hoor. En niet- lineaire werking van je generatorsysteem? Ook niet knus.

Inderdaad: kan! Maar moet ik dan toch maar zon contragewichtje gaan ophangen? @ Jan/ Headshell: Die scoopmetingen in mu ( of mju ) betekenen toch een weergave van de spoorprestaties? Of ben ik nou gek? Greetz, Lestat Beste Lestat, Je hebt sporen in het algemeen. En je hebt sporen in het hoog. En je hebt nog veel meer sporen. Maar in het algemeen is het weglaten van AS nergens goed voor, dus ook niet voor het hoog. Maar als je niet een wat fijnzinniger tipvorm hebt dan een conus met sferische slijping, dan mis je toch aardig wat finesse in het hoog. En die problemen vallen ook onder spoorfouten. Alleen zijn dergelijke modulaties in het hoog waarbij het fout gaat mij niet bekend als een aantal um"s. De um's waar het bij de 100st. om gaat zijn bij lage frequentie ingesneden. Die test zegt dus nog niet zoveel over de aftasting bij hoge frequenties. Helaas. Om te illustreren dat er nogal wat meespeelt: een foute keuze van de res. frequentie heeft bijvoorbeeld een slechtere weergave ten gevolge in alle frequentiegebieden.Het is de vraag of je in zo'n situatie nog wel profijt hebt van die 10um. Ongeacht of je het zou halen. Bovendien speelt in het hoog ook nog zoiets als de hoogte van de effectieve cantilevermassa mee. In de buurt van de hogetonenresonantie wordt erg veel van de muzikale kwaliteiten bepaald door de hoogte van de frequentiepiek , de hoogte van de frequentie daarvan natuurlijk en de fasedraaiing van de signaal daar in de buurt. De klankkwaliteit steunt niet zomaar op 1 of 2 parameters. Wat ook meespeelt: bij sommige elementen speelt de temperatuur ook mee in het spoorgedrag. Maar daar begon iemand anders ook al over. En wat dacht je van de "tippolish"? Als die slecht is zijn je LP- s sneller versleten, Dan helpt die 100um op de duur ook niet meer. En als je element alleen maar in een hele lichte arm zou sporen, omdat hij een ultrahoge compliantie ZOU hebben, vind ik het een ding dat je erg beperkt in je armkeuze. Dan is het goeie sporen een erg twijfelachtige deugd.

Dank. Ja, Volvere. Die Verdier- site is zowel grappig opgezet als best interessant.

Hier ging het bij mijn antwoord aanvankelijk om, niet om die 100 um van de 103. Alleen de kwestie van AS of niet. En toen bracht iemand het toch weer in verband met die 100 um. Maar dan geldt mijn argument nog steeds: zonder AS minder spoorprestaties. Dus geen 100um meer. En zonder die andere AS vaak nog weer minder. Snappen we het allemaal nog?

Hoe verklaar je dan een scoopmeting van meer dan 100 mju? Sweet dreams Precies: een 103 zonder dwarskracht: minder spoorprestaties. Kwestie van optellen en dan weer aftrekken. Het zal de warmte wel zijn..... Menselijk. Trouwens, met "AS" bedoel ik niet iets uut Sneek of zo maar AntiSkating. Straks krijg je daar ook weer wat over te horen. Met die AS die je dan bedoelt vallen de kwalijke effecten weer weg. Laat ik dat dan maar voor de zekerheid vermelden. Sjonge zeg... je moet hier ook overal op letten.... Wat een forum...

Sommigen vinden een Thorens een slap flabberding. Maar het is een soort die is gecreeerd door de AR- platenspeler. Later zijn hele volkstammen het plan gaan opvolgen. Het is dus zeker geen slecht systeem. Als je het maar goed uitvoert. En de uitvinder, de amerikaan Villchur, schreef in zijn AES- verhaal erover dat hij het subchassis zo stijf mogelijk had gemaakt. Dat veel amerikaanse hobbyisten tegen een nog verdere verstijving protesteremn komt alleen omdat ze denken dat de uitvinder een ideale middenweg bewandelde. Maar de smaak over wat stijf genoeg is , bleek net als zoveel dingen toch te veranderen. Ikzelf vind het werken om een hoekje, zoals bij Torens 150 en Linn Sondek, een compromis wat stijfheid betreft. Een prachtig ding wat dat betreft is de Volvere van die franse ontwerper. Gewldig mooi ontwerp. Maar je moet erin geloven, in een subchassis- ontwerp. Het heeft zeker zijn voordelen. Welke zou ik zo 123 niet weten.... Maar het wordt laat...

smijnster, ik ben het helemaal met je eens. Ik wilde net iets dergelijks schrijven.

hi, nee met een goede lp ook geen slisklanken, maar dat is nu juist het probleem de meeste lp's die ik heb zijn niet in een superstaat maar zeer zeker aanvaardbaar. Je hoort ook veel verschillen in klank tussen lp's. van ronduit prachtig mooi en warm tot ronduit dun, vlak en een natte krantengeluid. maar wat denk jij is de dl103 wat voor mijn porcino met rega tr2.5 arm en holfi ellipse phonotrap? het ene jaar de dl103 het andere jaar de grad prestige gold! robin Kijk, die uitingen van kwaliteitsverschillen die tonen juist aan, dat je spullen van niveau zijn. Er is gigantisch veel verschil in allerlei parameters tussn verschillende vinylproducten. Omdat er ook relatief lange tijd telkens door verschillende labels en studio's verschillende parameters zijn bijgesteld. Het medium vinyl bleek voor wijziging van fabrikage- en- opnamepractices erg gevoelig en beinvloedbaar te zijn. Vandaar dat deze nogal onvolmaakte uitvinding soms geweldige kwaliteitsniveaus kon bereiken. Ik heb echt ook een hoge pet op van de 103. Ik weet alleen niet wat er de meest voorkomende versie van is. Mijn reviews (UK) waren erg te spreken over de C- variant. Het moet zelfs mogelijk zijn om het ding op een gewone mm- ingang te laten draaien. Maar je hebt natuurlijk veel liever iets lagers dan 47 kohm paralel om op aan te sluiten. En ik denk dat een Rega- arm er prima mee overweg kan. Ik heb ook geen hekel aan relatief hoge rf's. Ik zie er juist voordelen van in. Maar al die discussies over Rega- arm- mods heeft mi. de reputatie niet veel goed gedaan. Ten onrechte denk ik. En van een Grado kan je ook veel lol hebben. Het lijkt me wel dat ze muzikaal gezien van elkaar verschilen.

Ze zijn verschillend. Zeker.... Maar is misschien ook hier weer niet het verschil tussen de gemiddelden veel kleiner dan de spreiding binnen de rassen? Uiteraard heb je veel varianten binnen elke soort: je hebt zware subchassis- modellen, maar ook tamelijk lichte en ogenschijnlijk slappe ontwerpen. Wat denk je van de spreiding -het verschil- in de stevigte van de ondersteuning van het armboard? Er is natuurlijk altijd wel ergens een arm te vinden en/ of een element als zo'n ding geluid blijkt af te geven. Lijkt me... Dat beinvloedt het resultaat in elk geval anders. Ze krijgen daardoor allemaal weer een ander stemmetje. De overige variabelen zijn dus altijd erg invloedrijk en kunnen dus de boel desnoods op z'n kop draaien. Mijn vermoeden is, dat de verschillen tussen massa en geveerd dus al gauw overruled zullen worden door die andere variabelen. Ik denk wel, dat sommige subchassis- modellen zonder vaste koppeling tussen motor en plateau, dus met het veersysteem ertussen sneller pitch- vaagheid zullen gaan suggereren. Bovendien heb je bij de massa- loopwerken in sommige situaties meer invloed en afhankelijkheid van de ondersteuning, ook muzikaal gezien. Bij de Linn- LP- 12 - waar begin ik over zeg- adviseert de heer Ivor dat de ondersteuning eerder compliant dan massief moet zijn. Zulke dingen vertalen zich natuurlijk erg in de weergave. Sommige bronnen beweren dat de subchassis- modellen minder gevoelig zijn voor acoustic feedback . En ikzelf denk dat de massieven in sommige situaties gevoeliger zijn voor mechanical breaktrough. Wat dat dan ook mag wezen. En die subchassis- modellen vragen zoms om subtiel afstelwerk, terwijl de massieven zich erg afhankelijk opstellen van je meubilering. Onder het ding dan.

Beste rli, ik ben het met je eens over de ontwerp - consessies. Maar een fel soort als een AT zal toch ook niet gaan slissen, vermoed ik. Ik heb zelf een AT3400 en nog zoiets met Akai erop geplakt , maar slissen, daar laten ze zich niet mee in, hoewel die scherpe kantje soms wel leuk zijn voor het geld. Maar mi. mag je bij een goeie LP voor dat geld dat jij noemt geen slisklanken hebben. Mijn advies: probeer het eens op een onbesproken LP - zal je ongetwijfeld hebben- Grado is een geluid dat eerder smooth is dan scherp. Daarom verbaast het me ook. Beste Haudio, wat denk je hiervan: je zult er ongetwijfeld weleens over hebben nagedacht: de blind test. Je pakt een Denon 103 en een 160, een AT 110E, een Goldring van die prijs, een Sure M97xE, een verdwaalde Rega, een sappige Grado en nog wat van die rakkers uit dezelfde prijsklasse en laat ze ongezien en onaangekondigd achter een scherm hun werk doen. Laat ze achtereenvolgens dezelfde tune weergeven. De resultaten zullen je verbazen. De attente luisteraar zal geen verschil horen tussen MC's en de anderen, want de overige verschillen overschaduwen de ontwerpwijze. Een vlakke frequentiekromme en de minste fasedraaiing gaan de winst opleveren. Zeker als je niet verraadt welk element er aan het performen is. In de beschrijving van een blind test die ik pas heb gelezen kwamen die conclusies naar voren tenminste.

Voor en achter het armlager telt alles positief en kwadratisch wat de zwaartepuntsarm betreft. En de som van alle traagheidsmomenten wordt gedeeld door het kwadraat van de effectieve armlengte. Schoot me nog te binnen: de energieafvoer vanuit de DL 103 bepaalt het gewenste karakter van de arm enigszins. En het karakter van de arm bepaalt op zich weer de effecten die de platenspeler op het vlak van acoustic feedback en mechanical breaktrough bij gebruik van een luidspreker aan het geluid voor effecten meegeeft. Alles beinvloedt elkaar onderling.

Die 100um zullen dan niet betrekking hebben op het hogetonengebied, maar op iets van 300Hz, een track van een testLP. De sferische tip kan de scherpere bochten van een sterke hogetonenuithaal in de binnenste groef wat slechter volgen dan de elliptische of nog slankere profielen. Dus zelfs wat alleen het spoorvermogen betreft zitten er al wat haken en ogen aan. De energietoevoer naar de arm blijft overigens ook aanzienlijk. Wat ook weer consequenties oplevert. Maar voor zijn prijs is het model wel een erkend winnaartje. rli, wat is de naalddruk waar je nu mee werkt? En kan je verschil ontdekken tussen de slsigeluiden in de binnenste en de buitenste groef? In dat geval kan je wat verhelpen door de geometrie wat beter in te stellen met een goeie mal.

Interessant . Daar zeg je iets. Even niet aangedacht.... Conische werphengel; inderdaad idem. Want de zwaartepuntsbepaling op zich werkt met de eerste macht van de coordinaat en het statisch moment met de tweede macht daarvan. Daardoor gaat het inderdaad fout bij niet- constante doorsnedes. Je moet dus toewerken naar onderdelen met constante dwarsdoorsnede. Bij een conisch deel zou je mi. kunnen werken met het opdelen in kleine stukjes. Bij die opdeling in hele kleine cilindrische delen met onderling verschillende diameter/ gegevens kan je de tapse buis wel voldoende benaderen. Diverse computerprogramma's werken ook op die manier. Eindige elementen/ methode. Maar je blijft dus wel werken met een eenvoudig regeltje uit de theoretische mechanica voor een roterende groep onderdelen. Simpel voer, zelfs voor een gewone zakjapanner. Maar Werner heeft het ook prima omschreven hoor. Theoretisch gezien ook kloppend.

De effectieve massa is gewoon een eigen issue voor de arm en is dan ook niet afhankelijk van het element. Als je de gegevens hebt van elke component van de arm, nl gewicht en zwaartepuntsafstand tov het armlager, dan is het een fluitje van een cent om de effectieve massa te berekenen voor de hele groep componenten. De arm weet dus zelf al wat zijn effectieve massa is. Je kunt een bepaalde momentele combinatie van arm en element wel loslaten op een resonantietest met een test- LP om indirect de effectieve armmassa te bepalen. Dan zie je inderdaad dat uitgaande van de waargenomen rf en de bekende cantilevercompliantie en elementmassa de effectieve armmassa door berekening te bepalen is. Maar dan gebruik je dus de resulterende parameter rf van de momentele combinatie om terug te gaan naar een van de twee rf- bepalende parameters, nl cantilever-compliabntie en totale effectieve massa. Geen kip- ei- kwestie, maar af en toe meent iemand terug te werken van gevolg naar oorzaak toe. Dat is een legitieme maneouvre. Het andere facet van de rf, nl de q- factor oftewel ook de relatieve hoogte van de piekamplitude is net zo belangrijk als de hoogte van de rf in Hz. Klopt. Die 2 facettten zijn samen van evident belang voor de spoorstabiliteit van het element. De gevolgen daarvan zijn echt van invloed op alle frequentiegebieden, dus niet alleen het basbereik, Want bijvoorbeeld een meer constante aandrukkracht tussen groef en tip is maatgevend voor alle toongebieden. En de afzondelijke tonen hebben allemaal en bij elke platenspeler aan weerszijden zijbanden die een getrouwe foto- afdruk zijn van rf en piekamplitude. Die erfenis neem je dus overal mee naartoe.

De ontwerper van de bekende JPW- armen raadt het gebruik van anti- skating af. Ik vind zo'n visie echt niet in orde. Zonder AS krijg je: -een erg asymmetrisch krachtenspel op je tip en op de groefwanden. -kwalijke tijddomein- effecten -snellere slijtage van tip en groef. -mistracking -lagere spoorprestaties -meer kanaal overspraak, dus slechtere kanaalscheiding -magneet of spoel zit niet goed in het lineaire werkgebied Nooit weglaten dus maar juist proberen alles zo goed mogelijk in balans te krijgen.