Headshell

Als de arm draait verandert niet alleen de drawrsdruk maar ook het azymuth. En als je als fabrikant eigenlijk geen dwarsdrukcompensatie wilt, suggereer dan helemaal geen slechte.

Ik vind de dwarsdrukcompensatie op die JPW- armen niet zo verstandig opgezet. De rest lijkt me prima.

Dat bedoel ik. Vergeleken met winnaars als een Rega te complex.

Inderdaad niks op tegen om ook een beetje actief met muziek om te gaan. Leuk toch? Prutsen aan Vinyl? Ben ik met Haudio eens.... Vooral als je net als ik niet zo muzikaal bent. Kan je nagaan: ik zing zelfs nooit wat, ik fluit aleen maar af en toe. Henrie, hoe kom jij aan meer dan 6000 berichten? Heb ik wat gemist? Hallo zeg... En waarom ben jij dan Member en iemand met minder berichten Senior Member? Is dat niet gek verdeeld? Begrijp ik niks van.....

Commentaar van de uitvinder per email: de vrijheidsgraden worden door massa gecompenseerd. Met ik eens goed over gaan nadenken. Mi. moet je het lager op de headshell een mogelijkheid geven om te functioneren als bol- lager. Anders loopt het hele spul vast. Daardoor riskeer je dat de arm naar 1 kant het azymuth gaat "wegkruipen". Want de headshell kant gewoon kantelen om een horizontale langsas. Als je dat met massa gaat compenseren, dreidt er iets te gaan slingeren. Complex geheel van massaveersystemen krijg je dan. Bodemloze put lijkt me. Leuk maar ook weird geval zeg!

Met die van Jan Kool (heb ik zelf) kan je mi. niet de vert. en horizontale resonantiefrequentie bepalen. Vind ik wel een gemis. De tracks voor de spoorprestaties vind ik daarbij wel beter dan bij de HFN- test-LP.

Dan zou elke DT tobben zijn, natuurlijk. Daar ben ik het weer niet helemaal mee eens. Maar een CD- speler kan ook prima bevallen, hoor. En is wel wat makkelijker in het gebruik.

Doordat het achterste punt van de subarm geen constante hoogte heeft, moet het draaipunt aan de headshell wel zichzelf gaan vastwurgen. Of je moet er met opzet veerbelaste speling in aanbrengen. Met het risico dat het azymuth ook al aan de haal gaat. Bovendien zal de verticale arm achteraan een tweede resonatiefrequentie toevoegen, waardoor je dezelfde nadelen krijgt als bij de Dynavector- armen: instabiel spoorgedrag. Eenvoud klinkt vaak het best. Te ver gezocht dus. Maar wel een leuk gifbloempje.

Het is bijna de arm van een Garrard Zero 100. Ik heb meerdere argumenten om het niet te doen: - de muzikale nadelen van de reeele fouthoek van normale radiale armen zijn geringer dan andere storingen die in het algemeen meer muzikale invloed hebben. Ik bedoel hier niet mee dat alle tangentiaalspelers slecht zijn. - het is ondoenlijk om lagerwrijving, speling in het mechaniek en effectieve massa binnen de perken te houden. Bovendien werkt het gewoon niet goed. De VTA is niet constant. En hier heb je echt nog wel een fouthoek. Alleen is hij wel geringer. Die Zero 100 was overigens een erg slecht ding. Heb ik zelf gehad.

Dus omgekeerd: als je pretendeert een expert te zijn en je hebt wat zelfrespect als zodanig? Dan is het niet meer dan normaal dat je dat effectief wilt ventileren via een dure site, lijkt me. Heu? Zoniet, ben je een dief van jezelf lijkt me. Je pretendeert iets, maar je gaat niet op je strepen staan. Is dom. Dat bedoel ik dus en niks meer en niks minder? Dat nou een niet- expert er geen aandacht aan besteedt, maar een echte specialst op dat gebied? Lijkt me niet slim. Komt bij mij niet over als een echte specialist. Huiswerk niet goed gedaan, in ieder geval. Bekijk het dus vanuit de bezoeker, zoals het werkelijk is ingericht! En niet zoals het niet is ingericht. Probeer Internet te denken.

Euh, Binnen het assortiments - deel van de site hebben ze duidelijk geen moeite genomen voor een afdeling Vinyl. Nottingham staat bij Electronica, dus niet bij Vinyl? Als ze dat Vinyl- gebeuren een belangrijk specialisme hadden gevonden, hadden ze het wel onder een eigen hoofdstukje ondergebracht, lijkt me. Het gaat hier dus duidelijk om het etaleren van je specialismes via een kiene wijze van presenteren in je site. Zijn de nederlandse handelaars en importeurs niet zo goed in, vind ik. Internet wordt hier veel minder doeltreffend gebruikt dan in het buitenland. Er wordt hier niet goed gedacht vanuit het standpunt van de bezoeker. Meer vanuit het eigen standpunt. Dat is overigens een typisch nederlands trekje, denk ik. En als ze allleen Nottingham zouden hebben, zijn ze dan ineens vinylexpert? Hoeft natuurlijk niet zo te zijn. Nottingham- dozen sjouwen zou zelfs ik wel kunnen... Overigens niks ten nadele van Nottingham hoor! Zeker niet. Stel je voor.... Jan.

Voor mij is analoog hetzelfde als tuners, tape en vinyl. Niet zomaar vinyl dus.

In de site van Pluimgraaf vind ik in de afdeling assortiment geen gedeelte over draaitafels. Moet ik ze dan nog vinyl- specialist noemen? Lijkt me dus van niet......

Kan inderdaad geen kwaad. Het is eigenlijk een heel lang cinch- chassisdeel geworden dus. Slaap er geen minuut minder om zou ik zeggen. Jan.

Een aanwijzing voor het gigantische onbenul van verkopers; eentje smeerde mij de garrard zero 100 sb (platenspeler) aan, die beter zou zijn dan een Thorens TD 160. Dat zero- onding is dus echt overgewaardeerd. Het geval is echt van een heel laag gehalte. Element dat erbij zat was prut. Stond Shure op, maar was prut. Jan.

Jamaar, waarom vind ik het dan nog zo plezierig om naar mijn prachtige tuner te luisteren? Die me steeds zo intens in de maling neemt dat ik niet meer besef dat ik helemaal niet naar iets digitaals luister? Jan.

Nou, dan ik maar weer. Ik heb natuurlijk enkele privee- standpunten, zoals bekend.... Ik ben dus zo'n matcher. Bijvoorbeeld: Sherwood CD 3010 R CD- speler. Warm. Comprimeert lichtelijk. Nou, daar staat bij mij thuis dus achter een Rotel (Waaaat) ja, een Rotel RA 930AX. Matcht goed. Foei. Heeft namelijk weer iets dynamisch en helders. Combinatie klinkt voortreffelijk. Zeker met mijn Mission 761 (nog erger Waaaaat?)zware modificaties. Deze hebben een erg mooi gedefinieerde laagweergave en een prachtig hoog. Vooral het matchen van CD- speler en versterker vind ik in mijn installatie gunstig uitgevallen. Op mijn hobbykamer speelt ook zoiets. Een warme Thorens DT combineer ik met een felle Benz MC20e. Sorry, soms moet je wel. Jan.

Daar loop ik elk jaar al rond. Deze keer ook, naar verwachting.

Hier en daar kan je op het web toch wel een uitleg vinden over het verschil tussen een normale en een super. Het komt allemaal zo'n beetje hier op neer: http://www.platten-galerie.de/shop/systshop/omb10.html Ik heb zelf dus 3 stuks OM 10. Maar ik vind mijn ouwe VMS 10E MKII toch echt veel mooier klinken. Er gebeurt gewoon meer . en daar schijn ik altijd al op te letten: Wat gebeurt er eigenlijk? Bij een OM10: vrij weinig. Jan.

In elke electronische schakeling wordt iets tenietgedaan. Onherroepelijk. De doordachtheid van elk gebiedje in de schakeling moet bepalen of de veranderingen ernstig zijn of niet. Nergens is een gebiedje te vinden dat aangemerkt kan worden als bij voorbaat onschuldig of als risico- loos. De goedkopere, minder doordachte en met consessies ontworpen versterkerschakelingen kunnen in ieder geval zelden worden aangemerkt als onschadelijk. Sommige soorten componenten vragen al om ellende, zoals de goedkopere elco's regelrecht in de signaalweg en slechte stabilisatievoorzieningen. Veel terugkoppeling vraagt ook om kwaliteitsvermindering. De simpelste, meest weloverwogen ontwerpen klinken vaak al erg goed. Sensationele uitvindingen die met grote letters werden beschreven in schreeuwerige advertenties legden het vaak af tegen goed doorontwikkelde klassieke principes. DE grote vijanden van het echte muzikale genot zijn altijd al de commerciele managers geweest die wilden verkopen op basis van senstionele specificatiecijfers. En die een nieuw ontwerp lekker snel op gde markt wilden zetten. Cijfers waren nooit echt maatgevend, omdat de metingen vaak geen regelrechte relatie hadden met de muzikale prestaties, zeker niet bij versterkerschakelingen. De meeste officiele meetnormen stammen uit een tijd warin de echt maatgevende electronische verbanden met de menselijke muziekperceptie lang nog niet ontdekt waren. Daarna zijn er bijna geen nieuwe normen meer bijgekomen, mi. De fabrikanten van de betere versterkerschakelingen wisten dus wel degelijk wanneer een versterker goed zou gaan klinken, maar konden dat niet met cijfers aantonen. In de gemiddelde Radio- Modern- winkel was dat allemaal niet van belang . De verkoper had zijn standaard- praatje klaar en iedereen vond het al gauw goed klinken, want de man had de toonregeling als toverdoos , zeg maar. Jan.

Mijnsinziens werkt het gehoor veel minder met amplitudeverschillen en veel meer met fase- en tijddomein- facetten. Een zeker gehalte aan slechthorendheid hoeft dus nog niet schadelijk te zijn voor voldoening aan muziekweergave. Lijkt me. Jan.

Ja, dan horen we het wel. Ik heb altijd een erg resoluut oordeel als ik iets hoor. Misschien fout hoor.

Dit klinkt een beetje eigenwijs natuurlijk maar ondanks het opdelen in groepen tonen als laag, hoog en mid ga ik altijd na of er talent is om de muziek te nuanceren. Als het signaal zegt dat het subtiel moet zijn, moet een element subtiel te werk gaan. En als het dynamisch moet gebeuren moet het ding dat laten beleven. Maar een element als een OM 10 meent het altijd zelf wel te kunnen. Alles klinkt zo'n beetje eender. Het is eigenlijk vanillevla van de melkunie. Iedreen slokt het naar binnen omdat het eenheidskost is. Het is ook de smaak die iedreen lekker vindt. Maar verfijning zit er niet bij. Ik vraag me altijd af of er variatie zit in de belevenis die een installatie me voortovert. Het lijkt hier wel of ik pretendeer beter te luisteren, maar ik bedoel alleen mijn eigen indruk mee te geven. Ondanks scherpte die er incidenteel in kan zitten door iets waar ik geen flauw idee van heb. Want de drie OM10-s die ik zelf heb hebben weer geen last van scherpte. Een Rotel- versterker kan weleens iets scherps creeeren misschien in samenwerking met een intrelink die niet in het trio past. Denk ik. Nou heb ik van de week wel gelezen dat juist die OM 10 erg reageert op allerlei varianten tussen de instellingsparameters. Misschien heb ik voor dit model wel te weinig moeite gedaan. Maar dan moet het wel een heel stuk beter kunnen, want het is echt super- vlakke eenheidsworst wat hij ervan maakt. Sorry, niet persoonlijk bedoeld dus. Jan

Volgens mij is een 146 een 166- II met automatische afslag. Ik dacht dat het Vinyl Lebt heette, maar het is dus meer dit soort sites waar je info vindt: http://www.thorens-info.de/html/thorens_td...__145_-_14.html Die 146 is echt wel een redelijk goed ding. Uit de serie II. Heeft dus niet zo'n lelijke taartscheparm. Het plateaulager heeft echter wel een dunnere diameter dan dat van een TD 160 en er zit een plastic binnenplateau op ipv lichtmetaal. De arm is er eentje met dwarsdrukcompensatie mbv. gewichtjes ipv. mbv. magnetisme. Hoewel dat goedkoper te maken is, klinkt dit mi. toch beter, met die gewichtjes. Een Thorens is kwa klankindruk niet zo'n felle rakker, eerder wat meer teruggetrokken. Daar kan je beter mi. niet een element op zetten dat zelf dan ook nog eens wat aan de warme kant is, zoals een Grado. Maar dat is mijn eigen smaak. Een Ortofon OM 10 Super lijkt me niet echt de eerste keus. Weer teveel aan de vlakke kant. Een OM 20 Super schijnt toch wel een eind beter te zijn. Die zou dus goed kunnen. Het neigt dus mi. ook meer naar iets als een Audio Technica AT 95E of 110E. Of een Ortofon 510 MkII. Dat is allemaal wat levendiger. Een Goldring 1006 lijkt me ook wel iets voor deze DT. Zou goed kunnen volgens: http://www.hi-fiworld.co.uk/hfw/bgcartridges.html Tenslotte: de arm is redelijk licht. De vrijheid die je daardoor aan elementkeuze hebt is wel lekker groot. Jan.

Een OM 30 zal best een eind beter zijn dan een 10, want die valt me altijd erg tegen. Vlak en weinig inspirerend. Maar niet scherp. Juist een beetje mat. Jan.