Headshell

Argumenten voor de zaak van de gemiddelde journalist zijn ook welkom, hoor. Respecteer ik echt. Er moeten toch ook enthousiaste mensen bestaan, ook op dit vlak? Wat zijn nou de goeie kanten van deze kwestie? Jan.

Ben je enthousiast of wil je het anders? Moet de nederlandse audio-journalist produkten niet wat kritischer beschrijven, of doet hij dat momenteel juist wel goed? Hoe staan de nederlandse bladen er wat dat betreft voor, vergeleken met de buitenlandse bladen? Spiegelt de pers de gebruiker niet te veel voor als iemand die alles maar enthousiast moet aanschaffen wat de fabrikant presenteert? Waar blijft dan de handreiking bij het kritisch vergelijken? Of is alles in de handel wel zo prima voor dat geld zoals de pers het ons laat geloven? Kom met je mening. Voor of tegen, maakt niks uit... Jan.

Nou, stel dan een vraag over die termen. Want het is eigenlijk niet simpeler. Deze regels moet je in acht nemen met zoveel verschillende producten. Want de parameters lopen sterk uiteen. Dus je hebt zo een mismatch. Als je het echt simpel wil hebben: een 10 tot 11 grams arm (de moderne jongens dus) met een MC- element. Want de kans dat een MC niet met zo'n arm om kan gaan is niet zo groot. Maar dan ben je wel gelijk uit de laagste budget- sector verbannen, want die is het domein van de mm-s, en daarbij is de match juist vaak problematisch. Jan.

Misschien begrijpen sommigen het allemaal te goed om het te kunnen uitleggen. Ik kan er eentje met me eigen grote neus aanwijzen. Toch wil ik het wel proberen. Het is tenslotte mijn stokpaardje. Belangrijke parameters: - Naaldcompliantie. Dat is de veerstijfheid van de stylusophanging. Wordt uitgedrukt als doorbuiging gedeeld door opgelegde kracht. Hoge compliantie: bv.30 cu: slap veertje. Laag: 8 cu: stug veertje. De laatste lijkt wel ewat op de bank van Engelad( oud gezegde zeg). - Effectieve armmassa. Nou, dat is de hoeveelheid massa (iets wat erg op gewicht lijkt) dat de naaldtip op z'n nek voelt zitten. De invloed van de afstand naar het armlager heeft grote invloed. Massa bij het lager telt bijna niet of weinig mee in deze parameter. Maar massa op de headshell echter voor de volle mep. - Resonantiefrequentie. Dat is de frequentie van het groefsignaal, waarbij de mechanische output , dit is de relatieve beweging tussen naaldtip en element- behuizing vele malen groter wordt dan de groefmodulatie, dat is de beweging van de tip in de groef. Als je een grote kurk aan de punt van oma's langste breinaald prikt kan je dat leuk uitproberen. >>>>>>>Is Oma weer naar het strand, beweeg dan de knop van de breinaald langzaan op en neer. Dan gaat de kurk precies dezelfde beweging maken. >>>>>>>>>Voer je de klappersnelheid op, dan kom je bij een ritme terecht waarbij de kurk als een gek gaat slingeren, terwijl je de knop alleen maar kleine slagen hoeft te geven met het juiste ritme. Dat verschijnsel, die bewegingsversterking, heet resonantie. >>>>>>>>Bij nog snellere bewegingen staat de knop stil. Weer een andere situatie dus. In totaal 3 situaties, waar de uitvinding draaitafel heel handig gebruik van maakt. De 3 gebieden hebben van moeder natuur precies de juiste omstandigheden meegekregen om in een draaitafel nog redelijk muziek te reproduceren. Als je de eerstee 2 parameters, compliantie en effectieve massa begrijpt en de juiste waarden ervan horend bij je componenten uit een tabel haalt, kan je de derde parameter , de resonatiefrequentie, berekenen. Daar gebruik je een formule voor die oa. op de sites "vandenhul" en "theanalogdept" te vinden is , maar ook in het roemruchte 1977 AES- rapport van Ladegaard (WIE?.. Hou daar nou eens over op....) Maar de resonantiefrequentie kan je ook met een test- LP bepalen. Ik heb nu eindelijk ook de HFN test- LP besteld dus.(NOU AL?) Het is de kunst om te beweren dat jouw combinatie de juiste resonantiefrequentie heeft. Dat kan ik beweren, want ik heb 22 elementen an een stuk of 8 platenspelers. Hangt er alleen nog van af wat nou de juiste resonatiefrequentie is. En daar zijn de meeste geleerden het jammergenoeg na zoveel jaar nog niet eens. De klassieke uitleg: boven 8Hz maar onder 12 Hz. De mensen die wat strakker in de leer zijn zeggen: boven 10Hz en onder 12 Hz. Ik zelf heb natuurlijk weer een andere mening: zo hoog mogelijk, maar graag bij zo'n 14 Hz een keer ophouwen. We zijn het er allemaal (misschien) zo'n beetje over eens dat iets van 6 Hz niks is. Klassiek voorbeeld: V15- III in Dual 721-arm of Technics 1200- arm geeft zo'n beetje 4.5 Hz. Niet echt knus.... Nou zijn er types, die beweren, dat een laagcompliant element vaak niet zo goeg samengaat mat een hele slappe dunne arm. En volgens mij hebben ze gelijk. De resonantiefrequentie kan 14 Hz zijn in zo'n geval, wat op zich mi. prima is, maar de inwendige weerstand tegen trillingsenergie van die slappe arm is niet genoeg garantie voor een goeie muziekweergave. Een hoogcompliant element is een lichte arm kan vaak erg goed werken. Want dat soort elementen voert niet zoveel energie naar de arm toe. Een laagcompliant element in een stevige zware pook van een arm kan erg goed gaan, mits mi. de resonatie - frequentie boven 10Hz. blijft. Dat is een garantie voor een conatante drukkracht tussen stylus- tip en groefwand. Ik vind 8 Hz al minder goed. Maar sommigen vinden het wel voldoende. Op het Web kan je verhalen vinden van hobbyisten die massa toevoegen aan de headshell, omdat de weergave volgens zullie te helder is bij hoge resonatiefrequenties. Kan volgens mij nooit zo zijn, omdat in zo'n geval er juist basversterking optreedt, die bij lagere frequenties juist wegvalt. Bovendien wordt door verzwaring de spoorstabiliteit slechter. Wat erg makkelijk is: de armen zijn tegenwoordig vaak zo'n 10 tot 11 gram effectieve massa en die laten zich met de meeste MC- elemeen prachtig combineren, omdat die in meerderheid nogal laagcompliant zijn. Grado- mm- elementen, Ortofon OM- serie en de meeste AT mm- elementen blijken in de praktijk wel een bescheiden compliantie te hebben in de richting van 20cu, maar Shure- modellen, zeker gebruikt zonder borstel hebben meestal een aanzienlike compliantie, en ook de meeste Ortofon VMS- modellen van vroeger. Ook alle Philips- mm-s hebben een flinke comliantie. Je hebt het dan over iets als 27 tot 35 cu. Die lokken dus vaak te lage resonatiefrequenties uit. Lage resonatiefrequenties geven echt een slechtere geluids- kwaliteit. Er blijven altijd gebruikers die zeggen dat ze er geen last van hebben, maar relatief en muzikaal gezien bijten ze mi. toch echt op een houtje.. Tobben dus in zekere zin. Niet erg hifi lijkt me... Ik vind zware armen niet slecht en ook hoogcompliante elementen niet, maar ze geven soms net zulke huwelijksproblemen als hyper- dominante mensen. Overigens ook niks mis mee... Heb je nog vragen? Blijf dan in de buurt, want dit is toch wel een van de meestbezochte forums. Andere (noem geen namen) lijken wel de lijnbaan op dinsdagochtend half 4. Vrij leeg dus... Jan.

Deze topic staat helemaal op de verkeerde plek in het forum. Sommige bezoekers kijken hier niet, dus missen de hele discussie. Jammer.

Hubertinus, veel respect voor je eigen perceptie hoor, maar ik vind de meeste Totems iets hebben, wat ik noem: kijk eens hoe indrukwekkend ik het doe! Iets amerikaans- hards. Misschien is de importeur er nooit in geslaagd om de boel zo neer te zetten, dat het talent genoeg kans had om mij te bekoren, hoor. Maar ook zijn devies: een Totem kiest jou en niet andersom, is bij mij erg zinvol, omdat ik alleen het Model One goed genoeg vond om zelf te kiezen. in zijn optiek dus waarschijnlijk geen echte Totem. Sorry, niet persoonlijk bedoeld... Jan.

Ik heb dit uiterst interessante verhaal nu gelezen. Het is een van die boeiende plekken op internet die de moeite van het lezen waard zijn. Want het komt te weinig voor dat je nieuwe diepgaande theoretische verhalen vindt. Maar ik ben het niet eens met het voorstel om de ddc weg te laten. Ik houd mezelf voor: het generatorsysteem moet eigenlijk zoveel mogelijk in vrijheid zijn werk kunnen doen. Als je de dwarskracht helemaal niet compenseert, heb je zeker altijd een soort "1 kant op hangen". Beter een onvolmaakte correctie dan geeneentje. Dat geldt ook voor de geometrische, vrij universele IEC- Bearwald- norm, om het zo maar eens te noemen. Beter dan niks. Helemaal met- zonder ddc lijkt me de boel dus zeker niet goed afgerond. Vooral bij een unipivot zal dat " 1 kant op hangen" zich gaan wreken in een soort azymuth- wow. Vooral bij golvende platen. Niet echt knus. En ik vrees dat je tip aan 1 kant meer slijt dan aan de andere. Minder tip- life dus. Ook al niet gezellig... Dus buiten de al bestaande narigheid die zowel VTA als offsethoek teweegbrengen naar de naaldcompliantie toe, kan je beter alle extra problemen ver van je af houden. Dat lijkt me beter dan het helemaal weglaten van ddc of het adviseren van ultra-foute ddc- systemen terwijl we eigenlijk (naar verluidt) als fabrikant tegen alle ddc's gekant zijn. Bij de aangehaalde VPI JPW- armen introduceert de azymuth- voorspanning een extra compliantie boven op de bestaande die ook weer zo'n soort azymuth- wow veroorzaakt. Het foute van de JPW- ddc vind ik dus een veel ernstiger soort fout-zijn dan bij de gemiddelde ddc's. Dus svp niet kind tegelijk met water wegdoen, op z'n lambieks gesproken... Ivm het verhaal over wat sommigen het "schrob- effect"noemen heeft een vrij bekende specialist uut Sneek (niet- medisch) mij er terecht op gewezen, dat tangentiaalarmen lijden onder een ernstig soort VTA- wow omdat het armlager vaak zo hoog zit bij die dingen. Een door mij bewonderde jaren- 80 arm van AT heeft om ditzelfde probleem op te vangen het verticale lager op vinyl- hoogte zitten. Twee gerespecteerde bronnen dus die regelrecht tegen het hier genoemde geometrieverhaal ingaan. Ik geef toe dat ik hierover misschien nog even moet nadenken om het echt goed te kunnen analyseren. Dat doe ik hier nog even hardop om mezelf op weg te helpen: volgens mij ziet de echt- juiste benadering van dit schrob- probleem de schrobkracht gewoon als een horizontale trekkracht op vinylniveau. Niks VTA- hoek in dit verband,maar de aloude kracht-maal-arm- beschouwing. Niks hoog lager dus, maar juist omlaag ermee! Het gaat mi. overigens om tijdelijke veranderingen op de stationaire situatie. En die bestaan louter uit horizontaal gerichte wijzigingen van de spoor - wrijving. Zeker bij een unipivot, waarbij het lager vaak ook al hoog wordt geplaatst (in dit geval om meer stabiliteit te krijgen) is het schrobeffect weer aanleiding voor azymuth- wow. Trouwens, de bewegingen die golven in de LP de tip laten maken, hebben bij een hoge positie van het lager bewegingen van en naar het lager toe ten gevolge. Dit is dan het eigenlijke schrob- effect. Gevolg: tijddomein- fouten, ook wel warp- wow genoemd. De unipivot die ikzelf en tijdje geleden heb gebouwd heeft het steunpunt trouwens ook op het vinylniveau zitten. Bij dat ding moet er ivm stabiliteit maar veel massa onder vinylniveau worden aangebracht. Dit principe van het verlaagde lager zie je volgens mij vaker dan het omgekeerde. We zijn dus de laatste tijd alweer een fiks aantal tegengestelde vinyl- meningen tegengekomen: - dit meningsverschil hierzo over de aanvaardbaarheid van het ddc-systeem van de VPI JPW-armen - sowieso over het nut van ddc - over het beste niveau van het vertikale lager - over het nut van de offsethoek - over het toevoegen van massa aan een headshell (en de inhoud van het 1977-AES- rapport van Laadegaard) - over de beste vorm en het beste materiaalgebruik voor een mat - over de voordelen van fluid dampers - over de voor- en nadelen van DD en snaar Waarover zijn we het eigenlijk wel eens? Ome Henk, als je de draden andersom twist werkt de ddc de verkeerde kant op volgens mij. Of bedoel je wat anders? Waarom noem je jezelf trouwens Ome Henk? Jan.

Nee, ik sta altijd open voor concrete argumenten. En trouwens, het is maar de mening van 1 onbelangrijk forumbezoekertje, hoor. In dit geval ik dus. Die heeft nou eenmaal, al of niet tijdelijk, toevallig die mening. Er zijn zoveel meningen, duizenden. Het is maar een stofje tov. de hele kosmos.... Maar: interessant artikel. Kende ik niet. Ga ik vandaag effe doorlezen. Jan.

Bij een enigszins normale, dus niet - rare arm zal de VTF en de azymuth echt niet afhangen van de instelling van de dwarsdrukcompensatie. Zeker voor de bedragen die voor dit soort dingen worden gevraagd kan dit eigenlijk niet. Ik vraag me ook af of de mate van dwarsdrukcompensatie wel enigszins reproduceerbaar is. Want in wat meer normale gevallen weet je op den duur precies wat de afwijking zal zijn bij een bepaalde instelling van de dwarsdrukcompensatie. Nu zal bij een andere VTF de compensatie gaan verschillen en ook bij een volgende keer instellen. Dus telkens zal de andere excentriciteit van een ander element zal je weer opnieuw overleveren aan de grillen van dit rare verschijnsel. Mijnsinziens onaanvaardbaar op dit prijsniveau. Net als die kenmerken van die nieuwe SME-arm. Dito. Jan.

Precies. Komt, en dat weet ik toch eigenlijk wel zeker, omdat de ontwerper eigenlijk niet van dwarsdrukcompensatie houdt. Maar waarom dan wel zo'n inferieure compensatie suggereren? ik heb echt niks tegen VPI op zich hoor, maar dit heb ik altijd het misslaan van een plank gevonden. In de nederlandse audio-journalistieke uitgaven heb ik er nooit weerstand over gelezen,. Die pikken eigenlijk alles wat fabrikanten kwijt willen. Een andere lichte teleurstelling: waarom moest die nieuwe SME arm met rechte armbuis zijn verticale armlager haaks op de armrichting krijgen? En waarom ziet zijn headshell er zo lomp uit? Van wat voor spuil is die headshell gemaakt? Kunststof? Die prachtige nieuwe engelse draaitafel van Musical Fidelity moet het ook doen met deze arm. Voor al dat geld.... Was er niks beters op te zetten? Niet echt een waardig opvolger van zijn legendarische voorganger... Maar dat is natuurlijk allemaal slechts mijn eigen mening hoor. Wie vindt het trouwens wel volmaakte armen, die VPI en Die Shure? Kom gerust met je mening. Doe ik zelf namelijk ook.... Jan.

Ik gebruik een zelfgemaakt geval dat ik uit ladebodem- bekleding heb gesneden. Je kunt het bij Leenbakker kopen. Kost bijna niks en je kunt er zo'n 5 matten uitsnijden. Ik gebruik een flink stuk aluminium rondstaf als puck. Dat idee van Hans vind ik trouwens ook slim. Is ook toepasbaar bij ladebodembekleding natuurlijk. Ik vind zelf trouwens dat een LP overal moet worden gesteund. Anders krijg je beweging in het vinyl. Je staat dan ahw. in het midden te hameren op een plank die aan de einden is ondersteund. Veroorzaakt tijddomeinfouten. Dus ik ben niet zo'n voorstander van matten in de stijl van Ringmats en Spotmats. Op theoretische basis dan. Maar wat is theorie tegenwoordig in de hifi- sector? Wordt het niet steeds meer een kwestie van op je gevoel modificaties uitvoeren? Zie in dit verband sommige recente topics over het toevoegen van massa aan een headshell. Trouwens, de mat die ene heer v.d. Hul gebruikt, dat Sorbothene- model, is mi. nog steeds te koop bij Kabusa. Ik vond hem niet eens duur. Lijkt me een prima oplossing. Steunt ook overal. Dus niks ringen, en niks spots. Jan.

Ik dacht het al: dit kan niet goed gaan: dwarsdrukcompensatie door de draden te twisten. Heb het altijd al raar gevonden. Lees: http://www.audioasylum.com/audio/vinyl/messages/370457.html Wat zijn jullie meningen hierover? Dit kan toch eigenlijk geen lekkere arm worden genoemd? Jan.

Scat- Man, ik heb zelf niet (meer) zo'n Lenco. Maar ik ben nooit zo bang voor wat extra gewicht op de plateaulagers. En ik weet niet of zo'n mooie ring het gewicht van een kilo haalt. Kan nog meevallen. En Ik hoorde dat zo'n Lenco alleen veren aan de motor heeft. Hij kan dus eigenlijk alleen door zijn plateualager zakken ahw. Maar je kan desnoods overgaan op kogellagervet. Misschien beschermt dat het lager nog beter. Jan

Ik denk dat een ronde riem uiteindelijk de beste resultaten kan opleveren. Maar je hebt natuurlijk weer een aantal variabelen die de boel beinvloeden. De diameter van de dwarsdoorsnede, de materiaalsoort, de diameter van de snaar als geheel en de soort motor. Iedere materiaalsoort heeft zijn eigen wrijvingsgedrag en elasticiteit. Die parameters bepalen de snaarspanning, de diameter, de lengte in afhankelijkheid van de motoreigenschappen. En bij bepaalde subchassismodellen is er een fijnzinnige relatie tussen de ondersteunende vering, de plateaumassa, de snaarspanning en het motorkarakter. Rumble- en wow/ fluttermetingen volgens klassieke normen leveren resultaten op die ontzettend afhankelijk zijn van de arm/ elementcombinatie. een ontwerpen is lang zoet lijkt me om de idealen combinatie van componenten te vinden en ook nog de nodige eigen meetprocedures op te zetten. Het lijkt me dat een grotere lengte vaak de betere keus is. Maar sommige ontwerpers willen de combinatie compact houden, wat een beperking betekent. Bij een motor die klapperbewegingen maakt in zijn koppel, zal je misschien met een langere snaar de klapperende energie beter weg kunnen houden van het plateau. Dat geldt mi. ook voor een kleinere dwarsdoorsnede- diameter. Bij een ronde doorsnede moet je de snaar mi. wel in een groef laten lopen op de poelie en het plateau. Maar deze materie is volgens mij nog veel minder te vangen met theoretische denkbeelden dan die van matten, lijkt me. Ik heb me veel meer in de arm- element- combinatie verdiept dan in de problemen met de motoraandrijving. Er zijn hobbyisten, die hun eigen snaren maken van bandrecorder- tape. Dat stelt je in staat om de motor verder weg te zetten. Er zijn zelfs audioversterkers bijgesleept om een goeie voedingsstroom te genereren voor de aandrijving. En inderdaad : dit is vrij off- topic. Never mind..... Jan.

Dit is allemaal hetzelfde: hybris, Headshell, Stylus en jvo. De laatste bij Vinyl Engine. Scat-Man is wat anders.

Die ouwerwetse matten met 2 of 3 ringen helpen misschien ook niet erg tegen bolle of holle kanten. Ik gebruik een stuk dik aluminium over de centrale spindel. Tegen een holle LP heb ik dus inderdaad geen maatregel, maar ook die ouwerwetse 2 of 3 ringen hebben dat niet, denk ik. Zo'n verzwaringswiel is ideaal. Maar prijzig. Als je element er maar niet van onderen tegenaan loopt, tenminste. Want het is dan in de inloopgroef wel dringen geblazen. Iedereen wil op dezelfde plek zijn, denk ik. Het ideaal is een holle mat met een puck, lijkt me, als je geen ring gebruikt dan. Jan.

Ivm matten: er is geen enkel onderwerp te vinden met zoveel meningen als matten. Lanceer maar een bewuste theoretische stelling over matten en je zal zien dat een ander het weer anders ziet. Koop her en der 5 soorten hardstikke dure matten, beluister ze en kom bij je eigen handelaar tot de ontdekking dat zijn favoriete mat er niet bij zat. Geef mij maar een mat met zoveel mogelijk contactoppervlak. Hoedt U overigens voor de zeer hoge prijzen van matten, oa. ook ivm. de later toe te voegen bijbehorende tips en trucs binnen een systeem. Ivm granieten sokkels: Ik denk dat het wel nut kan hebben, maar dat de relatieve verbetering tov een zware massieve hardhouten sokkel niet te horen is. Denk ik. En ik vind dat je op graniet zo moeilijk vat krijgt. Hout daar kan je wat mee. Jan.

Het is in zekere zin wel een reactie op iets en tegelijk is het zo goed, dat zeker 85 % van de luidsprekers ermee werkt. Dat wil niet zeggen, dat het geen minpunten zou hebben. De reactie bestaat eruit, dat je eigenlijk een soort turbo hebt geinstalleerd op de weergave in het laag. In de omgeving van de resonantiefrequentie gaat er een prop lucht die zich in de poort heen en weer beweegt, in het ritme van de woofer meestralen als een 2e basweergever. De prop beweegt in tegenfase met de conus van de woofer en zorgt behalve voor een beter rendement in het laag, ook voor een groter frequentiebereik daarzo. De primaire energiebron blijft de woofer, de prop reageert op wat de woofer hem aan resonantiekansen aanbiedt. Het hangt ook nog af van de hoeveelheid lucht die in de kast zit opgesloten, want op de veerkracht daarvan resoneert de massa van de prop lucht. Dat resonantie proces is een wat grover gebeuren dan de conusbeweging zelf, want de prop wordt via de ingesloten luchthoeveelheid aangestoten. Er die beweegt eigenlijk al wat mee in het hele spel, wordt immers continue in het resonantie- ritme gecomprimeerd en geexpandeerd. Vrij complexe situatie, die zoals ik al zei , grover is dan de conusbeweging. Dat is een van de zwaktes van het systeem mi. Jan.

Zie je dat op de Willbewill- afdeling van die Lenco- site een hoek uit het chassis is gezaagd om plaats te maken voor een stevig armboard? Dit soort dingen is nou het echte werk, vind ik. Ik mag dat wel, een beetje massa. Ik ben er zelf voorstander van om het armboard stevig te verbinden met het deel van het chassis rondom het plateaulager. Jan.

maximonster, gewoon die Decca - arm kopen bij Hifi- Notes: Durob. 50Euro. Voor dat geld bestaat er verder eigenlijk niks. Ben je hier weleens geweest: http://members.home.nl/fmunniksma/ Jan.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> bedoel je dat de ombouw naar buiten toe open moet zijn ivm het tegengaan van het microfooneffect ? Bijv onder een groot gat ? >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> Yippp. Dus naar onder open. Bv. drie grote gaten . Of 4. >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> Ik zie dat anderen met een getweakte Lenco allen een zware dichte ombouw maken en ook de vering eruit halen ! >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> Zware sokkel= altijd beter Dicht= minder goed wegens eenzijdige microfoonwerking: pikt de hele waarde op van het geluid. Dus sleep je meer mee aan omgevingslawaai. Vering eruit: is mi. niet echt verkeerd. Maar dan zou ik het massa- concept gaan overdrijven, met opzet eigenlijk. Volgens mij kies voor een zwevend chassis of voor een massa- loopwerk . En dan moet het dus ook echt zwaar in het laatste geval. Dan komt mi. de ondersteuning op 3 spikes. Het subchassis, de motorplaat dus kan je beter altijd bekleden met bituum. In geval van een massa - loopwerk zou ik gaan bekleden met dik hout. Er zou zoveel mogelijk balk komen tussen plateaulager en armsteun. Hoek uit het chassis zagen tpv. armlager en een stevig armboard aanbouwen. In die hoek dus. Verbonden met die balkachtige verbinding. Sokkel kan ter plekken er altijd omheen. Of je gaat in de diepte bouwen: Het chassis zit dan "naakt hoog boven een compact doch zwaar ruggegraatframe. Frame zit dan eigenlijk van links naar rechts. Mijn eigen plan: 100mm hoog, 160 mm diiep, 410 mm lang . Massief blok dus. Armboard in Teres- stijl op het vrije eind. Motor achter frame. Lager centraal in frame. Dat doe ik dus bij TD 160- I. Bij zo'n Lenco kan je een centraal edel deel uitzagen waar dus alles opzit: motor, en armlager. Dat komt op dat dikke frame. Dit is allemaal op het gevoel uitgedacht. Zijn weinig theoretische benaderingen voor te vinden. Wel kant- en klare produkten zoals Nottingham Analogue model Anna Log. Zal je thuis hebben staan.... Dus wat ik anderen kwalijk neem: verlagen van res. frequentie van 14 naar 9 Hz. door massa toe te voegen zonder theoretische onder- bouwing zoiets flik ik hier dus zelf! Correcties of aanvullingen weer welkom natuurlijk. >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> En wat bedoel je met "registreert hij...... en boven" ? >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> Kijk, weet je wat het is? Er komt in zo'n open ding geluid van onder vandaan tegen je platte chassis . Maar ook van boven vandaan. De storing die je dus uit je kamer oppikt is dan gelijk aan nul, zou je zeggen. Mispoes echter, aangezien er verschil zit in amplitude er in wat ferquentieverschil tussen onder en boven. Dat loop je telkens van elkaar af te trekken en het verschil voel je als stroortrilling. Pik je dus mee met het naaldje. Dat dus eigenlijk. Jan

Hee maximonster, goed plan lijkt me. Om zomaar iets ter sprake te brengen: je kunt de bodemplaat dicht houden, maar ik vind dat het ding een paar grote gaten moet hebben. Want als hij dicht is, werkt hij ahw als een microfoon, die al het geluid registreert. Als hij open is, registreert hij alleen het verschikl in geluidssterkte onder en boven. Of je moet de plint gewoon als een hele zware ring bouwen. Dat spreekt mij nogal aan. Ik hou van nogal wat massa, niet op alle gebieden, maar toch... Je kunt werken met diversen lagen opgebouwd uit afval van de parkethandel vandaan. Kan een erg mooi resultaat geven die dikke lagen massief hardhout. Mooier dan een dikke plaat multiplex. Je kan er ook mooier ronde randen aan maken. Jan.

Retorische vraag dus...

Inderdaad . Je woofer heeft in het ideale geval precies de electrische eigenschappen die nodig zijn voor de soort uitvoering van de kast. Daarom is de kans op een verslechtering ook groot. Je schrijft: >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> heeft dit dan geen dempend negatief bij-effekt op de woofer en dus de laagweergave?. >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> Kan dus best het risico zijn. Maar het kan ook vrij goed uitpakken. Sommige fabrikanten leveren die proppen er gewoon bij. Dat doe je mi. niet als het helemaal wordt verpest, lijkt me. Dan is er in het ontwerp misschien rekening mee gehouden dat die dingen er ook wordt ingedaan. Jan.

Lijkt best een goed ding. Als je er meer van wil weten tik je op Google in: tuner denon tu-s10 review hoo- oooh, hier ben ik er al een tegengekomen..... : AR Newbie Registered Member Join Date: Nov 2003 Location: Sweden Posts: 16 Tuner Review -------------------------------------------------------------------------------- Review of Denon TU-S10 tuner After my first day of use of Denons top of line tuner TU-S10 i will do a review. Since so little is mentioned and no reviews are printed on the net. I have experience with Denon DRA-1000R reciever so I can compare the sound and functions. TU-S10 has a excellent finish and are heavy, it