Lefty

'Gelukkig' zijn er maar 2 orgels met 'echte' 64' pedaalpijpen, in Atlantic City en Sydney. Dus als een Hollandse orgelliefhebber misselijk wil worden moet-ie op reis.

Op de Pentatone-CD met het Nederlands Kamerkoor staat behalve het Requiem ook de Cantique de Jean Racine, dus heb je meteen 2 vliegen in 1 klap. Wil je het voor een bescheidener bedrag proberen (rond 8 euro), dan is de Naxos-uitgave met het Schola Cantorum Oxford o.l.v. Jeremy Summerly misschien een idee. W.b. Mendelssohn: ook daar is er een zeer ruime keuze. Ik heb zelf de Tweede Symfonie met de Berliner Philharmoniker o.l.v. Herbert von Karajan, uitgebracht in de zeer betaalbare Galleria-serie van Deutsche Grammophon. Van de Midzomernachtsdroom zijn ook meerdere goede opnamen op de markt gebracht. Uit chauvinistische overwegingen heb ik destijds de uitvoering met het Rotterdams Philharmonisch Orkest (o.l.v. Jeffrey Tate) gekocht (EMI). Later lag deze CD voor een weggeefprijs in menig winkel, maar ik weet niet of deze uitgave momenteel nog verkrijgbaar is. Van Mendelssohns Ouvert

Wie ben ik om daarover te oordelen? Bovendien is O.L.H. inmiddels alweer verrezen, dus hoeven we eigenlijk niet meer rondom zijn graf te wenen. Laat ik desalniettemin een poging wagen: Ik begrijp dat je Koopman (I) en Harnoncourt (III) hebt, en dan zit je volgens mij prima. Er zijn de laatste jaren heel wat aardige tot goede opnamen verschenen, maar 'onmisbaar' zijn voor mij persoonlijk: Harnoncourt I, Herreweghe I, Leonhardt, Max en Harnoncourt III. De opname van Paul McCreesh, waarbij iedere koorpartij door 1 stem wordt vertegenwoordigd, deed mij persoonlijk weinig. Daarnaast zullen velen zweren bij Gardiner, maar ook die komt bij mij nauwelijks in de CD-lade. Op de

Welke? Er zijn er 3.

M

Er is een Bulgaars-Orthodox koor van de Sint-Jan van Rila (Sveti Yoan Rilsky) dat wel eens door Europa toert. Hun dirigent is Koitcho Atanassov. Afgelopen zomer waren ze nog op het Festival van Walloni

Jazeker. En anders voor Sinterklaas. Ik heb de Schubert-symfonie

JanD, ik geef toe: je stelt een pittige vraag. Bovendien heb ik al een tijdje niet meer naar Ludwig geluisterd. Maar ik ben eigenwijs genoeg. Dus probeer ik iets te bedenken. Voor alle duidelijkheid: ik bedoel met 'bedenken' iets anders dan 'verzinnen'. Laat ik het zo zeggen: als jij middelmaat niet in de enigszins geringschattende betekenis hebt gebruikt, dan zijn wij het redelijk eens. Niet onprettig, zo'n constatering, toch? Puttend uit mijn herinnering (ik heb nu geen tijd om alle Sawallisch te beluisteren): boven de middelmaat: nrs. 3, 6 en 7 (ik heb 6 en 7, puttend uit diezelfde herinnering, zelfs erg hoog zitten. Ouderwets? Mij best. Maar met verve gebracht, en niet te vergeten met schitterend orkestspel van het KCO. Dit moest ik toch even kwijt.) d'r onder: nr. 9. De mindere opname helpt hier ook niet mee. De rest: de maat die het gemiddelde is, kortom middelmaat. Als ik dit mag samenvatten: ik beschouw dit als een positieve score. Ergo: ik beschouw de set van Sawallisch gemiddeld genomen als 'goed, d.w.z.: boven de middelmaat.' (Maar niet overdreven veel, laat dat duidelijk zijn.) De set van Blomstedt vind ik evenwichtiger. Moest iemand kiezen, dan zeg ik: kies Blomstedt. Misschien nog te bestellen, via Internet-kruidvat? Moest iemand echt aan iets anders toe zijn, dan zeg ik: probeer Hogwood. Of Norrington. De laatste is misschien te eigenzinnig volgens de ene Beethovenliefhebber, terwijl de ander juist zal beweren: hij is het meest partituurgetrouw. Maar te veel kan ik hier niet over zeggen. Ik heb wel eens exemplaren in huis gehad via het ouderwete leeninstituut Bibliotheek, maar ik was er toen nog niet aan toe. Ik vond die authentieke orkestklank voor 19e eeuwse orkestwerken maar niks. Via een omweg naar Bach en Mozart (en via stug doorzetten) ben ik uiteindelijk toch bekeerd. Ik wil nu geen andere Schubert meer dan die van de Academy of Ancient Music met Mackerras. Om maar een voorbeeld te noemen. Zo breng ik mijzelf ook nog tot een nieuwe uitdaging. Beethoven authentiek. Geen Kleiber of Von Karajan, maar dirigenten met sandalen en in t-shirt. On topic Kruidvat: zijn zulke sets tegenwoordig prettig betaalbaar? Ik dacht dat L'Oiseau Lyre (Hogwood) ter ziele was. Kun je die set nog wel ergens krijgen? Schiet me ineens te binnen: is Norrington niet fors afgeprijsd in een Virgin Classics box? Drommels, heb ik nog ergens spaarcenten liggen?

Ik ken 'de Sawallisch' ook: ik vind het geen middelmaat, maar gewoon een goede set op ouderwets kapelmeester-niveau. De Negende klinkt helaas wel erg matig. Als je Zinman al hebt (een goede set op modern kapelmeester-niveau ), is Sawallisch inderdaad geen verbetering. Op de site van nl.muziek.klassiek zag ik trouwens een paar meldingen dat er editfouten in de Sawallische Beethovenbox zouden zitten. Je bent dus gewaarschuwd! On Topic Kruidvat: aimez-vous Debussy? Dan is de Debussy-box niet zo'n slechte keus. Voor wat mijn mening waard is, nietwaar?

Ik geloof niet dat ik alle CD's al beluisterd heb, ik heb ze ook nog maar zo'n 5 jaar. Toch wil ik wel een poging wagen. Wat mij betreft zijn zowel de geestelijke als de wereldlijke cantates miskleunen. De geestelijke worden geteisterd door een lelijk gillend jongenskoor en een aantal niet op hun taak berekende vocale solisten (met name de 'huilebalk' Knut Schoch en de zeer ingehouden oppervlakkig zingende Ruth Holton - deze dame kan veel beter, als ze maar meer voorbereidingstijd had gehad). Het instrumentale gedeelte is gelukkig veel beter verzorgd. De wereldlijke cantates worden uitgevoerd door helden uit het verleden, maar mij spreekt deze box niet bepaald aan. Van Schreiers ritmiek word ik na een kwartier al misselijk. Verder: schitterende stemmen, daar niet van: Lucia Popp, Arleen Aug

Ik ben niet beroerd! Voor de duidelijkheid en drammerigheid: soms staat er inderdaad 'symfonie in zus-groot' of 'sonate in zo-klein'. Dat wil echter niet zeggen dat alle delen in die toonsoort staan. Ik begon aan de A-groot-status van het Rondo (= deel 3 van deze sonate) te twijfelen, vanwege de overtuigd 'klinkende' bijdrage van s0000884, en omdat ik wist dat bijv. Mozarts pianoconcert in d-klein als laatste deel een Rondo heeft dat eindigt in D-groot. Zo had het dus best mogelijk kunnen zijn dat een sonate in A-groot een Rondo heeft dat eindigt in a-klein, nietwaar? En sowieso ben ik een twijfelaar. En sowieso heb je mij gauw weggeluld als er bepaalde muziektermen op mij worden afgevuurd. Ik weet nog steeds het fijne niet van motieven, doorwerkingen, coda's, en noem de hele mikmak maar op. Als ik die ook nog allemaal moet ontdekken als ik naar muziek luister krijg ik echt koppijn. En dat zou toch jammer zijn, zeker bij Mozart, want die heeft mij tot nu toe nog nooit koppijn bezorgd. Je begrijpt: dat wil ik liever zo houden. En wat het gezeur over audio betreft: vroeger zeurden ze vast wel weer over iets anders. De mens is tot zeuren geneigd. Dus houd ik nu zelf maar beter op.

s0000884: dank voor de analyse. Zo steekt een mens nog eens wat op. Weerstand: uiteraard is het lang geleden. Maar ik heb een zwak voor lang geleden. Misschien ben ik te laat geboren. Maar dan was ik nu alweer dood geweest. Dat zou me een 'Spa

Hoewel ik musicologisch-terminologisch niet echt onderlegd ben, ben ik het wel met je eens dat deze sonate 'opvallend' is, in vergelijking met andere composities uit de Parijse periode. Het is zeer zeker

Weerstand schreef: Mee eens. Onze eigen emoties tijdens het beluisteren van de muziek hoeven niet pers

Jitze schreef: Dan had je zojuist ook naar Vrije Geluiden moeten kijken en luisteren. 't Ging over Maria Callas, haar leven, en over haar verscheurende interpretatie van de rol van Tosca in Puccini's gelijknamige opera. Met Tito Gobbi als Scarpi. S: "Tosca, finalmente mia!........ Maledetta!" T: "Questo

Spido schreef o.a. over H

Sinds 2 dagen heb ik in huis de Johannes-Passion, in een reconstructie van de oerversie uit 1724. Dat kon wel eens een CD-premi

Ik ben geen audiofreak, maar ik vind het nogal meevallen met die gedateerdheid. Soms klinkt zo'n ouwe weergave natuurlijker dan menig opgeleukte moderne opname.

01 Mozart, Le Nozze di Figaro (Decca; Solti, Te Kanawa, Allen, Ramey, Popp, Von Stade et al) 02 Tsjaikovski, Symfonie nr. 6 (DG; Mravinski, Leningrad Philharmonisch Orkest) 03 Bach, Johannes-Passion (Archiv; Gardiner, Johnson, Varcoe, Argenta, Chance et al) Ik moet nu wel heel veel moois weglaten!

Mijn favoriete drummer is Animal van de Muppet Show. MY KINDA GUY!!!

erik klijnsmit schreef: Ja! (Of iets minder wildvreemd.) Kijk eens of ze ergens dit seizoen de 9e van Antonin Dvorak spelen. Met een beetje geluk pakt Toon je meteen in. Van daaruit ga je lekker verder. Janselderij nog an toe, ik ben gewoon jaloers op iemand die nog beginnen mag! PS: of koop een CD met die 9e, bijv. Kondrashin met de Wiener Philharmoniker op Decca. Budget-price geloof ik. Sowieso is Dvorak een zeer prettige componist om mee te beginnen.

Ja, best wel aardige muziek. Maar een groot deel van de nootjes was al eerder gebruikt, in zogenaamde wereldlijke cantates. Het beginkoor van deel 1 bijvoorbeeld was oorspronkelijk van je "T

Ach ja, ik zing in een koor, en dat heb je zo'n afwijking. Op zich maakt het inderdaad niet uit, maar ik kende zijn naam uit de zangerscast voor de film 'Amadeus'. Volgens mij zong hij daar onder andere de titelrol in de fragmenten uit "Don Giovanni", en dat is een baritonrol. En voorzover ik mij herinner deed-ie dat nogal goed. W.b. de onbekendheid met deze opname, dat zou kunnen komen doordat de authentieke musiceerwijze de 'macht' in de oude muziekwereld inmiddels volledig heeft overgenomen. (Klinkt dramatischer dan het eigenlijk is.) Of omdat Leppard de Dido tweemaal heeft opgenomen, en de andere opname waarin Jessye Norman Dido zingt meer publiciteit heeft gekregen, omdat zij destijds veel meer in de schijnwerpers stond. De eveneens wat meer bekende bariton Thomas Allen zingt daarin overigens Aeneas.

Eindelijk heb ik dan Leppards Dido & Aeneas in huis, na maandenlang tevergeefs wachten op een besteld Erato-exemplaar, terwijl de opname inmiddels in de catalogus van Apex (sublabel van Warner) is uitgebracht. Kermit, je had gelijk: Troyanos is een schitterende Dido! En zelfs Palmer is als Belinda voor mij zeer genietbaar. Tussen 2 haakjes: Stilwell is toch een bariton, en geen tenor (zoals in het boekje vermeld staat)?