Lefty

Ik ken Jessye niet in Mahler, maar ik vond haar respectievelijk zeer matig in Bizets Carmen (Ozawa), niet tegenvallen in Schumanns Frauenliebe- und leben (Irwin Gage, piano) en geweldig goed als gravin in Mozarts Figaro (Davis). Volgens mij is dit een omgekeerd chronologische volgorde. Zou het kunnen kloppen dat ze in de loop der jaren wat zwaarder eh... is gaan klinken? Overigens (back to topic): over een maandje komt deel 1 van het complete Sch

W.b. de Mahler-liederen: ik blijf een zwak houden voor het jongensachtige timbre van Frederica von Stade. Na een aarzelend begin een heel mooi en overtuigend "Ich bin der Welt abhanden gekommen", sowieso een lied van een grote verstilde (en verstillende) schoonheid. Maar ik blijf daarnaast nog steeds Kathleen Ferrier koesteren. En niet te vergeten Jard van Nes. De Gesellen en Kindertotenlieder hoor ik toch het liefst door een man. Bij voorkeur Hermann Prey (Haitink) en Thomas Hampson (Bernstein).

Can your pussy do the dog?

Deze week komt de langverbeide Gilels-box met Beethoven in de Kruidvat-schappen te liggen. En een dubbel-cd met liederen van Mahler. Met daarbij prachtig stemmenmateriaal, van o.a. Christa Ludwig en Frederica von Stade. Het loont dus de moeite om weer wat hoestsiroop in te slaan. (Ook in verband met de heersende griep. En dan thuis op de bank met muziek.)

Herfst mag ook. Toch? 'k Heb inmiddels de Pletnev op Virgin (op een midprice-dubbelaar met veel pianowerk als bonus). Een prima uitvoering wat mij betreft. Maar Jansons en Mravinsky maken op mij een ruigere, en daardoor in mijn belevingswereld meer Russische indruk. Ik moet hierbij wel bekennen dat mijn inzichten op wat 'Russisch' is in de muziek voornamelijk berusten op het door Repin vervaardigde portret van Moessorgski. Dat wordt dan zoiets als: Tsjaikovski is bij Jansons en Mravinsky meer Moessorgski op z'n Repins. Uiteindelijk is luisteren naar muziek toch bevredigender dan erover schrijven.

De sonates voor cello & piano van Johannes Brahms zijn ook niet te versmaden. En het Celloconcert van Elgar mag ik persoonlijk graag horen. De Suites van Bach bevatten inderdaad adembenemend mooie stukken voor cello solo. (Een mooi boek om daarbij te lezen: 'Sanpaku' van Jef Geeraerts.)

Hallo Kermit, volgens mij is de Leppard-Troyanos uitgave nog steeds verkrijgbaar. Dus houd ik moed. Het enige nadeel dat aan deze cast kleeft is de deelname van Felicity Palmer. Daar ben ik geen fan van. (Gebaseerd op haar prestaties in Bachs Johannes-Passion onder Corboz, Mozarts Gro

Kermit, je hebt me in ieder geval nieuwsgierig gemaakt. Ik ken Tatiana Troyanos voornamelijk als een schitterende Cherubino en in Bernsteins 'luxe' West Side Story is zij -tig keer idiomatischer dan Te Kanawa en Carreras. Het verbaast me niets dat ze een ontroerende Dido is. Smijnster, ik ben bekend met de Lutherse missen. Herreweghe is sowieso mijn favoriete dirigent als het gaat om Bachs vocale werken. Ik moet hierbij zeggen dat ik eveneens best kan genieten van de Brilliant-uitvoeringen (voorheen Edel) o.l.v. Martin Fl

Geen paniek en geen geruzie heren, ik heb er echt geen boterham minder om gegeten, geen nacht minder om geslapen en geen noot minder muziek om geluisterd. Ik houd heel veel van Bachs Hohe Messe, maar kan zelf niet tot een

De Mis in b-mineur van Johann Sebastian Bach. Bijgenaamd de

En dat allemaal op de Dag des Heren.

Ik houd de moed er in, ook w.b. de Virgin-opname. Er staat me iets van bij dat deze uitvoering nog maar een paar jaar geleden is gebundeld met andere Tsjaikovski-opnamen van Pletnev, o.a. ook voor piano solo, in zo'n mid-price dubbelaar. Toch maar eens op zoek. (Hoewel het eigenlijk te mooi weer is voor de Path

Helemaal niets? Hmmm, dat is verdraaid weinig. W.b. Pletnev en Haitink: die ken ik (nog) niet. (Intussen verschijnt het schaamrood me op de kaken.) Dus wie weet: in de toekomst. Ik heb van Maazel een 4e met het Cleveland Orchestra (Telarc 1979) en die bevalt me prima. De 5e met hetzelfde orkest (CBS(?)/Sony 1981) vind ik nogal zwak, maar de 6e met de Wiener Philharmoniker (Decca 1964) vind ik zeer meeslepend. Het was mijn kennismaking met Tsjaikovski's symfonische muziek, en ik was meteen gewonnen. Daarna leende ik Masurs "Path

"[...] de Leningrader Philharmonie o.l.v. Mrawinsky, een opname uit het begin van de jaren

Juist. Dank. Dan wacht ik rustig op Jochum/Bruckner. Theo, op jouw vraag "hoe is de Ravel-doos die pas is uitgegeven" kan ik nog niet echt reageren. Ik moet nog het

Gilels deze herfst in het Kruidvat? Sjonge jonge. Ben benieuwd naar de opnamekwaliteit. Maar ach, zelfs een glazig klinkende Gilels is z

Beethoven met Gilels of Kempff: prima. Helaas liggen die (nog?) niet bij de drogist. De Sjostakovitsj-strijkkwartetten met het Rubio Kwartet liggen er wel. De box lijkt mij persoonlijk de Tip van de Week.

Allicht. Maar dat vergif laat ik toch maar ff staan. Over vergif gesproken: het hier eerder genoemde "American Beauty" leidde bij mij slechts tot een lichte indigestie nadat ik een 1/2 jaar eerder "Happiness" had gezien. Een erg goede film in het genre 'misselijkmakend'.

Ach Mandy, wat is oud? Mocht 1983 je niet t

Huiskamer-ervaring: op nummmer 1 "Dangerous Liasions". Vanwege: 90% lang kostelijk vermaak en tot slot een tot mijn eigen verbazing niet te stelpen stroom van waterlanders. Bioscooop-ervaring: "The silence of the lambs". Vanwege: van minuut tot minuut met de billen op elkaar en totaal uitgeput aan het slot. Golden Oldies (nu ja): "Casablanca" en "Who's afraid of Virginia Woolf". Bogarde respectievelijk Burton spelen hierin geweldig in 2 geweldige scenario's. Hoogtepunt uit "Casablance": de "Marseillaise". Hoogtepunt uit "Who's afraid...": het fopgeweer. Lach-ervaring: uiteindelijk kom ik toch uit op "Monty Python's Life of Brian". Voor een stel ongelovigen spreidt het team trouwens een fikse historische (bijbel)kennis ten toon.

Denk ik aan Nina Simone dan denk ik aan haar Ne me quitte pas. Wel toepasselijk dacht ik, in het Brel-jaar.

Even terug naar het eigenlijke onderwerp: Kermit, ben jij bekend met de (zeer goedkope) uitvoering van het Royal Philharmonic o.l.v. Barry Wordsworth? Ikzelf ben namelijk dik tevreden over deze opname en taal dus ook niet naar een ander. Draaide overigens een week of 3 geleden dit aanstekelijke werk en voelde me er in het huidige tijdsgewricht toch niet helemaal prettig bij: The Festival of Baghdad?