thingman

Wat mij betreft kan ik wel geloven dat je een heleboel terugkrijgt met het tussenschakelen van de equalizer. Dat soort dingen hoor je ook meteen..... Wat ik me afvraag is hoe lang het duurt voor het gaat opvallen wat je eventueel bent gaan missen door deze godsaudiofiellasterlijke uiting van onvermogen.... Als je echt niks mist ben je een al te gelukkig mens! Ik zou me verder niet drukmaken om de begane zonde. De mijns inziens grootste vijand van de audiofiel zit tussen de oren. Hij heet "de euforie van het nieuwe" en hij wist heel je aufiofiele verleden als je niet oppast. Dat kan heel nadelig zijn. Toine.

Dat is herkenbaar! Toine.

In die samenvatting kan ik me prima vinden. In principe is het op alle drie de manieren mogelijk succes te boeken, maar de waarschijnlijkheid van de kans op succes is wisselend. Het gaat er natuurlijk in alle drie de gevallen om een idee te hebben wat er speelt. Een geoefend oor hoort in een relatief korte tijd hoe het met de akoestische infrastructuur gesteld is, maar zelfs het meest geoefende oor kan bijvoorbeeld geen frequentieplot uitprinten. Het in kaart brengen van de infrastructuur is als het goed uitgedachte zelfbouwontwerp van een luidspreker. Niemand hier zal ervan staan te kijken als iemand een tot in de puntjes uitgedachte speaker gaat bouwen. Velen zetten vraagtekens bij hetzelfde, maar dan in relatie tot de akoestische infrastructuur van de ruimte.... Methode 3 is vaag -- niet Erjee is vaag, want ik heb zijn bijdragen niet bepaald als vaag ontvangen -- maar "werken met akoestische energie" is niet voldoende om een goed ontwerp op te baseren, net zomin als het volstaat om een handvol mooie units en filtercomponenten in een mooie kast te zetten en succes te verwachten. Methode 2 geeft meer kans op succes, mits er voldoende materialen voorhanden zijn om mee te experimenteren. Ik maak het zelf nooit mee dat het akoestisch allemaal in orde komt door toepassing van slechts 1 materiaal. Een goed luidsprekerontwerp is ook meer dan een stevige kast of een leuke woofer. Het zit 'm in de combinatie van materialen en ontwerpoverwegingen. Zo'n combinatie komt tot leven of niet. Methode 1 levert voor zover ik kan beoordelen de meeste kans op voorspelbare uitkomsten en maakt het mogelijk om daar waar hardnekkige restproblemen worden verwacht extra maatregelen in te bouwen in de ruimte om er naderhand eventueel nader de boel mee af te stemmen. Het is ook niet zozeer mijn idee als ik zeg dat een goede balans tussen direct en indirect geluid tot stand komt door zowel absorptie als diffusie toe te passen, maar een algemeen aanvaarde zienswijze. Net zoiets, zeg maar, als een versterker die een goede voeding nodig heeft om bepaalde specifieke kwaliteiten zoals dynamiek en slamm te kunnen weergeven. Daar is geen twijfel over, over de noodzaak van zo'n voeding. Echter, smaak is iets dat aan het eind wellicht ook meespeelt. De dode ruimte lijkt een soort mythisch ideaal te zijn waarin het pas mogelijk is om de echte ruimte in de opname weer te geven, terwijl iedereen die het ooit gehoord heeft doorgaans erkent dat het op termijn niet leuk zou zijn om zo te moeten luisteren naar geluid. Mijn eigen luisterruimte is er ook slechts 1 van vele. Niet bepaald ideaal qua ratios en vorm, betrekkelijk smal en tot nog toe vooral als proeftuin gebruikt terwijl ik voor mezelf liefst rust wil en stabiliteit. Daar werk ik inderdaad naar toe deze maand. Als je wilt gaan "luisteren naar een ruimte" ben je verkeerd afgesprongen. Als je wilt weten welke ruimte "het beste klinkt" ben je ergens van de doorgaande weg afgegaan. Zo werkt het niet, denk ik. Er is in elke gegeven ruimte een 'plafond' -- figuurlijk gesproken dus -- een maximaal haalbaar rendement. Wat ik wil zeggen is dit: elke ruimte, ongeacht hoe goed ie akoestisch is aangekleed, BLIJFT hoe dan ook een beperkende factor. Maar ik troost mij, want elke audioset, hoe goed ook, blijft ook een beperkende factor. Zo kan het gebeuren dat, wat ik ook bij mij op zolder doe, ik niet het niveau haal van weergave dat met dezelfde set in een flinke rechthoekige ruimte kan worden gehaald. Daar moet ik me bij neerleggen; daar helpt geen akoestisch toverboek aan. Het is allemaal relatief. Bij het in kaart brengen van een ruimte neem ik in overweging wat er naar verwachting maximaal haalbaar is, binnen de grenzen die de bewoner oplegt. Als dat niet opweegt tegen de investering begin ik er niet eens aan. Toine.

Het ontzettend weinig glamoureuze stuk akoestiek speelt inderdaad een rol. Ik kan het ook niet helpen..... Toine.

Hoi Roland, Het probleem dat je beschrijft is herkenbaar. Ik had er voor het eerst mee te maken in 1980. Toen had je namelijk ook "oude opnames" die niet leken te klinken. Als jong, audioalwetend ventje sprak ik eens een bijna bejaarde audiofiel van de echte oude stempel. Toevallig legde ik hem hetzelfde "probleem" voor, waar ik net mee te maken kreeg. Ik haalde alles uit de kast om te bewijzen dat het aan de opnames lag: gebrekkige microfoons en -techniek; slechte elektronica; onwetende mannen achter mengtafels etc. De man hoorde me een tijdje aan en toen ie ertussen kon komen zei tie iets wat me altijd bij is gebleven. Hij zei, "als je set echt in orde is maakt het niet echt veel meer uit wat je draaien wilt". Waarop ie uitlegde dat er in de meeste van die oude opnames echt wel onvermoede aspecten zitten, maar dat het om meer dan apparatuur alleen gaat om het eruit te krijgen en dat dat nog best moeilijk is...... Inmiddels begrijp ik wat ie bedoelde. Toine.

[quote name='SpeedyAndr

[quote name='SpeedyAndr

Met alle respect: je bijt je vast in een theoretisch ideaal dat geen verbinding heeft met de realiteit. Feit is dat de capaciteit van een ruimte om de in de opname besloten ruimtelijkheid weer te geven volledig ontleend wordt aan het beheerste reflectiegedrag in die ruimte. Hoe minder beheersing van reflecties, hoe minder de ruimte van de opname naar voren komt en hoe meer de signatuur van de afspeelruimte in beeld komt. Maar je moet vooral doen wat je denkt dat het beste is, dat meen ik ook. Als jij het mooier vind in een reflectie-arm gemaakte ruimte is dat toch prima? Toine.

Nagalm is niet wat jij omschrijft, aangezien de ruimte zelf nooit iets zal toevoegen. Nagalm heeft te maken met het gedrag van het geluid dat in die ruimte wordt opgewekt door een weergever. Zonder weergever geen geluid..... Als de weergever stopt met weergeven sterft het geluid frequentie-afhankelijk uit -- NIET alle frequenties evenveel en even snel dus. Een beeld van de nagalmtijd zou bestaan uit een weergave van de tijdsduur die frequenties nodig hebben om "uit te sterven" -- in de praktijk met 60dB te verzwakken tov de oorspronkelijke impuls. De conclusie, "dus dempen" is behalve kort door de bocht nog meer dan dat: de hele bocht wordt afgesneden. De nagalm breedbandig binnen de voor de ruimte geldende grenzen krijgen lijkt me een uitdaging die succesvol met een vooraf berekende combinatie van materialen kan worden gerealiseerd, maar niet door zomaar wat te gaan dempen. Het is naar mijn idee best makkelijk om boventonen om zeep te dempen. Naarmate de frequentie lager wordt, wordt het weer wel moeilijker om goed te dempen, maar boventonen heb je d'r zo uit met stoffering, tapijt, gordijnen en meubels. Het maakt voor bijvoorbeeld de wand achter de luisterplaats niet uit of het geluid nu uit een hoorn (puntbron), een dome (puntbron) of een lange ribbon (lijnbron) kwam. De reflecties die er het gevolg van zijn ontstaat toch wel. Onder reflecties moet je alles verstaan wat het geluid raakt NA de luidspreker te hebben verlaten TOT het je oor bereikt. We hebben het over geluiden die je oor bereiken nadat ze 10, 15 of 20 verschillende oppervlakken hebben geraakt. Daar verandert geen speakersysteem iets aan...... Sommige systemen hebben inderdaad een kleinere verticale en horizontale spreiding en spreken veel minder vroege reflecties aan dan systemen met grotere dispersie. Maar voor de latere reflecties -- de nagalm dus -- maakt dat allemaal niet uit. Reflecties zijn immers ruimte-problemen. De situatie in het laag wordt deels door de ruimte ratio's bepaald en deels door de fysieke opstelling van luidsprekers en luisterplaats. Veel winst is te halen door er aandacht aan te besteden, maar soms is het toch onvermijdelijk om aanvullende laagabsorptie toe te passen. In moderne, veelal geheel uit beton opgetrokken ruimtes, is geen natuurlijke laagabsorptie aanwezig en moet dus ook extern ingebracht worden. Toine.

Hmmm, ja, ik denk wel dat iedereen recht heeft op een eigen mening en smaak. Nog niet zo lang geleden heb ik bruut veel tubes in mijn luisterruimte gezet bij wijze van experiment. Resultaat: niet of nauwelijks reflecties meer, een absurd kort laag en een heel strak geplaatst beeld. Alles afgemeten. Ergens is iets van het emotionele aspect aan demping ten onder gegaan. Het klinkt voor een paar sessies lang wel indrukwekkend, moet ik toegeven. Een van de misverstanden van luisteren in een echte dode ruimte is diens afmeting. Wat je ook probeert, zoiets herschep je simpelweg niet bij je thuis. Elke vergelijking met een echte dode ruimte gaat daarom per definitie al mank. Als je een voorkeursvolgorde zou moeten toekennen aan globale ruimte-omschrijvingen is die er zeker. Van enorm onwenselijk naar wenselijk: 0 -- overmatig breedbandig reflectieve ruimte 1 -- standaard moderne woonkamer; 2 -- flink 'gedempte' ruimte (zonder de situatie in kaart te hebben gebracht); 3 -- de ruimte van 2 met strategische 'hulpmiddelen' 4 -- gedresste ruimte (op basis van rekenkundige en/of meetgegevens) 5 -- compromisloos ruimte-ontwerp (ratios, nagalm en ambiance gecontroleerd). Wellicht vindt je hier de oorzaak voor het feit dat sommige audiofielen de voorkeur aan een 'dode' (= flink gedempte) ruimte geven. Die is allicht al minder slecht dan de ruimtes onder 0 en 1. Gevoel voor verhoudingen: 0, 1 en 2 zijn in zowat alle ruimtes te realiseren zonder veel inbreuk op woonsituatie. 3 zou mogelijk kunnen zijn in een woonsituatie; 4 alleen bij meestentijds alleenstaande audiofielen of mensen met een dedicated ruimte en 5 betreft per definitie een dedicated ruimte, volgens mij. Zo goed? Toine.

Het artikel van mij waar Erik naar linkte bevat stukken van Robert Harley, maar dat staat er ook allemaal netjes bij. En ook dat er vertaalde passages bij zitten. Jij verwijst naar het artikel dat Erik zelf plaatste van H. van Hessen / Walker. Dat heb ik niet op m'n site staan. Ik las het voor het eerst geloof ik ergens in 1978 als dat mogelijk is. Toine.

Zal eens niet zo zijn erik is het erweer meeeens...lees ook eens goed dat toine zegt dat het wel werkt in hem situatie...wat een BS...die kamer van hem is al behangen met lange gewaden een shit load aan tubetraps en jaja die prachtige diffusor panelen...die kamer lijkt mij zo dood als wat op het moment...en dan zullen een paar viltjes het verschil maken?!!??! Dit is gewoon humor man..ik denk dat ik het ook ga proberen en dan een cd van de yostiband erin knal Voodoocoustics is inderdaad humor -- what's in a name. Het enige dat ik overigens beweer was dat het experiment voor mij de moeite waard was. En daar kun je alle kanten mee op en dat was ook precies de bedoeling..... De begeleidende foto's laten eigenlijk al meteen zien dat het hier niet om de "met lange gewaden gehangen en met shitload aan tubes gedempte zolder" gaat maar om een griezelig kale reflectiebak die "woonkamer" heet. Overigens, je zult verrast zijn hoe niet-gedempt die zolder is. Schijn bedriegt...... U is welkom als u in de buurt is ThingMan.

[quote name='SpeedyAndr

De oorspronkelijke doelstelling van M. was niet akoestische optimalisatie van de ruimte, maar het vinden van een optimale luidsprekeropstelling en luisterplaats, gekoppeld aan het behandelen van de eerste reflectiepunten van die nieuwe luisterdriehoek. Het heeft even geduurd voordat we in de vooralsnog onbehandelde ruimte uitgevogeld hadden van waaruit de minste staande golven werden aangesproken. Het vinden van die opstelling is inderdaad een hele toer, en niet altijd is succes verzekerd. Op basis van de bevindingen en de klankmatige verbeteringen die uiteindelijk wel uit een nieuwe opstelling naar voren kwamen heeft M. besloten om de volgende fase aan te pakken: nagalmbeheersing. Het zou geen kunst zijn om met een budget van 3000 euro die ruimte akoestisch volkomen neutraal te krijgen, maar het budget was ongeveer 20% hiervan. Binnen die begrenzingen is gekozen voor plafondbehandeling met de goedkoopste volwaardige akoestische plaatmaterialen en een modulaire zelfbouwdiffuser voor achter de dipolaire schermweergevers -- vier grote kasten die in etappes kunnen worden omgebouwd tot volwaardige breedbanddiffusers, maar van meet af aan in gebruik kunnen zijn als grofmazig diffusief oppervlak. Met deze situatie heeft M. nu ongeveer 9 maanden gespeeld (zonder de diffusers verder te verfijnen) en dat is de situatie zoals je die hebt gehoord. Het feit dat de kasten nog "richtinggevoelig" zijn (indraaien) toont aan dat er nog geen sprake is van echte breedbandige diffusie). Onlangs heeft M. het belang van echte breedbandige diffusie bij dipolaire luidsprekers kunnen vaststellen. De modulaire zelfbouwdiffusers zijn in hun elemenaire vorm duidelijk minder effectief dan bijvoorbeeld 3D-diffusie met RPG Skyline. Door een gecombineerde bestelling van een aantal klanten is het mogelijk geweest om deze panelen voor een gunstige prijs te kopen en het is de bedoeling dat M. er 14 op de wand achter de lsp aanbrengt (dus ipv de zelfbouwkasten, die naar de wand achter de luisterplaats zullen verhuizen en daar wel geschikt voor zijn). Dat zal dan de laatste fase zijn, waarbij zijdelings ook nog gekeken (en gemeten) zal worden ivm aanvullende laagabsorptie. Het is goed mogelijk dat de luidsprekeropstelling opnieuw enigszins zal meeveranderen met deze laatstgenoemde aanpassingen. Met vriendelijke groet, ThingMan.

Het is voor een deel afhankelijk van de wens van de klant of er wel of geen meetapparatuur bij komt kijken. De situatie ter plekke bepaalt ook of er behoefte is aan metingen of niet. Het is in principe mogelijk om in de eerste fase van akoestische ruimte-verbetering op afstand te werken -- m.a.w. zonder een huisbezoek. Niettemin is zo'n huisbezoek de enige manier voor de adviseur om eerstehands informatie te krijgen, met of zonder meetapparatuur, en als zodanig van grote waarde voor het in kaart brengen van het akoestische landschap. In de gouden gids zouden ze staan onder "akoestische adviesburo's", maar vermoedelijk houden ze zich niet, of slechts zeer sporadisch bezig met particuliere initiatieven. Het is hen meer om grotere ruimte-projecten te doen. Daarnaast is er nog een groep adviseurs die zich richt op het inrichten van opname- en editruimtes. Die staan vaak wat dichter bij de luistersituatie die wij als audiofielen kennen -- kleinere ruimtes, gelijksoortige doelstellingen. De tarieven van deze mensen zijn gepeperd, maar als dat geen rol speelt zou je voor een offici

Het is zinvol om je condensatorwaarde voor een passief scheidingsfilter te verwezenlijken door een cascade. Dat betekent dat je je 8,2 uF realiseert met een aantal steeds kleiner wordende cap-waardes. Een goed artikel over de achtergronden van bypassen en cascaderen kun je hier vinden: http://www.northcreekmusic.com/Bypassing.html Ik zou de componenten voor je upgrade af laten hangen van het niveau waarop je speelt. Er is niet zoveel eer te behalen aan het opwaarderen van een scheidingsfilter tot dit 1000 euro kost, terwijl het hangt aan een stel luidsprekers of een geluidsapparaten die al dat moois niet waard zijn. Ik zou mijn componenten in elk geval zomaar niet kopen via de reguliere detailhandel. Die stellen dat hun standaard componenten net zo goed zijn dan high-end componenten en dat is simpelweg niet het geval. Het enige dat er aan de hand is, is dat zij met de importeur een goede overeenkomst hebben kunnen sluiten voor het leveren van die componenten, die op zichzelf prima zijn, maar heel wat anders zijn dan bepaalde echte kwaliteitscondensatoren en spoelen. ThingMan.

Het punt is, volgens mij, dat jij hierboven een FOUTE soldeerverbinding beschrijft, waarbij het soldeermateriaal zelf als geleider wordt gebruikt. Dat is dus de grote fout, want soldeer is altijd een bijzonder slechte geleider. Als jij echter op die plek een ECHTE krimpverbinding kunt realiseren, dan zorgt die verbinding voor: 1. contactdruk 2. contactoppervlak 3. het voorkomen van oxidatie op de contactvlakken 4. mechanische fixatie van de gemaakte verbinding Wanneer je aan een reeds gemaakte krimpverbinding (die aan bovengenoemde voorwaarden voldoet en da's niet altijd makkelijk......) soldeer toevoegt fungeert dit dan ook NIET als geleider. Het zal enkel de gemaakte verbinding verder fixeren in de huls. ThingMan.

Ik vind dit een subjectief bericht... Geeft niks, alleen is het niet netjes om dan niet erbij te vertellen WAAROM het zogezegd "subjectief" is. ThingMan.

Het is frappant dat er over objectieve verbeteringen van de weergavekwaliteit, of aspecten ervan, geen grote meningsverschillen bestaan. Objectieve verbeteringen zijn moeilijker te realiseren naarmate de set (waarin ik de akoestiek daadwerkelijk als een extra component zou beschouwen) beter in balans komt. Het is niet moeilijk om in een gemiddelde ruimte grote objectieve verbeteringen te realiseren door er een stuk of 10 tube traps in neer te zetten. Je zult verbaasd staan over je eigen geluidsinstallatie. Er zijn uiteraard meer van dit soort objectieve verbeteringen, maar eenmaal uitgevoerd verder geen rol meer spelen. Dan zijn er ook veel subjectieve verbeteringen -- subtiele veranderingen die door de een wel en door de ander niet opgemerkt worden. Bekend is het feit dat sommige audiofielen niet erg gevoelig zijn voor fasefouten, terwijl het voor anderen veel juist een belangrijk kwaliteitscriterium is. Als je niet weet waar je op moet letten hoor je bijvoorbeeld niet wat het verschil is tussen een geaarde en een ongeaarde geluidsinstallatie. Kortom: een groot gedeelte van de bestaande tweaks bevinden zich in een schimmig gebied, waarvan het niet vaststaat of iedereen zich gehoormatig van het bestaan ervan kan overtuigen. Iedere doorgewinterde luisteraar zal bij het beoordelen van "tweaks" het aspect van psycho-akoestiek proberen te blijven doorprikken. Mooie, dure, enthousiast gebrachte dingen MOETEN wel verbetering brengen, nietwaar? Objectieve verbeteringen kunnen zelfs door leken gemakkelijk op waarde worden geschat, eventueel nadat je ze er op wijst. Met subjectieve verbeteringen is dat niet altijd het geval. ThingMan.