Het is frappant dat er over objectieve verbeteringen van de weergavekwaliteit, of aspecten ervan, geen grote meningsverschillen bestaan. Objectieve verbeteringen zijn moeilijker te realiseren naarmate de set (waarin ik de akoestiek daadwerkelijk als een extra component zou beschouwen) beter in balans komt. Het is niet moeilijk om in een gemiddelde ruimte grote objectieve verbeteringen te realiseren door er een stuk of 10 tube traps in neer te zetten. Je zult verbaasd staan over je eigen geluidsinstallatie. Er zijn uiteraard meer van dit soort objectieve verbeteringen, maar eenmaal uitgevoerd verder geen rol meer spelen.
Dan zijn er ook veel subjectieve verbeteringen -- subtiele veranderingen die door de een wel en door de ander niet opgemerkt worden. Bekend is het feit dat sommige audiofielen niet erg gevoelig zijn voor fasefouten, terwijl het voor anderen veel juist een belangrijk kwaliteitscriterium is. Als je niet weet waar je op moet letten hoor je bijvoorbeeld niet wat het verschil is tussen een geaarde en een ongeaarde geluidsinstallatie.
Kortom: een groot gedeelte van de bestaande tweaks bevinden zich in een schimmig gebied, waarvan het niet vaststaat of iedereen zich gehoormatig van het bestaan ervan kan overtuigen. Iedere doorgewinterde luisteraar zal bij het beoordelen van "tweaks" het aspect van psycho-akoestiek proberen te blijven doorprikken. Mooie, dure, enthousiast gebrachte dingen MOETEN wel verbetering brengen, nietwaar?
Objectieve verbeteringen kunnen zelfs door leken gemakkelijk op waarde worden geschat, eventueel nadat je ze er op wijst. Met subjectieve verbeteringen is dat niet altijd het geval.
ThingMan.