A_J

In werkelijkheid ziet het er toch iets anders uit. Stel dat een luidspreker een DC weerstand van 6.4ohm (80% van de impedantie) heeft, een connector weerstand van 0.01 ohm en een kabel weerstand van 0.07 ohm. We nemen 2 versterkers, met een dempingsfactor van respectiefelijk 20 en 5000, dus Ruit = 0.4, 0.0016. DF = 8 / (Ruit + Rconnector + Rkabel + Rdc) DF20 = 8 / 6.88 = 1.163 DF5000 = 8 / 6.4816 = 1.234 Een verschil van nog geen 6% tussen een versterker met een dempingsfactor van 20 en 5000. Dit is zeer extreem, over het algemeen heeft een transistor versterker al snel een dempingsfactor van 50 of meer, waardoor het verschil klein wordt.

Ik had per ongeluk in een oud topic gepost, dus hier nogmaals. Dempingsfactor is een zwaar overschatte specificatie bij versterkers. De DC weerstand van de spreekspoel bepaald voor het grootste gedeelte de maximale electrische demping. Op de totale demping van een systeem hebbende electrische eigenschappen van de luidspreker (QES) dan ook de grootste invloed en daarna de mechanische eigenschappen van de luidspreker (QMS). De eigenschappen van de luidspreker bepalen dan ook voor verweg het grootste gedeelte de totale demping, mits de dempingfactor van de versterker echt heel laag is. Ik wil niet beweren dat versterkers niet verschillend kunnen klinken, maar een strak klinkende bas heeft weinig met dempingsfactor als specificatie te maken.

Het belangrijkste wordt vergeten en dat is de DC weerstand van de spreekspoel. Zolang de dempingsfactor rond de 20 zit, zullen er geen noemenswaardige verschillen meer zijn. Op de totale demping van een systeem heeft de luidspreker dan ook verweg het meeste invloed. Edit: Oeps, excuus voor het ophalen van zo'n oud topic. Het was de bedoeling om in het andere topic over dampingsfactor te posten.

Als iets een geloof wordt, kun je het niet meer bewijzen denk ik. Geloven zegt het al, zonder bewijs iets aanemen als de waarheid.

De populaire audiomagazines laten bijna nooit vervormings plaatjes zien van de geteste luidsprekers. Best raar vind ik zelf. Zelfbouw luidsprekermagazines zoals hobbyhifi en klang+ton doen dit wel netjes. Naar mijn weten is soundstage 1 van de enige die dit ook bij commerci

Mischien begrijp ik je verkeerd, maar goede luidsprekers kunnen minder dan 1% vervorming hebben van 100hz t/m 20khz bij 90db op 1m. Beneden de 100hz loopt dit vaak op tot een paar procent of meer, maar dit is minder schadelijk.

Inderdaad leuk. Met het pop testje haalde ik -24db, maar dit is met relatief slechte pc luidsprekers. En ik moet eerlijk zeggen dat ik -18Db nog goed hoorde, maar -24Db een klein gokje was. Ik hoorde wel iets, maar echt duidelijk was 't niet. binnenkort nog een keer doen, maar dan met een goede hoofdtelefoon.

Op overige punten verbeterd het niet of wordt het slechter. Over het algemeen is er rondom de microfoon een sweetspot, kom je erbuiten dan heeft een EQ geen zin of een averechts effect. Als je EQ gebruikt kan dit de sweetspot kleiner maken. Door op verschillende plekken te meten rondom de luisterplek en te middelen kan de sweetspot worden vergroot. Maar dit hou je toch altijd? Iedereen plaatst, indien mogelijk, zijn luidsprekers op een optimale positie ten opzichte van de luisterplek. Kom je erbuiten dan verslechterd het geluid in een bepaalde mate.

Hoe komen mensen op het idee dat de gebruikte componenten niet goed zijn? Zowel de DAC als de ADC zijn van uitstekende AKM kwaliteit. De voeding ziet er netjes uit evenals het analoge gedeelte. Natuurlijk is er verbetering mogelijk, maar het is verre van slecht.

Hiermee kun je de snelheid waarmee de ultracurve correctie uitvoert aanpassen. Probeer maar eens, op fast zie je de 'schuifjes' sneller bewegen als op slow.

Zijn er ook mensen zijn die niet naar een vlakke curve luisteren? Persoonlijk vind ik een vlakke curve op de luisterplek te fel klinken en het laag iets te iel. Ik weet dat je de ultracurve op room correction kan zetten, waardoor het hoog wat afzwakt. Ik pas zelf de gemeten curve van de behringer aan, na een meting zonder room correction die ik subjectief beter vind klinken. Het komt er op neer dat ik het laag wat versterk, het hoog wat afzwak en in het midden een klein dal (BBC dip) heb. Ik vond deze curve in een artikel op internet, voornamelijk omdat ik niet tevreden was met de vlakke curve. Voor de geintereseerden het gehele artikel: Suggested target curves (T. Loesch) En alleen de instelling uit het artikel die ik ongeveer gebruik: ******************************************************************** I would recommend the following EQ Applications for "pleasant" sound with most modern (post mid 1960's) recordings or remasters of older recordings: 1) Boost the range below 125Hz uniformly by 2 - 4db (depending upon taste - I use 2db) and take the sliders above 125Hz so the form a falling slope back to 0db, with 0.5db (1 step) per slider or 1.5db per octave. I personally also have 20Hz at -1db compared to 125Hz and 31.5Hz at -0.5db. This is simply to slightly limit the LF Boost 2) Apply a similar slope (0.5db per slider / 1.5db per Octave) from 2KHz upwards, meaning -0.5db @ 2.5KHz and then on to -5db @ 20KHz. You may experiemnt with increasing the point where the olloff beginns somewhat. 3) Put a 4db notch into the response around 2.5 - 3KHz, returning to flat at 1Khz and 6.3KHz. This is the classic "BBC Dip". The resulting curve is what I use on a daily basis and was arrived at based on the study of the various literature and a noting down of the most often applied EQ settings. It offers a good compromise between neutrality, sweetness and pleasant sound. But feel free to vary this basic recipe to taste. I hope the above missive helps all of you Behringer purchasers to get best from your systems and the EQ. ********************************************************************* Mischien aardig om een keer te proberen, voor de ultracuve gebruikers.

Inderdaad, want ik heb ook vergelijkbare problemen gehad. Bij mij gingen alle leds aan bij het aanzetten, voor de rest niets. Dat gebeurde pas na anderhalf jaar. Wrikken hielp bij mij tijdelijk, maar het kwam weer terug. Na de boel te hebben doorgesoldeert lijkt het nu goed.

Worst case 0.05% pure 2e harmonische vervorming? Vergeet het. En zonder meer achtergrond informatie kun je onmogelijk zeggen dat 2% 2e harmonische vervorming hoorbaar of onhoorbaar is. Was dit bijvoorbeeld met muziek (en wat voor muziek), met ruis of een testtoon? En op welke frequentie lag die toon dan, aangezien de gevoeligheid van ons gehoor sterk verschilt. Ik zou dit zelf moeten proberen, maar hoe realistisch is dit? Ik begrijp dat je van een worst case situatie uitgaat maar volgens mij ligt de 7e harmonische een stuk lager en ten tweede luister je niet naar testtonen. Overigens heb ik inderdaad zelf ook vastgesteld dat 3e harmonische vervorming veel sneller hoorbaar is en vervelender effecten heeft. Nogmaals, 1% wat, En in welke situatie? 1% THD zegt overigens weinig, zonder een plaatje van het spectrum erbij. Overigens ging me het alleen om je uitspraak: "Laten we er vanuit gaan dat een normaal horend mens afwijkingen van 0.05 % kan horen, dit kan THD zijn of whatever." Dit is simpelweg niet waar, of je had het duidelijk moeten onderbouwen en/of specificeren. Dit zou ook betekenen dat je een amplitude verschil van 0.05% zou kunnen horen, geloof je het zelf?