1ennalloor

Rory Block - Best Blues and Originals

Een puntje: Dit zal dus gewoon een slechte opname zijn, maar blijft nog wel over dat ik al h

Dat doet de schroef op dat zwarte tussenstukje net zo. Maar een dun metalen schijfje (of in ieder geval sterk materiaal) met correct middengat dat tot op een stukje van het label ligt (en daardoor op de single en deze goed aandrukt), helpt. De schroef is dan goed aan te draaien, en de single blijft inclusief adapter mooi gecentreerd. Overigens is een beschadiging van die adapter bij 10 voor $2,00 niet zo'n heel groot probleem bij mensen die een platenwasser zijn geld waard vinden, toch?

Niets juridisch zoals ik vertelde??? Strange Er was een vermoeden van mogelijke problemen en bij voorbaat is de "Gigi"-weergave verwijderd. Er zijn nooit claims over geweest om het verwijderen af te dwingen. Onnodige en voorbarige actie van de door EMI gelicenseerde regionale platenmaatschappijen, dus.

De "Gigi" hoesverschillen hebben te maken met land van herkomst van de Ummagumma-hoes. Die hoezen zijn van platen die buiten Engeland zijn uitgebracht en hebben niets met vinylkwaliteitverschillen te maken. Mochten die er al zijn dan staan die er los van. De eerste Australische versie heeft geen hoes staan en de eerste Amerikaanse en Canadese versies hebben een witgemaakte hoes tegen de muur staan. Later werd er niet meer zo strikt mee omgegaan.

Off-topic: Andere uitvoering, maar werkt prima. middengatverkleiners

Kloppen je uitgangspunten wel? "maximaal toelaatbare ingangsspanningen van 0,8/9/84mV voor MC en 10/102/950mV voor MM elementen (bij frequenties van 20Hz/1kHz/20kHz)." bron "Gain, MC 60dB " bron

hoe schrijf je vynil/vinyl eigenlijk. je ziet beide erg vaak Je? Jij ziet "beide erg vaak"...

Zelfs met correcte interpunctie is het voor een niet getraind oor lastig te volgen. Je moet er ook echt even mee leren omgaan. Voor enkele samples kun je hier eens luisteren: freedomscientific.com Je kunt kiezen voor ondermeer Claire, Laura of Ellen bij Nederlands en Vlaams. Maar juist omdat verstaan niet altijd lukt en de brailleregel een tikfout gewoon weergeeft vullen die twee elkaar aardig aan.

Het programma JAWS combineert de brailleregel met spraak en is een fraaie applicatie voor dit soort pc-gebruik. Best of both worlds, zogezegd. Prijzig, dat wel.

Achter de plaatjes in de hierboven door mij aangehaalde link blijken fragmenten van de diverse versies te staan.

Johnny Cash - At San Quentin

Pet Sounds is (grotendeels) mierzoet. Het is verder ook niet veel anders bij The Beach Boys. Cash was dat niet altijd, tot de laatste (American) albums. Op mij komt het over als vals sentiment, die kleffe covers. Terwijl Pet Sounds me dan juist weer wel aanspreekt.

Nekharen die overeind gaan staan van zulke mierzoete sentimentele zooi, valt dat ook onder kippenvel? Of moet er dan eerst nog een plaatje van een huilend zigeunerjongetje bij?

Nine Inch Nails - Ghosts I-IV

Ha, Rammstein! Daar ga ik ook heen. Alleen niet in het Gelredome, maar in het Sportpaleis in Antwerpen. Buiten de ambiance, een bar direct achter je (balkonplaatsen) en een redelijk goed geluid kosten de kaarten daar ongeveer de helft van die hier in Nederland.

Ik werd attent gemaakt op een bericht bij een buurforum. (Niet het populairste forum, begrijp ik uit sommige berichten op hear...)

Oei, zo'n voorbeeld zou voor mij een reden zijn dit album niet te kopen. Dodelijk saai ritme en een show-off solo. Gelukkig staat ook het nummer Kill The Guy With The Ball / The God Eaters erop. D

Bij de mono-box staat de tekst op de ruggetjes in dezelfde richting, behalve bij Sgt. Pepper...

Het eerste nummer wat hij gehoord heeft, bedoel je dan waarschijnlijk.Back in the U.S.S.R. is namelijk het eerste nummer van The Beatles (bekend als The White Album), Dear Prudence het tweede. Ze waren heel produktief, maar dan zul je toch wel blij zijn dat The Beatles als groep maar zo kort heeft bestaan.

Misschien is dat zo en hebben ze sommige effecten zinvol willen gebruiken in de muziekweergave. En misschien is daarom de originele stereo-versie aan deze mono-cd's toegevoegd. Feit is echter dat ze nooit persoonlijk aanwezig zijn geweest bij de stereo-mixen tot aan The White Album. De aanwezigheid van elk persoon werd namelijk geregistreerd, ondermeer in verband met salarisvergoeding van het personeel in de studio's van EMI, maar ook gewoon wie er in het pand aanwezig was. Zo is bijvoorbeeld bekend gebleven wie de technici waren bij vrijwel elk nummer dat ze ooit hebben opgenomen en wie er aan de mixen werkten. Ook wanneer er mastertapes werden gemaakt voor de Amerikaanse versies op Capitol en door wie. En dat soms hun bekende technici moesten meewerken aan opnames van andere artiesten in een van de andere studio's terwijl The Beatles ook aan het werk waren.

Het is misschien jammer dat je de mono-box (nog?) niet kent. Bij Help! en Rubber Soul zijn op de cd achter de mono-mixen de originele stereo mixen geplaatst. Dat zijn de mixen die George Martin in 1987 gebruikt heeft voor de toenmalige cd-versies van die twee albums. Waarom alleen die twee destijds apart geremastered zijn weet ik niet. Het klinkt anders, hier en daar een iets duidelijker klinkend instrument en stem in die 1987 versie, dat is 't wel zo'n beetje. Het grote probleem is volgens mij bij het uitbrengen van zo bekend werk dat mensen hechten aan de wijze waarop ze het voor het eerst hoorden (bijvoorbeeld in de pubertijd) en die versie als referentie (denken te kunnen) nemen. Terwijl niemand van de huidige kopers/luisteraars ook maar enige re

Wat ik dus bedoelde met is dat hetgeen er (al dan niet slecht en al dan niet voor een volgende maal) geremastered wordt uitgebracht slechts een tipje van het totale waanzinnig grote muziekaanbod uit verleden en heden betreft.Ook het grootste deel van het opnieuw uitgebrachte muziekaanbod is gewoon in orde. Er worden genoeg juweeltjes uitgebracht, maar wie luistert naar het totale aanbod? Al ken je duizenden albums, het is een fractie van het geheel, oftewel: tipje van de ijsberg.

Nee, en zo erg is het ook helemaal niet als sommigen ons willen doen geloven. De aangehaalde muziek is immers maar het tipje van de ijsberg.