remcojan

Lijkt me idd een goed initiatief. Wie weet gaat de jeugd ook weer eens muziek luisteren ipv hun oren verzieken met een i-pod.......of zou het voor de jeugd van tegenwoordig gewoon onbetaalbaar geworden zijn...... De iPod is het probleem niet. Met goed materiaal klinken die dingen zeker niet slecht. De DAC's zijn prima en als je dan ook nog Apple Lossless gebruikt zit het helemaal goed. Het probleem zit bij de bron, of beter, net achter de bron bij de mastering. Opnameapparatuur is nog nooit zo goed en zo goedkoop geweest. Toch klinken de meeste producties tegenwoordig voor geen meter. Wat jammer is, want vrijwel iedereen is financieel in staat om perfect klinkende opnames te maken.

Kortom, in het belangrijkste deel van het audiospectrum is het redelijk goed. Dat en het feit dat maar een paar euro kost, lijkt me voldoende om te concluderen dat het een behoorlijk interessante optie is. Nog goedkoper is om gewoon een laptop te gebruiken, in combinatie met een freeware pakketje. Daar zou je eventueel nog een betere microfoon op kunnen zetten.

Regatta de Blanc van The Police. Het vinyl exemplaar van "vroeger". Het grootste verschil tussen toen en nu is, is dat ik nu wel een fatsoenlijk geluid eruit krijg....

High-end is zeker niet per definitie beter. Ik heb al veel "exclusieve" luidsprekers gehoord die finaal werden weggespeeld door een paar saaie B+W boxjes. En ook qua elektronica is de stand van de techniek al zover gevorderd dat het bijna onmogelijk is om echt slechte spullen te maken. Natuurlijk wordt het resultaat beter met betere componenten, maar die verschillen zijn marginaal t.o.v. fatsoenlijke engineering, zeker als je naar de prijs/kwaliteitsverhourding kijkt. Dus ik kan me jouw verhaal heel goed voorstellen. Als je uiteindelijk de juiste combinatie van componenten hebt die mooi aansluiten bij jouw smaak, is het prima. Wat overigens niet wil zeggen dat duurdere spullen altijd onzin zijn....

78 RPM lijkt dus op een logische technische keuze om low cost platenspelers te kunnen maken. Als ik het verhaal zo lees, lijkt het alsof 33 is gekozen als laagste snelheid waarbij een goede kwaliteit haalbaar is, en waarbij de opnameduur zo groot mogelijk is. Men had ook 30 of 35 kunnen kiezen waarschijnlijk. En hetzelfde voor 45 rpm.

Ik weet niet precies hoe het werkt, maar ik heb op verschillende protractor site waarschuwingen gelezen dat je de protractors die daar stonden alleen werkte in een bepaalde setup. Dus kennelijk heb je voor iedere platenspeler configuratie andere protractors.

Dat herken ik wel. Ik heb een bijna 20 jaar oude Quad34/606 en daarmee kan je een heel breed scala aan muziek en opnamekwaliteiten draaien zonder dat het stoort. Bij perfecte opnames wordt ongetwijfeld niet alles eruit gehaald wat erin zit, maar je kan tenminste ook van muziek genieten die niet perfect is opgenomen. Het uitgangspunt blijft toch de muziek, want als je alleen van perfecte opnames afhankelijk bent is de lol er ook gauw af. Dan krijg je zoiets als op van die hifi shows waar je meest vreselijke muziek krijgt voorgeschoteld (die dan wel weer goed is opgenomen).

In de Intermediair kan je vragen stellen die een paar weken later beantwoord worden door andere lezers. Deze week gaat 1 van de vragen over waar 78, 45 en 33 toeren/minuut vandaan komen? Weet iemand de oorsprong hiervan? Ik kan me voorstellen dat je met 33omw/min meer muziek kwijt kan op hetzelfde oppervlakte maar waarom dan 33 en niet 30 of 25?

Je zou hetzelfde kunenn doen wat al vaak met drums wordt gedaan: gewoon een perspex hok erom heen bouwen. Dat komt de geluidskwaliteit ten goede. Een tijdje terug zag ik bij een concert van Simple Minds dat de gitaar (draadloos) was aangesloten op een MacBook Pro, waar softwarematig het gewenste gitaargeluid werd ingesteld. Geen gedoe met allemaal versterkers en effectapparatuur en het klonk, ondanks het volume, glashelder. Ik kan me voorstellen dat je als gitarist lekker met een gitaarversterker wilt spelen, maar voor versterkte liveoptredens zijn er alternatieven genoeg. Er zijn tenslotte ook nog maar heel weinig pianisten die een akoestische piano/vleugel op podium gebruiken als deze toch versterkt moet worden. Blijft toch wel een beetje behelpen met al dat digitale geknutsel. Er gaat toch niets boven een mooi gitaar geluid al of niet akoestisch de enige manier om dat geluid goed te vangen is echt met een microfoon helaas ben je als artiest daarna overgeleverd aan de perikelen van de sound engineer die al die microfoons weer tot een geheel moet maken. Als deze man half doof is of wat je ook vaak ziet met oordopjes in het geluid regelt dan gaat dat best wel eens fout. Zelf al stuur je dus een digitaal signaal naar de meng tafel het kan als nog vernageld worden als de man die achter de knoppen staat zijn vak niet verstaat. Dat het mogelijk is om bij de gitaar versterker ook het geluid van de drum op te vangen is waar. Alleen moet je indenken dat de gebruikte microfoon een bepaalde karakteristiek heeft deze kan dan dus het beste het geluid opnemen dat dan bijvoorbeeld recht van voor komt wat dan van de zijkant komt is zachter. Daarnaast is het zo dat er wel op een behoorlijk volume gespeeld moet worden voor dat een microfoon dit geluid oppikt en versterkt. Door dat hoge volume kan je je af vragen of je dat geluid van de drums over de gitaar microfoon gaat horen. Laatst wel wat leuks mee gemaakt bij de Riders on the Storm (de oude Doors zonder jimy dan) het onweer dat in het nummer Riders on the storm zit kwam gewoon van een Ipod af en dan niet eens met een mooie doc of iets dergelijks maar gewoon de hoofd telefoon aansluiting gebruiken. Ondanks dat was het geluid prima. Groetjes George Theoretisch zou het inderdaad mooi zijn om het "echte" geluid te hebben. Maar praktisch gezien hoort niemand door een PA het verschil tussen een softwarematige Marshall versterker en een echte. Als het om de "puurheid" van het geluid gaat moet je niet naar grote optredens gaan die een PA nodig hebben, maar gewoon lekker kleinschalig in een kroeg of zo, waar alleen de zanger(es) extra versterkt wordt.

Je zou hetzelfde kunenn doen wat al vaak met drums wordt gedaan: gewoon een perspex hok erom heen bouwen. Dat komt de geluidskwaliteit ten goede. Een tijdje terug zag ik bij een concert van Simple Minds dat de gitaar (draadloos) was aangesloten op een MacBook Pro, waar softwarematig het gewenste gitaargeluid werd ingesteld. Geen gedoe met allemaal versterkers en effectapparatuur en het klonk, ondanks het volume, glashelder. Ik kan me voorstellen dat je als gitarist lekker met een gitaarversterker wilt spelen, maar voor versterkte liveoptredens zijn er alternatieven genoeg. Er zijn tenslotte ook nog maar heel weinig pianisten die een akoestische piano/vleugel op podium gebruiken als deze toch versterkt moet worden.

Maar als je de pre-amp goed afschermt moet het toch gewoon kunnen?

Tom Waits vind ik het mooiste voorbeeld dat technische perfectie niet nodig is. De man kan niet goed zingen, maar is toch een goede zanger. Geen goede pianist, maar iedere noot die hij speelt is raak....

Ik wil beiden. Zonder technische perfectie is muzikale perfectie niet te bereiken. Voor onze hobby geldt dat inderdaad. Maar ik denk dat Branford Marsalis doelt op de techniek van het musiceren, en dan is perfectie niet noodzakelijk. In veel gevallen zelfs dodelijk.

Die laatste opmerkingen zijn gevaarlijk op een audiofiel forum ;-). Zeg zoiets over een stuk koper in een netsnoer en je krijgt een discussie van 300 berichten...

Kant en klare kabels gebruiken hetzelfde soldeertin als wat je zelf in de winkel kunt kopen. Dus er hoeft helemaal geen verschil te zijn. Connectoren zal eerder een probleem zijn, omdat het spul wat je in de doorsnee elektronica winkel kunt krijgen mechanisch wat minder is dan de allerbeste connectoren op de markt. En PS: als je 15.000 euro uit gaat geven voor een versterker dan is het voor de winkelier toch een kleine moeite om daar een setje kabels bij cadeau te doen....

Kant en klare kabels gebruiken hetzelfde soldeertin als wat je zelf in de winkel kunt kopen. Dus er hoeft helemaal geen verschil te zijn. Connectoren zal eerder een probleem zijn, omdat het spul wat je in de doorsnee elektronica winkel kunt krijgen mechanisch wat minder is dan de allerbeste connectoren op de markt.

Ik had de Totem luidspreker nog nooit gehoord, maar was behoorlijk "flabbergasted" toen ik ze hoorde (m.n. de Forest en de Mite). Ze staan in ieder geval op mijn shortlist voor het geval ik ooit het budget ervoor heb. Verder vond ik de Wilson + Ayre spullen erg mooi klinken. Nog nooit zo mooi een vleugel gehoord via een installatie. Nu scheelt het natuurlijk wel dat je bij dat soort demo's de juiste geluidsniveau's kunt toepassen. Als ik in mijn woonkamer een vleugel op realistisch volume wil weergeven, staan de buren denk ik gauw voor de deur.... Verder heb ik toch ook behoorlijk wat (duur) spul gehoord wat absoluut tegenviel. Die grote Tannoy's bovenaan de roltrappen klonken alsof er een kartonnendoos overheen gezet was. En de Thiele 3.7 klonk technisch gezien heel mooi, maar zeker geen "hi-fi". De gitaar die ik hoorde klonk alsof die 5 meter hoog was.

Ik denk dat je beter de term "kunststof" kunt gebruiken dan "plastic". Ik heb jaren geleden 1 van mijn stages als HTS student doorgebracht bij een Philips vestiging waar (delen van) de CDM loopwerkjes werden ontwikkeld. Men had de metalen CDM1 Mk2 als referentie, maar die werd er finaal uitgespeeld door de kunststoffen versie CDM2. Een meting die ik daar deed was het afspelen van een Philips test CD met nauwkeurig aangebrachte onderbrekingen, en dan vervolgens meten hoevaak de foutcorrectie aangesproken werd. Bij de dure metalen versie gebeurde dat veel vaker dan bij de witte kunststof versie. Ook verstoringen door met een schroevendraaier op de draaitafel te tikken gaven zulke resultaten. Wat ook nog een leuke is: ga eens naar een kunstoffabriek en zeg tegen ze dat ze plastic bakjes maken. Deed ik ook een keer bij een spuitgietbedrijf, en ik kreeg gelijk een halve dag gratis college over kunststoffen.... ;-)

Ik weet wel dat er nieuwe nummers op staan (in ieder geval 1: 'Brother'), die het origineel niet hebben gehaald. Maar of ze ook wat aan de geluidskwaliteit hebben veranderd, dat weet ik niet... Ik heb het origineel ook niet (alleen op mp3), dus ik weet niet echt of er wat mis was met de geluidskwaliteit en of dat dus verbeterd (of verkloot) moest worden... Ik heb gisteren de versie gekocht met originele (geremasterde) CD, de door Brendan O'brien geremixte CD (met extra tracks) en de DVD. Vanochtend de originele CD gedraaid en die klonk beter dan de versie die ik sinds '91 in de kast heb staan. Net zat ik naar de "geremixte" CD te luisteren en ik dacht dat mijn 20 jaar oude Sennheiser nu echt aan vervanging toe was. Maar het lag volledig aan de "hippe 2009" mix. Alle dynamiek was eruit, drums klinken als kartonnen dozen, laag is er uit. Maar dat schijnt het handelsmerk van O'brien te zijn, gezien de andere CD's die hij verprutst heeft. Het lijkt er helaas op dat hoe beter de apparatuur wordt, hoe slechter de opnames worden. Misschien komt het wel omdat iedere "gek" tegenwoordig een opnamestudio kan bouwen (door de lage kosten), terwijl muziek opnemen toch echt een vak is.

Ik stof het af en toe eens af, en haal de kindervingers van het display van de cd speler.

Dan kun je beter meteen voor een actieve speaker kiezen (met 1 of meerdere ingebouwde versterkers). Problems solved. Eigenlijk gek dat dat alleen gangbaar is in de pro wereld (Studio monitoren en dergelijke), maar dat in de audiofiele wereld dat niet echt veelvuldig voorkomt. Je kunt op die manier toch de ideale match produceren als fabrikant. Misschien mag het niet van de ls kabel fabrikanten De belangrijkste reden waarom je het niet in de audiofiele wereld tegenkomt is denk ik dat je de versterkers dan niet ziet. Als je veel geld uitgeeft, wil je het natuurlijk wel laten zien ;-). Stel je voor zeg, je neemt een CD speler met variabele uitgang die je direct op de luidsprekers aansluit. Dat ziet er niet stoer uit....

Even een zijsprongetje: we hebben het vaak over kwaliteit van connectoren. Waarom solderen we kabels eigenlijk niet direct op de versterker boards en op het scheidingfilter. Scheelt toch weer 2 overgangen. Het is niet praktisch, maar daar moet een beetje audiofiel zich niet door laten afschrikken, toch?