hansko

Lage frequenties elimineren gaat prima met de door Toine Dingemans ontworpen bass traps. Ik heb er ervaring mee, werkt uitstekend.

Als de inhoud niet goed is en de opnamekwaliteit wel, dan is er geen reden om te draaien. Andersom wordt voor mij wel een probleem. De opname hoeft voor mij niet perfect te zijn, maar naar een slechte opname luister ik echt niet hoe goed de muziek ook is. Gelukkig zijn er voor klassieke opnames veel alternatieven, maar jazz niet en dan draai ik een slechte opname niet, behalve als het unieke opnames zijn met unieke artiesten. Charly Parker draai ik toch, ondanks de meestal beroerde mono opname. (mono hoeft trouwens niet beroerd te zijn.)

Denon is inderdaad een label met mooie opname kwaliteit. Ik heb o.a. pianosonates met Schiff op LP en dat is een van mijn referentie platen. De Beethoven cd's van Gelber zijn op ebay.com nog wel te koop hoor. Blue note en dan specifiek de van Gelder producties heb ik bewust niet genoemd. Vind ze over het algemeen slecht opgenomen. Vooral de Stereo opnames. Blazers klinken prima, maar de rest speelt als in een badkuip.

De conclusie zou dus zijn dat er vroeger (eind vijftiger en zestiger jaren) beter werd opgenomen vooral door een groter vakmanschap en meer tijd te kunnen nemen voor een opname. Toch zijn er ook hedendaagse labels die meestal erg mooie opnames produceren. En dan bedoel ik niet de echt audiofiele merken (die zich vooral daarop specialiseren) maar de gewone labels die veel aandacht besteden aan een mooie opname. genoemd is al ECM en ik wil ook een lans breken voor twee Nederlandse labels: Challenge records (klassiek en jazz). Zijn eigenlijk altijd uitstekende opnames zowel studiowerk als live opnamen Turtle records (jazz en klassiek, modern). Dit label besteed ook veel werk aan de opname, maar soms vind ik jazz opnames in een kerk (met veel galm) niet de juiste setting voor dit type muziek. Ook het Amerikaanse label Nonesuch heeft schitterende opnames vooral die met het Kronos Quartet. Wellicht een idee om in het verlengde van dit topic hedendaagse labels te vermelden die op dit gebied uitstekend werk leveren.

Beste Sander, Ik heb al eerder gesuggereerd dat de mooie natuurlijke sound van de vroegere stereo opnames wellicht ook te maken heeft met het gebruik van buizen opname apparatuur. Is dit zo naar jouw mening en tot aan welk jaar heeft men met buizen apparatuur opgenomen?

Dat is nu een goed voorbeeld van wat ik bedoel. Er wordt getracht de werkelijkheid bij je in de huiskamer te brengen. Je hoort dat het orkest bijna helemaal onder het podium speelt en die stemmen..... prachtig en natuurlijk. Ook veroorzaakt door de voortreffelijke solisten, die je nu echt niet meer hebt op een enkele uitzondering na. Er is nog zo'n mooie opname uit het Festspielhaus met hetzelfde orkest en dirigent (DGG, later ook op Philips), Tristan und Isolde. Je hoort de souffleur de tekst voorzeggen, iets wat ze er nu waarschijnlijk uit zouden filteren. Maar het is net alsof je er met de neus bovenop zit. Wat van rechts komt hoor je van rechts en geen rare mix die je zo vaak hoort bij meer moderne opnames. De broeierige sfeer, het gekraak van het houten podium, alles kun je horen. Of begin ik nu te overdrijven.....

We moeten inderdaad ontopic blijven. ECM is een uitstekend label, zelfs de cd's zijn top. (lp nog beter) Heb een aantal uitvoeringen zowel op cd als lp. Maar toch.... Als ik een lp beluister van Contemporary uit 1959 en ik vergelijk de klank van een saxofoon met die recentere opname van ECM dan geef ik qua klankkleur toch de voorkeur aan CR. (Nog even offtopic, heb nog nooit een slechte opname goed horen klinken op welke installatie dan ook.

Hier nog wat aanvullende informatie uit Wikipedia over de gebruikte opnametechniek van CR Koenig maintained extremely high audio standards. He hired Roy DuNann from Capitol Records in 1956, who, out of the label's shipping room turned studio, turned out some of the best sounding records of the time. DuNann provided some details of his techniques in a Stereophile article nearly 50 years later. He said Koenig provided him with German (Neumann/Telefunken U-47) and Austrian (AKG C-12) condenser microphones and he immediately noted the very high output of these microphones, especially close-in on jazz musicians' dynamic playing. DuNann achieved his signature sound—crisp, clear and balanced without distortion or unpleasant "peak presence"—by keeping his microphone setups very simple (generally one per musician) and avoided the use of pre-amplifiers for them. He built a simple passive mixing system that directly fed the electronics of his Ampex 350 and 351 tape machines. Also, DuNann told Stereophile that Contemporary sessions were recorded "dry" (without electronic echo added or in a reverberant room). Sometimes, such as in the case of Sonny Rollins' Way Out West, a plate reverb unit was inserted between the tape machine and the LP disc cutting lathe. This is why some later LP and CD reissues of Contemporary albums sound "dry" and "dead" compared to the original LPs mastered by DuNann.

Het gaat me niet om het goed kunnen aansturen door bijvoorbeeld een eindversterker maar veel meer of de opnametechniek van vroeger bijdraagt aan een prachtige natuurlijke klankkleur van (niet versterkte) instrumenten en stemmen, die ik op veel opnames uit de periode rond 1960 hoor. Naast het Contemporary label hoor ik dat ook bij klassieke Decca opnamen (wide band grooved) uit die periode. Wordt die mooie klank naast de opname methode (aantal microfoons etc) ook veroorzaakt doordat er gebruik is gemaakt van buizentechniek. Trouwens: met mijn buizen mono's (per kanaal 2x845 buizen) heb ik nooit problemen met het vastlopen van het laag of dichtslibben bij complexe snelle passages (mits de opname natuurlijk goed is)

Bij twee (of drie blijkbaar) microfoons kan ik mij een natuurlijke weergave wel voorstellen. Heb het altijd vreemd gevonden dat je bij moderne opnames van een drumstel de bekkens ineens in de ander speaker hoort. Erg onnatuurlijk. Waarschijnlijk bedoeld voor het effectbejag. Zou naast de opstelling de opname apparatuur ook een rol spelen? Lees dat de AKG microfoon een buizenmicrofoon is. En waarschijnlijk ook de andere apparatuur. De natuurlijke en open klank van instrumenten op de aangehaalde lp's klinken doet mij denken aan wat je ook opvalt als je een transistor versterker vergelijkt met een buizen set. Toen Jack op de afgelopen heardag zijn van der Veen liet horen in de vergelijking met de vintage transistor versterker viel me dat ook op.

Beste Sander, Bedankt voor de aanvullende info. Blijkbaar een mooi label en niet voor niets een mooie opname. Het zijn allemaal life opnamen in een soort Jazz café.

Die mono Roach/Clifford Brown is inderdaad een goed voorbeeld van een zowel artistiek als audiofiel schitterende opname, ondanks mono. Dat ze vroeger beter zongen ben ik met je eens. Niet geforceerd door de commercie, maar je eigen specialiteit zingen. Je had toen ook echte Wagner sopranen/tenoren, nu moeten/willen ze alles zingen als er succes is.

Recensies, de zoektocht van leden naar de "ultieme geluidsweergave" zijn onderwerpen die mij (en ik denk vele anderen) altijd interesseren. En dan bedoel ik geen voodoo-achtige zaken, maar nieuwe apparatuur in de set, akoestiek etc. In de beginperiode van mijn deelname aan dit forum waren er meer leden die daar openhartig mee bezig waren. Nu gebeurt er met deze onderwerpen bijna niets en wordt het wat saai. Ik verander ook niet meer en heb dus ook weinig te melden op dit punt.

Recent een paar lp's op de kop getikt van het jazz label Contemporary (CR) 4 lp's van Shelly Manne & his men, eerste persingen ((zwart label met goudkleurige opdruk), zeer dik vinyl en in bijna in mint staat. o.a live opnames uit de Blackhawk. De opnames zijn allemaal van eind jaren 50/1960 en Stereophonic. De kwaliteit van de muziek is fenomenaal, maar ook de opname is buitengewoon goed. Klank is zeer open, instrumenten klinken zeer natuurlijk en elk detail is te horen. De hoes geeft de volgende technische informatie over de opname: "30-15.000 cycles. Multiplemicrophone technique featering AKG C-12 condenser microphones. Multi-channel Ampex tape recorder. Reeves soundcraft tape. Mastering on Contemporary Record's specially designed, electronically controlled, continuously variable pitch lathe. Westrex "Stereo Disk" cutting head. Heated stylus. Inner diameter quality equalization. RIAA playback curve. Custom made, noise-free, vinylite "Gruve/Gard" pressing." Bovenstaande zegt mij weinig, maar kan iemand aangeven of dit nu echt een bewijs is van goede apparatuur en daarom een goede opname? Veel lp's die ik bezit uit deze periode (jazz en klassiek) hebben een uitstekende opname kwaliteit, die ik maar zelden op hedendaagse opnames tegen kom. Vooral de klankweergave van de instrumenten is top. Werd er vroeger met meer aandacht en met betere apparatuur opgenomen?

De kwaliteit van het forum wordt bepaald door de geposte inhoud. Degene die hier veel posten doen daar hun best voor op een prettige wijze. Deze reactie (zoals de meeste die jij post) dragen op geen enkele wijze bij aan deze kwaliteit,

Maar wel met een wijntje erbij anders horen we geen verschil (na de pauze)

Dat het serieus spul is geloof ik zeker. Mijn koekblik opmerking was bedoeld om aan te geven dat naar mijn mening die serieuze vintage versterkers toch niet het niveau halen van meer recent ontworpen serieuze versterkers zoals Array. Ook jouw van der Veen en mijn Tube Elysium setje spelen beter dan wat ik ervan gehoord heb, o.a. op de recente hear dag. Het is niet slecht, maar kan zeker beter en dat heb ik wel nodig om er optimaal van te genieten.

Muziek maken kan ook met een koekblik

Ik kan je alleen maar een beetje helpen met klassiek en jazz. Vooral bij Klassiek is de persing vrij belangrijk. Bij een aantal reeds lang bestaande labels (DGG, Philips, Decca, Supraphon e.d.) weet ik ongeveer welke persing het betreft. Dit is te zien aan de kleur van het label en de vormgeving. Op internet is er redelijk veel informatie te achterhalen. Hoe vroeger de persing hoe beter de opname is een redelijk uitgangspunt. Meestal vind ik de heruitgave minder van kwaliteit en ga ik zoveel mogelijk voor een vroege persing. Bij jazz speelt hetzelfde. Zij het dat de lang geleden geperste lp's vaak bijzonder slecht van kwaliteit zijn door het intensieve draaien. Om de kwaliteit in te delen worden o.a. op ebay codes gehanteerd die de weergave van zowel lp als hoes aangegeven. Deze zijn behoorlijk nauwkeurig. (m,m-,nm,nm-,ex,vg etc.) Hoe het met pop en andere muziek soorten weet ik niet. Wel heb ik een heruitgegeven Beatles dubbel lp (love) die superieur klinkt t.o.v. het origineel.

Daar sluit ik me bij aan. De frambozen taart was heerlijk en de set speelde uitstekend. De buizen Zanden was een prototype en leverde 70 watt per kanaal en zou rond de 25.000 euro moeten gaan kosten. Beetje veel lijkt me. De Magnepans 3.7 zijn prachtig klinkende speakers en ik vond het laag wel strak eruit komen. De enige moeite die ik had was dat het stereobeeld soms wat vreemd overkwam zoals Hans ook al meldde. Zou wellicht aan de opstelling kunnen liggen, want de Magnepans stonden in een een vrij nauwe luisterruimte dicht tegen de zijwand aan. Verder prachtig klanken met zeer veel detaillering. En een erg goede prijs/kwaliteit verhouding. Guido bedankt voor de gastvrijheid en de goede zorgen.

Graag gedaan. Het geeft maar eens aan dat Philips in de jaren 60 en 70 schitterend kon opnemen (in een prachtige zaal met een toporkest en top dirigent).

Beste Spido, Wordt toch een keer tijd dat je de mening van degenen die bij Hans zijn gaan luisteren accepteert. Geen sprake van flutter-echo's! Wat wel te horen valt is het door Hans aangegeven laagprobleem(pje).

Beste Spido, Ik ken nog wel een paar violisten die als solist beter spelen dan Krebbers. Grumiaux is een van mijn favorieten en heb aardig wat lp's van hem, ook weer op Philips platen. De soloparty bij Scheherazade wordt vlgs mij altijd gespeeld door een orkestlid, de eerste violist. Dus een echte top violist zal hem niet spelen. Of de violist krast op de kruidvat opname kan wellicht ook aan de opname liggen. Ik blijf het nogal schril overkomen en dat wordt ook gemeld in de door jou aangehaalde recensie. De PP speakers geven dat goed weer. De Philips opname nog eens beluisterd (op zoek naar de hoester) en betwijfel of dit een live opname is, want ik hoor geen publiek. Wel een bevestiging van mijn eerdere conclusie dat dit een top opname en top uitvoering is. Ben benieuwd naar je mening. LP of CD gekocht?

Hier kan ik mij helemaal in vinden. Hier ben ik het ook mee eens: Het ging mij in mijn recensie vooral over de scherpe klank van de violist tegenover het fantastische (quote: lenige spel van Krebbers en ik vind de Philips opname veel beter dan de kruidvat cd. Wel in ogenschouw genomen dat ik de Philips op vinyl heb en dat maakt natuurlijk ook wel het eea uit. De Ozawa opname ken ik niet en de hoester heb ik nog niet ontdekt, maar als die er is, dan zal het zeker te horen zijn op mijn set. Ga de lp nog eens helemaal beluisteren. Zou hem aanschaffen deze lp, is voor weinig te scoren op ebay en een prachtig stuk om te laten horen hoe je set speelt. Alles zit erin. En... echt iets voor een fijnproever!

Ik verwacht trouwens wel een kerststol voor mijn zeer positieve recensie hear!