Guido Klein

Nee dat klopt helaas niet. Er is geen vaste relatie tussen compliantie gemeten bij 10Hz en 100Hz. Er zijn vast wel elementen waarbij die omrekening toevallig klopt, maar er zijn ook elementen waarbij dat niet klopt.

je kunt je zoon: martin, logan en mark levinson noemen. Zelf ben ik een computerfreak, dus ga ik mijn hond Intel noemen, mijn zoon compaq en mijn dochter Dell. 't is weer eens wat anders ...

Ik weet niet precies wat je boek onder een zuurrestion verstaat. De reactie waarbij zouten en zuren ontstaan is redelijk gelijk: er worden allebij elektronen overgedragen. Bij een zout is dat altijd van het metaalatoom naar het niet-metaalatoom (soms meerdere zoals bij sulfaten, nitraten enz). Bij een zuur spreekt met altijd van reductors en oxidators. Eigenlijk kan je pas van een zuur spreken als en sprake is van een oplossing in water: een zuur wordt gemeten in pH: de logaritmische verhouding (afwijking) H3O+ en OH- in het water. Van pH neutraal wordt gesproken als de verhouding gelijk is (in water is dat 10^-7). Maar goed, genoeg scheikunde voor vandaag. Ik wou nog wel even reageren op het volgende stuk van fred: Insmeren met siliconenkit zou ik niet doen: siliconen hebben een vervelende eigenschap: ze kunnen doordringen in metaalroosters. Ja, het klinkt raar, maar is wel waar. siliconen hebben een soort 'kruipende eigenschap' (op basis van diffusie). andere materialen doen dit ook, maar siliconen zijn op dit punt aggressiever. Ik weet natuurlijk niet hoe een zilveren kabel met siliconen klinkt, maar als je het verschil tussen ingespeelde en niet ingespeelde kabels kan horen, kan ik me ook goed voorstellen dat dit ook zeker hoorbaar is. Het metaalrooster wordt immers geinfitreerd door een stof met grote (geisoleerde) moleculen. Maar goed, misschien klinkt het juist ook wel beter. (teflon is immers een een stof met vergelijkbare eigenschappen en dat schijnt hemels te zijn)

Ja, ja Richard, Dat geleidende verzin je er leuk bij. Ag2S is altijd nog een ionische verbinding....dus een zout. Ik heb idd wat gechecked en met Ag2S zijn ze behoorlijk aan het experimenteren in foto-optische halfgeleiders. Ik geloof dat dat non-stoichiometric heet, maar dit is verschrikkelijk ingewikkelde materie en was onder invloed van zuren. Hier staat dat Ag2S een soortelijke weerstand van enkele mega-ohms heeft. In mijn ogen is dat altijd nog een isolator en geen geleider. Asl je het oplost is het een ander verhaal: Opgelost (in zwak zuur) is het een van de beste (ionische) geleiders. Kan ik hieruit opmaken dat jullie jullie kabels constant in de azijn hebben liggen? Nog even over zouten: Elke (ionische) verbinding tussen een metaal en een niet metaal is een zout; zilveroxide dus ook. Metalen kunnen in bepaalde gevallen quasi-moleculaire verbindingen aangaan: denk maar aan bloed: het haem-molecuul heeft een (1) ijzer-atoom omsloten. (anders kanje niet ademen ) Hoe die audio-site erbij komt weet ik niet, maar ik heb al wel meer onzin op audio-sites aangetroffen: 'hun product komt er altijd als beste uit'.....ze weten het leuk te brengen.

Interessante topic, maar dit klopt niet. zilveroxide in een zout, en zouten geleiden per definitie niet (nauwelijks) in vaste toestand. De soortelijke weerstand van zouten loopt ver in de megaohms, dus bedoel je waarschijnlijk het omgekeerde. Ook oxideert zilver niet door de blootstelling aan lucht, maar door de combinatie van lucht en licht. (het is een halfedel metaal). Maar een laklaagje kan nooit kwaad.

oei, van dit soort fratsen krijg ik dus hoofdpijn (letterlijk): laatst op mijn werk (daar hebben we ook een oud stereosetje) had een collega twee warfdaleboxjes meegenomen. toen ik binnenkwam speelde het setje al. er was al kommentaar geweest dat het raar klonk, ik kreeg er gelijk hoofdpijn van (desorientatie). bleek een van de boxjes intern verkeerd bedraad te zijn (tegenfase). Met fasedraaiing kan je inderdaad wel wat ruimtelijke foefjes uithalen. Ik weet niet op deze tweeter echt een toevoeging is aan het geluidsbeeld van je luidsprekers. het zal wel anders klinken, maar of je je orginele luidsprekers ook met die tweeter had gekocht (als je toen de keuze had) vraag ik me af. Tot 100khz lijkt mij sterk (met minder dan bijv. 20dB verzwakking). Dat geloof ik pas als ik goede meetresultaten zie. Als je wilt ezperimenteren met supertweeters kan je bijvoorbeeld ook denken aan een ribbontweeter of een hifi ringradiator. Die willen wel eens tot 30

Avallon, Vragen staat vrij, een ander forum is het forum van http://geluid.pagina.nl Nee, dat bedoel ik niet. Als je een grotere s/n ratio hebt, heb je volgens mij automatisch meer 'microdynamiek' bij hetzelfde geluidsdrukniveau. De ruis die toegevoegd wordt heet ook wel ditherruis, en de foutjes die die maskeert heten ook wel quantize errors. misschien komen deze termen je bekender voor? Je slaat de spijker precies op z'n kop, sodejuu! De opname en het mixproces bepalen verreweg (samen met natuurlijk de vakbekwaamheid van de muzikant) de kwaliteit van de opname! Welke muziekdrager je daarvoor gebruikt (zeker digitaal) is daaraan eigenlijk ondergeschikt. Ook denk ik persoonlijk dat als een dvd-a of sacd mooier dan een gewone cd klinkt, dat dat dan meer aan de speler ligt (betere dac, uitgangstrap, etc). Ik geef toe dat bij de ontwikkeling van de cd wel compromissen zijn gemaakt. Ik heb een keer met iemand gesproken die daarbij betrokken was. Philips wou het formaat niet groter hebben dan de huidige omvang, enz. Maar de stand der techniek was toen toch wel zover dat ze in mijn mening de begrenzingen van het menselijk oor hebben weten te benaderen. Met bijvoorbeeld luidsprekers is men nog lang niet zover!null

h

Ha ha ha, Avallon, ik werk inderdaad bij een bouwfysisch adviesburo. Mijn specialiteit is niet echt ruimteakoestiek, het grootste gedeelte van mijn werk bestaat uit het berekenen en dimensioneren van de geluidwering van gevels (tegen wegverkeerslawaai, treinen ed.)(en ook nog wat systeembeheer). Natuurlijk weet ik wel wat van ruimte akoestiek (ben ook geluidtechnicus). Een huiskamer is echter zo handelbaar dat je nog redelijk gemakkelijk zo ongeveer alle mogelijke luidsprekeropstellingen daadwerkelijk kan proberen en testen. Dit is altijd de beste manier. Dit ligt natuurlijk anders bij concertzalen, kerken enz. Daarvoor heb je dan modelleringssoftware. Natuurlijk kan je me altijd een mailtje sturen / een oproepje plaatsen als je bijvoorbeeld je luisterkamer wilt 'verbouwen' en wat aan het 'akoestisch klimaat' wilt doen (bijvoorbeeld maatregelen tegen nagalm). Dan kan ik je wel wat tips (van collega's die al decennia in het vak zitten) geven. gr. Guido

Hallo, Ik begin hier net met posten, maar ik vindt dit wel een leuke thread. Volgens mij is het antwoord op de eerst gestelde vraag als volgt: de resolutie van digitale muziek (aantal bits) heeft alles te maken met signaal ruisverhoudingen! (en dus tegelijkertijd met dynamiek). Een sinussignaal dat opgbouwd is met een resolutie van 16 bits (cd) kent 2^16=65536 'stapjes'. Eigenlijk is dat dus geen sinus, maar een soort van trappetje. in een cd speler wordt er aan zo'signaal ruis toegevoegd met het niveau van 1 stapje. De reden hiervoor is dat je anders harmonische tonen krijgt die niet aan de sinus maar aan de samplefrequentie zijn gerelateerd (fourier analyse!) (zowel hogere dan Fsample (niet hoorbaar), maar ook lagere (wel hoorbaar!)). De ruis voorkomt dus de harmonischen. Hoe uit zich dat dan in een cd speler: een cd speler heeft dus 65536 stapjes, waarvan 1 ruis en 65535 (muziek)signaal. Het maximale s/n niveau van een cd (speler) is dus 20log65535=96.33dB! Een hogere bitrate zou dus een hogere s/n geven. Helaas kan je dat niet bereiken als je 16bit naar bijv. 24bit transformeert. Je kan er immers geen informatie bijverzinnen, alles wordt opgevult door ruis. In studio's ligt dat anders: als je meerdere signalen gaat mixen (mengpaneel) en het ene signaal is hard en het andere zacht, dan is het handig extra 'headroom' te hebben, omdat anders bepaalde informatie kan 'verdrinken in de ruis'. Daarom wordt er in studio's vaak met 24 bit gewerkt, terwijl het toch op een 16 bit geluidsdrager komt. Nu is 96dB al ontzettend veel: je moet 96 dB herrie (een flinke disco) maken om de ruis te krijgen wat in een geluidsdichte luisterkabine net te horen is! Dit geld natuurlijk alleen voor een cd die 'perfect' opgenomen is. Wat je voor de minidiskspeler moet gebruiken is toch een kwestie van uitproberen: er zit 1 dac in die zowel 16 als 20 als 24 bit aankan. De ene dac klinkt het 'mooist' bij 16bit, de ander bij 20bit enz. Ik weet helaas niet precies hoe de codering bij minidisk werkt (soort mpeg), maar als je een cd op minidisk wilt zetten, dan zou ik dat digitaal doen, en dan op 16 bit. dan krijg je waarschijnlijk de minste digitale 'vertaalfoutjes'. Een cd kan alleen maar 16bit informatie bevatten, aangezien dat inherent is aan de cd-audio standaard. Bij andere bitrates is het geen cd meer, maar cdrom, sacd enz enz. Er wordt dan ook een andere digitale indeling gehanteerd.