Edje2

Ik heb heel veel ECC88 0f E88CC buisjes liggen, van Mullard, Brimar, Telefunken, Reflector, Philips A-frame enz. Vind zelf de Ediswan BVA ECC88 het mooiste. Ik weet niet of de Philips die je bedoelt ook A-frame zijn, die vind ik niet zo bijzonder in mijn versterker.

Soms zijn platen niet zo makkelijk te krijgen en dan is zelf vlak maken de enige optie. Overigens haal ik de gevlakte plaat uit de oven en laat ze tussen de glasplaten liggen. Dan op het aanrecht, waarbij de onderste glasplaat heel snel afkoelt door het stenen aanrecht, en de bovenste doro de lucht. Kan er na een kwartier wel uit hoor.

Wow en flutter is de mate van snelheidsvariatie van het afspelen. Dat kan alleen als de plaat aan de zijkant is ingedrukt geweest of het gat niet in het midden zit. Als een plaat niet vlak is komt deze na vlakken weer in hetzelfde vlak terug. Ik ga er daarbij vanuit dat de plaat aan de zijkant dus niet naar binnen is gedrukt, maar dat komt vrijwel niet voor. Ik bedoelde ook niet dat ik niet geloof in wow&flutter, maar bedoelde dus dat ik niet geloof dat een kromme plaat wow&flutter geeft nadat deze weer vlak is gemaakt.

Het lastige met oude buisjes vind ik dat er heel veel rotzooi tussen zit. Heb er al een aantal gekocht die gewoon echt een heel stuk minder waren dan geadverteerd. Nu kan ik ze zelf meten, maar de meesten kunnen dat niet en kopen dan een setje buisjes die eigenlijk al over het mooie heen zijn. Die stuur ik dan ook terug. Heb een setje Tesla's E88CC liggen, maar die klinken juist helemaal niet lekker terwijl ze wel nog goed meten. Is dat dan een nepper (ongelabeld), of klinkt dat type dan gewoon niet goed van Tesla, who knows. Overigens werd er vroeger heel veel buizen omgestempeld. Die waren ooit gemaakt en ongebruikt. Het label werd er dan afgepoetst en er werd vervolgens een andere label op gestempeld. Je moet dus echt de constructie kunnen herkennen. Jac is zeker een hele betrouwbare en ook een zeer behulpzame kerel. Heeft mij ook belangeloos geholpen met het restaureren van mijn AVO buizentester.

Ik kende de naam niet, maar lijkt me een soort van kneedgum. Gebruik dat zelf (kneedgum) inderdaad ook wel eens op de headshell. Dempt inderdaad goed.

Dit is overigens te gebruiken voor veel wat achter een betaalmuur zit. Als het artikel niet bestaat kun je het zelf aanmaken en lezen, maar de meeste artikelen zijn er al en te lezen via Archive.

Wat voor Tesla's zijn dit? Deze zijn in verschillende fabrieken gemaakt toch? Dus eerst Tesla in Rusland, daarna Tesla in Tsjechie, en daarna is het dacht ik JJ geworden.

Oei dat klinkt niet fijn. Heel veel beterschap!

Overigens breng ik in de armbuis vaak een stukje demping aan in de vorm van schuim. Daardoor worden resonanties wat beter onderdrukt en kan de bekabeling van binnen ook niet "trillen".

Dit is een 3009 s2 improved. Ook eigen foto van mijn arm: Let op het achterstuk. Dat is deels van kunststof, en beduidend minder dan de series 2. ook het contragewicht is een stuk lichter om de lichtere armbuis te compenseren.

Ik geef je deels gelijk, maar dat gewicht is zeker geen 15 gram. Je resonantie ligt nog ver buiten het optimale. Tuurlijk doet het wel wat, maar de arm is in basis niet geschikt voor de 103. De armbuis is extreem licht en fragiel, een heel stug element doet daar ook dingen mee die je liever niet ziet. Ik heb vaak genoeg geprobeerd om een iets te lichte arm te verzwaren, maar dat levert lang niet altijd een optimaal resultaat op. Hiermee zeg ik niet dat het niet goed heeft kunnen klinken, maar optimaal is weer een ander verhaal.

Hier een foto van een door mezelf gerestaureerde 3009 serie 2:

Heb er 2 liggen hier, de SME serie 2 en een S2 improved met afneembare headshell. De Series 2 vind ik beter. Die heeft een wat hogere massa en is daardoor beter/universeler inzetbaar. Ook is het contragewicht beter geconstueerd. De improved versie heet wel zo, maar is in mijn ogen echt een budget versie van de series 2. Roger, een series 1 zul je niet zo snel vinden, die zijn extreem zeldzaam. Daarvan zijn er maar weinig geproduceerd als een soort voorloopmodel. Een Series 2 doet al snel meer als 400 euro. Of die het waard is moet je zelf bepalen. Het is in elk geval een prachtige arm om te zien, mooi geconstrueerd en klinkt met de juiste speler en element best goed. Ik heb in beiden de armbekabeling vervangen voor Cardas. Dat doet de arm zeker goed. Zelf zou ik de arm zonder problemen aanschaffen, als er 1 product is die zijn waarde houdt is het de 3009 wel. Dus als je er weer vanaf wilt ben je hem zo kwijt.

Dat kan haast geen goede combinatie hebben opgeleverd. De SME serie 3 is een extreem lage massa arm, ik meen nog lager dan 7 gram. De DL103 (Behalve de M en de D) hebben een extreem lage compiantie. Dat geeft een resonantiefrekwentie die zelfs in het hoorbare gebied ligt (rond de 20 Hz). De resonantie "hoort" rond de 10 Hz te liggen. Een DL103 is een lastig element, die gaan alleen echt goed in een erg zware arm, zeg vanaf 20 gram.

Zoals ik al eerder had aangegeven, zelf 2 dikke ronde glasplaten laten snijden bij een glas bedrijf, iets groter dan een LP. Dan de plaat ertussen en in de oven. De plaat komt er kaarsrecht uit. wow en flutter geloof ik niet in en heb ik nog niet meegemaakt Seed, tenzij bij een plaat die al zo geperst is. De hobbel komt erin omdat de plaat te weinig tijd krijgt om af te koelen en daardoor krom trekt. Niet omdat hij op de zijkant wordt ingedrukt. Bij mij spelen ze nadien perfect. Sommige platen zijn overigens niet meer recht te krijgen vanwege het gebruikte vinyl. Dat heb ik met name gemerkt bij platen uit Japan. Die zijn niet voor niets zo geliefd, er wordt een ander soort vinyl gebruikt.

https://archive.ph/d76Rl

GM20 heb ik in een ver verleden ook gehad, zelfs 2 stuks als monoblokken. Dat laatste klinkt wel heel veel beter dan 1, zelfs met kleine luidsprekers. Heb nog steeds hier een mono kit liggen om er een mono versterker van te maken. Maar heb wel heel wat buizen opgefikt met die versterkers. Een keer zelfs tijdens het kerst diner een grote knal en een vuurbol (voor mijn gevoel dan), een buis eruit die met een enorme lichtflits stuk ging. Was best schrikken. Vond ze zeer instabiel de versterkers. Heb ook altijd begrepen dat er verschillende versies van in omloop waren. Eentje was stabieler dan de andere in elk geval. Mid/hoog is erg schoon, maar je mist wel de ballen in het laag, ook bij de mono versie, al is die heel erg veel beter.

Is eigenlijk heel simpel Carl, ik heb 2 ronde glasplaten laten snijden, vrij dik glas (3mm oid). Daar doe je de plaat tussen en dan in de oven. heb uitgebreid geexperimenteerd met de temperatuur, en heb dat onder controle. Furutech heeft ook zo'n ding, maar dan erg kostbaar (1500 euro). Daar klem je de plaat tussen waarna het apparaat de plaat verwarmt tot een bepaalde temperatuur. De oven doet natuurlijk hetzelfde. Heb daar a heel wat platen mee recht gekregen. Ook zijn nieuwe persingen vaak krom is mijn ervaring. Eerst wassen, dan in de oven en is helemaal 100%.

Dat kan lijkt me alleen maar met een lineaire of tangentiale toonarm. Wel gaaf zon ding aan de muur. B&O heeft er ook een weet ik.

Zie ik daar een oude Garrard Groovy (4HF)?

Ah zo, dat is dan ook een lineaire toonarm neem ik aan? Ik heb nog een TP14 arm liggen die ook dynamisch mbv een veer is af te stellen. Werkt wel deels met een contragewicht. Die kan zeker niet onder een hoek spelen, maar met een lineaire arm ligt dat natuurlijk anders.

Leg eens uit, dat kan toch echt niet?

Zeker waar, dat heeft denk ik te maken dat de speakers vroeger veel minder details bevatten, dus met een slanker opgenomen laag klonk het toch nog in balans. Nu is het vinyl zeker voller van klank behalve het sublaag, dat is er dan weer uit gefilterd. Heb verschillende opnames op zowel vinyl en digitaal, en bij de digitale opnames waar wat sublaag in zit is dat op vinyl verdwenen. Jammer, want je mist toch een stukje fundament in de muziek.

Overigens verschilt het soort vinyl ook nogal eens. Ik heb zelf iets gemaakt waarmee ik kromme platen vlak kan maken. Dat lukt vrijwel altijd, maar platen die ik zelf uit Japan heb meegenomen zijn van ander vinyl gemaakt en deze krijg je met geen mogelijkheid weer vlak. Ja vast bij 200 graden, maar dan is de muziek ook verdwenen. Lijkt me dat zon plaat ook veel me=onder snel krom raakt.

Het valt me op dat heel veel moderne persingen (veelal 180 gr) een hobbel(tje) hebben. Dat kom volgens mij door te snel van de mal halen. Moet allemaal te snel daar waar er vroeger meer tijd voor werd genomen (is mijn theorie!). De 180 gram helpt daar natuurlijk niet bij omdat afkoelen nog langer duurt.