Edje2

Ik ben de laatste tijd druk bezig mijn set te verbeteren. Ik heb zowel een luistertest met een andere eindversterker gedaan, de Atma Sphere class-D (daarover in een later topic meer). Ik wil hier wat vertellen over mijn vinyl ontwikkelingen. Zoals ik al eerder had vermeld heb ik sinds kort een Dr Feickert Blackbird. Ik wilde al heel lang met 2 armen gaan werken. Ik probeer graag dingen uit, en dan is dit een erg leuke optie. Ik draai al zo’n beetje mijn hele leven platen, en heb heel lang met een Spacedeck gedraaid. Erg fraaie speler, veel rust. De Feickert is een heel andere speler. Wel ook ongeveerd, waar ik de voorkeur aan geef, maar met twee motoren en heel andere materialen. De Feickert laat veel meer details horen dan de Nottingham. Dat kan ook een valkuil zijn, want het ontspoort ook snel daardoor. Ik heb de Feickert gekocht met een Jelco SA-750L (12"). Dit vond ik niet zo’n succes. Te weinig rust in het geluid. Ben zelf nogal allergisch voor scherpte of onrust. Ik heb op de Spacedeck met een Morch UP-4 arm gespeeld. Een erg mooie arm vind ik zelf en zeker voor het geld een topper. Wel goed matchen met het element. Dit is een 1 punts arm en zeer snel en open klinkend. Deze heb ik ook getest op de Blackbird en het resultaat vond ik niet je-van-hét. Te weinig muzikale betrokkenheid, te veel details, het accent verschoof teveel naar het hoog naar mijn smaak. Nu had ik ook nog een SME-V. Een heel mooie arm. Is een vroeg exemplaar, maar na al deze jaren werkt alles alsof het gisteren gemaakt is. Echt heel mooi. De meningen over deze arm zijn nogal divers. De een vind hem fantastisch, de ander niks. Laat ik kort zijn, deze arm klinkt ongelooflijk goed in de Dr Feickert. Ik heb mijn analoog nog nooit zo fraai gehoord bij mij thuis. Ook in vergelijking met andere draaitafels waar in naar heb mogen luisteren speelt dit op zeer hoog niveau. Overigens heb ik alles getest met een ZYX R1000 Airy 2. Ik heb ook een Airy 3, maar vind de 2 eigenlijk lekkerder klinken op de Feickert, net iets minder gedetailleerd, maar wel muzikaler. Op de Blackbird is plaats voor één 9 inch arm en één 9-12 inch arm. Op zo’n grote tafel hoort natuurlijk een 12 inch arm. Na lang twijfelen de trekker overgehaald voor een Reed 2G arm. Nog nooit gehoord, maar hun engineering ziet er goed uit, en de recensies (voor wat het waard is!) zijn lovend. Na wat strubbelingen met de levering (er ontbrak het eea in de levering) vandaag de arm kunnen monteren. Omdat Music2 met vakantie is zelf een aanpassing gemaakt zodat ik (tijdelijk) met het Jelco board kan spelen. Marco van Music2 gaf aan dat hij dat altijd zo doet. Weet nog niet of ik het zo laat. De arm staat nu niet in het midden van het board en dan vind ik slordig staan. De eerste indruk van de arm gaf me een gevoel van teveel details. De klankbalans is heel anders als de SME V. Het hoog is veel uitgesprokener. Het zou kunnen dat de toonarm bekabeling nog moet inspelen. Dat kan best een aardige verandering met zich meebrengen is mijn ervaring. Het zal nooit heel rustig in het hoog worden zoals de SME, maar nu is het ook soms wat aan de harde kant. Ook is in drukke passages de muziek wat onrustig. Ook na een plaat of 10 is het nog steeds iets aan de felle kant naar mijn smaak. De balans is zeker wat beter geworden, de echte hardheid is er vanaf, en de drukte is ook wat minder geworden, maar het speelt niet op het niveau van de SME. De SME blijft sowieso op de tafel staan, de Reed waarschijnlijk ook, maar dan wellicht met een ander element erin, wellicht een MM of een ander MC element. Ik vind overigens opmerkelijk dat de Reed zoveel presenter is in het hoog dan de SME. Lijkt me toch dat de energie minder goed gedempt is dan bij de SME. Het schiet iets eerder uit de bocht. De rest van mijn set verbloemt ook niet zoveel. Mijn luidsprekers (Tad micro) zijn zeer transparant en laten elke wijziging feilloos horen. Het kan van zeer warm tot extreem fel klinken, heb alles al voorbij horen komen. Mijn streamer (Aurender A10) wordt nu helemaal akelig hard voorbij gestreefd door de platenspeler, maar dat is ook niet eerlijk gezien het prijsverschil. Uiteraard hoop ik de Reed beter aan het spelen te krijgen met iets meer rust. Element is perfect ingeregeld. Phono trap kan ik evt nog wijzigen. Speel nu met buizen phono met step up trafo erin. Die is ook extreem transparant. Genoeg te proberen dus al met al, en erg leuk om te doen.

Zo gebeurt het bij ACV ook. Voor 1 persoon is het idd teveel werk.

Hebben jullie 1 persoon die alle verslagen schrijft? Dat blijft toch altijd een lastig punt. Gaat erg veel tijd in zitten.

Edwin, ik neem aan dat jij het ook over aob hebt? En zitten jullie beiden (Hans/Edwin) in het bestuur?

Dat is niet weinig, veel groter dan acv,

Herkenbaar allemaal. Van dag wisselen is heel lastig. Wij bestaan ook al bijna 25 jaar en de leden rekenen simpelweg op de woensdag en hebben vaak andere sociale verplichtingen daarop ingericht. Zomaar wisselen kost idd leden. Ook wij zijn leden verloren in Corona tijd, maar sommigen zijn erna toch weer terug gekomen. En nu opeens een flink aantal nieuwe leden. We hebben al jaren dezelfde contributie en hoeven gelukkig geen verhoging door te voeren. Maar het is hoe dan ook een lastige sector. Audio lijkt iets van het verleden te worden, kinderen hebben altijd muziek bij zich en hebben de behoefte niet om thuis nog eens een set op te bouwen. Dat is niet van deze tijd. Er is zoveel ander vertier, terwijl je vroeger alleen je brommer en audio had. Meer was er simpelweg niet. Maar ik proef her en der bij jonge mensen toch wel de behoefte om iets met audio te gaan doen. Als het in je zit komt het er toch wel uit!

even terugkomend op het dalende ledenaantal bij Audio Club Oost Brabant. Ik heb jaren in het bestuur gezet van Audio Club Velsen. Ook daar hadden we jarenlang last van een dalend ledenaantal. Vroeger hebben we ook wel eens overwogen een ledenstop in te voeren, maar zover is het nooit gekomen. Daarna dus gestaag dalend leden aantal. Sinds een jaar (einde Corona?) is het ledenaantal juist flink toegenomen. We hebben nu juist weer regelmatig een volle zaal. Dat is lang anders geweest.

Alles is te verkopen, als de prijs maar goed is. Ik denk ergens rond de 1200-1500 euro. Helaas is Array in het buitenland erg onbekend, dus de markt is beperkt tot Nederland en daardoor erg klein. In NL is een vrij grote schare liefhebbers, maar of deze groep nog naar Array upgrades zoekt is de grote vraag. Gewoon aanbieden op Marktplaats of hifi.nl, dan merk je vanzelf of er interesse is. De markt is momenteel erg dood, spullen staan lang te koop. Dat komt door de tijd van het jaar, en hifi si sowieso een beetje in het slop.

Heb je deze wel een vergeleken met de duurdere modellen? Zit daar nog veel ruimte in kwa verbetering? Scheelt in elk geval wel erg veel in de prijs.

Mijn ervaring is dat je de hufters op voorhand al heel goed kunt schiften. Je hebt mbv de berichten al heel goed de mogelijkheid een potentiele koper te leren kennen. Het gebeurt wel eens dat ik een geintresseerde simpelweg blokkeer. Die kan mij dan niet meer lastig vallen. Dat zijn kopers die je inderdaad het bloed onder je nagels vandaan kunnen halen, maar daar is dus een simpel middel voor.

Kan het er niet meer mee eens zijn. Dat is dus ook de reden dat van oude spullen houd. Een Thorens TD124 bijvoorbeeld is gemaakt voor de eeuwigheid. Dat gaat gewoon niet stuk en hiermee koop je iets voor je leven. En als het verslijt kun je het weer nieuw maken. Ik heb veel ervaring met wat oudere hifi spullen, en de apparatuur uit de jaren 80 en eerder is meestal niet te overtreffen, zowel technisch als muzikaal. Wel is de smaak veranderd, het moet allemaal met wat meer details, maar het gevaar van klinisch ligt daarmee ook op de loer.

Maar dat betekent dan dat je nooit iets te koop zet? Anders weet je natuurlijk nooit wat erop af komt. Ik verkoop regelmatig iets, en dat zijn vrijwel zonder uitzondering leuke mensen die ik het ook echt gun. Heel af en toe zit er iemand tussen waar ik twijfels bij heb, maar als iemand op de stoep staat gooi ik de deur niet dicht omdat zijn "kop" me niet aanstaat.

Erg herkenbaar dit, ik vind het ook erg lastig om dingen weg te doen. Zo heb ik bijvoorbeeld een Stax koptelefoon (lambda met buizen energizer) die ik bijna nooit gebruik. Ik heb nog 2 reserve headsets liggen, maar waarom? Het gevoel dat je nog iets hebt liggen voor als het andere stuk gaat? Zeker de bijzondere items, en dat zijn ze in mijn beleving al heel snel zijn lastig om weg te doen. Echter merk ik wel dat het soms ook erg bevrijdend kan zijn als je spullen weg doet. Het is uiteindelijk ergens toch ballast waar je je vroeg of laat weer over moet ontfermen. Het "ontspullen" werkt dan bevrijdend. Het gevoel dat je iets hebt opgeruimd is een lekkere ervaring. Anderszijds blijft er nog genoeg spul over om van de muziek te genieten, en daar gaat het om. Een mens wil graag een keuze hebben, maar soms is het gewoon teveel. Zo heb ik een hele mooie klassieke auto weg gedaan. Vond het een heel erg rijk gevoel om zoiets te bezitten (zeker niet uit snobisme!) en reed er uiteraard ook mee. 2 jaar geleden besloten weg te doen en heb hem nog steeds niet echt gemist. Wat ik zeker niet mis is de zorg voor zo'n oude auto. Het gevoel zit ook vaak in je hoofd, maar mis je het nu echt als het weg is? Daar kom je veelal pas achter als het weg is en dan valt het gemis meestal heel erg mee. En mocht je iets echt heel erg missen is het ook zo weer gekocht. Het internet is er goed voor. Dus lekker bezig Hans, ga zo door!

Dank jongens, was erg leuk om te doen en veel van geleerd.

Ik had al een hele poos de wens om eens een tapedeck onder handen te nemen. Kwam in het bezit van een Akai GX-630D tapedeck. Is een uit het hogere segment, en met de mogelijkheid tot 10,5" spoelen en 7,5 inch per seconde een populair deck in de jaren 70. De combinatie van mechanica met elektronica vind ik heel gaaf, en zo'n deck zit echt wonderlijk in elkaar. Tegenwoordig onvoorstelbaar dat ze dit konden maken voor het geld. Heb het tapedeck uiteraard eerst aangesloten om te kijken of er nog geluid uit kwam. Dat kwam er, maar na het proberen te maken van een opname kwam er een dikke rookpluim uit. Snel uit gezet en gezocht naar de oorzaak. Er zitten "spark suppressors" in, dat is een combinatie van een condensator in serie met een weerstand. De condensatoren van Rifa (alles van die fabrikant uit die tijd is zo'n beetje verdacht) krijgen kortsluiting waardoor de weerstand in rook op gaat. Dus deze 11 vervangen. Verder gelijk alle transistoren vervangen, die geven ook meestal problemen, en alle condensatoren op de beide audio boards (opname en weergave). Hij speelde goed, maar moest nog afgeregeld worden. Uiteraard ook dat gedaan, de koppen gedemagnetiseerd, motoren gesmeerd en spelingsvrij gemaakt. Had nog wat niveau verschil tussen links en rechts in de versterkers, maar dat was opgelost door de bias af te regelen. Daarmee pas je niet alleen de frequentie curve aan, maar ook het volume. Ook opgelost. Uiteraard een paar opnames gemaakt en klinkt zeker niet slecht. De tape die erbij zit is oud, dus wel wat achtergrond gerommel van muziek die niet meer gewist kan worden. En natuurlijk is een tape niet zo stil als het origineel, maar is prettig luisteren.

Die was ik tegengekomen, maar leek me niet de juiste site aangezien er geen enkel product op vermeld staat. Is nergens te vinden welke modellen ze maken?

Heeft LFD nog een eigen website met producten? Kan ook nergens een prijslijst vinden.

Bestaat LFD eigenlijk nog wel als merk? Ik kan er helemaal niets meer over vinden. Interessant merk, ik geloof ook zeker in less is more in de hifi-elarij

Amp is iemand van het audiofreaks forum en zou wellicht meer van de Sphinx platenspeler weten. Heb hem benaderd, maar hij wist van niets.

Amp wist er niets van. Wel heb ik Cock uitgebreid gesproken, wat een leuke kerel is dat toch. Zoveel passie voor onze hobby! Ik was in het verleden eens bij hem geweest toen hij nog erg druk bezig was met luidsprekers (line-array). Daar is hij mee gestopt omdat het toch wel lastig is dit aan de man te brengen. Hij vertelde me dat hij vaak moet uitleggen/verdedigen waarom hij het anders doet als de gevestigde orde. maar dat levert juist heel veel prachtige producten die vaak extreem goed klinken. De speler herkende hij inderdaad als een Sphinx. Hij heeft destijds ook nog een adviserende rol gespeeld in het uiteindelijke ontwerp ervan. Het is dus nooit tot een definitief product gekomen, vandaar dat er geen merknaam op staat. Ik denk ook dat ze de tijd tegen hadden, net na de introductie van de cd-speler. Leuk om het te weten in elk geval, nu zit er een mooi verhaal achter deze bijzondere speler!

Wat bedoel je met het groene forum?

Wauw, dit is nog eens informatie! Weet je toevallig ook of de speler nog een type naam had, of is het nooit zover gekomen? Leuk overigens om te zien dat hier zoveel kennis zit. Heb me pas een paar dagen aangemeld en al zoveel informatie, top jongens.

Kappa, ik denk dat je met die kwalificatie de maker echt tekort zou doen. Het armboard is een volledig gefreesd stuk, het gegoten subchassis, de afwerking. Dat kan bijna niet door een iemand "die wel handig is" gemaakt zijn. Ik begrijp dat het op de fotos niet zo goed te zien is als in het echt, maar neem aan van "iemand die wel handig is" dat je dat zelf niet kunt maken zonder de hulp van diverse professionals. En in dat geval zou de draaitafel onbetaalbaar worden voor iemand die zelf iets moois wil maken. Dat is wel te doen voor een fabrikant die een nieuw model op de markt wil zetten.

Dat heb je goed gezien Hans. Hij klinkt als een super Thorens bij wijze van spreken. Rond en vol van klank, maar zeker niet super gedetailleerd.

Dat is een goede, dat wist ik niet. Kan er online niets over vinden (Sphinx en draaitafels). Ga er eens verder naar speuren.