regenhond

Tja, zo zie je maar weer dat de combinatie van componenten belangrijk is. Het resultaat kan meer zijn dan de som der delen maar ook minder. Dat de Sinfonia goed combineert met de P5's dat wist ik natuurlijk al. Leuk om te lezen dat je vervolgens zat te klooien met de bron. Ben zelf namelijk ook op zoek naar een nieuwe cd-speler of dac en heb gemerkt dat er toch behoorlijk wat verschillen zijn. Ben er overigens wel van overtuigd dan een goede speler/dac geen 3500 euro hoeft te kosten. Welke speler stond aanvankelijk aangesloten op de set, voordat je de T+A uitprobeerde? Dat Edwin Maas jou nu ineens advies geeft een transistor op de P5's aan te sluiten is onderdaad nogal ongeloofwaardig. Hij heeft mij altijd voorgehouden, en dat heb ik zelf ook meerdere malen ervaren, dat de P5's juist ideaal zijn voor een buizenbak. Waarom hij ineens een ommezwaai heeft gemaakt geen idee. Wel mooie service van Zwaard dat je al die mooie apparatuur zomaar thuis kunt uitproberen.

Ok

Ik gebruik nu, zoals mumsoft reeds aanhaalde, inderdaad de Unison Research Sinfonia (2x 27 watt) en ben daar zeer tevreden over. De P5's heb ik thuis achtereenvolgens getest met Music Hall 25.2 ongemodificeerd (had ik al), Marantz PM-15S1 (zes weken thuis getest samen met SA-15S1) en Audio Analogue Puccini (gebruikt aangeschaft). De PM-15S1 was voor mij een hele teleurstelling omdat het verschil met de half zo dure Music Hall maar zeer minimaal was. Ziet er erg mooi uit die Marantz maar is naar mijn mening te duur voor wat hij klankmatig biedt. De Audio Analogue Puccini (zelfde prijs als Marantz) was de eerste versterker die klankmatig helemaal naar mijn smaak was. Deze klonk heel 'anders' dan ik gewend was. Warmer, voller, vloeiender en toch veel detail. Nu dat ik bekend ben met buizenversterkers zou ik het kunnen typeren als een buizengeluid. Qua klankkleur heeft de Puccini veel gelijkenissen met de Sinfonia, de laatste laat de muziek echter nog makkelijker/natuurlijker klinken. Gebaseerd op mijn eigen ervaringen, smaak en muziekkeuze (singer-songwriter, jazz, pop) zou ik iedereen met een stel P5's adviseren om in ieder geval eens een buizenversterker uit te proberen. Een Prima Luna Prologue 2 bijvoorbeeld, voorzien van betere eindbuisjes is een goede optie en zeer betaalbaar. Ook hybride versterkers zijn een optie al heb ik ze zelf nooit geprobeerd. Het schijnt dat de Unison Unico een zijdezacht hoog kan leveren indien voorzien van de juiste stuurbuis. Bij diverse luistersessies viel mij het merk Naim positief op. Ik heb nog nooit een Naim Nait 5i of Naim voor- eindcombinatie kunnen beluisteren op mijn P5's maar ik vermoed dat dit nog wel eens goed samen zou kunnen gaan. Wat betreft de scherpte van de P5's. Behalve de versterker is ook de bron belangrijk hierin. Alle digitale scherpte van een goedkoop Japans cd-spelertje zal ook via een goede versterker worden doorgegeven aan de Seas tweeters van de P5's. Je zou kunnen zeggen dat de P5's zo 'goed' zijn dat ze de onvolkomenheden van zowel de bron als de versterker bloot leggen. Een andere versterker aanschaffen is mogelijk dus niet altijd de oplossing van het scherpte-probleem. Neem bij luistersessies dus niet alleen je speakers mee maar ook je bron, alleen zo kom je er achter waar het aan scheelt. In antwoord op Mumsoft. At Seventeen van Janis Ian is puur jeugdsentiment voor mij. Ik ken de muziek goed, ook live overigens. Elke opname verschilt en Ian heeft op sommige cd's een hardere 's' dan op andere. Naarmate mijn set gegroeid is ben ik meer de muziek gaan horen en minder de onvolkomenheden. Ik kan mij in ieder geval niet herinneren dat ik mij onlangs nog gestoord heb aan de harde 's' van At Seventeen. Zal hem morgen nog eens draaien. Voor het testen van apparatuur gebruik ik vaak twee van mijn favoriete cd's. Tori Amos - Scarlets Walk en Nathalie Merchants - Ophelia. De eerste is uit zichzelf al erg donker met een diep klinkende Bosendorfer. Deze cd klinkt altijd goed in het hoog, het is nooit te scherp maar kan wel te dof gaan klinken, te weinig open. Ophelia is echter erg schraal opgenomen, althans zo lijkt het. Er zit een diepe bas in sommige nummers maar die komt er vaak niet goed uit. De stem van Nathalie Merchant is dodelijk zo scherp, hard en schel. Ik vind het heerlijke muziek maar het geluid is vaak niet om aan te horen. Om die reden beluisterde ik deze cd aanvankelijk ook erg weinig. Alleen op mijn iPod met aangepaste equalizer. En toch, op en goede set is diezelfde cd een waanzinnige muziekbelevenis. Op de Sinfonia hoorde ik voor het eerst warmte in haar ijzige stem en de scherpte werd aceptabel. Het zit er dus wel in. Nu luister ik er weer met plezier naar. Met dezelfde set is de cd van Toris Amos heel donker maar toch ook weer heel open en met veel detail, allesbehalve dof. Voor mij het bewijs dat twee uitersten in opnames op

Nee, alleen Stassen levert de EDMA uitvoeringen, Edwin Maas is daar werkzaam als verkoper. In Duitsland zijn er ook bedrijven die de Phonar P5 en P7 modificeren. De modificatie van Edwin Maas is overigens tot stand gekomen in samenwerking met de fabriek zelf, deze levert een licht aangepaste versie zonder tweeter uit aan Stassen die er uitendelijk zelf een tweeter (ook een Seas maar een ander type) in gooien en het filter aanpassen. Op het originele typeplaatje van Phonar staat dan gelijk de EDMA aanduiding, net zoals daar bij vorige series (P20, P30) de 'UK' aanduiding stond voor exemplaren die naar het buitenland gingen. Stassen is feitelijk importeur van Phonar alleen levert Stassen ze vooralsnog niet uit aan andere dealers. Ik heb eigenlijk geen idee of dat komt omdat ze dat niet willen of omdat er geen vraag naar is. Modificaties met hulp/toestemming van de importeur gebeurt overigens vaker. Volgens mij doet Hobo hifi dat met suces met Dali speakers.

feit 1. Phonar is een onbekend merk in Nederland feit 2. Veel posts hier zijn van nieuwe leden Arjen, heb je in al je scepsis wel eens bedacht dat bovengenoemde feiten, welke jij verdacht vind, direct met elkaar te maken hebben? Stel jij komt ergens een waanzinnig goed audiocomponent tegen, je koopt deze en thuis kom je tot de ontdekking dat bijna niemand er ooit van gehoord heeft. Op internet vind je op

Wow, wat een scepsis hier onder sommigen. Al een tijdje niet meer op dit forum gekeken en lees nu pas de argwanende reactie van Carl. Om te beginnen heb ik geen enkele band met Stassen anders dan dat ik er meerdere malen apparatuur gekocht heb. Ondanks dat ik zelf goed met de heren van Stassen door

Probeer de P5's eens op een buizenversterker. De speakers lijken er voor gemaakt met hun stabiele impendantie en relatief hoge gevoeligheid. Zoals in mijn eerdere post al vermeld heb ik bij Stassen de P5's ooit beluisterd op de Edgar die ze daar hebben staan. Klonk zeer overtuigend. Sindsdien ben ik nogal tube-minded. Ik speel nu met een Unison Research Sinfonia, een dijk van een versterker met een heel verfijnd geluid. Ik ben er zeer tevreden mee maar wil uit nieuwsgierigheid wil nog eens gaan experimenteren met andere buizen. Andere opties voor een geschikte buizenversterker die ik tegenkwam op mijn zoektocht zijn de Pure Sound A30 (volgens mij heeft Stassen die nu ook in haar assortiment), Melody Astro Black of Mystere iA21.

Ik kan die test niet vinden. Heb je daar ook een link van. Alvast bedankt. http://www.phonar.de/bilder/p5_stereo9_06.pdf

Phonar is een prima luidsprekermerk, daar zul je geen buil aan vallen. Het zijn speakers die een zeer hoge prijskwaliteit-verhouding kennen als alleen naar de geluidskwaliteit gekeken wordt. Vormgeving en kastafwerking is daarentegen erg goedkoop uitgevoerd. Een bewuste keuze van de fabrikant die zo al jaren werkt. Zeven jaar geleden stond ik voor de keuze: Phonar P300, B&W CDM-7NT of Quadral Aurum 7. De B&W's vielen af vanwege het wat schelle geluid, de Phonars waren objectief gezien het beste maar het oog wilde ook wat en dus koos ik voor het compromis, de perfect afgewerkte en lekker klinkende Quadrals. Afgelopen jaar ben ik wezen zoeken naar nieuwe speakers in de prijsklasse 1500,- tot 2000,- en toen kwam ik wederom bij Phonar uit. Dit keer de P5's. In de luisterkamer van Stassen vond ik dat die speakers het mooiste geluid gaven. Wederom baalde ik van de mindere afwerking, maar in de kleur kersen vond ik het nog wel acceptabel. Zeker als je de bijgeleverde zwarte voet weglaat en je de speakers met pucks op granieten of leistenen tegels zet, donker marmer kan ook. De P5's kunnen klankmatig moeiteloos concurreren met speakers die het dubbele of meer kosten maar dan wel met mooiere materialen gebouwd zijn. Vergeet niet dat speakerunits en een filter slechts een beperkt deel van de kosten zijn voor een luidsprekerfabrikant. De meubels (kast, fineer, lak) zijn de duurste onderdelen. Door de eenvoudige opzet van de kasten kan de relatief goedkope Phonar P5 makkelijk concurreren met bijvoorbeeld een Audio Physic Scorpio of een Sonus Faber Grand Piano. De EDMA versie zou ik zelfs altijd preferen boven deze modellen. Het mooie van de P5 EDMA is dat deze speaker zo goed uitgebalanceerd is dat je hem overal op kan aansluiten. Hij is vergevingsgezind naar een matige versterker maar laat op een goede versterker pas zien waar hij echt toe in staat is. Zelf heb ik afgelopen jaar de P5 EDMA's aangeschaft. Ik had ze bij Stassen gehoord op mijn eigen transistor versterker en was gelijk enthousiast. Daarna liet Edwin horen waar ze toe in staat waren op een goede buizenversterker (dat was een Edgar TP-105VR) en dat geluid liet mij niet meer los. Toen ik de speakers eenmaal thuis had staan mistte ik iets. Ik had ook nooit naar die buizenversterker moeten luisteren Uiteindelijk heb ik daarom een hele zoektocht afgelegd naar een nieuwe versterker tot het plaatje compleet was. Het werd geen Edgar maar een Unison Research, type Sinfonia. Dat deze versterker twee keer zoveel kost als