Bebatoli

Niemand hier heeft de FM Acoustics beluisterd.... maar toch trekt men al conclusies.... Is het zo moeilijk om met een open mind naar nieuwe ontwikkelingen te kijken en ze zo ook een kans te geven. Verder associeer ik spettertjes en andere neveneffecten bij vinyl weergae niet met nostalgie maar eerder met afleiding van de muziek. Sterker nog, ik erger me er aan en ik ben zeker de enige niet.

Het is 100% analoog, toch begrijp ik de weerstand tegenover digitaal niet. Zoals ik al zei, een kwestie van vooringenomenheid.....

Wel, ik heb een ultrasone reinigingstoestel, maak gebruik van antistatische hoezen, kortom mijn vinyl is in prima staat, maar dat wil niet zeggen dat er geen dat er geen krakjes op zitten. Zelfs de nieuw "audiofiele" labels zijn niet vrij van storingen, integendeel .... Verder kan ik heus wel een draaitafel/element goed afstellen. Zolang er nog niemand hier concrete ervaring heeft met "de-click and de-crackle" apparaten hecht ik geen aandacht aan wat men er van "denkt".

Project maakt ook een De-Crackling toestel, helemaal niet zo duur. Misschien dat ik er eens ééntje ga bestellen. Sommige analoog fans gruwelen van zulke toestellen, want "less is more", maar ik wil juist meer muziek en minder stoorgeluiden https://www.project-audio.com/en/product/vinyl-nrs-box-s3/

Ik vind krakjes en tikken helemaal niet charmant maar storend, dus voor mij zo stil als mogelijk.

FM Acoustics heeft de phono FM 123 in zijn programma, behalve dat het een phonostage kan hij ook een, en ik citeer: "Absolutely unique de-click and de-crackle circuits reduce or eliminate disturbing clicks, pops and crackle" stand. Ik vraag me af hoe het werkt en of er überhaupt iemand ervaring mee heeft. Meer info: https://www.fmacoustics.com/products/phono-linearizers/fm-123/

Recording The Master, één van de weinigen die nog nieuwe tapes maken en gevestigd is in Frankrijk. Ik gebruik van hen de LPR35, die afgestemd is op consumer toestellen.

Dat je voor een bescheiden bedrag iets moois kan kopen is een feit en zeker 2de hands. Als ik naar mijn eigen set kijk had ik die nooit kunnen kopen als we geen winkel hadden gehad. Door de winkel had ik een extra hobbycentje. Verder heb ik mijn NAD M50 slechts 600€ (normaal 2600,-) betaald, omdat het een einde reeks model was. De Pioneer PD 75 heb ik 500€ 2de hands gekocht, mijn Magnepan's slechts 2000€ en de Cambridge Edge W versterkers heb ik voornamelijk ingeruild met een opleg van 1000€. De Mola Mola heb ik voor een gunstprijs van Bruno bekomen. Verder bepaald iedereen zelf wat zijn/haar budget is, toch...

Ik heb de Makua, met phonostage, Dac en uiteraard voorversterker en die komt op 18690,-€, de losse Dac komt 10990,-€, dus verhoudingsgewijs kan je beter de Makua kopen. Maar het is natuurlijk een hoop centen. Extreem van prijs, moet je eens naar DCS kijken.... Ik heb de Mola Mola al verschillende jaren en heb totaal geen behoefte om die te vervangen.

In eerste instantie ga ik voort op mijn gehoor, maar ik vind metingen toch wel erg belangrijk. Dus beide moeten goed zijn. De Shiit is qua metingen een topper en ik ben er van overtuigd dat hij een mooi resultaat neerzet. De prijs is belachelijk laag en dat maakt dat je voor weinig iets erg mooi in huis haalt.

De Tambaqui is mijn inziens nog steeds niet gedateerd. Dat er veel nieuwe Dac's uitkomen is een feit, maar of die beter zijn dan een vorig model....... Ik geloof gerust dat de Shiit erg mooi is, zeker voor zijn prijs, maar waar jij op doelt i.v.m. het DSP programma, wel dat is iets totaal anders dan wat in de Tambaqui gebeurt. Bij de Tambaqui maakt het geen verschil of je nu USB, Spdif of Toslink gebruikt, ze klinken allemaal exact hetzelfde. Ook op de losse versie die voorzien is van I2s maakt het geen verschil en dat heeft alles te maken met het input gedeelte. Normaal is Toslink het minste, die heeft ook beduidend meer jitter, wel er is geen enkel verschil te horen .

Ik heb verschillende DAC's in huis gehad toen we nog een winkel hadden, de Jeff Rowland Aeris , Analog Domain DAC1, Ayre, .... en geen enkele haalde, voor mij, het niveau van de Tambaqui. Ik ben er nog steeds heel tevreden over en heb totaal geen behoefte om die te vervangen.

Ik heb zelf de Tambaqui, ingebouwd in mijn Mola Mola Makua voorversterker en het viel me op dat ik geen verschil kon waarnemen tussen de verschillende digitale ingangen, maar ook geen verschil waarnam als ik de Grimm CC1 Wordclock gebruikte, dus aan Bruno de vraag gesteld of mijn waarneming klopte en zoja, wat de reden was dat ik geen verschillen kon waarnemen. Onderstaande was zijn antwoord: Bruno Putzeys: Zeer kort door de bocht gezegd, zetten de meeste DACs een sample om naar analoog direct nadat het is binnengekomen. Dat wil zeggen dat de precieze timing van de analoge uitgang van zo’n DAC bepaald wordt door de timing van de digitale bron. Afwijkingen in de timing heten “jitter” en zijn te vergelijken met flutter bij bandrecorders. De klok van de digitale bron wordt dus deel van de digitaal naar analoog omzetting. Wat wil zeggen dat de digitale bron niet zuiver digitaal is, maar ook een analoge component is. En dus verandert het resultaat als je een andere digitale bron neemt. Gezien het probleem zo duidelijk is, zou je verwachten dat DAC bouwers zichzelf uit de naad zouden werken om dat probleem te verhelpen, maar dat is niet gebeurd. Deels omdat het niet echt een eenvoudig probleem is, deels omdat het de hifi industrie best uitkwam dat ze nu ook dure digitale bronnen konden verkopen (net zoals een “kabel” een “interlink” werd, werd een “CD-speler” een “transport”). Het merkwaardige is dat nu veel mensen denken dat het een een sterk punt is als een DAC verschillen tussen digitale bronnen “laat horen”. De CC1 ontvangt digitale data van een bron, en stuurt die weer naar buiten met een timing die door zijn eigen klok bepaald wordt. Natuurlijk moet de frequentie van de klok toch op één of andere wijze gelijk gehouden worden aan de bron, anders heb je na een tijdje overschot of tekort aan data. Dus zit er een regeling ervoor zorgt dat pakweg over een periode van 10 seconden gemeten, het gemiddelde aantal buitengaande samples gelijk is aan het gemiddelde aantal binnengekomen samples. Alleen komen de samples veel gelijkmatiger verdeeld naar buiten dan ze zijn binnengekomen. Dat is dus “herklokken”. Daardoor kan je aan een CC1 eender welke digitale bron aansluiten en wat er uit komt, wordt qua timing niet meer door die bron beïnvloed. Feitelijk zou je de CC1 simpelweg in een DAC kunnen inbouwen, en dan heb je een DAC die steeds hetzelfde klinkt, ongeacht welke digitale bron je gebruikt. Functioneel doen de MM DAC en de Kii Three precies dat. Ze meten de binnenkomende sample rate over een lange periode, en zorgen dat de samples enkel op dat gemiddelde tempo worden omgezet zonder rekening te houden met kortstondige variaties. Alleen de methode is anders. Bij het upsamplen wordt elke sample periode niet exact in b.v. 4 stukken verdeeld maar wordt de verdeelverhouding bepaald door de verhouding tussen de (gemiddelde) binnenkomende sample rate en de gewenste uigaande sample rate. Dat wil zeggen dat niet de klok wordt bijgestuurd door de uitgemiddelde binnenkomende sample rate, maar de data wordt omgerekend naar de interne sample rate aan de hand van de gemiddelde verhouding. Dat heet asynchrone sample rate omzetting (ASRC). Er bestaan ook ASRC chips maar die zijn niet expliciet bedoeld voor ontjittering. Die meten ook de binnenkomende sample rate, maar slechts over een periode van enkele milliseconden. De meeste schommelingen in de binnenkomende klok worden dus gewoon netjes “meegerekend” in het uitgangsresultaat. Dat helpt dus niet. Je kan een superstabiele lokale klok hebben maar de data correspondeert nu met een audiosignaal met toegevoegde flutter... Dat is de situatie bij de LS1 bijvoorbeeld. De klok die erin zit, is dezelfde als de CC1 maar hij is toch behoorlijk brongevoelig. Daarom hebben Bart (van der Laan, medewerker) en ik onze eigen ASRC ontwikkeld die even goed ontjittert als de CC1. Die ASRC is zuiver een stuk software dat op de DSP draait.

Wij hebben verschillende demo's mogen verzorgen voor AOB en elke keer werden we warm ontvangen. Voor mij alvast een fijne herinnering!

Kan allemaal waar zijn, maar wat hebben leden van dit forum er aan die hem niet kennen aan zijn doorgegeven boodschap, juist, niets dus!

Ochottekes toch, of hoe zaken opgeblazen worden en blijkbaar is Cock een heilige die alwetend is. Het zou juist Cock sieren om hier op het forum zijn ervaringen te delen i.p.v. het via leden door te geven.

Stel, je maakt een opname van een artiest die elektrische gitaar speelt en die artiest kan geen verschil horen tussen "live" en via een "natuurgetrouwe set" , dan spreek je wat mij betreft over een neutrale set. Trouwens alle muziek word gecomprimeerd voordat het op een drager komt, dus Hifi is een illusie....

Het klopt dat muzikanten verschillende soorten versterkers gebruiken, maar behoort dat niet tot de artistieke vrijheid. Inderdaad de meeste muziekliefhebbers stellen hun set samen naar inderdaad hun "smaak", moet kunnen ......

Ooit naast haar gestaan in Parijs en ik heb vooral 1 ding onthouden, haar S-klanken waren erg uitgesproken, zonder microfoon wel te verstaan.

Ja, op een level dat je thuis nooit speelt. Nog net naar Peter Gabriel geweest en nooit "voelbaar" laag gevoelt.

Wij gaan heel vaak naar live concerten en daar "voel" je nooit diep laag. Als je natuurlijk op 1 meter van een drumstel staat "voel" het wel.....

Klopt, in de luisterruimte van die dame werkte de stoffen zetel echt als laag absorber. Ze hadden nml een nieuwe lederen zetel gekocht en ze belde mij om te zeggen dat het geluid veel minder was. Ik vroeg of er iets veranderd was in de ruimte, ja, enkele een nieuwe zetel. Ik vroeg om de oude terug te zetten en de dag nadien belde ze om te zeggen dat het geluid weer als vanouds was. Toch is het laag bij een dipool bron makkelijker goed te krijgen t.o.v. een klassieke speaker.

Destijds hadden we een klant die de 3.7 kocht en die in een kleine ruimte wilde plaatsen. Ongeveer 3 x 4,5 meter, wel hier en daar akoestisch materiaal aangebracht en de speakers behoorlijk van de muur geschoven. Ik denk zo'n 1,5 meter van achterwand naar speaker. Ze hadden een stoffen 2,5 zit die ook absorbeerde en het geluid was echt geweldig. De set was voor een dame die muziek beluisterde om te ontstressen. Mijn MG20's had ik eerst in een kamer van 4,5 op 4,5 meter gezet en dat ging uitstekend. Het kan dus perfect in een kleinere ruimte mits de nodige absorptie.

Mijn advies is om er geen te geven. Ik ben begin jaren 90 gestart met een SMGA en die had ik voorzien van betere caps op advies van Tan (destijds de importeur) Ook had ik een frame gemaakt en het eindresultaat was verbluffend. Maar een klein jaar later kwam de MG 1.5QR uit en mijn dealer gaf daar een luisterweekend mee. Resultaat was dat ik mijn SMGA's verkocht heb aan een vriend en de 1.5QR heb gekocht. Ik stuurde die aan met Sphinx, als eindversterker de hybride model 14. Deze set heb ik jaren gehad. Bron was de Meridian transport 602 en een 606 Dac. Het verschil tussen de 1.7 en de 1.7i zit enkel in het filter, dus een 1.7 kan je upgraden naar een 1.7i.

Ik stuur mijn Magnepan MG 20's aan met Cambridge Edge W versterkers, die leveren 100 watt in 8 en 200 watt in 4 ohm en die komen nooit iets te kort. Nog even vermelden dat ik vaak toch wel luid speel. Belangrijkste is een stabiele versterker te gebruiken want Magnepan zijn stroomvreters. Als je versterker 100 watt levert in 8 ohm en bv 140 watt in 4 ohm dan kan je gerust concluderen dat die niet de beoogde stroom gaat kunnen leveren aan je Maggies. Destijds heb ik een luisterweekend georganiseerd met de MG 1.7 en maakte ik gebruik van een 60 watt Synthesis buizenversterker en die kwam nooit te kort, zelfs bij luid spelen!