John Picoso

Ha Zee, Je bent me voor geweest Ik was om 0:30 uur terug in Groningen. In de trein had ik dus ruim de gelegenheid mijn indrukken te beschrijven. Ik neem ze hier ongekuisd over. Op een koude en regenachtige dag is het prettig vertoeven in een warm huis met goede muziek. Mijn oorspronkelijke visit heb ik uitgebreid met een tweede sessie waarin we een aantal kabel hebben vergeleken en ook een voorsterker zijn opwachting maakte, de Array 2. De luidsprekers van Zee, de Audio Physik hebben overigens in de tussentijd een belangrijker upgrade ondergaan: het hele filter is nu opgebouwd met kwaliteits componenten. Ook heeft de VDH Revelation zijn intrede gedaan. Met beide veranderingen is de set een duidelijk graad beter geworden. De blikkerigheid en neuzigheid is er in belangrijke mate vanaf. In deze sessie hebben we meerdere kabels ingevoerd om te beoordelen of daarmee de weergave in klank en ruimte verder is te verbeteren. We hebben drie kabels naast de kabel die Zee momenteel gebruikt ('standaard'): - de VDH Second in een hele lange uitvoering als XLR (met verlooppluggen voor een cinch connectie op de Sony uitgangen) - de Wireworld Gold 3 - de JK acoustics Type II Dan is er ook nog de Array A2, een demo-model van de nieuwste voorversterker van Array. We beginnen met de Sony CD-speler en verbinden daarvan de variabele uitgangen met de Krell eindtrappen via

Hans, Dat vat ik niet. Mijn ervaring is precies tegenovergesteld bij alle upgrades die ik gemaakt heb, t.a.v. zwaardere versterkers, betere DA-converters, loopwerken, bekabeling. Mijn CD-collectie ziet er misschien wat anders uit dan de gemiddelde muziekliefhebber hier. Misschien is dat het...

Bedankt Kermit voor de tip. Ik heb het boekwerkje gekocht omdat ik zo er weer een mooie catalogus bij heb voor mijn LP-verzameling/verzamelwoede. Heel veel in die catalogus heb ik inmiddels in de kast staan (het schellak uitgezonderd...) Oh ja, deze vond ik ook nog. Was er maar eentje van. Kostte wel drie keer zo veel ! Leuk om te lezen wat De Kruijff destijds vond van de uitvoeringspraktijken zo rond 1960.

LS, Op 'het andere forum' heeft Jan de Jeu over de geintegreerde versterker van Karan Acoustics een recensie geschreven (gepubliceerd jan 2002): Karan i180, kostte toen 4900 euro. De beschrijving maakt me wel nieuwsgierig, maar de prijs is stevig. Prijsklasse vergelijkbaar met de kleinste geintegreerde Krell 300?

Ja, kennelijk wel. U ook? Altijd leuk om langs te gaan, wat te luisteren, wat nieuwtjes te horen en klanten verrast zien worden. Even on-topic. Andre, Heb jij Karan Acoustics ooit gehoord. Ik meen het een keer gezien te hebben op een Pluimgraaff Show in Hotel Engels bij Rotterdam CS. Maar spelen deed het toen niet. Hele opzet komt erg op mij over als JK acoustics.... (En zo heb je ook nog MJ Acoustics. Wat hebben al die mensen toch met 'akoestisch'?)

Een luidspreker kan met een andere versterker of een andere luidsprekerkabel totaal anders klinken. Klankkleur van de luidspreker mag dan enigszins een vast gegeven zijn, maar de kracht, de snelheid, de openheid kunnen van grote invloed zijn op hoe een luidspreker uiteindelijk presteert. De Usher AC20 laid-back? 'k Denk het toch niet. Ik heb het bij Henk wel anders gehoord: kamervullend en luisteraar omklemmend. Schitterend. Zo word ik deel van een muzikaal spektakel! Gisteren hier nog Puur met zijn Sonneteer Allabaster versterker in huis gehad. Op standaard luidspreker kabel, direkt in de uitgangen van de versterker en de terminals van de luidspreker geschroefd... Er klonk natuurlijk wel muziek, maar klevend aan de luidspreker en zo weinig levend. Puur keek helemaal ongelukkig. Van alles geprobeerd, versterker op het netfilter, van het netfilter, ging het misschien om een inverterend versterkerontwerp, zodat + op - moest en - op +. Niets van dat alles hielp. Ik had nog stukken Type III van JK liggen, en daarmee hebben we de eenvoudige, merkloze dikke koperluidspreker snoeren vervangen. LEVEN!! Matchen heet zoiets. Met die Sonneteer Allabaster is niks mis. Alleen hij moest wel even een goede match hebben van in dit geval: een luidsprekerkabel.

Nou, jullie zijn welkom met die zware MF eind-bak. Ik ben nieuwsgierig hoe die hier presteert!

[quote name='b

En dat is ook de aardige spin-off die dit forum heeft. Zee, ik heb de wijzigingen ook even in mijn eigen tekst doorgevoerd -met dank voor je correcties, zal ik ook nog overnemen op mijn website onder de 'audio-visits'-. Onder welk naam is deze AP luidspreker trouwens uitgebracht?

Beste Erik, Een paar ervaringen van het afgelopen jaar doen mij het tegendeel beweren. Netsnoeren hebben invloed. Ook op de dynamiek. Ik heb de XTC kabels van Henno (uit Andre's set) hier in Groningen gehad en dat had een enorm effect. Ik heb mijn set horen knallen. Met de Mainstream van VDH is dat ook zo. Dus Henk, Eigenlijk zou ik het experiment dat ik bij Zee heb gedaan in jouw set ook eens moeten uitproberen: VDH Revelation luidsprekerkabel (maar dan moeten de Aragons wel even naast de Ushers worden neergezet), de JK Type II een keer tussen voor-en-eind plaatsen, en ook nog de Mainstream van VDH op de Aragons (ik neem aan dat er eurostekkers op kunnen). En dan maar luisteren wat het doet met het totale plaatje.

Net even voor de Kerst 2003 heb ik een kort bezoek aan 'Zee' gebracht. De set bestaat heeft als bron een stevig gemodificeerde Sony XA50es, die via de variabele uitgang is aangesloten op een tweetal Krell FBP250M monoblokken. De luidspreker is van Audio Physik, een drieweg basreflexsysteem. Luidsprekers en monoblokken zijn op zware hardstenen plateau's geplaats voor extra demping. De interlink en luidsprekerbekabeling is getwist zelffabricaat van Zee zelf; aan de CD-speler hangt een XTC-powercord. Deze woonkamer heeft een houten vloer waarop een dik vloerkleed zorgt voor wat extra demping. De zitbank voor de audioset hebben we iets meer de kamer in getrokken om een wat vrijere luister positie te hebben. Achter de bank zijn een paar geluidsabsorberende schermen tegen de anders zo harde muur gezet. De luisterafstand tot de luidsprekers bedraagt ongeveer 2 meter, tamelijk kort voor mijn begrippen. Luisteren. Terwijl de vis in de oven gaart luisteren we naar muziek op CD van Janacek die ik meegenomen heb van 'Spui Records' in Den Haag. Het is een opname van TELARC, Glagolitische Mis door het Atlanta Symphony Orchestra & Chores o.l.v. Robert Shaw. Later hebben we vooral nog geluisterd naar de 2-de symfonie van Johannes Brahms in een uitvoering van de Berliner Philharmoniker o.l.v. Claudio Abbado en de eerste van Beethoven in een uitvoering van The Chamber Orchestra of Europe o.l.v. Nikolaus Harnoncourt. Voor mij ontplooit zich een mooi ruim beeld. Alle instrumenten worden fraai in dat beeld geplaatst. Solerende zangstemmen in het werk van Janacek staan duidelijk voorin en zijn goed gefocust, het orkest plooit zich er schitterend omheen, met een opvallend goede plaatsing van houtblazers in het midden en daarachter en er overheen het koor. Ook met het orkestwerk in de DG-opname van Brahms wordt deze diepte en breedte fraai neergezet. Alle muziek komt uitstekend los van de luidspreker. Met de klank ben ik minder gelukkig. Ik hoor wel veel detail, maar in z'n finesses word ik geen moment betoverd door een sensatie van realisme. Er hangt over alle klank een waas van enige vervorming: een lichte neuzigheid en blikkerigheid is mijn deel. Ook het laag vind ik tamelijk rommelig. In de hoge registers mis ik snelheid en in het middengebied en bij impulsen is er een ernstig gebrek aan snelheid. Dat laatste is vooral te horen bij zachte paukaanslagen: die komen na de aanslag gewoon niet tot rust. Het instrument zelf klinkt onnatuurlijk na en in de ruimte wordt het hele beeld door die naklank opgevuld. Heel onnatuurlijk. Ook vind ik de instrumenten allemaal wat klein. Iets wat ik in extreem high-endige audiosets altijd beschrijf als het 'Madurodam-effect': er is wel een mooi plaatje, en je kijkt/luistert gefascineerd naar de zeer fraaie detaillering van alle onderdelen -in werkelijkheid nooit het geval-, maar het is toch een substantieloze reproduktie. Gewoon Hollands gezegd: muziek zonder kloten, omdat alles veel te lief is. Niets bijt, niets masseert, niets klinkt indringend. Met het opdraaien van het volume worden individuele partijen meer tastbaar in grootte en kracht, zonder dat er aan focussering wordt ingeboet. Ik word meer de hele muzikale uitvoering in getrokken. Mooi is dat. Alleen nemen de eerder opgemerkte klank'problemen'/verkleuring nu ook toe en wel zo dat het me begint te irriteren. Dan maar weer terug in volume. Experiment, andere luidsprekerkabel en interlink. Op verzoek van Zee heb ik mijn luidsprekerkabel meegenomen die ik in mijn eigen set heb, de Van den Hul Revelation. Als we die er tussen geknoopt hebben luisteren we opnieuw naar Brahms. Daarmee wordt het een stuk aangenamer muziek luisteren. Wat mij opvalt is vooral een beduidend betere klank, die vreemde verkleuring verdwijnt in belangrijke mate. Ook is het laag veel beter: de lage strijkers zijn krachtiger en veel beter gedefinieerd. De contrabassen laten zich nu goed scheiden van de celli. De problemen met de klank van de pauk zijn drastisch afgenomen. Er is nu een natuurlijke 'plong' van de pauk zelf, een goed af te grenzen klank van het instrument en hoe in de ruimte die pauktonen zich verplaatsen. Strijkers zijn ook niet langer in een waas gehuld, maar veel meer is het vibrato te horen bij de langer aangehouden noten. Fraai. Ook de lange Type II interlinks van JK acoustics heb ik meegenomen en die prikken we ook nog even tussen de Sony CD-speler en de Krell monoblokken. Dat levert nog weer een extra stapje op in de richting die hierboven met de VDH Revelation luidsprekerkabel is geschetst: meer detail, meer dynamiek, meer sprekende gelijkenis van instrument zoals ik deze ken uit de praktijk van concertzalen. De door Zee zo gewaarde 5-de symfonie van Gustav Mahler door de Frankfurter Radio Symphonie Orchestra o.l.v. Eliahu Inbal verdwijnt in de speler en we luisteren naar het eerste en vierde deel. Ha, daar is een trommeltje, en dat heeft niet alleen een 'snare', maar ook een vel! Dat de dynamiek in het laag misschien nu wel iets teveel van het goede is zou ik de opname willen verwijten of de dit luidsprekersysteem met z'n zijwaarts afstralende woofers, maar de andere partijen hebben kennelijk gewonnen aan muzikaal realisme. De strijkers zijn in het zoemen, zagen en grommen sprekend van klank, met veel mooie, natuurlijk glans in het hoog en middengebied. Conclusie. Deze audioset heb ik niet heel uitgebreid kunnen beluisteren. Duidelijk is wel dat een goede match met andere bekabeling dit systeem als geheel naar een hoger niveau van muziekweergave kan tillen. Die grauwsluier die er aanvankelijk over hing kan er echt af. Met een andere luidsprekerkabel lijkt dan de meeste winst te halen. Tegelijk zou ik de set over een grotere afstand willen beluisteren. We zitten er nu wel heel erg dicht bovenop. (Maar ja, wie wil nou een woning met het strand als voortuin opgeven?) PS (Ik heb ook nog even mogen luisteren naar de effecten van diverse opamps in de uitgangstrap van de Sony CD-speler op klank en ruimte-afbeelding; de variaties zijn groot. De keuze van Zee voor de door hem gekozen opamps kan ik op grond van de beluisterde fragmenten goed begrijpen.)

Ja . 's Even zien of er nog iemand reageert die zo'n Musical Fidelity 2 kW in Nederland heeft gekocht. Die kan pas echt patsen! bestaat die ?? een 2 kw ? Ja, die bestaat. En heeft een reisje gemaakt langs diverse audio-winkels in heel Nederland en eindigde dit najaar op de VAD. Met 2-kanaals-SACD in de bijbehorende SACD-speler en de B&W Nautilus 800 klonk het heel mooi -in Groningen; voor CD-weergave kon ik beter thuisblijven-.

Ja . 's Even zien of er nog iemand reageert die zo'n Musical Fidelity 2 kW in Nederland heeft gekocht. Die kan pas echt patsen!

Ach, Voorlopig red ik me hier uitstekend mee.

Hoi, Dat gebeurt ook wel. De 'Nationale Pick-up dagen' zullen vrijwel zeker een jaarlijks terugkerend evenement gaan worden in 't Harde. Dit jaar was het in ieder geval zeer geslaagd (7 november 2003 heb ik met veel plezier geluisterd en rondgekeken). Het is mooi ook eens een exceptioneel kostbaar systeem te zien en horen schitteren. Maar meer eenvoudige combinaties speelden daar ook heel mooi, ook van diverse klanten die met al wat oudere types na opnieuw afstellen daar konden spelen.

Beste Kermit, Zoveel moeite is echt niet nodig. Omdat ik binnen een paar weken toch Hellevoetsluis wil aandoen en ik dan ook de CDr wil meenemen met het van LP overgezette werk van de Marinierskapel kan ik het dan net zo goed meenemen. Over een precieze datum neem ik nog wel even contact met je op. (PS, excuses voor mijn vertraagde reactie; ik was even bezig met de afhandeling voor het behalen van mijn 'jachtvergunning' voor de rest van mijn werkzame leven : laatste examens, da's nou mooi klaar. En daarna 'moest' ik -omdat ik toch in 't centrum van het land zat- nog even wat audio inkopen doen.)

Hans, Die zijn PRACHTIG!!

Hoi Concubite, Dat is een prima advies van qwert. Als je zo de wereld van de klassieke muziek binnenstapt zoek je misschien een spelt in een hooiberg. Of je vindt juist van allerlei muziek waar je helemaal niet naar op zoek was, maar die je juist heel erg aanspreekt. Klassieke muziek is een hele brede term voor 500 jaar muziekgeschiedenis. En wat daar allemaal in is gebeurd. Dat is net zo gevarieerd als alle levensverschijnselen in een oerwoud of in de oceanische diepzee. Er zijn zoveel mogelijkheden om 'ergens te beginnen'. Bijvoorbeeld in stijlperioden en landstreken: - de grote klassieken van Midden-Europa, zoals Bach, Haydn, Mozart, Beethoven, Schubert, Brahms - de Duitse/Oostenrijkse romantici / laatromantici, Brahms, Wagner, Liszt, Bruckner, Mahler - de Russische romantiek en laat-romantiek: Tsjaikovsky, Borodin, Rachmaninov, Rimsky-Korsakov, Moessorgsky - de Franse romantici en modernen: Debussy, Ravel - de Modernen: Schoenberg, Webern En dat zijn er maar een paar. Probleem: sommige Russen hielden zich heel veel in Parijs op. En: elke componist maakte gedurende zijn leven ook een hele ontwikkeling door en valt soms onder te brengen in een of meer stromingen. Heel lastig allemaal. Dus: gewoon CD's gaan lenen, of eens ergens gaan luisteren. Kermit kan je een hoop vertellen, Zee zou je kunnen aanspreken. Ook in Groningen kun je langskomen... Nog een hint: in mijn signatuur staat een linkje naar mijn homepages met daarop in ieder geval een van de grote series vinyl die Polygram in de jaren zeventig heeft uitgebracht, als promotie serie voor 'Klassieke Muziek' in een historisch perspectief. Staat vast wel iets tussen aan muziektitels / componisten waarvan je in de CD-winkel op zoek zou kunnen gaan naar de betreffende werken. Tja, en dan zou ik gewoon beginnen in de Budgetseries, bijvoorbeeld bij Van Leest, of Free Record Shop, waar soms nog prachtige dingen staan van Philips en Decca voor een habbekrats (5 euro de CD, prima opnames en goede uitvoeringen over het algemeen)

Ha Kermit, Maar natuurlijk ben ik daarin geinteresseerd. Misschien hoef ik ze alleen maar te lenen. (In ieder geval is dat een mooie smoes om weer eens in Hellevoetsluis te gaan luisteren. Kan ik die Quad ESL 63's eens in een met vloerbedekking beklede kamer horen . En kan ik je laten horen hoe de Marinierskapel van LP op CD overgezet klinkt). Na 12 december ga ik je bellen of mailen!

Ha Richard, Toen ik op de Nationale Pickdagen in 't Harde was, werd daar ook een 'oudje' van Ulla gedraaid. Schitterend. Snuffel ik een paar weken later tussen 2-hands vinyl, en vind ik daar ook: "Wenn schon nicht fur immer..." Met heel acceptabele kwaliteit. Klinkt prachtig (en spectaculair)! Ik heb nog niet gekeken in Groningen, maar ga dat zeker wel doen. Ulla Meinecke brengt nog steeds nieuw werk uit en ik ben wel erg nieuwsgierig hoe deze Duitse pop zich verder heeft ontwikkeld. De eigen website van Ulla Meinecke geeft in ieder geval wel links naar internetsites waar je eventueel haar muziekuitgaven kunt bestellen.

He Haudio, Je kan natuurlijk altijd even komen 'voorluisteren' in Groningen . Luisteren of je het verschil de moeite waard vindt. Ik was met een Clearaudio Matrix (fantastische machine). Ik gebruik Vinyl 1 en Stylus van Audiotop. Vinyl 2 is in bestelling. Het is natuurlijk razend duur goedje, maar als ik het verschil hoor tussen de reiniger die Clearaudio zelf levert en Vinyl 1, doe mij dan toch maar Vinyl 1. (zie ook mijn opmerkingen in de topic Platenwasmachine VPI). Tegelijk denk ik dat e.e.a. ook nog wel kan afhangen van de kwaliteit van je platenspeler, element en phono-voortrap. Exotische spullen vereist? LP's waar ik zeer op gesteld ben behandel ik in ieder geval met Vinyl 1.

Hoi Carl, Vinyl 1 is inderdaad een mix, waarvan het geheim bij Audiotop ligt. Van Vinyl 2 weet ik het ook niet precies wat het doet, maar ik ga het in ieder geval uitproberen. Tot nu zijn het voor mij ook alleen maar verhalen. Het moet een 'glad laagje' achterlaten op het plaatoppervlak, laat ik het zo maar samenvatten. Hoe het geluidtechnisch uitpakt moet ik nog ondervinden. Het goedje is erg vluchtig, net zoiets als een volatiel anestheticum, stel ik mij voor . Na half december zal ik mijn ervaringen verder toelichten over de machine, wat je ervan verwachten mag, hoe Vinyl 1 reinigt, of Stylus iets toevoegt, wat je mag verwachten van Vinyl 2, e.e.a. in combinatie met de Matrix van Clearaudio. Ik denk dat ik Puur uitnodig, kan die ook platen komen wassen en mag hij meebeoordelen of hij verschil hoort. Men neme 3 of 4 precies dezelfde LP's -ja, ik de luxe dat ik zo diverse setjes bezit- en behandelt die alle op verschillende wijze. En dan luisteren. Liefst blind natuurlijk. Wanneer klinkt de LP het best? Ik zal daarover berichten in de rubriek 'recensies'.

Hoi Hans, Misschien heel eigenwijs van mij, maar hier ben ik het niet mee eens. E.e.a. heb ik uitgeprobeerd met een release van Channel Classics, de veelgeprezen opname van Pieter Wispelwey, met het 2-de celloconcert van Saent-Saens en stukken van Tjaikovsky. Ik heb in huis gehad: 1. - de pure CD-versie (en die heb ik nog steeds) 2. - de hybride SACD-versie En ben gaan vergelijken tussen de CD-versies van 1 en 2. En dan blijkt dat het CD-geluid van de hybride SACD fors achterblijft bij de pure CD-versie van schijf 1. De dynamiek is aanmerkelijk minder, afbeelding van de ruimte is veel minder spectaculair, en details van de cello blijven onderbelicht en de klank van dat instrument is ook beduidend minder echt. Hoe het kan? Geen idee. Of er wordt bewust geknoeid door de uitgevers met die CD laag, zodat de SACD-versie erg mooi afsteekt bij de CD-versie (om te kunnen showen: "Luister maar, SACD is veueueueul beter!!!"). Of de SACD-laag zit voor de laser toch gewoon een beetje (heel erg?) in de weg. September 2002 bij Johan Ketelaar in de winkel heb ik dat ook maar eens uitgeprobeerd: de SACD stereo versie van deze plaat via de SACD-1000 van Philips tegen 'schijf 1' op een eerste prototype van de Ultimate DAC-upgrade met JK Reference CD-transport. Zelfde symptomatologie: het CD-laagje presenteert in die uitvoering veel dynamischer en klankechter. De hybride SACD-CD versie, daar hangt gewoon een dik gordijn voor. Het probleem is natuurlijk dat heel veel SACD-hybride discs niet meer als enkelvoudige CD's worden uitgegeven. Maar deze uitgave laat goed horen hoe we in bepaalde opzichten als consumenten behoorlijk bedot worden -als je niet uitkijkt-.