Ove Rickland

Carl: je hebt het vast ergens verteld, maar wat beviel je niet aan de Degritter?

Maar Hans, dan moet je ook stoppen met kabels wisselen, andere voetjes onder de speaker, akoestische aanpassing van de kamer. Want dan ben je telkens ook twee dingen (situaties) aan het vergelijken.

twee letters

Dat zegt toch helemaal niks. Welke Ocos had je: enkel, dubbel of driedubbel. En welke impedantie ziet je speaker het liefst? Wanneer het niet matched, klinkt elke kabel verkeerd.

Blijft toch een beetje een armoe-troef-lijst met alweer het bekende top-40 werk. Daar ben ik inmiddels wel op uitgekeken. Er is daarnaast zoveel mooi(er)s te vinden, jazz bijvoorbeeld.

Alweer een jaar of drie speel ik – tot volle tevredenheid – met een Ikeda 9TT mc-element in een Ikeda-arm. Het is een ‘standaard’ element met een amorf (permalloy) kernmateriaal voor de koperen wikkelingen. Onlangs kreeg ik de mogelijkheid – via Cock van Sonore – om thuis dit element te vergelijken met een gemodificeerde 9TT én met een eveneens ‘standaard’ Ikeda Kai; het veel duurdere broertje van de 9TT. De drie elementen waren elk gemonteerd in een identieke Ikeda-headshell. Het wisselen van element was daardoor een kwestie van, pak-hem-beet, 10 seconden: headshell losdraaien, uit de arm halen, nieuwe headshell plaatsen en vastdraaien en in het geval van de Kai nog even de naaldkracht wat aanpassen (via een draaischijf op de arm). Alle andere instellingen bleven gelijk. Ideaal dus om snel elementen met elkaar te kunnen vergelijken. Dit is (voor mij in elk geval) wel nodig om de klank van elk element tot in detail goed te kunnen vergelijken. In het door Cock gemodificeerde 9TT-element is het amorf kernmateriaal vervangen door een nanokristallijn kernmateriaal: het element is dus opnieuw gewikkeld. En wat waren nu de verschillen? Eerst maar een nummer gedraaid met de ‘standaard’ 9TT die ik dus goed ken in mijn set: mooi, muzikaal, gewoon lekker. Vervolgens de gemodificeerde 9TT gemonteerd. Oeps: dat is wel even schrikken, maar wel in positieve zin. Meer klankkleur, details en dynamiek en een vol geluid. De gewone 9TT klinkt dan ineens saai en plat: hoe heb ik daar zo lang tevreden naar kunnen luisteren? Er is eigenlijk geen weg terug. Dat is aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant fijn dat het (toch) weer beter kan (en inmiddels heeft Cock ook mijn ‘standaard’ 9TT gemodificeerd). En dan de veel duurdere Kai (die ten opzichte van de 9TT geen aluminium, maar een boron cantilever heeft): klinkt (uiteraard) ook verfijnder en dynamischer dan de 9TT. Maar in mijn oren prefereer ik de gemodificeerde 9TT, omdat ik het laag, midden en hoog mooier in balans vind. Had niet verwacht dat eenzelfde element maar met een ander kernmateriaal (nanokristallijn) zoveel beter kon klinken.

Dit lijkt een tegenstelling, maar wat Cock doet is juist super high-end (kwalitatief gezien dan).

Moet ik even uitzoeken.

Waarom moet ik telkens mijn geschiedenis wissen om hier in te kunnen loggen? Bij geen enkele andere website waar ik kom, hoef ik dat te doen. Begint irritant te worden, of ligt dat aan mij?

Ik ga binnenkort – samen met Cock – naar Hans om eens te luisteren.

Super: het begin van een mooie traditie.

Heb hier nog een (vrijwel nieuwe) Marantz SA15S1 staan.

Verkopen ze ook platenwassers?

Voor mij was het al lang duidelijk: vormgeven is ook een vak.

Charlie Watts ook.

Ja, dat helpt. Bedankt.

Krijg bij Safari op mijn Mac al een paar dagen deze foutmelding: Safari kan de pagina 'https://www.high-endforum.nl/' niet openen. De fout is 'FetchEvent.respondWith received an error: UnknownError: Error looking up record in object store by key range' (WebKitServiceWorker:0)

In een url mogen geen spaties, vandaar high-endforum. Correcter als naam is, denk ik, high-end forum (dus met spatie).

"Wij zijn een forum, geen commerciële partij." Dat is voor (schenden van) het auteursrecht in het geheel niet relevant.

@Carl. Heb je je Ampearl probleem al boven water?

Op mijn mac (en safari) geen enkel probleem met de plaatjes.

Dat kan wel zijn, maar een beetje mono-liefhebber speelt natuurlijk de originele mono lp's af met zijn mono-element. Dan hoor je ook de betrokkenheid en dynamiek van echt mono vinyl. Weet niet wanneer studiomasters volledig digitaal worden gemaakt, maar ik schat in ergens in de jaren zeventig, of misschien zelfs later. Dat betekent dat mono-platen van voor 1970 zeker de moeite waard zijn.

OK.

Waarom zou een passieve regelaar logaritmisch moeten zijn? Hangt toch van de interne opbouw af?