Plaatjesdraaier

Scherp opgemerkt! Dat zit weliswaar niet in de transmissie maar in de aandrijving (ook een mooie analogie) maar is vergelijkbaar. Helaas werkt die smeerolie niet als je m over je datakabels smeert, zoals sommigen lijken te geloven.

....tientallen jaren intensief op het hoogste niveau...dan zul je nu onderhand wel stokdoof zijn

...iets met een klok en een klepel... Alleen bij analoog speelt jitter geen rol. Bij digitale transmissie (bijv van CD loopwerk naar DAC of van PC naar DAC) zal er altijd jitter zijn. Daar helpt geen prutje tegen en ook bij alternatieven voor CD (bijv streaming) blijft dat een rol spelen.

Hehehe

Aha, nu snap ik het. Toch gewoon techniek, jongens! http://www.audiotile.nl

Het bijzondere van onze hobby is dat het over zowel techniek en fysieke weergave gaat en over muziekbeleving/emotie/psyche. Die twee worden vaak door elkaar gehaald en daarom ontsporen discussies soms. Ik kan de colleges van Erik Scherder van harte aanbevelen, heel interessant: http://www.youtube.com/watch?v=9Kq3rwjMxTE

Ok, prima, stuur maar een pm dan maken we een afspraak. Overigens denk ik dat het op mijn CD speler geen effect zal hebben want daar zit ipv een normaal CD loopwerk een CD-ROM loopwerk in.

@robx: je vroeg om argumenten en die heb ik gegeven, zonder mening.... Hun verklaring van de werking klopt gewoon niet, kwestie van logica en wetenschap en heeft niets te maken met "geloof". Ik heb geprobeerd de werking te verklaren maar als je liever iets anders/bovenaards wilt geloven: be my guest, in dit land is er vrijheid van godsdienst.

Robx vroeg nog om inhoudelijk commentaar op het behandelen van de CDs: dat staat hier http://www.high-endforum.nl/topic/10128-weer-n-audiofiele-dag/page-818#entry429558 @Ivan: de mens is zeker heel gevoelig en het menselijk brein laat zich ook makkelijk voor de gek houden....

Ik heb er even serieus naar gekeken: voor de wetenschappelijke onderbouwing wordt verwezen naar het boek "Optical Physics", maar daar kan ik niets vinden over "optical impedance matching", waar de werking van dit product op gebaseerd is. In hun whitepaper blijkt dat ze met optische impedantie gewoon de brekingsindex bedoelen, al een stuk minder spannend. Daar is bij het ontwerp van de CD en CD speler natuurlijk allang rekening mee gehouden, dat lijkt me dus een niet bestaand probleem. Vervolgens leggen ze uit dat door hun coating de luchtlaag tussen de laser en de CD wordt opgevuld met hun coating. Dat kan dus niet, want dan zou de laser tegen de CD aan moeten lopen... Ze beweren tests te hebben uitgevoerd met "inexpensive portables to very elaborate and obscenely high priced two or more piece players as well those with tubes analog sections", zonder nadere specificatie, totaal nietszeggend dus. Verder staat het artikel vol met allerlei flauwekul, te veel om hier op te noemen. Wat ik er zelf van weet: de meeste CD-spelers lezen elk bitje op de CD éénmaal uit en maken leesfouten tijdens het afspelen die grotendeels gecompenseerd/gemaskeerd kunnen worden middels digitale foutcorrectie. Die foutcorrectie is niet 100% waterdicht en de implementatie/kwaliteit ervan verschilt tussen CD spelers. Dit verklaart een deel van de verschillen in CD loopwerken. Als je die leesfouten nu kunt reduceren zou dat een beter geluid moeten opleveren. Ik kan me voorstellen dat je afleesfouten enigszins kunt verminderen als je de CD schoonmaakt of krasjes kunt opvullen met een optisch neutrale coating of zoiets. Het verschil zou dat het grootst moeten zijn bij matige CD spelers en/of CDs met veel krasjes. Bij een goede speler die geen leesfouten maakt zou er geen verschil moeten zijn. Overigens: als je een CD kopieert naar harddisk, wordt de CD door de computer net zo vaak uitgelezen totdat elk bitje met 100% zekerheid is uitgelezen. Als je vervolgens weer een nieuwe CD brandt, zou die beter kunnen klinken dan het origineel omdat je CD speler geen uitleesfouten meer maakt. Dit wordt ook in het artikel besproken. En als je het opgeslagen bestand van harddisk afspeelt, kan dat dus beter klinken dan in de CD speler. (Mits je een goede DAC gebruikt, zonder jitter. Wat verder altijd een rol speelt bij dergelijke luistertests is natuurlijk het menselijk brein: als je een stuk muziek een 2e, 3e keer hoort, dan hoor je vanzelf meer details. Wat je hoort wordt vergeleken met de herinnering van wat je eerder hoorde en het menselijk geheugen is voor een goede vergelijking veel te gebrekkig. En als je een verbetering wilt horen, dan denk je die meestal ook te horen, ook al is er fysiek helemaal niets veranderd. De verschillen die je meent te horen zijn dan waarschijnlijk ook "een (heel klein) beetje van Maggi en een (groot) beetje van jezelf". Dus: als het voor jou een verbetering oplevert, prima. Maar, zoals zo vaak, YMMV (your mileage may vary). Of, laat het voor wat het is en ga gewoon weer lekker van muziek genieten.

"Horizontale massa"? Je bedoelt waarschijnlijk de horizontale kracht, maar dat komt niet van de zwaartekracht. Idealiter is de dwarskracht nul, zodat de naald niet tegen de binnen- of buitengroef gedrukt wordt. Veel tangentiële armen hebben ook een mechanisme wat het element in horizontale richting beweegt, zie bijv de Beogram of de Transcriptor Transcriber waar de draaitafel onder de tangentiële arm beweegt(!) Je kunt je serieus afvragen of het middel niet erger is dan de kwaal...

Ben je weer bezig? Haha! Het lijkt me verspilde moeite, eerlijk gezegd, en daarbij is het onmogelijk om je eigen subjectieve waarneming te bewijzen zolang het niet objectief meetbaar is. Je zou een luisterpanel kunnen samenstellen om aan te tonen dat anderen het ook horen, maar om dat enigszins betrouwbaar te maken moet dat onder hele strikte voorwaarden - veels te veel moeite. En veel mensen hebben nu eenmaal een onvoldoende ontwikkeld gehoor (hoef ik jou niet te vertellen) en/of een installatie waar gewoon niet veel eer aan te behalen valt. Zo kunnen de meeste mensen ook geen verschil proeven tussen verschillende soorten wijn, geen eer aan te behalen... Ik hoorde wel verschillen tussen de verschillende kabels in mijn set, soms hele grote verschillen, maar er zijn ook veel kabels waartussen je niet of nauwelijks verschillen hoort. En ongetwijfeld is dat met een andere set weer allemaal anders. Misschien is het wel aardig om op dit forum een enquête te houden: wie vindt dat kabels wel een invloed op de klank hebben, wie niet?

Waarschijnlijk de groefsnelheid idd, scheelt toch een factor twee tussen het eerste nummer en laatste nummer van een kant. Bij 45 rpm valt het ook veel minder op. Fouthoek levert voor mijn arm (SME IV, zelfde geometrie al Series V)) ± 0,5% vervorming op: Grotere/variabele spoed is handig om overspraak te reduceren, maar dat hoor ik zelden.

Ik heb wel regelmatig het idee dat de kwaliteit wat minder wordt naarmate de naald dichter bij het label komt. Dat heeft vast te maken met de fouthoek maar natuurlijk ook met het feit dat er per omwenteling een kortere groef beschikbaar is (2 π r) om muziek in te schrijven. Wellicht dat die laatste paar nummers per kantje met een tangentiale arm beter klinken. Heeft iemand dat al eens vergeleken?

Voor wie een top phono versterker zoekt en handig is: van de XONO van Pass Labs zijn alle schema's on-line te vinden en er worden zelfs kale printplaten aangeboden. Wie niet zo handig is of geen tijd heeft kan ook proberen een tweedehands te vinden. Gebouwd als een tank en klinkt fantastisch met Jan Allaerts.

Ik gebruik m ook bij mijn fat bob. Voordeel tov van de standaardvoeding is dat ik nu: 1. De snelheid precies kan afregelen 2. Ik met een schakelaar van 33 naar 45 rpm kan schakelen Normaal wordt het 50 Hz signaal van het lichtnet gebruikt, die wil nog wel eens een beetje afwijken. De voeding van Fuss bevat een frequentiegenerator voor 50 Hz. De frequentie van dat signaal zou nauwkeuriger zijn dan het lichtnet, dus betere en rustiger gelijkloop. Overigens is Dr. Bernard Fuss heel behulpzaam en zijn verschillende aanpassingen op verzoek mogelijk (andere kleur LEDjes enzo). Transrotor heeft zelf ook nog een voeding "Konstant", die schijnt quartz gestuurd te zijn en dus nog iets nauwkeuriger...

Met digitaal signaal bedoel ik een patroon van enen en nullen, dat is toch echt wel wat meer dan een denkbeeld; het is een technologie die de laatste tijd sterk in opkomst is! De enen en de nullen zijn vaak verpakt in een analoog signaal, inderdaad, maar laten we het voor de niet-techneuten niet te ingewikkeld maken.

Nagra, mooi spul! AES/EBU is vooral bedacht voor studio's zodat bestaande analoge (XLR) kabels gebruikt kunnen worden. In het analoge domein heeft XLR kabel veel voordelen, maar voor digitale signalen zijn ze eigenlijk niet zo geschikt. Een digitaal signaal bestaat uit blokgolven en is dus een hoogfrequent signaal dat zich fundamenteel anders gedraagt dan laagfrequente audio. Voor hoogfrequente signalen is coaxiaalkabel veel geschikter. De impedantie van de kabel en de verbindingen zijn het belangrijkste, anders riskeer je reflecties in de signaalweg die voor allerlei storingen zorgen. Een RCA connector is eigenlijk niet ideaal (BNC is beter) maar als die op de juiste wijze met de juiste tools wordt afgewerkt, dan lukt het wel. In jouw geval lijkt me dat de meest geschikte oplossing. Met Canare heb ik ook goede ervaring en ze zijn niet duur http://www.bluejeanscable.com/store/digital-audio/index.htm Een PC kun waarschijnlijk het beste via USB aansluiten, maar informeer bij twijfel anders bij Nagra of een dealer.

Ik heb de Quads een paar keer in showrooms en hifi-shows gehoord, dat klonk altijd erg mooi, vooral het middengebied. Maar ik miste toch altijd het laag en ze kunnen ook niet zo luid spelen. Verschil met de Martin-Logan is dat Quad zich als een puntbron gedraagt en ML als een lijnbron. Quad stelt ook wat minder zware eisen aan de versterker, denk ik. De ML heeft een goed geïntegreerde subwoofer en kan meer volume aan. Ze hebben ook kleinere modellen, misschien de moeite waard om eens te beluisteren. Zoals met alle electro/magnetostaten is plaatsing wel heel belangrijk.

Ja, ik ken dat. Dat heb ik ook als ik alle connectors weer s goed schoongemaakt heb. En de ene dag klinkt alles gewoon beter dan de andere dag. Zoals dezelfde wijn me de ene keer beter smaakt dan de andere...

Volgens mij is de werking gelijk aan die van een placebo (vaak zeer effectief!) en maakt het helemaal niet uit wat voor materiaal je gebruikt. Misschien een interessant experiment?

O, dat wil ik graag geloven. Een condensator heeft meer eigenschappen dan alleen maar z'n capaciteit en de meeste componenten zijn niet lineair. Allemaal elektrische eigenschappen, maar niet altijd goed gespecificeerd...

Mijn observatie is dat meningen en feiten nogal eens door elkaar gehaald worden

Ehm, de elektrische eigenschappen van een component of een stof beschrijven de invloed op elektrische signalen. Totdat de luidspreker de lucht laat trillen is "geluid" (in een versterker bijv) niets anders dan een elektrisch signaal. Dus "die 2 dingen" zijn één en dezelfde...

Voor liefhebbers van wikipedia ;-) http://nl.wikipedia.org/wiki/Soortelijke_weerstand Toelichting: grafiet (geen erg goede geleider) is koolstof, maar niet alle koolstof is grafiet. Diamant bijv is ook koolstof