Bloom

Ja, cd kan meer dynamiek aan. Tot 105 dB. Vinyl haalt met moeite 40 dB en vaak is het slechts 20 of minder. De loudness wars zijn begonnen omdat platenfirma's het idee in de kop haalden dat muziek beter zou verkopen naarmate die luider klonk. En dus is men vanaf het jaar 2000 ongeveer begonnen met stelsmatig meer en meer dynamiek uit de mix voor digitaal te halen totdat er niets meer overblijft en er soms zelfs zware vervorming optreedt. Het erge is, dat de jeugd inderdaad dynamiekreductie werkt omdat die vrijwel uitsluitend mobiel luistert en dan is dat wel handig met omgevingslawaai en zo. Maar dan praten we over streaming. Ik ken geen jeugd die op dit moment nog naar cd's luistert, die worden gekocht door mensen van eerdere generaties om weer te geven via een hifi-installatie in huis. En die wensen wél dynamiek. Ik vind het onbegrijpelijk dat platenfirma's om dit moment nog door gaan met het kapotcomprimeren van cd's terwijl hun enige klanten dat niet wensen. En dan maar klagen dat ze geen cd's meer verkopen. Overigens hebben die loudness wars NIET toegeslagen in de wereld van de klassieke muziek. Alle digitale uitgaven van klassieke muziek via cd, sacd, Blu-Ray audio en HD downloads hebben wel degelijk dynamiek en soms zelfs héél veel.Voor jazz geldt dat ook nog, al zijn er ook daar uitgaven opgedoken waarvoor een product manager van popmuziek aangesteld werd en die haalde zoals verwacht de dynamiek eruit. Dat soort uitgaven willen we natuurlijk vermijden als de pest. Maar vaak weet je het niet en ik laat me ook nog af en toe vangen. Helaas heb ik ook geen antwoord op de vraag hoe we aan platenfirma's duidelijk maken dat we die loudness wars op cd en andere digitale media niet willen en dat als ze niet stoppen ook hun laatste klanten zullen kwijtraken?

Ik kan voor jou niet beslissen welk album jij de moeite zult vinden he. Je kunt http://dr.loudness-war.info/ raadplegen om te zien welke uitgaven behoorlijke dynamiek hebben en dan kijken of het om muziek gaat die je bevalt. De site geeft info over zowel vinyl als cd als digitale downloads. En zelf heb ik geen platenspeler meer (wel gehad dus), maar wel vinyl rips in FLAC (ook in HD) die ik kan vergelijken met cd-rips. En daaruit blijkt vaak dat recentere albums (van de laatste 15 jaar) van popmuziek bijna steevast beter klinken bij vinyl. Niet altijd. En niet alle remasters zijn slecht. Vangelis heeft bijvoorbeeld remasters van zijn albums uitgebracht die wel degelijk een betere kwaliteit bieden. En dat geldt ook voor materiaal van Roger Waters. Maar niet voor dat van Pink Floyd, omdat het daar niet de muzikanten maar de platenmaatschappij is die tot zo'n remaster besluit. Hetzelfde probleem met de met veel poeha aangekondigde remaster van Beatles albums: kapotgecomprimeerde rommel.

De opname is dezelfde. Dat is tegenwoordig meestal een digitale 24 bit 96 kHz opname in zoveel kanalen als nodig. De mixing gebruikt voor verschillende bestemmingsmedia verschilt, net zoals de mastering. Dat kun je duidelijk horen bij verschillende opnames op verschillende media, omdat de stereomix niet hetzelfde blijkt. De meeste platenmaatschappijen gebruiken momenteel twee "product managers": eentje voor vinyl en eentje voor digitaal (cd en digitale downloads of streaming), al is er bij een beperkte groep nog een HD-product manager voor sacd en Blu-Ray audio en HD downloads of HD streaming, maar dat zit bij de meeste gewoon bij de product manager voor digitaal. En het is die product manager voor digitaal die boter op het hoofd heeft en de beslissing neemt om zowat alle dynamiek eruit te halen en het volume zo hoog mogelijk op te drijven. Waarom doet men dit niet bij vinyl? In feite gebeurt het daar ook wel, maar eerder zelden. Vinyl heeft minder dynamiek dan een cd en reageert qua fysieke naaldoperatie slecht op te veel of te weinig dynamiek (dit laatste omdat het gepaard gaat met een hoger volume en dus wildere uitzwaaiingen van de naald). Daarom wordt er een andere mixing en mastering gehanteerd voor vinyl. Bovendien kan een product manager ook nog andere beslissingen nemen ivm mixing dan een andere, waardoor je voor eenzelfde opname op vinyl en op cd toch een andere stereomix krijgt. Een bekend voorbeeld hiervan is "OK Computer" van Radiohead uit de jaren '90. Dat is meermaals zowel op vinyl als op cd uitgebracht. En je kunt duidelijk merken dat de mixing van al die uitgaven verschilt. Welke je bevalt is uiteraard een kwestie van smaak. Het allerergste is dat platenmaatschappijen nu meer en meer op de markt komen met "remasters" van interessante opnames uit de jaren '80 en '90. Steevast gaat het niet om een échte remaster, waarbij een hogere resolutie en betere kwaliteit bekomen wordt, maar om een nieuwe mastering waarbij (loudness wars he) de dynamiek verwijderd wordt en het volume zo hoog mogelijk omhoog geschroefd. Een opname van Elvis waarmee zoiets gebeurd is klinkt echt gewoon walgelijk.

Cd kàn beter klinken van vinyl. Maar of dat altijd zo is? Nee dus. Alles staat of valt met de kwaliteit van de opname, gevolgd door die van de mixing en mastering. En bij popmuziek zit je tegenwoordig met het probleem dat met die verhipte loudness wars bij mixing en mastering zowat alle dynamiek uit een opname gehaald wordt en daarna het volume op maximum en vaak zelfs tot op vervorming omhoog gedraaid wordt. En zo krijg je een cd die véél slechter klinkt dan dezelfde muziek op vinyl. Wil je luisteren naar popmuziek van na het jaar 2000, dan is vinyl de beste keuze.

TAR is inderdaad standaard ongecomprimeerd. Maar je kunt er natuurlijk wel een compressor op loslaten. Zoals gzip. Dan is de extensie ipv tar nu tgz geworden. 7-Zip zoals hoger vermeld is een goede keuze. Die kan probleemloos met tar- en tgz-bestanden werken. En het is gratis!

Dat heb ik al uitgelegd. Zodra een toehoorder weet waarnaar hij luistert en hij daardoor verwacht dat het beter of slechter zal klinken, hoort hij dat ook. Maar wil je er werkelijk geld aan uitgeven als dat niet fysiek is maar zich puur binnen je brein afspeelt?

En dat is de kern van de hele zaak. Dat kan inderdaad ook. Maar ik ben wel begonnen met de premisse dat het om goedwerkende kabels met goedwerkende connectoren moet gaan. En dan zijn er tussen kabels wel degelijk verschillen en je kunt die ook meten, maar die signaalverschillen zijn zo klein dat ons menselijk gehoor fysiek niet in staat is die te horen. Dáár gaat het mij om. Ons menselijk gehoor is helemaal niet zo goed hoor. Onze katten en honden lachen ons uit, die hebben een véél beter gehoor en dat geldt ook voor heel wat andere dieren. Kerkuilen lachen met zowat iedereen qua gehoor.

+1

Mensen zijn fysiek niet in staat verschillen tussen twee goedwerkende audiokabels van zilver of koper te horen. Als er gebreken in het spel zijn zoals slechtgeworden connectoren of oxidatie, dan zijn de verschillen groot genoeg om wel hoorbaar te zijn. Als we fysiek niet in staat zijn verschillen te horen, waarom horen we dan toch verschil terwijl we onszelf of anderen heus niet zitten voor te liegen? Ah -- welkom in de wondere wereld van de menselijke hersenen. Waar alles wat we waarnemen gefilterd en... aangevuld wordt. Die processen in ons brein gebeuren volautomatisch, maar je kunt ze beïnvloeden. Je kunt een filter bijvoorbeeld uitschakelen: een tikkende klok aan de wand hoor je niet, tenzij je je erop concentreert. Een voorbeeld van aanvulling is lage resolutie in beelden te upgraden naar een hogere resolutie zodra die beelden bewegen. Met videorecorders van vroeger kon je dat prima demonstreren. Als je een videocassette pauzeerde, verscheen een beeld in een veel lagere resolutie dan als je op afspelen drukte en het beeld dus bewoog. Dat komt, omdat ons brein de beweging en dus de verschillen tussen beelden gebruikt om aan extrapolatie te doen en allerlei details aan te vullen. Boven een bepaalde resolutie lukt dat niet meer: zo werkt het niet als je dat probeert met dvd of Blu-Ray. De verwerking van waarnemingen in ons brein kan ook beïnvloed worden door emoties of verwachtingspatronen. Als je verwacht dat een duurdere kabel beter klinkt, ga je dat ook horen omdat dat de verwachting is. En dat kun je zelf niet uitschakelen. De enige manier is zorgen dat je niet weet waarnaar je luistert en dat de persoon die het omschakelen doet dat ook niet weet omdat hij anders zelfs onbewust visuele signalen zou kunnen geven. Zoiets heet een dubbelblinde vergelijkingstest.En dan blijkt dat zelfs de allerovertuigdste audiofiel geen verschil meer kan horen tussen een kabel van duizenden euro's en eentje van een tientje of zo. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik geef mijn geld alleen maar uit aan dingen die een écht fysiek verschil in goede zin uitmaken.Als het verschil alleen in iemands brein zit door filtering of aanvulling, dan zou je in feite geld geven aan gebakken lucht.

Lees dit eens: http://www.zenaudio.be/accessoires/kabels-hoe-kies-je-ze/

Christopher Tin - Live at Cadogan Hall - Waloyo Yamoni (We Overcome the Wind) Hoe zet je youtube videos afspeelbaar in dit forum zoals hierboven????

Als je het graag warm en zonder scherpte wil hebben, kies dan een luidspreker met een ribbontweeter, of elektrostaten en magnetostaten en combineer dat met een goeie buizenversterker. Let wel: voor elektrostaten en voor magnetostaten heb je flink wat vermogen nodig. Om echt goed te klinken, moet je meestal toch wel ruim 100 W per kanaal kunnen aanbieden.

Er bestaan er zeker, maar ik kies altijd apparatuur die neutraal klinkt. Ik woon in Hasselt (Belgisch Limburg), dat is zo'n 60 km ten zuiden van Eindhoven.

De luidsprekers zijn het allerbelangrijkste samen met de akoestiek van de ruimte waarin je muziek weergeeft. Versterkers horen niet scherp of warm te klinken, dan zijn ze slecht ontworpen. Ikzelf zweer bij elektrostaten (Audiostatic ES-300) en ik gebruik een Musical Fidelity P270-2 eindversterker om ze mee aan te sturen. Totaal geen scherpte en instrumenten klinken zoals het hoort. Je mag altijd een afspraak met me maken om eens te komen luisteren en breng dan gerust je eigen favoriete muziek mee.

(<klik!) en (<klik!)

Wel voorzichtig zijn met zogenaamde "HD audio"-aanbiedingen van dergelijke streamingdiensten. Soms zijn het gewoon naar 24/96 opgekalefaterde cd's. Upsampling dus. Dat is van geen kanten een echte HD-opname en puur bedrog als men je daarvoor meer doet betalen. Ik ben in 2015 zelf bedrogen uitgekomen nadat ik bij Qobuz een "HD-uitgave" gekocht had. Roger Waters heeft in de loop van 2015 de geremasterde versie uitgebracht van zijn topalbum 'Amused to Death'. Het is een echte remaster, dus niet gewoon zo eentje met minder dynamiek en meer volume. Hier is echt geprobeerd meer kwaliteit te leveren, terwijl de originele cd al bekend stond als zeer audiofiel. Wat krijg je hier? Een nieuwe stereomix met een cd in het BluSpec cd2-formaat. Een nieuwe surroundmix met een Blu-Ray Audio disc (alleen afspeelbaar op BR-spelers en deze schijf bevat alleen audio en geen beeld), die door critici de hemel in geprezen wordt. Deze Blu-Ray klinkt absoluut schitterend en is een duidelijke meerwaarde voor het album. Zoals steeds is iedereen die het wil horen welkom bij mij! Je kunt ook nog legaal een 24 bit 96 of 192 kHz FLAC of WAV digitale download kopen bij Qobuz. Die wordt ook bestempeld als de "remastered 2015" editie. Puur boerenbedrog! Dat ontdekte ik natuurlijk pas NADAT ik die gekocht had! Ziehier een spectrumanalyse: Links zie je de HD-versie, rechts de originele cd-versie. De cd-versie vertoont een ruislijn op ongeveer 16 kHz en niets daarboven. De "HD-versie" van Qobuz vertoont diezelfde ruislijn op ongeveer 16 kHz en daarboven tot aan 96 kHz bendes en bendes ruis. Er is geen sprake van meer dynamiek, die is exact hetzelfde. Wat is er hier dus gebeurd? Qobuz biedt niet de geremasterde versie aan maar een ge-upsamplede cd-versie. Ze hebben de originele cd-versie dus gewoon via upsampling opgekrikt tot 96 of 192 kHz en 24 bit, waarbij kennelijk heel wat ruis toegevoegd werd en verkopen dat als "HD". Boerenbedrog! Foei, Qobuz! Helaas zijn aankopen bij Qubuz "non-refundable" en kun je dus niet je geld terugkrijgen als je teleurgesteld bent over de kwaliteit van een aankoop. Qobuz hanteert net zoals veel andere winkels en zélfs platenmaatschappijen de leuze "wij verkopen het zoals we het binnen krijgen en we kunnen dus niks doen aan de geluidskwaliteit of het dynamisch bereik". Ik heb ondertussen de echte geremasterde versie van Amazon binnen op schijfjes en die is wel degelijk anders en toont ook een heel andere spectrumanalyse voor de cd. Maar vergis je niet: qua dynamiek is de originele "Amused to Death" van Roger Waters uit 1992 echt wel een voorbeeld van hoe het moet: http://dr.loudness-war.info/album/list?artist=roger+waters&album=amused+to+death Uitkijken is dus de boodschap. Helaas ken ik geen manier om het bedrog te ontdekken vóór aankoop tenzij dan als iemand anders het slachtoffer geworden is en dat gemeld heeft op internet.

Ja, oeps. My bad. Ik bedoelde een zinsbegoocheling. Daar zijn er ook van als je door de woestijn zwerft en ujitgedroogd bent.

Het probleem met de meeste ripprogramma's is inderdaad dat die ontworpen zijn voor popmuziek en daar heb je alleen een artiest (degene die het werk zingt of speelt) en de albumtitel, aangevuld met de tracktitels. Bij klassieke muziek moet voor artiest de uitvoerders (solisten, orkest & dirigent) opgegeven worden om correct te zijn en voor albumtitel de volledige naam van de componist en de titel van het werk, daarna tracktitels voor elke beweging of onderdeel van het klassieke werk. Helaas is de informatie ingevuld in de internetdatabases vaak fout of onvolledig. Ik vul dat voor mijn rips dus allemaal zelf in, dan ben ik zeker dat het correct is en kan ik ook zoeken op componist, titel en zelfs genre of periode. Ik heb mijn streamer zelfgebouwd en die draait onder Debian Linux met mpd als afspeelsoftware. De muziek staat op een LizardFS centraal opslagsysteem (ook onder Debian) van op dit moment in totaal 158 TiB. De muziek neemt daarvan momenteel zo'n 3 TiB in beslag. Werkt voor mij absoluut perfect.

Ons menselijk gehoor is geen goede waarnemer. Ons brein filtert vanalles weg (denk maar aan een tikkende klok die je alleen maar hoort als je je erop concentreert) maar voegt ook vanalles toe. Daarom kun je een fata morgana zien in een woestijn, daarom hoor je wat je verwacht te horen. Nieuwe dure kabel in je systeem? Nieuwe dure stroomfilter? Na installatie verwacht je dat je geluid "schoner" klinkt, dat er meer "zwart" tussen de noten is, zelfs vollere bassen, noem maar op. En dan hoor je dat ook. Omdat je dat verwacht en je eigen brein die verwachting invult. Daarom gebruikt men in labotesten een dubbelblinde vergelijkingstest. Dat wil zeggen dat de testpersoon niet weet waarnaar hij luistert, en de persoon die het heen en weer schakelen doet weet dat ook niet (anders zou de testpersoon visuele aanwijzingen kunnen krijgen, zelfs geheel onvrijwillig langs beide kanten). Wil je echt je zuurverdiende geld uitgeven aan dingen die alleen maar in je eigen hoofd bestaan en die niet echt zijn? Zijn er verschillen tussen kabels? Jazeker, en die kun je ook meten. Maar kun je ze ook horen? Dan is het antwoord nee als beide kabels optimaal werken en voorzien zijn van degelijke, goedgeleidende connectoren. De verschillen zijn te klein om door het menselijk gehoor als luchtdrukverschillen opgepikt te worden. De ondergrens van het menselijk gehoor is 20 µPa: als er een luchtdrukverschil is van 20 µPa kunnen we dat horen, daaronder niet. Als je dat in dB uitdrukt, kunnen we 1 dB verschil horen (mits een perfect werkend jeugdig gehoor). Alles daaronder kun je wel meten maar hoor je niet. Ikzelf geef alleen geld uit aan wat ik wél kan horen, niet aan datgene wat mijn brein zegt dat ik hoor maar er niet is.

Ga voor QNAP of Synology, die maken goeie kastjes.

Zonet gekocht naar aanleiding van een tip van Duck Twacy (dank je wel!): (<klik!) (<klik!) Voorsmaakje:

De 128H7 is weliswaar pincompatibel met de 12AU7 en het zijn beide dubbeltriodes, maar de specificaties verschillen nogal. Hij draait inderdaad op een hogere spanning (niet de gloeispanning, die is hetzelfde) en wordt dus warmer. De benodigde aanpassing zijn de stuurspanningen. Doe je dat niet, dan draait de 12BH7 onder zijn benodigde niveau en zal hij niet presteren zoals het hoort. Dat gezegd zijnde, zijn de effecten van warmer (heter) draaien dat de buis sneller verslijt.

Ik ben zelf van vinyl naar cd overgestapt in 1986. In februari van dat jaar heb ik namelijk mijn tot dusver enige (knock on wood) huisbrand gehad en daarbij is de volledige vinylcollectie die ik had en mijn hele hifi-installatie (onder meer) gesmolten en/of verbrand. Ik had het jaar daarvoor verschillende demo's met cd bijgewoond en was telkens weer onder de indruk van de dynamiek die daaruit kwam. Dus toen ik sowieso alles opnieuw moest kopen, koos ik voor de cd en heb ik niet meer naar vinyl omgekeken. Tot dusver heb ik daar nooit spijt van gehad, al kijk ik nu met lede ogen toe hoe platenmaatschappijen de cd vrijwillig en wetens en willens om zeep helpen door de 105 dB dynamiek die de cd zelf biedt vrijwel volledig weg te halen (of op een of twee dB na) en dan het gemiddeld volume van de muziek omhoog te krikken tot maximum en zelfs daarover (en dat is dan met vervorming!). Gelukkig luister ik voor meer dan 90% naar klassiek en daar heb ik dan geen last van die "loudness wars". Maar af en toe koop ik ook graag wat popmuziek en dat durf ik nu bijna niet meer, omdat het helaas bijna altijd raak is met "loudness wars".

(<klik!)