Puur

Er zit inderdaad ook nog een sub bij. Pin me aub niet op die

Ik heb ze ook beluisterd, het klonk zeer goed, het heeft een zeer hoge WAF factor maar ik moet zeggen dat ik de PEN speakers wel heel erg duur vind (

Zeer betaalbaar is de hoofdtelefoonversterker van B-Tech. Ik geloof iets van

Ben benieuwd hoe die is....

Nog een "grapje" van Talk Talk. De boom op de voorkant van Spirit of Eden is op de CD een vale gespiegelde kopie van de boom op de LP. Een grapje met een serieuse ondertoon dus!

Dat weet ik.

Tja, wat moet ik hier nou over zeggen??? What's my name? Het muzikale sausje hoeft er van mij ook niet over. En wil ik dat wel dat hang ik er wel een equalizer tussen. Toch?

Hallo Hans, Met deze zin bedoelde ik dat ik de computertaal (UBB?) eindelijk begin te snappen. Iedereen kan nu gewoon op het plaatje klikken voor een review. En Bonnie 'Prince' Billie is natuurlijk gewoon voor intellectuelen.

Die zoek ik al tijden op vinyl, nergens te krijgen. Talk Talk is toch wel een van mijn favoriete bands. Vooral Spirit of Eden gaat er altijd erg goed in.

Van mij mag je nog wel verder gaan met je verhaal, Michel. Het verschil tussen neutraal klinken en neutraal zijn is mij niet direct duidelijk.

Gekocht op Vinyl: Bonnie "Prince" Billie - Master and everyone Klik op de foto voor een review!! (ik begin het eindelijk te snappen )

Op Kruitvat.nl kun je de gehele CD catalogus van hun vinden. Behoorlijk indrukwekkend voor een parfumboer.

Welke klankkleur? Dit is puur!!!!

Gekocht op vinyl: Interpol - Turn on the bright lights Pete Yorn - Musicforthemorningafter 2LP Maar wat nog leuker is, zo'n half jaar geleden heb ik Stevie Wonder - Songs in the key of Life gekocht voor

Dat is zeker ook zo. Ik heb ook lang getwijfeld. Ik wilde al eerder mijn oudere, compleet andere (ook andere speakers) en veel duurdere set laten reviewen, maar durfde het toch niet aan. Het is toch wel iets behoorlijk persoonlijks wat je aan een ander laat horen, tenminste zo ervaar ik dat. Maar nu ben ik denk ik zover dat ik de consumentenbond nog wel durf te vragen voor een review Ik denk trouwens dat Wat heb ik hier nog te zoeken tijdelijk zeer gedateerd is. Niets is zo veranderlijk als......

Van wat ik heb begrepen is de 4330 qua prijs/kwaliteit verhouding hun absolute hoogtepunt. Er is een 5350SE voor

Moet het beestje altijd een naam hebben? Ik ben niet van plan andere apparatuur af te branden. Daarvoor spelen te veel mensen met veel plezier met dergelijke spelers. Dat is ook niet waarvoor ik deze topic wil gebruiken.

Een tijdje geleden heb ik de topic:[url=http://"http://www.hear.nl/cgi-bin/ubb6/ultimatebb.cgi?ubb=get_topic&f=1&t=001656]Setje tot

Ik heb hem nu ook! Eerste indruk is zeer positief. Mocht ik eens uitgeluisterd zijn op m'n LP's dan volgt er wellicht nog een review van mij.

Het mooie van de LP is ook dat mijn vriendin m'n hobby nu echt leuk gaat vinden. Op een of andere manier is er nu chemie tussen haar en het geluid terwijl dat er bij de CD niet was.

Gaan voor die draaitafel. Ik ben ermee begonnen terwijl ik geen enkele LP had, nu een half jaar later heb ik er 200. Het is zo verschrikkelijk mooi dat ik vrijwel geen CD meer opzet.

Ik ben van plan deze test LP aan te schaffen. Tenminste....dat hangt van deze topic af. Kan iemand mij vertellen wat ik kan verwachten en wat ik kan met een test LP als ik verder geen specifieke afregelapparatuur heb. Zit er bijvoorbeeld een uitgebreide beschrijving bij? Ik ben totaal niet bekend met het fenomeen test LP. Een en ander hangt nogal nauw samen met deze topic. in feite ben ik nog geen stap verder.

Ik vind Cafe Blue wel het meesterwerk van Patricia Barber. Vooral haar uitvoering van Nardis vind ik erg mooi. De rest van haar CD's vind ik wat te veel voortkabbelen, al haalt ze daarbij nooit het behangniveau van Diana en Norah. Mocht iemand Cafe Blue op CD kopen let dan op het volgende, er is een gewone CD uitvoering en een CD/SACD multilayer uitvoering. De CD mix op de multilayer uitvoering is beduidend minder dan de originele CD mix. Waarschijnlijk om CD slecht tov SACD te laten afsteken. Ook is er nog een schandalig dure vinylversie zodat iedereen die nu Cafe Blue koopt uitkomt bij SACD. Een vrij vervelende tactiek van de platenmaatschappij.