Hans van Liempd

Vrij zure reactie. Dat theoretisch gezien een coax met BNC de beste verbinding is geloof ik direct. Maar waarom een ander concept gelijk af te serveren dan weer niet. Ik heb aan beide niet gemeten, en ik neem aan, jij hebt beide kabels ook niet vergeleken. Ik dring niks op, maar wil andere mensen laten ervaren dat er meer wegen naar Rome zijn. In alle gevallen was ik het kabeltje kwijt. Niet alleen bij Carl. Bij de laatste is het trouwens een interlink, zonder speciale aandacht voor de cinchstekkers. Ik weet al niet meer wat daar aan zit, maar zeker geen digitale 75 Ohm versie.

Dat werkt prima. Het laag is kneiterstrak, maar het midden en hoog een fractie korrelig. De drivers zijn trouwens lastig te installeren. Die van de eerste versie waren wat dat betreft echt krengen.

Nee, die kaart heb ik verkocht. Maar die werkte prima met Win11.

Pink Faun heeft heel mooie usb insteek kaarten. Ik speel met een usb poort die op het mb zit. Dat schijnt ook weer voordelen te hebben.

+1 Ik vind het wél bijzonder, dat er klank verschillen tussen de verschillende SPdif kabels zijn. Ik geloofde daar eerder ook niet in. En technisch zal dat onmogelijk zijn. En een keurige 75 Ohm kabel klinkt absoluut niet het best.

Kennelijk is er geen enkele cinchstekker die past bij een 75 Ohm kabel, de Neutric proc lijken het best voor die toepassing. Met BNC zou dat wel kunnen.

Ik heb mijn tekst aangepast.

Het was inderdaad een heel gezellige en informatieve avond. De installatie is volledig anders dan wat ik gewend ben en ook anders dan wat ik elders hoorde. Vanaf het begin: Het CD loopwerk is een Shanling, de DAC is een zelfbouw, gebaseerd op de eerste Philips 14 bit dac chips (TDA1540) en buizen uitgangstrap. De versterker een 2x 3 W integreerde single end buizenversterker. Op specificatie van Japnse onderdelen gebouwd. De luidsprekers zijn het meest bijzonder, dit zijn Indonesische breedband units met een dikke buizenvoeding voor de opwekking van het magneetveld. Daarop staan de tweeters. De kasten (ca. 1,2 m hoog) zijn in China gebouwd uit multiplex. Alle kabels zijn uitgevoerd met zilveren geleiders. Al met al.... het kán dus niet klinken. 14 bit, zilver en zelfbouw... dat kan niks zijn. Fout... helemaal fout... Het klinkt prachtig. Alle instrumenten zijn prachtig te volgen en een symfonieorkest heb ik niet eerder zo gedetailleerd en precies gehoord. De set laat alles, maar dan ook echt alles horen. Maar zonder enige vorm van irritatie of vervelende scherpte. Behalve dan wanneer de opname zwaar overgeproduceerd is zoals bij een Diana Krall opname. Dat klinkt dan ook zo. De luisterkamer is ook erg prettig om in te luisteren. voor een deel een vlak plafond, en voor een deel verhoogd tot het schuine dak. Verder erg veel hout en een grote "pers" op de vloer. Totaal geen last van staande golven, galm of flutter. Geen luisterstoel, maar een ruime tweezitsbank. In het midden zitten is er dus niet bij. Maar dat is ook niet perse nodig. Bij het eerste muziekstuk vond ik het wel erg aan de speakers plakken, maar dat kan met zo'n oude ping-pong-nepstereoopname ook niet anders. Met de muziek die later kwam was de ruimte goed te horen en trok het stereobeeld wat naar links (ik zat aan de linkerkant op de bank), maar liet toch een behoorlijk goede focussering horen. Na een behoorlijk aantal muziekstukken durfde ik wel iets te zeggen over de set. Namelijk, wat ik hierboven omschreef, maar ook dat er één frequentie soms wat uitsprong waardoor er een wat onnatuurlijk klank op b.v. de piano ontstond. Pjotr pakt een doos met daarin een modificatieset voor de units. Knap dat jij dit hoort vertelde hij nog. Er is dus inderdaad een verbetering te verwachten. De hele conus wordt vervangen door een andere die iets meer massa heeft en een iets grotere diameter van het verhoogde middendeel ( ik dacht eerst dat het dubbelconusspeakers waren, maar dit bleek dus niet zo te zijn). Pjotr27 is nog niet klaar met zijn set en blijft nog doorgaan met experimenten. Ik zou zeggen... (behalve aan dat piekje...) niks meer aan doen.

https://grammofoonmuseum.nl/

Even terug naar de audiofiele dag... Vandaag zijn we in Het Nationale Grammofoonmuseum geweest. Er zijn al meerdere mensen van dit forum geweest en hebben dat hier ook gemeld. In Nieuwleusen woont een verzamelaar Jelle Bos. Hij heeft een ongeloofelijk grote hoeveelheid afspeelapparatuur verzameld. Tot de meest unieke exemplaren waar er maar 1 of enkele bestaan. Wereldwijd. Het is sind 1,5 jaar gevestigd in het voormailge gemeentehuis in Nieuwleusen. Van de Edison wasrol tot moderne designspelers en studioapparatuur. Bovendien zijn er enthousiaste vrijwilligers, die je rondleiden en sommige apparaten laten spelen. Wij vonden het prachtig. Trek er maar een paar uur voor uit, er staat gigaveel.

Ik heb er al zin in.

Goed idee.

Nog beter, maar wél met aangesloten aarde. Al denk ik, dat die drie zekeringen ook nog een schakelaar nodig hebben om een drie fasegroep te zijn. De 4 groepen zijn waarschijnlijk al over de drie fases verdeeld. Dus een andere groep bekent zeer waarschijnlijk ook al een andere groep.

Dit zijn de inductie, capaciteit en impedantie van een kabel van 0,5 m: SERIE-INDUKTIE 0.2 microHenry CAPACITEIT 80 picoFarad tussen aardleiding en signaalleiding KARAKTERISTIEKE IMPEDANTIE Zo = 50 Ohm Een kabel van 1,5 m heeft dus een capaciteit van 240 picoFarad.

De airco met een lange verlengkabel op een andere groep aansluiten? Om te proberen natuurlijk, dan weet je of de storing via het lichtnet of via de lucht komt.

Bij mijn vlakke vlechtmethode (soms met 40 draden, kruisen de draden elkaar met bijna 90 grd. Lange kabels krijgen wél een hoge capaciteit.

Ho ho, al zijn kabels zijn gevlochten, behalve de 1,5m lange tussen voor- en eindversterker.

En ook daar, klopt dat niet altijd. In mijn set zijn alle kabels gevlochten. Mijn broer heeft grotendeels dezelfde kabels. Maar tussen de voor- en eindversterker een getwistte verzilverde interlink van 1,5 m lang. Ik heb voor hem een set gevlochten gemaakt, maar hij vond die niet zo mooi als de getwistte uit hetzelfde materiaal. Door die lange gevlochten kabel verdween het leven uit het geluid zei hij.

Muziek die nieuw wordt uitgebracht en de in de lijst bij Qobuz als "new releases" worden aangekondigd. Ik loop die in de genres waarin ik van houd wekelijks door, maar de laatste tijd komt er erg weinig in mijn favorietenlijst bij. Daar staan ook heruitgaven bij. Maar ook dat is lang niet altijd een verbetering. Aurora ga ik eens beluisteren.

Hier is vrijwel alles verzilverd koper. En helemaal geen scherpte. Perfecte balans in mijn oren. Ik denk, dat goede kabels de zwakte van de rest van de set en opname laten horen.

Waarom dan er een bij maken?

Heb je de RivaSono absorbers op de eerste reflectiepunten links en rechts gezet? Dat lijkt me een prima plaats daarvoor. En de luisterstoel een stuk naar achter?

Met die Rean is niks mis voor SPdif. Ik vind die wel een beetje gammel in elkaar zitten. De Neutrik Pro zijn voor SPdif kennelijk beter. Deze dus, maar wél iets duurder:

Die van Dominique staan dan ook bijna allemaal in mijn favorietenlijst. Maar wanneer je goed luistert, hoor je dat het een reeks van aan elkaar geplakte samples is. Aardig om naar te luisteren, maar ik ben meer van de akoestisch muziek. De muziek van Yello is ook zo'n sample-reeks.

Geen goede muziek is natuurlijk ook niet waar. Maar ik heb regelmatig maar 1 of soms geen album in mijn lijst er bij. Terwijl een tijdje geleden dat er van 3 of 4 per week waren. Misschien ligt het aan het seizoen. Direct komt het kerstgeneuzel weer. Dat er heel veel goede muziek voor mij overblijft is natuurlijk ook zo. Al blijf ik het vreemd vinden, dat Nederlandse artiesten niet of nauwelijks in die nieuw uitgebrachte muziek voorkomt, maar wanneer je er op gaat zoeken staan ze er dus wél in.