Search the Community

Na bij een winkel in het midden van het land te zijn verteld dat de Wilson speaker-set bij een vriend van mij oud en achterhaalt was en dat het huidige Wilson audio alles behalve op en top muzikaal was wilden wij dat wel eens met eigen oren aanschouwen. Een zoektocht op het internet en wat e-mail verkeer deed ons besluiten eens de trein te nemen. Na een lange treinreis naar een mooie stad achter de duinen begaven wij ons richting de winkel van Peter en Bert Chattelin. Het was niet de statige villa die wij voor ogen hadden na het zien van zoveel moois op het internet, maar het was wel een mooie diepe winkel, het ontvangst was bijzonder hartelijk en de koffie was voortreffelijk. We hadden afgesproken om de Sabrina van Wilson te beluisteren. Deze stond al helemaal voor ons klaar en was aangesloten op o.a. een CEC cd-speler en Devialet versterking en voor een demonstratie stond hij bijzonder secuur opgesteld. De eerste indruk was er eentje van het niveau wouw. Zeer indrukwekkend, al is de randapparatuur anders dan ik bij mijn vriend thuis gewent ben, je kunt toch het Wilson geluid herkennen. Mooi hoog, goed midden, wat magerder in het laag dan 'we' gewent zijn, maar mijn vriend heeft dan ook een andere Wilson thuis en bovendien was deze Sabrina nog maar vers uit het krat gekomen, ze had nog geen 200 van de 600 inspeel uren gedraaid. De ervaring was er niet minder om en het potentieel al goed hoorbaar. In september als ze wel is ingespeeld zijn we welkom bij een demonstratie. Wat mijzelf betreft, echt wel een speaker die ik, als ik het budget zou hebben, thuis had willen beluisteren, maar u weet; niet thuis luisteren wat je jezelf niet kunt veroorloven. We luisterden o.a. naar Hatfield's End - Stonehenge 4, Tord Gustavsen - What was said, en de nieuwe editie van Roger Waters - Amused to Dead. Wij waren natuurlijk ook heel benieuwd naar de Maxx3 van Wilson, maar die stond op een andere lokatie en daar konden we helaas niet naartoe, maar ons is beloofd dat die gelegenheid zich nog wel een keer voordoet, en als alternatief werd ons een bezoekje aan meneer Ben voorgesteld waar wij graag op in gingen. Meneer Ben is de eigenaar van Acoustic Matters en uit de demonstratie bleek dat bijzonder waar. We werden zeer enthousiast ontvangen, te beginnen met een verhaal over hoe de akoestiek in deze kleine ruimte werd beïnvloed. We begonnen, om aan het geluid van de set te wennen, o.a. met muziek van Wende Snijders en een zeer indrukwekkend Requiem van John Rutter, zoals opgenomen door Prof. Keith Johnson met zeer indrukwekkend orgelwerk. We luisterden o.a. naar een relatief kleine Avalon speaker, de Transcendent en deze gaat zo’n 24Hz diep en zijn tonaal zeer neutraal (+/- 1dB anechoic). Soulution eind versterking, Wadia cd-loopwerk en mono Wadia d/a converter met ingebouwde discrete klasse A voorversterking zonder tegenkoppeling met Mit bekabeling. De ruimte was klein en schuin, maar de concertzaal des te groter. Je had totaal niet het gevoel dat de ruimte de muziek beleving beperkte. Ook het diepe laag van het orgel en van de Stonehenge 4 cd waren mooi aanwezig. Voor iedereen die problemen heeft met de akoestiek is het een gesprekje en een bezoekje waard. www.acousticmatters.nl