Dollarkoers

[Duck-Twacy]

Best leuk bieden op ebay nu.

 

Zojuist gold disk van Crime of the century gewonnen (helaas wel gebruikt). Wel voor veels te veel ($46), maar elders wordt er nieuw tot $470 voor gevraagd. Toch n beetje jeugdsentiment.

[Duck-Twacy]

Ben eigenlijk benieuwd of men (los van de soms absurde prijzen), men vindt of dit soort audiofiele discs (gold disks, MOFI. MFSL, DCC etc) echt verschil maakt met de standaard versies? Of is het allemaal onzin?

[Pjotr]

Binnenkort weet je het

 

Op vinyl heb ik een aantal eerste persingen die naar de radiostions getuurd werden ter promotie (uit de 1e duizend die uit de matrijs komen). Klinken vaak wel beter dan de latere productiepersingen uit de winkel.

 

[Duck-Twacy]

Ik heb een paar zogenaamde gold disks (allen via ebay gescoord). Een van 10cc klinkt echt gewelding. Een ander (van the Doors), klinkt maar zozo. Ik heb er ook een van de Eagles (Hotel C.) en die klinkt ook niet zoveel beter dan de normale uitgave in mijn beleving.

 

De meeste SACDs heruitgaven die ik heb zijn ook erg goed (DSOTM, War of the worlds, Tommy, Moody blues etc)

 

Jammer dat dit soort kwaliteit nauwelijks meer gebruikt word bij nieuwe (populaire) muziek. Ik zou best wat meer over hebben voor een hedendaagse CD, als ie gewoon supergoed opgenomen werd.

[1ennalloor]

Ben eigenlijk benieuwd of men (los van de soms absurde prijzen), men vindt of dit soort audiofiele discs (gold disks, MOFI. MFSL, DCC etc) echt verschil maakt met de standaard versies? Of is het allemaal onzin?

Bij nieuw verschijnen waren de mfsl goldisks rond de 70 gulden (de enkele disks, zoals "Crime of the Century" van Supertramp) en klonken ze aangenaam fraaier dan de normale cd edities. Er was meer aandacht aan de mastering vanaf de originele tapes besteed (die meestal werden gebruikt door mfsl) waardoor het erg fraai klonk.

De meeste zijn naar mijn idee nog steeds onovertroffen hoewel remastering steeds beter wordt uitgevoerd.

Mfsl kreeg voor een bepaalde tijd een licentie om hun versie van bekende albums uit te brengen, daarom zijn ze nu redelijk geliefd en wordt er nogal eens op "gejaagd" door liefhebbers van mooie opnames. De meest geproduceerde is "Dark Side of the Moon", die wordt dan ook het meest aangeboden op e-bay e.d.

Mfsl en dcc waren trendsetters in het remasteren, apart voor lp en cd, terwijl platenmaatschappijen te vaak gewoon de lp-masters gebruikten voor de cd-versies, in de beginjaren van de cd. Mfsl liet zien (en horen) dat het ook anders (mooier, de optimale mogelijkheden gebruiken voor zowel een lp- als cd-versie) kon klinken. Mfsl heeft mijn voorkeur boven dcc, bij die laatste is de kwaliteit en het verschil met de originelen wisselend. Sommige albums zijn zelfs op beide labels verschenen.

Dus als een favoriet album in die versie (mfsl) is uitgebracht of nog gaat worden dan vind ik het tot nu toe steeds zijn geld waard. Maar aan wat ik voor de oude (tweedehands) versies uitgeef zit wel een grens. Het moet wel leuk blijven. Het bedrag dat jij noemt zou voor mij een grensgevalletje kunnen zijn als het een door mij erg gewild album was. Maar ja, wat moet iemand met twee exemplaren?

[Duck-Twacy]

Voor een gebruikt exemplaar is het voor mij ook wel de limit (hoewel een wisselkoers van bijna $1.40 per euro wel helpt). De verkoper beweerde dat de disk geen krassen vertoond en had een goede reputatie. Dus heb ik dat maar aangenomen. Voor een vieze disk vol vingerafdrukken en krassen zou ik nog een 5 cent over hebben, ook als speelt ie nog wel.

[tito]

Voor een vieze disk vol vingerafdrukken en krassen zou ik nog een 5 cent over hebben, ook als speelt ie nog wel.

Die vingerafdrukken zijn er met wat dreft zo af en voor niet al te diepe krassen kan brasso, displex oid ingezet worden.

Stel je voor dat `t `n langezocht exemplaar is.

Dan is zelfs 50 eurocent te overwegen..