Welke plaat of CD deed je opnieuw versteld staan

[stefk]

Hoi iedereen,

 

op algemeen verzoek, van m44 , een nieuwe wending in de film en muziek rubriek.

 

Met grote regelmaat wordt er gepost in het topic "welke muziek staat er nu op". Ik dacht bij mezelf, waarom eens geen andere invalshoek nemen voor al het fraais dat wij spelen.

 

Titel van mn topic + omschrijving zeggen al veel denk ik. Met het topic hoop ik dat we nog meer een inspiratiebron zijn vr elkaar om "vergeten" muziek terug uit onze muziekcollectie naar boven te toveren. Hebben we dezelfde bevindingen bij het herbeluisteren van deze vergeten parels enz. Het is niet de bedoeling om een discussie op te starten van wel knap, niet knap, hoor ik wel of niet graag maar eerder positieve bevindingen te delen met elkaar. Niemand schiet iets op als we mekaars muziek gaan afbreken.

 

Here we go, ik bijt de spits af met

 

 

Radiohead met OK Computer - 1997

 

Eig is dit niet mijn muziek wegens veel liever guitar enz, jullie kennen mn smaak ondertussen al wel. Toen ik dit album kocht vond ik het best knap maar Thom Yorke zn zaagstem is niet mijn favoriete zang ...

 

Gisteren laat nog eens een nummer of 6 beluisterd en wow wat vind ik deze plaat zeer zeer sterk qua opbouw en sfeer. Alles klopt gewoon. Al die verrassende wendingen, subtiele arrangementen, de ondoorgrondelijke teksten ... Zoals ik wel vaker hebmet lp's cd's tijdens een "hype" , had ik met deze ook.

Je hoort de singles constant, overal en nergens tegenwoordig in de media, en dan kan ik moeilijk onbevangen luisteren. Een ander zeer goed vb voor mij is Nirvana - Nevermind, ik was het zo beu gehoord dat ik in 1e instantie de plaat gewoon flauw vond, maar dit terzijde.

Nu 11j later vind ik het een mijlpaal in de jaren 90 die ik heel hard ga koesteren, op LP zoeken en opnieuw tot in de fijnste details ga ontdekken.

 

Greetz

Stef

[Guest KT88]

 

Meesterwerkje van Nederlandse bodem (1971).

Rick v/d Linden en kornuiten verbouwen bekende klassiekers met jazz- en funk invloeden samen met het Royal Philharmonic Orchestra.

 

Hoogtepunt voor mij op deze plaat is een eigen compositie van Rick v/d Linden: Piccadilly Sweet.

Een wervelende uitstalling van technisch kunnen op de toetsen, vari

[Miracle.]

Da's idd een heel mooie LP van Radiohead, die ik helaas nog nooit op LP ben tegen gekomen. Het zal volgens mij ook niet veel toevoegen op LP, daar het heel veel electronische muziek is, en het ook 100% digitaal is opgenomen en gemasterd.

Daarom ben ik ook niet echt opzoek naar de LP ervan, maar draai de CD wel vrij regelmatig nog.

 

Voor mij was deze LP uit 1972 de herontdekking:

 

Ik wist niet eens meer dat ik die LP nog had. E

[Henrie]

16 Horsepower - Folklore

 

Het is niet mijn favoriete 16 Horsepower-album (dat zijn Secret South en Hoarse), maar gisteren heb ik deze voor het eerst sinds lange tijd weer eens gedraaid. Dat openingsnummer is toch wel zo goed he... Hutterite Mile. Het bouwt heel geleidelijk op met eerst alleen een akoestische gitaar, daarna cello en na enige tijd komen er voorzichtig drums en een orgel bij, en op het laatst nog piano. En dan die bezwerende stem van Eugene Edwards. Die zal niet iedereen aanspreken, maar ik vind 'm goed...

 

Het voorlaatste nummer, Flutter, is een beetje in dezelfde sfeer, vind ik...

 

Het album is duidelijk een overgang van het oudere (meer country/folk-rock) werk van 16 Horsepower, naar de soundscapes van Woven Hand. Daardoor is het niet echt een mooi geheel, want er staan naast de rustige, ingetogen nummers ook een paar traditionele nummers op, met die typische 16 Horsepower-sound. Maar er staan echt juweeltjes op...

 

Review

 

by Bradley Torreano (www.allmusic.com)

 

Returning after a short leave of absence from the music industry, 16 Horsepower returns with a vengeance on Folklore. Channeling the desperation and depression of the Southern gothic movement better than most artists, they have reached a point where their music has evolved into a series of edgy Western soundscapes. This is fine, as they take traditional country instruments and utilize them to craft Bauhaus-esque doom anthems. "Single Girl" breaks the mold, sounding almost upbeat as singer David Eugene Edwards surrounds himself with layered vocals and a bouncy bass-driven tempo. And "La Robe a Parasol," the final track, is a lilting French waltz that finishes off the album with a last glimmer of hope. But for the most part, this is a bleak journey into the backwoods, an aural equivalent to Clint Eastwood's grizzled Oscar-winning Unforgiven. Like that film, this album has the same depressing resignation to a poor and unrewarding life and rarely attempts to glimpse the bright side of things. And much like that film, the whole of the album also leaves the listener relieved, acting as a cathartic view of rural depression. Although some fans may be disappointed with 16 Horsepower's move away from the frantic drive of the group's older material, this is a landmark in the subgenre of alt-country goth. It's not a new direction for 16 Horsepower, but instead the band has further refined its sound and made it even more brooding and ominous than before.

[stefk]

Fijn Kraus dat je het een leuk aardig topic vindt op deze manier

 

zo ga ik 16 Horsepower ook nog eens van stal halen en eindelijk Woven hand beluisteren (eerder tijd zoeken om er achteraan te gaan) ... nice henrie hoe je de songs en je beleving beschrijft, werkt aanstekelijk

 

Die Phil Cody zegt mij ook wel wat ...

 

Gr

stef

[buizenbart]

Thom Yorke zn zaagstem is niet mijn favoriete zang ...

 

Voor de 'Ollanders: een zeikstem

 

 

Goed initiatief, Stef/m44, komt vast nog wel een post van mij bij.

[luxmanL81]

 

Ten Years After : " Recorded Live"

[René N.]

 

Ten Years After : " Recorded Live"

[carl]

Toevallig net weer eens na Bowie geluisterd naar a lad insane/aladin sane. Op het eerste nummer na toch weer geweldig.