Paul Mccartney "Band On The Run"

[Pjotr]

Check for yourself: https://www.hdtracks.com/index.php?file=artistdetail&id=9433

 

Gek genoeg is de originele LP veel meer gecomprimeerd dan de ongecomprimeerde mastertape transfer hier beschikbaar, maar blijf ik die toch het beste vinden. Nostalgie, jeugdsentiment?

 

[1ennalloor]

De herkenning en het gevoel dat wordt opgeroepen door de "oude" versie is moeilijk naast je neer te leggen. Dat is het emotionele deel dat zo belangrijk is bij muziek, vooral die uit je jeugd, of in ieder geval na de eerste kennismaking met die muziek.

 

"The release of The Beatles

[luxmanL81]

deze hek in huis nu

 

 

 

Disc 1

 

Band on the Run

Jet

Bluebird

Mrs Vandebilt

Let Me Roll It

Mamunia

No Words

Picasso's Last Words (Drink to Me)

Nineteen Hundred and Eighty Five

 

Disc 2

 

Helen Wheels

Country Dreamer

Bluebird (from One Hand Clapping)

Jet (from One Hand Clapping)

Let Me Roll It (from One Hand Clapping)

Band on the Run (from One Hand Clapping)

Nineteen Hundred and Eighty Five (from One Hand Clapping)

Country Dreamer (from One Hand Clapping)

Zoo Gang

 

 

DVD: Bonus Film

Band On The Run (Music Video)

Mamunia (Music Video)

Album Promo

Helen Wheels (Music Video)

Wings In Lagos

Osterley Park

One Hand Clapping

 

 

 

en dan deze reactei at play dot com

 

This is a silly complaint really but i was a bit disappointed in the remaster as in , it isnt much better than the CD I bought in 1993. The 1993 version of the disc is actually very good and there in lies the problem, there wasn't much they could do with this version to improve, both versions are excellent. The extra cd has some good "live" studio versions of the songs including a brilliant version of 1985, some sublime piano work by McCartney. The DVD is ok but you'll probably only watch it once or twice. So if you never had the album on CD and are thinking of getting it, this is quite reasonably priced for what you get, nicely packaged etc in the now standard gatefold versions of the cases. If you have it already on CD, the 1993 version or the 2003 remaster and are looking to upgrade , I wouldnt bother, they will suffice

[Ivan10]

Ik heb de LP dacht ik ook. Weet niet of ik de muziek nu zo fantastisch vond, misschien is het ook meer een muzikaal tijdsdocument. Zijn 1e solo album.

[1ennalloor]

misschien is het ook meer een muzikaal tijdsdocument. Zijn 1e solo album.

"Band on the Run" was niet z'n eerste solo album.

Chronologisch na het maken van "Abbey Road" (1969) waren de eerste 11 albums:

 

McCartney (1970).

Ram (1971)

Wild Life (1971, Wings)

Red Rose Speedway (1973, Wings)

Band on the Run (1973, Wings)

Venus and Mars (1975, Wings)

Wings at the Speed of Sound (1976, Wings)

Wings over America (1976, Wings, Live)

London Town (1978, Wings)

Back to the Egg (1978, Wings)

McCartney II (1980)

 

"Band on the Run" en "Venus and Mars" zijn wat mij betreft klassiekers in de popmuziek. De rest is vaak wel aardig maar die bevatten ook flink mindere nummers.

[Pjotr]

Het is zeker een tijdsdocument. De LP heb ik ook, al heeft ie destijds wel wat geleden onder toenmalig feestgedruis en is ie niet klokgaaf meer.

 

Maar met het beluisteren van die ongecomprimeerde versie kreeg ik wel heel direct om mijn oren hoe gammel destijds afgemixed werd. Het meest is mono gemiked en met een panpot en een beetje extra galm op zijn plekkie gezet. Heel gebruikelijk toen. Op de LP is dat ook zo maar veel minder storend op e.o.a. manier.

 

Een zelfde ervaring had ik met Meat Loaf "Bat Out of Hell", toen een paar jaar geleden een opgeschoonde heruitgave kwam, die opnieuw gemasterd was van de multi track tape. De LP is behoorlijk vet dicht gemixed, de heruitgave was veel opener en gedetailleerder. Toch vond ik die helemaal niets in vergelijk met de LP, op e.o.a. manier was de fut er uit.

 

Denk ook dat dit maar al te goed opgaat:

 

"De herkenning en het gevoel dat wordt opgeroepen door de "oude" versie is moeilijk naast je neer te leggen. Dat is het emotionele deel dat zo belangrijk is bij muziek, vooral die uit je jeugd, of in ieder geval na de eerste kennismaking met die muziek."

 

[Ivan10]

Dank, 1ennalloor. Weer wat geleerd. Ik denk dat als je een re-release met de 'originele mix' vergelijkt. Je nog weet wat de sfeer was in die periode en wat de plaat met je deed. Dit was de mix waar mensen naar luisterden en op danste. Ik heb dat vaak met Michael Jackson re-releases, zoals Thriller. Zo'n re-release geeft wel een nieuw inzicht in het album, maar biedt voor de fan niet meer dat beetje extra. De herkenningspunten zijn weg.

[Erikatn]

Ram (1971)

 

Z'n beste solo prestatie, gevolgd door BOTR.

[Guest]

De nieuwe Band on the run vind ik waardeloos,de direct heid van analogie is eruit,

 

ik noem dat digitaal geknutsel,goeie marketing truck , met Rickie Lee Jones had ik 2 verschillende LP,s gehoord, origineel oude versie tegen nieuwe dubbel elpee 45 toeren ,die had een groot beeld en traag geluid.

 

en dat geluid herken ik van Band on de run ook.

 

Van verschillende artiesten heb ik 4 of 5 verschillende labels van, en mijn ervaring is,de origineel is the best. de rest klinkt mooier en dynamischer.

[Pjotr]

Om nou weer direct op dat "digitaal geknutsel" te gaan kafferen vind ik een beetje misplaatst. Tijdens het masteren destijds is er ook aardig wat analoog afgeknutseld en was de gebruikte galmunit ook al wel digitaal. Het 24/96 format waarbij hier bij Band of The Run sprake is, is echt wel een goede kopie van de mastertape en een betere afspiegeling daarvan dan de LP.

 

Wat denk ik ook mee speelt is dat bij het opnemen van een album er een zekere artistieke/muzikale "flow" is wat uiteindelijk tot een artistiek resultaat op de plaat leidt in diezelfde sfeer. En goed bevonden is door de makers/artiesten. Wat op de plaat komt is een artistiek resultaat zoals beoogt door de artiesten, net zoals een schilderij eenmaal aan de muur een eindresultaat is van de schilder. De mastertape is meestal een stadium daarvoor en niet een eindresultaat op de plaat.

 

Als 30 jaar later zo'n muziekproduct nog eens met remasteren afgestoft wordt is de hele sfeer waarin het oorspronkelijk gemaakt is allang niet meer aanwezig of terug te halen en zal dan ook meestal wat anders opleveren, tenzij zorgvuldig gerestaureerd met behoud van het oorspronkelijk idioom.

 

[Guest]

Potjr,ik geef je een voorbeeld als ze nou Timmi the Pavi en zijn gemodificeerde Studer hadden geleend,

 

en dat op SACD 2,8Mhz en 5.6Mhz ,en op PCM 48Khz,192khz,en DXD formaat hadden gedaan was er een betere kwaliteit geweest ,maar tegenwoordig mag niks kosten ,wel veel verdienen, PM en zijn gasten krijgen de hals nooit vol.

[1ennalloor]

Lekker duidelijk commentaar. Ik begrijp het tot zoverre dat je het niet mooi vindt klinken. De details zijn echter nogal onbegrijpelijk beargumenteerd: een 45 toeren schijf met traag geluid? "PM en zijn gasten krijgen de hals nooit vol"?

 

Er is een high-resolution download beschikbaar van dit album. Daar begon dit topic ook mee...