Vraag Voor De Oude Mannen Onder Ons

[remcojan]

Ik zat net een artikel in Stereophile te lezen over de Garrard 301 en 401. Het viel me toen op (ik had het natuurlijk wel vaker gezien, maar nooit zo bij stil gestaan) dat die oude draaitafels zo ontzettend ingewikkeld in elkaar zitten t.o.v. moderen draaitafels. Tegenwoordig is het grofweg een motor, snaartje en draaischijf en klaar. Weliswaar met wat varianten met wat extra vering en zo, maar de basis lijkt veel simpeler tegenwoordig.

 

Was het destijds niet mogelijk om de huidige constructies te maken met de gewenste nauwkeurigheid of waren er andere redenen om het zo moeilijk te doen.

 

Natuurlijk is "waarom makkelijk doen als het moeilijk" ook een prima uitgangspunt voor een designer...

[Paulebappie]

Nog heel jong maar ik zal een gooi doen.

 

 

Ik ken nog wel een Garrard (type ?) stond in de studio, gebouwd als een tank en had een instant-start systeem. Aanzetten en meteen op snelheid ahw.

Dat gaat alleen met een flinke motor en zonder snaar etc. misschien waren ze daarom ook zo duur?

 

Je ziet ze nog steeds, onverwoestbaar?

[carl]

Ook de niet zo dure types als Dual 1019 en 1219 zaten redelijk gecompliceerd in elkaar met automatische op en afzetfunctie. Ik vermoed eerlijk gezegd dat de na oorlogse consument waar voor zijn geld wilde en veel aan apparatuur over wilde laten. Ik heb mijn moeder of vader nog nooit op een fiets gezien of onnodig zien lopen. Die pakten de auto. Degelijkheid en gebruiksgemak was toen het marketingargument.De CD speler was natuurlijk 10 maal gebruiksvriendelijker dan de platenspeler. Marketing technisch moest je met andere argumenten komen zoals simpel en levert een beter geluid op.

[stefk]

visueel lijken sommige nieuwe dingen simpel

Niet zichtbaar schuilt er soms wel een behoorlijk stukje techniek en ontwikkeling

Vb Holborne draaitafels

[carl]

Ik denk dat vooral de fijnmechanica is toegenomen Stef. Met computers is een produkt tegenwoordig zo precies te maken. Dat konden ze vroeger niet althans niet voor normale prijzen.

 

Onlangs een interview gelezen met de Heer Brinkman van de gelijknamige draaitafels die wel toegeeft dat zijn ontwikkelingen voor het grootste deel gebaseerd zijn op de innovaties van de glorietijd van de platenspeler.

[Ivan10]

Ik dacht dat in het Thorens-boek het verhaal ging dat het een kostenkwestie was van de fabrikanten. om van de TD124 (tussenwiel) naar de TD150 (snaar) te gaan. Goedkoper en makkelijker te produceren, lees lagere verkoopprijs met een betere rumble waarde. Ieder systeem heeft zijn eigen geluid, maar dat is een persoonlijke observatie.

[threshold]

 

 

Was het destijds niet mogelijk om de huidige constructies te maken met de gewenste nauwkeurigheid of waren er andere redenen om het zo moeilijk te doen.

 

Natuurlijk is "waarom makkelijk doen als het moeilijk" ook een prima uitgangspunt voor een designer...

 

Voor het eerste deel denk ik dat je er een beetje naast zit. Weliswaar kennen we nu nano-technieken e.d. en is alles computergestuurd, maar het is volgens mij meer een kostenplaatje. Vroeger was handarbeid goedkoper, had de markt voor draaitafels veel meer potentie (konden dingen gelijk in grote series geproduceerd worden) en dat brengt me bij jouw tweede hier aangehaalde stelling: ja, gewoon moeilijk doen terwijl het ook gemakkelijker kan.

 

Snaaraandrijving was altijd al de meest simpele oplossing, maar kende een aantal problemen waar men graag vanaf wou. deels voor het gebruiksgemak, deels voor de marketing, deels omdat het ook gewoon anders kon.

Nu zie je bijna geen fabrikanten meer die het erop wagen om een direct-drive op de markt te brengen met hele sterke aandrijving. Dat kost erorm veel ontwikkelingstijd en -moeite, en het eindproduct wordt niet bepaald goedkoop. terwijl de markt gewoon snaaraangedreven tafels wil zien (denkt men). Ook sommige problemen met de snaar (zoals het scheef trekken van het platteau, allerlei resonanties in de snaar, het afremmen van het platteau door de weerstand van de groeven en de vertraagde reactie van de snaar daarop, etc. ), zijn in de duurdere modellen wel voldoende opgelost.

Maar zo'n Technics SP10 directdrive, of Garrard 401 of Thorens TD124 met tussenwiel zijn en blijven "beesten" van draaitafels met een ongekende dynamiek. In die tijd al duur, nu echter nog steeds concurerend, al moet je ze wel tweedehands kopen.

[mumsoft]

Deze Oude Man is dan ook zijn direct drive Dual 604 aan het herontdekken.

Lekker ingewikkeld met automatische afslag, toonarmopzetpunten

[WanFie]

Mijn eerste draaitafel was een Philips met keramisch element (met omkeer naald) en tussenwielaandrijving. Daarna een paar Duals omdat die zo'n prachtig wisselaarsysteem hadden (uitneembare pen). Dat er vroeger veel wisselaars waren kwam gewoon omdat er veel singles in omloop waren. Een wisselaar was dus gewoon gemak. Platenspelers waren dan ook vaak uitgerust met tussenwielen omdat een snaar dat mechanisme nooit kon trekken. Ook de mechanische afslag was zo'n ding wat met snaaraandrijving niet meer of erg lastig ging. Vergeet ook niet dat er veel goedkope arbeiders waren. Onderdelen konden snel geponst worden. En als je zag hoe snel zo'n complexe draaitafel in elkaar zat (lopende band werk)...

 

Maar toen kwamen de snaar aangedreven draaitafels met soepele ophanging... geen rumble meer, geen last van overspringende naalden bij een houten vloer. De tendens was toen ook meer purisme. Toen raakten ook de hoogcompliante elementen steeds meer in de mode. Die kon je dus niet op een Dual gebruiken, omdat het naaldje er dan zo onder uit lag. Maar op zo'n Thorens kon dat allemaal wel. De geluidskwaliteit nam dan ook met sprongen toe. Ook waren de zware naalddrukken niet meer nodig. Zo'n ADC XLM kon met minder dan een gram prefect spelen.

 

Ik heb ook nog eens een paar weken een ERA gehad. Dit was een snaaraangedreven draaitafel met een arm zonder horizontaal scharnier, maar met gekruiste bladveertjes. Iedereen vond het een prachtig ding... Ik vond het waardeloos. Wanneer de plaat een klein beetje krom was, zag je de naald soms helemaal in het element verdwijnen. Ook het loopwerk vond ik maar niks.

 

Nee dan zo'n Thorens... een prachtig stukje instumentmakers werk.

 

Ik vergeet nog zo'n draaitafel die vaak voor kwam. De Lenco's met hun tussenwielaangedreven L75. Ze hadden toen ook een duurdere speler.. De L85... met snaaraandrijving en veel betere arm.

 

En de Thorens 124, Garrard 301 en 401 waren toch meer de draaitafels voor de rijke mensen.. tja daar hoorden wij niet bij.

 

Wat ik wel van alle Duals, Lenco's en Philipsen met tussenwiel weet, dat deze stuk voor stuk behoorlijk rumbelden en soms ook behoorlijk jengelden en flutterden. Het tussenwiel en de binnerand van het plateau en de getrapte aandrijfpen schoonmaken hielp dan wel. Ik heb eens geprobeerd zo'n versleten getrapte aandrijfas nieuw te laten maken. Maar dat was dus ook geen succes. Het was voor de draaier die ik bereid had gevonden het ding te draaien, kennelijk gewoon te nauwkeurig. De tussenwielen werden vaak ook onrond door het tegenhouden van het plateau wanneer een plaat er halverwege maar werd afgenomen. De spindel slipte dan n.l. langs het rubberwiel wat stilstond.

 

Dit geeft overigens ook aan dat die dingen veel gebruikt werden. Er was tenslotte niks anders dan radio en platenspelers. Een enkeling had nog een bandrecorder, maar dat was toch ook wel erg omslachtig. Dus gingen er 10 singels op de wisselaar en ging moeders stofzuigen. Of stond de draaitafel dagelijks te spelen op tienerkamers (en wat ouder), er was tenslotte maar

[carl]

Goede bijdrage Hans. Ik heb ook ergens nog een Dual 1019 en 1219 staan en ik vind mijn Thorens 160 uit dezelfde tijd toch wel superieur. Dat neemt niet weg dat ik nog wel eens een top tussenwiel of direct drive erbij zou willen hebben. Een vriend van mij had nog ergens een Lenco staan die ik wel mocht hebben. Zal eens informeren.

 

Overigens Henk is helemaal voorstander van snaar en geen vering. Volgens mij is voor hem de Transrotor wel zo'n beetje de mooiste draaitafel. Rolf Becker (Blue Amp) was weer helemaal voor vering (Thorens 160). Ook direct drives/tussenwielen hebben hun voorstanders.