Liedjes Met Een Standbeeld

[spido]

Sommige liedjes verdienden kennelijk een vereeuwiging in de vorm van een standbeeld.

 

Bijvoorbeeld: Molly Malone.

Volgens het Ierse volksliedje ging zij lang geleden met haar karretje door de straten van het mooie Dublin, om kokkels en mossels te verkopen.

Ze stierf aan een koortsaanval. Nu kun je nog haar geest horen roepen...

 

Haar standbeeld staat aan het begin van Grafton Street, in Dublin's Fair City (where the girls are so pretty!). Binnenkort ga ik haar een kusje geven, vrienden!

 

 

 

 

(…) Molly is commemorated in a statue designed by Jeanne Rynhart, erected to celebrate the city's first millennium in 1988. Placed at the bottom of Grafton Street in Dublin, this statue is known colloquially as "The Tart With The Cart", "The Dish With The Fish", "The Trollop With The Scallop(s)", "The Dolly With the Trolley", and "The Flirt in the Skirt". The statue portrays Molly as a busty young woman in seventeenth-century dress. Her low-cut dress and large breasts were justified on the grounds that as "women breastfed publicly in Molly's time, breasts were popped out all over the place." ^[2] (…)

 

http://en.wikipedia....ki/Molly_Malone

 

 

 

In Dublin's Fair City

Where the girls are so pretty

I first set my eyes on sweet Molly Malone

As she wheel'd her wheel barrow

Through streets broad and narrow

Crying cockles and mussels alive, alive o!

 

Chorus:

Alive, alive o!, alive, alive o!

Crying cockles and mussels alive, alive o!

 

She was a fishmonger

But sure 'twas no wonder

For so were her father and mother before

And they each wheel'd their barrow

through streets broad and narrow

Crying cockles and mussels alive, alive o!

 

Chorus

 

She died of a fever

And no one could save her

And that was the end of sweet Molly Malone

But her ghost wheels her barrow

Through streets broad and narrow

Crying cockles and mussels alive, alive o!

 

Chorus

 

http://www.youtube.com/watch?v=vdxLxnhGnvo

[spido]

Okay, ik heb jullie nu lang genoeg de tijd gegeven om met een ander voorbeeld van een liedje met standbeeld te komen!

Daarom nu mijn tweede voorbeeld: Het Peerd van Ome Loeks.

 

 

Het fotootje dateert uit 1962: vandaar die mooie vintage cars voor de ingang van het toen nog niet verkrachte (verbouwde) Stationsplein in Groningen. Want als er iets mooi is in Groningen, dan verbouwen ze het, ze zetten er iets lelijks tegenaan, ze dempen het, of ze bouwen het dicht.

Van Ome Loeks is weinig anders bekend dan dat hij een peerd had, dat gisteren nog kerngezond was en met zijn steert in het rond zwaaide, maar nu hailemoal (of ook wel: hartstikke) dood is.

Dit was echter ruim voldoende om van beiden Groningse volkshelden te maken, want van alle overige Groningers valt helemáál niets te melden...

 

t Peerd van Ome Loeks

t Peerd van Ome Loeks is dood,

Loeks is dood, Loeks is dood;

t Peerd van Ome Loeks is dood,

hailemoal dood!

Guster nog goud gezond,

Draaide mit steert in t rond;

t Peerd van Ome Loeks is dood,

Hailemoal dood!

Haar k hom moar vreten geven,

Waas e nog ien leven bleven.

t Peerd van Ome Loeks is dood,

Hailemoal dood!

 

 

http://www.dideldom....ome_loeks.shtml

http://nl.wikipedia....d_van_Ome_Loeks

 

De miezerige melodie van dit liedje is nog gejat ook: het is eigenlijk de wijs van een oud, saai, primitief, fantasieloos, en in kennelijke staat van dronkenschap verwekt Duits studentenliedje.

[spido]

Nou ja, zeg... nog stééds geen reacties van jullie?

Dan presenteer ik jullie hierbij het standbeeld van John Henry.

 

John Henry was een (vermoedelijk negroïde) spoorwegarbeider, die meehielp de Big Bend tunnel (bij Talcott, Summers County, West Virginia) van de C&O Railroad te graven.

Met zijn 9 ponds voorhamer nam hij het eigenhandig op tegen de door stoomkracht aangedreven boormachine, die zijn werkbaas had aangeschaft.

Hij won de ongelijke strijd, maar stierf met zijn hamer in zijn hand.

John Henry is een volksheld geworden: er wordt in andere liederen en teksten vaak naar hem verwezen.

 

 

John Henry he could hammer,

He could whistle, he could sing

He went to the mountain early in the mornin'

Just to hear his hammer ring, Lord, Lord

hear his hammer ring.

Just to hear his hammer ring, Lord, Lord

hear his hammer ring.

 

When John Henry was a little baby,

Sittin' on his daddy's knee

He picked up a hammer, a little piece of steel,

Said hammer be the death of me, Lord, Lord

hammer be the death of me

 

When John Henry's fam'ly needed money,

Said he didn't have but a dime

If you wait 'til the red sun goes down

I'll get it from the man in the mine, Lord, Lord

I'll get it from the man in the mine

I'll get it from the man in the mine, Lord, Lord

I'll get it from the man in the mine

 

Well John Henry went to the Captain

Said the captain, what can you do

I can hoist a jack, I can lay a track

I can pick and shovel too, Lord, Lord

pick and shovel too

I can pick and shovel too, Lord, Lord

pick and shovel too

 

Well the captain said to John Henry,

Gonna bring me a steam drill 'round

Gonna bring me a steam drill out on the job

Gonna whup that steel on down, Lord, Lord

Whup that steel on down

 

Well John Henry said to the captain,

Oh a man ain't nothin' but a man

'Fore I'd let your steam drill beat me down,

I'd die with my hammer in my hand, Lord, Lord

Die with my hammer in my hand

 

Well John Henry said to the captain,

Looka yonder what I see,

Hole done choke, drill done broke,

And you can't drive steel like me, Lord, Lord

Can't drive steel like me

Oh no, you can't drive steel like me, no no

Can't drive steel like me

 

Well John Henry drove into the mountain,

His hammer was strikin' fire

He drove so hard he broke his poor heart

And he laid down his hammer and he died, Lord, Lord

Laid down his hammer and he died

He laid down his hammer and he died, Great God

Laid down his hammer and he died

 

Well, John Henry had a little woman

and her name was Polly Ann

She walked down the track

never looked back

Polly Ann drove steel like a man, Lord, Lord

Polly Ann drove steel like a man

Polly Ann drove steel like a man, Lord, Lord

Polly Ann drove steel like a man

 

Oh they took John Henry to the White House

And they buried him in the sand

Every locomotive come roarin' by

Says there lies a steel drivin' man, Lord, Lord

There lies a steel drivin' man

Says there lies a steel drivin' man, Lord, Lord

There lies a steel drivin' man

 

(Er zijn overigens nog veel méér versies van deze ballade.)

 

http://www.youtube.com/watch?v=g6vcvYJCkic

 

http://en.wikipedia....Henry_(folklore)

[Seed7]

'ken wel liedjes over een standbeeld de 'Statue of Liberty' en is er niet ook ooit iets over Jan met't gat gezongen?

[spido]

Beste Seed7,

 

Het gaat me eigenlijk om liedjes, die ertoe aanleiding gaven er een standbeeld bij te maken.

Als het standbeeld er éérst was, is het een ander verhaal...

 

Zo zouden we bijvoorbeeld Het Wilhelmus - ons zeer eigenaardige volkslied - kunnen nemen, met als bijbehorend standbeeld het bronzen ruiterstandbeeld dat voor Huis ten Bosch staat. Of het liggende beeld op het grafmonument in de Nieuwe Kerk te Delft.

Maar dan gaat het niet om een liedje, waar een standbeeld van werd gemaakt, hè?

 

Zo zouden we bijvoorbeeld ook het beeld "De Venus van Milo" (oud grieks, staat in het Louvre, Parijs) kunnen nemen, en daar het liedje van Shockin' Blue aan koppelen.

Maar alweer: dat is geen liedje waar een standbeeld van werd gemaakt! Eerder andersom, zou je zeggen.

 

Meestal was er eerst een verhaal: een legende, een sage, een epos. Daar werd een lied van gemaakt.

En van het lied maakte men een standbeeld. Of men maakte het meteen van het verhaal. Wie zal 't zeggen?

Een voorbeeld hiervan: Het Vrouwtje van Stavoren.

 

Hoort vrienden, hoort een lied,

Dat duid'lijk zal verklaren,

Wat eenmaal is geschied,

Voor meer dan duizend jaren.

Toen 't oud en grijs Stavoren,

Nog bloeid' op Frieslands grond;

En van zijn macht deed horen,

De hele wereld rond.

 

Daar in die rijke stad,

Die jaarlijks duizend schepen

Belaân met 's werelds schat,

Haar haven in zag slepen.

Daar leefd' in roem en ere,

Een rijke weduwvrouw,

Wier voorbeeld ons zal leren,

Hoe hoogmoed komt in rouw.

 

"Geen koper, neen, maar goud",

Zo sprak zij, "sier' mijn woning".

En 't huis, voor haar gebouwd,

Scheen 't woonhuis van een koning.

't Was al wat d' ogen zagen,

Vol vorstelijke praal;

En (hoeft men meer te vragen?)

De stoep was van metaal.

 

De leuning was zeer schoon,

Uit louter goud gedreven;

De deurknop scheen een kroon,

Met paarlen als omgeven,

En brede zilv'ren platen,

Geklonken aan den grond,

Bedekten al de straten,

Zover haar woning stond.

 

Daar treedt een zeekapitein

Haar bij de haven tegen.

"Wat", sprak zij, "zal het zijn?

Wat schoons hebt gij verkregen,

Wat heerlijks brengt gij mede

Uit overzees gebied?

Uw schip ligt op de rede,

Maar hoe, gij antwoordt niet!"

 

"'k Heb immers u gelast,

Het kostelijkst in te laden,

Wat rondom de Oostzee wast,

En 't oog hier kon verzaden.

Wie zich aan prijs moog' storen,

'k Vraag nimmer wat het geldt;

de Weduw van Stavoren,

Zij niet teleur gesteld."

 

"'k Bracht tarwe naar uw zin,

Het edelst' wat wij vonden;

Aan stuurboord kwam het in,

Zoveel wij laden konden."

"Hoe", gilt zij, dol van zinnen,

"Hoe, tarwe, lage guit!

Bracht gij ze aan stuurboord binnen,

Zo werp ze aan bakboord uit."

 

Helaas, het heerlijk graan,

Werd in den vloed geworpen.

Een grijsaard, die het zag,

Uit een der naaste dorpen,

"Beef", sprak hij, "beef, o Vrouwe,

Wellicht lijdt ge eens gebrek,

Dat nooit dit stuk u rouwe."

"zwijg", sprak zij, "grijze gek."

 

Zij lachte en greep een ring

En wierp met luid geschater,

Terwijl zij henen ging,

Hem weg in 't woelend water.

"Kijk", riep zij, "dwaze kerel,

Eer geeft de zee weerom

Deez' schone ring met parel,

Eer ik tot armoe kom."

 

Het duurde een dag of acht,

Toen werd op haar verlangen

Een grote vis gebracht,

Zo pas uit zee gevangen.

Maar sidd'rend zonk zij neder,

Want reeds bij de eerste snee;

Vond zij haar ring toen weder,

Geworpen in de zee.

 

Daar treedt een dienstknecht in:

"Uw schepen zijn verloren,

De zee zwolg alles in

God's straf rust op Stavoren".

Een and're knecht snelt binnen

En biedt een brief haar aan:

"God!" gilt ze, woest van zinnen,

"Mijn glorie is gedaan".

 

Beroofd van goed en geld,

Veracht van wie haar kenden;

Was ze, als 't geschiedboek meldt,

Ten prooi aan alle ellende.

Nog doet de nazaat horen,

Der hovaardij tot les;

Het Vrouwtje van Stavoren,

Stierf als een bed'lares.

 

Nog ziet men aan het strand,

Zo rijk in vroeger dagen;

De haven gans verzand,

Een zee van halmen dragen.

Maar ledig zijn die aren,

Geen korrel lacht u aan;

Als blijk, wat hier voor jaren,

God's almacht heeft gedaan.

 

Ja, hoogmoed wordt verneêrd,

Is wisse val beschoren.

Het wordt ons hier geleerd,

Door 't Vrouwtje van Stavoren.

Wilt, vrienden, er aan denken,

Wat ook het lot u bied':

't Is God, die 't u wil schenken,

En hoogmoed past ons niet.

 

 

 

http://nl.wikipedia.org/wiki/Het_Vrouwtje_van_Stavoren

[spido]

Maar eigenlijk begon ik dit topic omdat ik op zoek was naar het Beeldje van Brave Margot.

Ik kan het niet vinden!

Het ìs er, ongetwijfeld... Maar ik weet niet wáár!

 

"Brave Margot" is een liedje van Georges Brassens.

Het gaat over een herderinnetje. Zij vindt in het veld een jong katje, dat haar/zijn moeder is kwijtgeraakt.

Het herderinnetje - Margot, dus - ontfermt zich over het arme beestje. Ze koestert het.

Ze laat het beestje zelfs drinken aan haar borsten - wat zoölogisch onmogelijk is, maar wat poëtisch als zoete koek overal (sic(k)!) in gaat!

 

Maar: het gaat over zo veel méér dan een herderinnetje.

En het gaat over zo veel méér dan een poessie!

 

Het hele dorp loopt uit, om dit te zien: de postbode, de veldwachter, de pastoor, de burgemeester... tous les gars du village!

Maar de vrouwen pikken het niet! Ze slaan het poesje dood.

Voortaan ontbloot Margot alleen nog maar haar borsten voor haar eigen man (en kindertjes).

 

Bij een Duitse vriendin thuis staat een prachtig beeldje (in zandsteen) van deze Brave (dappere) Margot, met een poessie aan haar linkerborst.

Vriendin had het in Frankrijk gekocht.

Maar of er een publiek origineel van bestaat (op een plein, in een straat), kon zij niet vertellen.

Als iemand van jullie weet waar er een standbeeld staat van een herderinnetje dat een jong poessie de borst geeft... vertel het mij, alstublieft.

Het beeldje móet er zijn!

(Maar wáár??!)

 

Brave Margot

 

http://www.youtube.com/watch?v=22LfEB_v3Xg&feature=related

 

]Margonton la jeune bergère

Trouvant dans l'herbe un petit chat

Qui venait de perdre sa mère

L'adopta

Elle entrouvre sa collerette

Et le couche contre son sein

C'était tout c'quelle avait pauvrette

Comm' coussin

Le chat la prenant pour sa mère

Se mit à téter tout de go

Emue, Margot le laissa faire

Brav' Margot

Un croquant passant à la ronde

Trouvant le tableau peu commun

S'en alla le dire à tout l'monde

Et le lendemain

 

Quand Margot dégrafait son corsage

Pour donner la gougoutte à son chat

Tous les gars, tous les gars du village

Etaient là, la la la la la la

Etaient là, la la la la la

Et Margot qu'était simple et très sage

Présumait qu'c'était pour voir son chat

Qu'tous les gars, tous les gars du village

Etaient là, la la la la la la

Etaient là, la la la la la

 

L'maître d'école et ses potaches

Le mair', le bedeau, le bougnat

Négligeaient carrément leur tâche

Pour voir ça

Le facteur d'ordinair' si preste

Pour voir ça, n'distribuait plus

Les lettres que personne au reste

N'aurait lues

Pour voir ça, Dieu le leur pardonne

Les enfants de c?ur au milieu

Du Saint Sacrifice abandonnent

Le saint lieu

Les gendarmes, mêm' mes gendarmes

Qui sont par natur' si ballots

Se laissaient toucher par les charmes

Du joli tableau

 

Quand Margot dégrafait son corsage

Pour donner la gougoutte à son chat

Tous les gars, tous les gars du village

Etaient là, la la la la la la

Etaient là, la la la la la

Et Margot qu'était simple et très sage

Présumait qu'c'était pour voir son chat

Qu'tous les gars, tous les gars du village

Etaient là, la la la la la la

Etaient là, la la la la la

 

Mais les autr's femmes de la commune

Privées d'leurs époux, d'leurs galants

Accumulèrent la rancune

Patiemment

Puis un jour ivres de colère

Elles s'armèrent de bâtons

Et farouches elles immolèrent

Le chaton

La bergère après bien des larmes

Pour s'consoler prit un mari

Et ne dévoila plus ses charmes

Que pour lui

Le temps passa sur les mémoires

On oublia l'évènement

Seul des vieux racontent encore

A leurs p'tits enfants

 

Quand Margot dégrafait son corsage

Pour donner la gougoutte à son chat

Tous les gars, tous les gars du village

Etaient là, la la la la la la

Etaient là, la la la la la

Et Margot qu'était simple et très sage

Présumait qu'c'était pour voir son chat

Qu'tous les gars, tous les gars du village

Etaient là, la la la la la la

Etaient là, la la la la la [/i]

[mumsoft]

Wat is dat toch? Al de hele week gonst het door mijn hoofd, delen van die prachtige Ballade Der Erlkönig, zoals getoonzet door Schubert. Kippenvel bij die laatste regel....: In seinen Armen, das Kind... war... tod!

Komt het wellicht doordat het al een paar keer op de radio was? Of omdat ik laatst weer mijn eerste LP in handen had, met de Rosamunde, de 8e symfonie, Das Forellenquintet, én dit geweldige gedicht van Goethe:

 

 

Wer reitet so spät durch Nacht und Wind?

Es ist der Vater mit seinem Kind;

Er hat den Knaben wohl in dem Arm,

Er faßt ihn sicher, er hält ihn warm.

 

Mein Sohn, was birgst du so bang dein Gesicht? —

Siehst, Vater, du den Erlkönig nicht?

Den Erlenkönig mit Kron’ und Schweif? —

Mein Sohn, es ist ein Nebelstreif. —

 

„Du liebes Kind, komm, geh mit mir!

Gar schöne Spiele spiel’ ich mit dir;

Manch’ bunte Blumen sind an dem Strand,

Meine Mutter hat manch gülden Gewand.“ —

 

Mein Vater, mein Vater, und hörest du nicht,

Was Erlenkönig mir leise verspricht? —

Sei ruhig, bleibe ruhig, mein Kind;

In dürren Blättern säuselt der Wind. —

 

„Willst, feiner Knabe, du mit mir gehn?

Meine Töchter sollen dich warten schön;

Meine Töchter führen den nächtlichen Reihn

Und wiegen und tanzen und singen dich ein.“ —

 

Mein Vater, mein Vater, und siehst du nicht dort

Erlkönigs Töchter am düstern Ort? —

Mein Sohn, mein Sohn, ich seh’ es genau:

Es scheinen die alten Weiden so grau. —

 

„Ich liebe dich, mich reizt deine schöne Gestalt;

Und bist du nicht willig, so brauch’ ich Gewalt.“ —

Mein Vater, mein Vater, jetzt faßt er mich an!

Erlkönig hat mir ein Leids getan! —

 

Dem Vater grauset’s; er reitet geschwind,

Er hält in Armen das ächzende Kind,

Erreicht den Hof mit Mühe und Not;

In seinen Armen das Kind war tot.

 

Ich weiss nicht. Maar tot mijn verbazing vond ik er ook nog een standbeeld bij:

 

 

Erlkönig (Jena)

 

Maar veel vaker heeft het gedicht geleid tot schilderijen, gravures en etsen.

Hier nog een voorbeeld:

 

 

En nu nog even luisteren dan:

http://www.youtube.com/watch?v=e40Mm8baD7A&feature=player_detailpage

 

M rc

[spido]

Prachtig voorbeeld, mumsoft!

Onmiddellijk kwam de associatie met Loreley (of Lorelei), de hitsige heks, die de Rijnschippers op de klippen liet lopen door haar gezang en heur haar. (O yeah, Odysseus has been there too!)

 

 

Het lied van de Loreley (Lorelei)

 

Heinrich Heine schreef in 1824 het gedicht De Loreley (Lorelei). In 1837 werd het door Friedrich Silcher op muziek gezet en tegenwoordig is het een van de bekendste Rijnliederen ooit.

 

Ich weiß nicht, was soll es bedeuten,

Daß ich so traurig bin,

Ein Märchen aus uralten Zeiten,

Das kommt mir nicht aus dem Sinn.

Die Luft ist kühl und es dunkelt,

Und ruhig fließt der Rhein;

Der Gipfel des Berges funkelt,

Im Abendsonnenschein.

 

Die schönste Jungfrau sitzet

Dort oben wunderbar,

Ihr gold'nes Geschmeide blitzet,

Sie kämmt ihr goldenes Haar,

Sie kämmt es mit goldenem Kamme,

Und singt ein Lied dabei;

Das hat eine wundersame,

Gewalt'ge Melodei.

 

Den Schiffer im kleinen Schiffe,

Ergreift es mit wildem Weh;

Er schaut nicht die Felsenriffe,

Er schaut nur hinauf in die Höh'.

Ich glaube, die Wellen verschlingen

Am Ende Schiffer und Kahn,

Und das hat mit ihrem Singen,

Die Loreley getan.

 

 

 

Ik weet niet wat het te betekenen heeft

dat ik zo treurig ben.

Een sprookje uit oude tijden

raakt maar niet uit mijn gedachten.

De lucht is koel en het wordt donker,

en rustig vloeit de Rijn langs.

De top van de berg glanst

in de stralen van de ondergaande zon.

 

De mooie jonkvrouw zit

daar boven, wonderbaar,

haar gouden juwelen flonkeren,

zij kamt haar gouden haar.

Zij kamt het met een gouden kam

en zingt daarbij haar lied.

Dat heeft een wonderlijke,

geweldige melodie.

 

De schipper in zijn bootje

wordt er weemoedig van.

Hij let niet op de scherpe rotswand,

hij kijkt steeds maar omhoog.

Tenslotte worden schipper en bootje

door de golven verzwolgen.

Dat heeft met haar gezang

de Loreley gedaan.

 

http://www.loreley-i...y-heine-mp3.php

 

 

 

 

[Hans van Liempd]

 

Zoete lieve Gerritje...

 

 

Malle Babbe

[spido]

Er is zelfs een kevertje met een lied... en een standbeeld (in Enterprise, Alabama)!

Dat is de Boll-Weevil.

Hij kwam uit Mexico, naar men zegt, en vernietigde rond 1910 de katoenoogst in de VS.

Veel katoenplukkers - arme seizoensarbeiders - werden werkloos en trokken naar het Noorden: de verloedering, de verpaupering, de verslaving, de misdaad, de prostitutie tegemoet.

Veel kleine katoentelers verloren hun bedrijfje. De banken en speculanten kwamen er als aasgieren op af om die voor een schijntje op te kopen. De wereld is sindsdien weinig veranderd, helaas...

Daarna werden veel voormalige katoenbedrijfjes gebruikt voor de pinda-teelt.

Mensen (?) die rijk waren geworden van deze ramp, richtten in 1919 uit dank dit monument op.

 

 

 

 

 

 

 

The boll weevil is a little black bug

Came from Mexico they say

Came all the way from Texas

Lookin' for a place to stay

Just lookin' for a home.

 

The first time I seen a boll weevil

He was sittin' on a square

The next time I saw a boll weevil

He had his whole darn family there

Just lookin' for a home.

 

The farmer took the boll weevil

And he throwed him in the red hot sand

The boll weevil told the farmer

I'll stand it like a man.

This'll be my home.

 

The boll weevil took the cotton

The merchant took the rest

All that's left for the farmer's wife

Is one old torn up dress.

It's full of holes.

 

If any one should ask you

Who it was who learned you this song

It was just an old farmer they called old willie

Now that old fellow's gone

He found a home.

 

[spido]

En dan is er natuurlijk nog Ketelbinkie, de straatjong-èn uit Rotterdam!

 

 

 

 

Toen wij van Rotterdam vertrokken

Met de Edam, een oude schuit

Met kakkerlakken in de midscheeps

En rattennesten in het vooruit

Toen hadden wij een kleine jongen

Als ketelbink bij ons aan boord

Die voor de eerste keer naar zee ging

En nooit van haaien had gehoord

Die van zijn moeder aan de kade

Wat schuchter lachend afscheid nam

Omdat hij haar niet durfde zoenen

Die straatjongen uit Rotterdam

Hij werd gescholden door de stokers

Omdat hij al de eerste dag

Toen wij maar net de pier uit waren

Al zeeziek in het foc'sle lag

En met jenever en citroenen

Werd hij weer op de been gebracht

Want zieke zeelui zijn nadelig

En brengen schade aan de vracht

Als-ie dan sjouwend met zijn ketels

Uit de kombuis naar voren kwam

Dan was het net een brokje wanhoop

Die straatjongen uit Rotterdam

En als-ie 's avonds in zijn kooi lag

En na het sjouwen eind'lijk sliep

Dan schold de man die wacht te kooi had

Omdat-ie om zijn moeder riep

Toen is-ie op een mooie morgen

't Was in de Stille Oceaan

Terwijl ze brulden om hun koffie

Niet van zijn kooigoed opgestaan

En toen de stuurman met kinine

En wonderolie bij hem kwam

Vroeg hij een voorschot op zijn gage

Voor 't ouwe mens in Rotterdam

In zeildoek en met roosterbaren

Werd hij die dag op 't luik gezet

De kapitein lichtte zijn petje

En sprak met grogstem een gebed

En met een één twee drie in Godsnaam

Ging 't ketelbinkie overboord

Die 't ouwetje niet durfde zoenen

Omdat dat niet bij zeelui hoort

De man een extra mokkie schoot-an

En 't ouwe mens een telegram

Dat was het einde van een zeeman

Die straatjongen uit Rotterdam

 

http://nl.wikipedia....inkie_(smartlap)

 

http://www.youtube.com/watch?v=RGPBRz-pCmI

[spido]

De Mosselman van Scheveningen... blijkt gewoon uit Yerseke (Zeeland) te komen!

 

(...) De mosselman kwam gewoon uit YERSEKE

 

YERSEKE - Volgens het aloude kinderliedje is de mosselman afkomstig uit Scheveningen. Maar dat is een vorm van geschiedvervalsing. De mosselman komt gewoon uit Yerseke. Zijn bronzen standbeeld staat er aan de ingang van de vissershaven.

 

Het bijna levensechte standbeeld van de mosselman in Yerseke:

 

 

 

De man lijkt zó te zijn weggeplukt van een van de mosselkotters, die de haven in- en uitvaren. Lieslaarzen om de benen, schipperspet op de kop, een mand met mosselen in de hand. Wie het krachtige, metershoge beeld op de vierkante sokkel bekijkt, komt onwillekeurig in de verleiding om tegen de man te zeggen: "Doe mij maar een paar kilo".

De punt van het havenhoofd levert een prachtig uitzicht op. Aan de ene kant de vissershaven, waar de tientallen schepen rusten na gedane arbeid.

Meer informatie over het dorp Yerseke en de gemeente Reimerswaal vindt u o.a. op:

 

http://reimerswaal.allesvan.nl/

http://scheveningen...._id=Xcy4iaPFtzo

 

http://scheveningen...._id=Xcy4iaPFtzo

 

Zeg ken jij de mosselman

De mosselman, de mosselman

Zeg ken jij de mosselman

Die woont in Scheveningen

Ja ik ken de mosselman

De mosselman, de mosselman

Ja ik ken de mosselman

Die woont in Scheveningen

Samen kennen we de mosselman

De mosselman, de mosselman

Samen kennen we de mosselman

Die woont in Scheveningen

 

Vast wel lekker, die mossels van de Mosselman.

Maar Spido koopt ze toch liever bij Molly Malone...

[mumsoft]

Met Yerseke in plaats van Scheveningen loopt het liedje niet. Ze kunnen wel zoveel beweren, daar in Yerseke. Een standbeeldje is echt niet genoeg om de mosselman uit Scheveningen weg te halen!

 

Marc