Tangentiaal Armen, Welke Zijn Er Zoal..?

[Pjotr]

 

 

Wellicht leuk om eens door te nemen.
Voor de techneuten zal het gesneden koek zijn
http://www.hififorum.nl/index.php?topic=12489.0

 

En voor de doorbijters dan hier het oorspronkelijke verhaal uit 1945 van Bauer waar later niets meer aan toe te voegen was: http://www.helices.org/auDio/turnTable/bauer.pdf

 

Maar het echte werk was daarvoor in 1941 al gedaan door Bearwald: http://helices.org/auDio/turnTable/baerwald.pdf Vrijwel alle moderne DT armen worden volgens deze richtlijnen van Bearwald ontworpen. Al zijn er kleine variaties mogelijk (Löfgren, Stevenson).

[mumsoft]

Mooi gevonden Spido.

 

Dat kan misschien verklaren dat ik geen spoortje last had aan het eind van de plaat Vladimir Horowitz waarin die stukken speelt uit de film "Vladimir Horowitz - The Last Romantic"

Kant 1 eindigt met het Scherzo no.1 in B minor, Op.20 van Chopin.

[Pjotr]

Ehhh..??? Variabele spoed wordt al sinds de jaren '60 vrijwel standaard gebruikt. En niet alleen tegen het einde van de plaat maar over de hele plaat.

 

Pak je vergrootglas en kijk zelf

[Plaatjesdraaier]

Of dat de fouthoek is betwijfel ik toch. Er zijn 2 punten op een plaat waar die fouthoek nul is als de arm en element goed afgesteld staan. En bij de Thorens MK1 arm (met "taartschep") ligt 1 van de punten tegen het einde van de plaat.

 

Het zal meer de groefsnelheid zijn zoals je zegt. Of de dwarsdruk compensatie, die is vaak ook niet optimaal over de hele plaat.

 

Waarschijnlijk de groefsnelheid idd, scheelt toch een factor twee tussen het eerste nummer en laatste nummer van een kant. Bij 45 rpm valt het ook veel minder op. 

 

Fouthoek levert voor mijn arm (SME IV, zelfde geometrie al Series V)) ± 0,5% vervorming op:

 

Grotere/variabele spoed is handig om overspraak te reduceren, maar dat hoor ik zelden. 

[Jongensdroom]

Groovy, on 22 May 2014 - 2:15 PM, said:

Eigenlijk heb ik een sme 12 gekocht omdat ik hem mooi vond

Klankmatige verschillen heb ik nooit waargenomen maar dat zal ongetwijfeld aan mij liggen.

Misschien dat iemand met een absoluut gehoor verschillen hoort.

Meten is niet altijd horen

Peter, je moet met audio nooit op het oog af gaan.

Daarom ben ik zo vriendelijk om de arm voor een zacht prijsje van je over te nemen.

En denk er aan, het aanbod geldt alleen voor vandaag .

 

(mompelend: zo'n oud rot ding....wat moet hij daar nou mee .... totaal versleten..... achterhaald.... wil niemand meer.... bla bla ....)

[Jongensdroom]

Ehhh..??? Variabele spoed wordt al sinds de jaren '60 vrijwel standaard gebruikt. En niet alleen tegen het einde van de plaat maar over de hele plaat.

 

Pak je vergrootglas en kijk zelf

Variabele spoed is zelden goed.  

[Pjotr]

Variabele spoed is zelden goed.

Ah, een ervaringsdeskundige

[Jongensdroom]

Ah, een ervaringsdeskundige

Voor al uw technische vragen: bel Willy Wortel. 

 

(tevens rioleringswerkzaamheden)

[kappa7]

Waarschijnlijk de groefsnelheid idd, scheelt toch een factor twee tussen het eerste nummer en laatste nummer van een kant. Bij 45 rpm valt het ook veel minder op. 

 

Fouthoek levert voor mijn arm (SME IV, zelfde geometrie al Series V)) ± 0,5% vervorming op:

 

Grotere/variabele spoed is handig om overspraak te reduceren, maar dat hoor ik zelden. 

Een vervorming van 0.5% is eigenlijk nog best veel.

Ik had verwacht dat het lager zou liggen.

Echter is 0.5% nog wel onder wat we waar kunnen nemen.

[Pjotr]

Voor al uw technische vragen: bel Willy Wortel.

 

Hij is leuk Alles wat Willy Wortel bedacht mislukte en loste Lampje het uiteindelijk op.

 

Je hebt je naam ook niet mee...

[Jongensdroom]

Pjotr, on 23 May 2014 - 12:19 PM, said:

Hij is leuk Alles wat Willy Wortel bedacht mislukte en loste Lampje het uiteindelijk op.

 

Je hebt je naam ook niet mee...

 l'amp-je (het kleine versterkertje) 

 

Even een waar gebeurd verhaaltje. Vorige week zondag organiseerde een vereniging voor zendammateurs een lampen-reparatie-dag.

Is was daar met een oude buizenradio die ik gekregen had.

Komt er ineens een mevrouw binnen met een kapotte schemerlamp.

Ze hebben hem nog gerepareerd ook

[Pjotr]

Hier klets je je niet meer uit. Ken je klassiekers

[TL 200]

 l'amp-je (het kleine versterkertje) 

 

Even een waar gebeurd verhaaltje. Vorige week zondag organiseerde een vereniging voor zendammateurs een lampen-reparatie-dag.

Is was daar met een oude buizenradio die ik gekregen had.

Komt er ineens een mevrouw binnen met een kapotte schemerlamp.

Ze hebben hem nog gerepareerd ook

Ik heb mijn vrouw voor moederdag een buizenradio gegeven. Muziek komt er niet meer uit, maar een mooi licht dat we nu hebben.

[Groovy]

Peter, je moet met audio nooit op het oog af gaan.

Daarom ben ik zo vriendelijk om de arm voor een zacht prijsje van je over te nemen.

En denk er aan, het aanbod geldt alleen voor vandaag .

 

(mompelend: zo'n oud rot ding....wat moet hij daar nou mee .... totaal versleten..... achterhaald.... wil niemand meer.... bla bla ....)

Ik neem morgen de beslissing

[Jongensdroom]

TL 200, on 23 May 2014 - 2:09 PM, said:

Ik heb mijn vrouw voor moederdag een buizenradio gegeven. Muziek komt er niet meer uit, maar een mooi licht dat we nu hebben.

 krent, vrouwen willen juwelen   

[Jongensdroom]

Groovy, on 23 May 2014 - 2:13 PM, said:

Ik neem morgen de beslissing

 je tergt me tot het uiterste heh   

[Groovy]

 je tergt me tot het uiterste heh   

[Arden]

[...]

 

... Daar zijn tangentiële armen in het voordeel, daar is dwarsdrukcompensatie niet nodig, een zorg minder dus

Niet helemaal! Ook bij tangentiale armen moet je dat wat compenseren. Veel van dergelijke armen (Kuzma, Rockport, Bergman) hebben een horizontale effectieve massa van 80 (!) gram.

Voorheen dacht ik altijd dat je de de arm iets naar rechts moest laten ''hangen'' om er een soort van dwarsdrukcompensatie mee te bereiken, maar het is juist andersom: hij moet vanzelf al wat naar binnen lopen. Niet veel, een haartje is al voldoende. Het element, of liever gezegd de cantilever moet al dat gewicht, plus dat van zichzelf, mee naar binnen trekken wanneer hij zich door de groef ploegt. Enig idee wat dit met je cantilever doet? Eigenaren van dergelijke armen hebben dus vaak zo'n heerlijk scheef staande cantilever door al dat geweld. Door de arm nu juist iets naar binnen te laten ''hangen'' wil hij vanzelf al die richting op, en ontlast je daar in ieder geval de cantilever nog wat mee. Zie daar echter direct het volgende probleem, zit de headshell gefixeerd zul je dus weer het probleem van de azimuth moeten gaan oplossen. Het is voor mij dan toch wel weer 1 van de redenen om het maar bij een conventionele arm te houden. Ik weet dat het ongeveer recht tegen alle theorien ingaat, maar het is wel mijn ervaring gebleken.

 

Armen zoals ontwikkeld door Kappa 7, die engelse Terminator arm of de oude Forsell hebben daar weer veel minder last van, puur omdat zij een lagere horizontale effectieve massa hebben. Nog steeds is ie echter niet laag te noemen, zelfs niet middelzwaar zoals men dat nog wel eens poogt te noemen, en is dus ook de Tangentiale oplossing niet de zaligmakende...

[spido]

(...) Door de arm nu juist iets naar binnen te laten ''hangen'' wil hij vanzelf al die richting op, en ontlast je daar in ieder geval de cantilever nog wat mee. (...)

 

Je zou er haast toe overgaan de hele draaitafel een beetje scheef te zetten, om de nodige excentrische compensatie te krijgen...

 

(De twee pootjes aan de linkerkant wat omhoog. Of de twee pootjes aan de rechterkant wat omlaag.

Hierover kan weer een nieuwe audiofielenstrijd ontstaan!  )

[Arden]

Beste Spido,

 

Ik kan je vertellen, er zijn er die dat nou precies doen! Alleen... dan ook nog de verkeerde kant op, zodat de arm naar buiten wil. Iets wat bij deze armen de mee te zeulen massa voor de cantilever eigenlijk juist tegenwerkt. Precies wat je nu niet wilt!

[Plaatjesdraaier]

Niet helemaal! Ook bij tangentiale armen moet je dat wat compenseren. Veel van dergelijke armen (Kuzma, Rockport, Bergman) hebben een horizontale effectieve massa van 80 (!) gram.

Voorheen dacht ik altijd dat je de de arm iets naar rechts moest laten ''hangen'' om er een soort van dwarsdrukcompensatie mee te bereiken, maar het is juist andersom: hij moet vanzelf al wat naar binnen lopen. Niet veel, een haartje is al voldoende. Het element, of liever gezegd de cantilever moet al dat gewicht, plus dat van zichzelf, mee naar binnen trekken wanneer hij zich door de groef ploegt. Enig idee wat dit met je cantilever doet? Eigenaren van dergelijke armen hebben dus vaak zo'n heerlijk scheef staande cantilever door al dat geweld. Door de arm nu juist iets naar binnen te laten ''hangen'' wil hij vanzelf al die richting op, en ontlast je daar in ieder geval de cantilever nog wat mee. Zie daar echter direct het volgende probleem, zit de headshell gefixeerd zul je dus weer het probleem van de azimuth moeten gaan oplossen. Het is voor mij dan toch wel weer 1 van de redenen om het maar bij een conventionele arm te houden. Ik weet dat het ongeveer recht tegen alle theorien ingaat, maar het is wel mijn ervaring gebleken.

 

Armen zoals ontwikkeld door Kappa 7, die engelse Terminator arm of de oude Forsell hebben daar weer veel minder last van, puur omdat zij een lagere horizontale effectieve massa hebben. Nog steeds is ie echter niet laag te noemen, zelfs niet middelzwaar zoals men dat nog wel eens poogt te noemen, en is dus ook de Tangentiale oplossing niet de zaligmakende...

 

"Horizontale massa"? Je bedoelt waarschijnlijk de horizontale kracht, maar dat komt niet van de zwaartekracht. Idealiter is de dwarskracht nul, zodat de naald niet tegen de binnen- of buitengroef gedrukt wordt. Veel tangentiële armen hebben ook een mechanisme wat het element in horizontale richting beweegt, zie bijv de Beogram of de Transcriptor Transcriber waar de draaitafel onder de tangentiële arm beweegt(!) 

 

Je kunt je serieus afvragen of het middel niet erger is dan de kwaal...

[kappa7]

Je zou er haast toe overgaan de hele draaitafel een beetje scheef te zetten, om de nodige excentrische compensatie te krijgen...

 

(De twee pootjes aan de linkerkant wat omhoog. Of de twee pootjes aan de rechterkant wat omlaag.

Hierover kan weer een nieuwe audiofielenstrijd ontstaan!  )

Klopt! de enige en juiste manier om dat goed te doen.

 

Door alleen de arm scheef te zetten en het plaat oppervlakte waterpas wordt de VTA in het midden van de plaat ten opzichte van buitenzijde anders.

Dat moet dus exact evenwijdig zijn aan elkaar.

Het beste dus gewoon de tafel schuin zetten.

de exacte hoek kan je bepalen met een simpele meet plaat waar je ook de dwarsdruk compensatie mee afstelt.

Bij de juiste hoek zal de vervorming op beide kanalen gelijk zijn.

Hoor je nog geen vervorming dan een harder gemoduleerd spoor nemen en de grens opzoeken.

Doe je dit goed zal je zien dat je steeds verder je naalddruk kan verlagen en de gewenste minimale groef nog kan afspelen zonder vervorming.

[kappa7]

 Door de arm nu juist iets naar binnen te laten ''hangen'' wil hij vanzelf al die richting op, en ontlast je daar in ieder geval de cantilever nog wat mee. Zie daar echter direct het volgende probleem, zit de headshell gefixeerd zul je dus weer het probleem van de azimuth moeten gaan oplossen.

Zie mijn vorige post, door de arm evenwijdig aan het plaat oppervlak te zetten hoef je dat niet te corrigeren in de headshell.

maakt het weer wat makkelijker 

[spido]

Eigenlijk blijft het vreemd om het beweeglijke, lichte, kwetsbare cantilevertje twee in wezen onverenigbare taken op te dragen:

- minieme trillinkjes overbrengen: de muziekinformatie in de groef;

- het transport van de arm over de plaatradius, met hobbels en bobbels, zwieren en zwaaien.

 

Er zijn elementen geweest (Stanton, Pickering) die met een beweeglijk opgehangen schoonmaakborsteltje waren uitgerust.

Zulke borsteltjes namen veel van het grove transportwerk over, zodat de cantilever mechanisch werd ontlast.

(Voor de verticale druk van het borsteltje zelf werd 1p extra naaldkracht verdisconteerd.)

Best slim bedacht, hoor.

 

 

[kappa7]

Eigenlijk blijft het vreemd om het beweeglijke, lichte, kwetsbare cantilevertje twee in wezen onverenigbare taken op te dragen:

- minieme trillinkjes overbrengen: de muziekinformatie in de groef;

- het transport van de arm over de plaatradius, met hobbels en bobbels, zwieren en zwaaien.

 

Dat is dus een zware taak.

Voor mij is dat de reden geweest om de arm zo ligt mogelijk te bouwen.

Maakt het voor het element weer wat makkelijker.

Nadeel is wel dat je een soepeler opgehangen element nodig hebt.