Jump to content

Concerten, muziekuitvoeringen, optredens


Arden
 Share

Recommended Posts

roger waters - the wall

gister in gelredome geweest. leuke plekken, behoorlijk vooraan. ik kan het kort samenvatten. visueel...geweldig spektakel. opbouwen en neergaan van de muur, de video beelden...allemaal top

muzikaal...tja

ik vind the wall bij vlagen briljant maar 80% van het hele stuk vind ik maar middelmatig qua muziek.

niets wat roger waters of pink floyd doet vind ik slecht maar ik kan nu ook niet zeggen dat het me echt raakt...ja bij vlagen dus.

 

maar rogers leek er wel zin in te hebben, gepassioneerd.

de boodschap van the wall heb ik achteraf met wat fans besproken en ik kan me niet ontrekken aan het feit dat ze volgens mij vaak geen enkel idee hebben wat er nu exact mee bedoeld word.( the wall)

gaat van de berlijnse muur tot aan protest tegen de oorlog.

het zal wel

 

ik had het concert niet willen missen...dat wel

in het 2e deel ( jaja er zat een pauze tussen) stond het geluid veeeeel te hard....schandalig hard. af en toe echt mijn vingers in de oren gestoken.

geluid vervormde toen ook duidelijk.

maar ja...daar zitten allemaal mensen met gemiddelde leeftijd spido dus die zullen daar weinig van gemerkt hebben.

die oortjes slijten nu eenmaal in de loop der jaren.

Niet geheel en al toevallig was ik daar gisteravond ook. Helaas was het luidheid, vervorming en onverstaanbaarheid wat de boventoon voerde, jammer. De visuele beelden waren inderdaad top. Enneh Robin, ook de mensen van gemiddelde leeftijd horen wel of het te hard gaat en of het vervormd ;)

Link to comment
Share on other sites

Er is maar één THE WALL dvd film en cd concert geweest in © 1979

 

en dat was het ultieme van Pink Floyd ( met orginele bezetting )

 

and the rest is history and never feel the same as the orignal :unsure:

Link to comment
Share on other sites

Idem.

 

 

 

nee bart

ik ging mee met mijn vader en broer die meer fan zijn van the wall

en ook hun hadden beide weer een andere interpretatie van de boodschap.

 

 

voor mij was het de muur van onverschillgheid. we bouwen ene muur om ons heen een bestaan van leegheid, met merk kleding, logo's ,,,consumerend verdoofd de wereld in . levens in je klene eigen wereldje waarin de waarheid , de echtheid van het bestaan niet meer doordringt.zittend voor de tv terwijl de media en overheid je voorliegt.

 

maar je kunt je verstoppen maar de realiteit zal op een dag binnen knallen, door de muur heen ( de hamers) en dan is het te laat

 

you cant hide forever...wake up

 

in een notendop....

 

:) Mooi dat ieder zijn eigen interpretatie heeft B)

Ik zie het namelijk weer heel anders, weer nogal 'letterlijk', nogal door wat ik gelezen heb in artikels of interviews. Dat Roger Waters zich steeds meer voelde vervreemden van zijn publiek, dat zijn vader in de oorlog gesneuveld was, een overheersende moeder, tyrannieke school enz. Ik heb The Wall altijd als een soort verhaal met verschillende hoofdstukken gezien, maar me nooit echt afgevraagd of er nou nog een diepere boodschap in zat. Wellicht een interessant denkexperiment.

Link to comment
Share on other sites

(...) As with the band's previous three studio albums The Wall is a concept album, and deals largely with themes of abandonment and personal isolation. (...)

 

Concept and storyline

 

The Wall is a rock opera[22] that explores abandonment and isolation, symbolised by a metaphorical wall. The songs create an approximate storyline of events in the life of the protagonist, Pink, a character based on Waters,[23] whose father was killed during the Second World War (as was Waters's). Pink is oppressed by his overprotective mother, and tormented at school by tyrannical, abusive teachers. Each of these traumas become metaphoric "bricks in the wall". The protagonist eventually becomes a rock star, his relationships marred by infidelity, drug use, and outbursts of violence. As his marriage crumbles, he finishes building his wall, completing his isolation from human contact.[19][24]

Hidden behind his wall, Pink's crisis escalates, culminating in an hallucinatory on-stage performance where he believes that he is a fascist dictator performing at concerts similar to Neo-Nazi rallies, at which he sets men on fans he considers unworthy.[24] Tormented with guilt, he places himself on trial, his inner judge ordering him to "tear down the wall", opening Pink to the outside world. The album turns full circle with its closing words "Isn't this where...", the first words of the phrase that begins the album, "...we came in?", with a continuation of the melody of the last song hinting at the cyclical nature of Waters's theme.[25]

The album includes several references to former band member Syd Barrett, including "Nobody Home", which hints at his condition during Pink Floyd's abortive US tour of 1967, with lyrics such as "wild, staring eyes", "Hendrix perm" and "Gohills Boots". "Comfortably Numb", was inspired by Waters's injection with a muscle relaxant to combat the effects of hepatitis during the In the Flesh Tour.[26] (...)

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Wall

 

Overigens is in het algemeen het gehoor van een oudere die steeds naar beschaafde muziek heeft geluisterd stukken beter dan de gehoorresten van een jonge blaag die zich vaak en lang aan luide popmuziek heeft blootgesteld.

Vroeger waren bejaarden de categorie met de meest ernstige verworven gehoorsverliezen. Nu is dat een groot (en niet het meest muzikale!) deel van de jeugdige twintigers en dertigers.

 

Link to comment
Share on other sites

ik denk idd dat the wall als diepere boodschap heeft dat we dingen van internet copie en pasten ipv zelf nadenken..............dat denk ik idd <_<

Link to comment
Share on other sites

ik denk idd dat the wall als diepere boodschap heeft dat we dingen van internet copie en pasten ipv zelf nadenken..............dat denk ik idd <_<

 

Sommige mensen kunnen het denken maar beter aan intelligentere lieden overlaten. :D

Link to comment
Share on other sites

Ja, en daar kunnen sommige mensen veel van leren!

 

In #757 van dit topic wezen mijn geleerde vriend en ik er al op dat het beluisteren van luide popmuziek tot ernstig gehoorsverlies, oorsuizen en het horen van een constante pieptoon kan leiden.

 

Vandaag wijs ik op het verband dat er bestaat tussen voorkeur voor popmuziek en hersendefecten.

Popliefhebbers zijn dus niet alleen veel vaker dover, maar ook veel vaker dommer dan liefhebbers van beschaafde muziek!

 

interesting article from the newspaper:

 

"Classical-Music Fans May Have More Brains"

By Melinda Bargreen

Seattle Times music critic

 

One of the most fascinating of all medical-research subjects — especially to those interested in the arts — has been the relationship of music to brain function. Classical-music lovers are really going to like the results of recent British and Italian studies that offer one explanation for individual preferences for classical versus pop music: The former may require more brainpower.

 

A recent issue of BBC Music Magazine reports the studies of the dementia patients of Dr. Raj Persaud of Maudsley Hospital in London, from which Persaud concludes that there's a link between musical taste and intellectual function. As brainpower diminishes in dementia patients who have previously liked classical music, the patients sometimes begin to prefer pop music.

 

As Persaud put it, "What this may mean is that you require more gray matter to appreciate classical music and that you don't need so much gray matter to appreciate pop music, so as you lose gray matter your taste in music changes accordingly."

 

Brain damage changes tastes

 

Other research suggests Persaud may be right. Writing in the Journal of Neurology, Italian neurologist Dr. Giovanni Frisoni states that dementia's damage to the frontal lobes of the brain (the part most involved in complex judgments) is responsible for those changes in musical likes and dislikes. Since pop music is "composed to appeal to the widest possible audience," as Frisoni put it, "the frontal lesions of our patients might have damaged the circuits that were inhibiting this appeal."

 

Of course, Frisoni does not mean that pop-music listeners are brain-damaged. Musical taste, he points out, is an extremely complex issue, depending upon "individual, social and cultural factors."

 

Frisoni's own research in Brescia, Italy, reached similar conclusions. Patients suffering from dementia exhibited a complete turnaround in their musical tastes. One 68-year-old lawyer and longtime classical-music lover, for example, who had developed increasing problems with speaking and abstract thinking, began listening to Italian pop music at top volume. Earlier, he had referred to pop music as "mere noise."

 

There could be other reasons for such changes in musical preference. As reported in BBC News Health, patients who have damage to the brain's right frontal lobe, where novelty is managed, could be more inclined toward seeking novelty — and pop music would certainly be novel to those who had previously shunned it. Frisoni also thinks that lesions may have damaged the dementia patients' brains in the centers responsible for the perception of pitch, rhythm and familiarity.

 

More Mozart effects

 

More brain research suggests that playing Mozart — that same composer responsible for the much-touted "Mozart Effect," in which performance on certain aspects of IQ tests was improved following exposure to his music — can also have a beneficial effect on epilepsy patients. John Jenkins of the University of London has found that playing "short bursts of Mozart's Sonata K.448" (the D Major Sonata for Two Pianos) decreases epileptic attacks.

 

Other studies suggest that Mozart also has a beneficial effect on coma patients.

 

An early start

 

Educators have long observed the benefits of early musical training on school performance, and various studies have shown that some areas of the brain are enlarged among those whose "perfect pitch" facility is revealed in that early training. More recently, the American Academy of Neurology has released the results of a study that found "significant differences" in the gray-matter distribution between professional musicians trained at an early age and nonmusicians.

 

The musicians in the study had more relative gray-matter volume in five regions of the brain, and "pronounced differences in the cerebellum bilaterally."

 

Nature or nurture?

 

Study leader Gottfried Schlaug said the study was undertaken to determine whether "intense environmental demands such as musical training at an early age influenced actual brain growth and development," and the study may show that this is the case.

 

On the other hand, it's possible, though apparently less likely, that the brain differences were there in the first place. The musicians could have been born with these brain differences, "which may draw them toward their musical gifts," as Schlaug put it.

 

In any case, we can be sure that research studies are continuing apace, as scientists plumb these fascinating relationships between music and the brain. At the University of Washington, for instance, the School of Music and the Medical Center are beginning a collaborative study to examine the neurological responses of adult listeners (with varying degrees of music-performance training) to musical excerpts and spoken statements.

 

Just remember: If any of you classical fans out there suddenly start craving "Oops! I Did It Again," it just might be time for a quick visit to your neurologist.

http://www.elitefitness.com/forum/music/pop-rock-rap-linked-brain-damage-482141.html

 

Maar helaas is mijn welgemeende waarschuwing gericht aan dovemans (èn dommemans) oren... :(

Link to comment
Share on other sites

Ja, en daar kunnen sommige mensen veel van leren!

 

In #757 van dit topic wezen mijn geleerde vriend en ik er al op dat het beluisteren van luide popmuziek tot ernstig gehoorsverlies, oorsuizen en het horen van een constante pieptoon kan leiden.

 

Vandaag wijs ik op het verband dat er bestaat tussen voorkeur voor popmuziek en hersendefecten.

Popliefhebbers zijn dus niet alleen veel vaker dover, maar ook veel vaker dommer dan liefhebbers van beschaafde muziek!

 

interesting article from the newspaper:

 

"Classical-Music Fans May Have More Brains"

By Melinda Bargreen

Seattle Times music critic

 

One of the most fascinating of all medical-research subjects

Link to comment
Share on other sites

Wat moet ik nou als liefhebber van klassiek, modern, 12-toons, pop, experimenteel, jazz, world, en easy listening? Ik vergeet vast een paar genres.

 

Wat een nutteloze wending neemt dit topic (en: een herhaling van zetten)

Respecteer elkaars muzieksmaak alsjeblieft.

 

M :ph34r: rc

Link to comment
Share on other sites

Wat moet ik nou als liefhebber van klassiek, modern, 12-toons, pop, experimenteel, jazz, world, en easy listening? Ik vergeet vast een paar genres.

 

Wat een nutteloze wending neemt dit topic (en: een herhaling van zetten)

Respecteer elkaars muzieksmaak alsjeblieft.

 

M :ph34r: rc

 

 

ik luister ook naar klassiek, jazz, blues, electro, metal. folk etc etc

maar als je "herrie" luistert dan past dat niet in het beeld wat sommige hebben dat je dan ook klassiek kan waarderen.

 

hokjes geest

Link to comment
Share on other sites

Net terug van 10 CC hier in de stadsgehoorzaal. Enorm genoten van een ouwe jeugdliefde. De band is natuurlijk flink veranderd qua samenstelling, maar niet qua stijl.

Voor de pauze akoustische nummers uit de vroege jaren 60, Bus Stop, No milk today, For your love, geen 10 CC nummers maar wel door Graham Gouldman geschreven voor andere groepen. Na de pauze het 'echte' werk, bv The Wall street shuffle, Dreadlock Holiday, I'm not in love (kippevel) en een boel nummers van na mijn tijd, maar onmiskenbaar 10 CC. Lekker, lekker, lekker.

Het publiek bestond meerendeel uit babyboomers. Dat die ook kunnen dansen werd allengs duidelijk.

 

Marc

Link to comment
Share on other sites

Net terug van 10 CC hier in de stadsgehoorzaal. Enorm genoten van een ouwe jeugdliefde. De band is natuurlijk flink veranderd qua samenstelling, maar niet qua stijl.

Voor de pauze akoustische nummers uit de vroege jaren 60, Bus Stop, No milk today, For your love, geen 10 CC nummers maar wel door Graham Gouldman geschreven voor andere groepen. Na de pauze het 'echte' werk, bv The Wall street shuffle, Dreadlock Holiday, I'm not in love (kippevel) en een boel nummers van na mijn tijd, maar onmiskenbaar 10 CC. Lekker, lekker, lekker.

Het publiek bestond meerendeel uit babyboomers. Dat die ook kunnen dansen werd allengs duidelijk.

 

Marc

 

Leuk Marc, Goeie band 10 CC, met lekkere nummers. Heb jij dan niet mee gedanst op de shuffle ? :D

 

Gr Henkes

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Oja, ben ook naar the Wall geweest. Ik vind the Wall dan weer een GEWELDIG album. Heb er dan ook echt van genoten. Twee dingen.... Gitarist speelde solo's niet zo mooi als David Gilmour dat doet. Punt twee, het stond idd erg hard, niet vervormd, misschien hadden ze dat al terug gekregen, maar wel net te hard.

 

Geen centje spijt iig.

 

Groet,

 

Andre

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Gisteren naar de Meat Puppets geweest. Was erg leuk. Het zijn nu wel een stel oude mannen en zeker de bassist is aardig verlept maar hij heeft dan ook een flink drugs verleden. Ze speelde in the Sugar Factory. Ik was daar nog nooit geweest maar is een heel leuk zaaltje.

 

Link to comment
Share on other sites

Gisteren naar de Meat Puppets geweest. Was erg leuk. Het zijn nu wel een stel oude mannen en zeker de bassist is aardig verlept maar hij heeft dan ook een flink drugs verleden. Ze speelde in the Sugar Factory. Ik was daar nog nooit geweest maar is een heel leuk zaaltje.

 

Shit, die heb ik weer gemist. :mad2:

Ik kijk de laatste tijd te weinig op de site van The Sugar Factory, doordat deze zo traag als dikke poep is.

Toch maar weer eens wat meer tijd gaan nemen om daar weer af en toe te kijken. Ze hebben regelmatig leuke bands staan.

Link to comment
Share on other sites

Gisteren naar de Meat Puppets geweest. Was erg leuk. Het zijn nu wel een stel oude mannen en zeker de bassist is aardig verlept maar hij heeft dan ook een flink drugs verleden. Ze speelde in the Sugar Factory. Ik was daar nog nooit geweest maar is een heel leuk zaaltje.

 

 

Geinig, ik heb beelden gezien van hun optreden op SXSW, toen vond ik de zanger/gitarist zo verlept overkomen. Nouja, allemaal wel.. Het is beter om LSD met mate te nemen.. :rolleyes::D

Link to comment
Share on other sites

Gisteren naar de Meat Puppets geweest. Was erg leuk. Het zijn nu wel een stel oude mannen en zeker de bassist is aardig verlept maar hij heeft dan ook een flink drugs verleden. Ze speelde in the Sugar Factory. Ik was daar nog nooit geweest maar is een heel leuk zaaltje.

 

 

Geinig, ik heb beelden gezien van hun optreden op SXSW, toen vond ik de zanger/gitarist zo verlept overkomen. Nouja, allemaal wel.. Het is beter om LSD met mate te nemen.. :rolleyes::D

 

Gitarist viel wel mee. De bassist heeft echt het uiterlijk van een junk, hij heeft ook 2 jaar gezeten.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...
  • 2 weeks later...

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
 Share

×
×
  • Create New...