Luisterbezoek RenéN bij Piet Ane - 2

[René N.]

(Het volledige verslag is te lezen op: http://home.kpn.nl/r.nieuwenhuis/index.htm onder "Op bezoek bij..." en "Piet Ane nabij Leeuwarden: 20 oktober 2018")

Het vorige bezoek dat Sybren en ik bij Piet Ane hadden afgelegd was op een te vroeg moment geweest. Er zaten toen net nieuwe eindbuizen in de Absolare eindversterker, die pas een derde van de inspeeltijd achter zich hadden. Piet Ane heeft wel een set die in beweging is, want nu had hij net nieuwe powerkabels aangesloten, die óók weer ingespeeld moesten worden. De rest is overigens aardig stabiel, het verschil met de vorige keer was dat er een nieuw stroomblok is gekomen en zijn eigen CEC CD-speler weer in de set opgenomen is.

Na de koffie en lekkere koeken zijn we naar zijn luisterkamer gegaan. Ik wilde eigenlijk eerst wat foto’s maken, want dan konden we daarna lekker “los” gaan. Maar ik kreeg er niet eens de kans toe, de nieuwsgierigheid naar hoe de set zou klinken was met name bij Edwin zó groot dat dat even niet lukte. Dus heb ik dat maar op een later moment gedaan.

De eerste CD’s gingen de CEC speler in en Edwin en ik keken elkaar eens aan want we vonden het allebei niet echt fijn klinken. Toen eentje van Edwin, elektronische muziek van Trentemoller, “The Last Resort”. Met héél veel laag en verder niet zoveel uitgesproken mid en hoog, maar ook dat verzandde in een wat onduidelijk laag en een te hard mid en hoog, waar het aanwezig was dan.

Toen bood ik mijn LP “The Girl in the other Room” van Diana Krall ter draaiing aan. Hoewel dit al veel beter leek dan de digitale kant van de set, was het nog niet wat ik ervan verwachtte. Ook Edwin kende dit album en vond het te weinig smooth, wat de opname juist karakteriseerde. De hardheid was hier ook nog aanwezig en daarnaast vond ik met name de piano in de hogere registers behoorlijk onnatuurlijk klinken.

Ook Piet was eigenlijk niet tevreden en stelde de bias van de eindversterker naar beneden bij. Net als de vorige keer kwam ook nu alles ineens veel beter tot zijn recht. Ook toen er teruggegaan werd naar de CD-speler was die hardheid van eerder grotendeels verdwenen.

Daarom ging de CD van Trentemoller nogmaals in de CEC en toen bleek het laag nu toch wel behoorlijk te volgen. Het zou volgens mij nog wel wat beter moeten kunnen, ik miste met name de laagjes laag, maar het verschil was fors. We zaten er ook over te discussiëren wat de oorzaak zou kunnen zijn en we kwamen wel tot de conclusie dat het waarschijnlijk met het goed op stoom komen van de set te maken moest hebben: met name de (buizen)eindversterkers waren nu een beetje warmgedraaid. Ik zeg met name een beetje, want…

….ik ventileerde mijn “tip van het jaar”: alles 24/7 aan laten staan. Piet Ane was daarover nogal resoluut: zulke dure buizen die daardoor veel sneller zouden slijten en bovendien veel stroom zouden kosten. Om over oververhitting nog maar niet te praten. Ik had al eerder van anderen (….) gehoord dat buizen júist slijten van het aan- en uitzetten en níet van het aan staan, dus dat argument zou mijns inziens niet aan de orde zijn. Dat het veel stroom kost is wel een dingetje (milieu, kosten), maar dat zou nog wel eens mee kunnen vallen. En ja, een hobby kost geld. Ik had mijn KT-88 buizen de laatste jaren áltijd aanstaan, alleen met vakanties niet. En daardoor wordt het allemaal veel en veel vloeiender en natuurlijker, ik zet sowieso helemaal níets meer uit….

Om de verandering in het geluid na het warmdraaien te illustreren: Piet Ane had van de live-CD “Happy Feet” van Paolo Conte wederom het nummer “Max” opgezet. Die was aan het begin van de luistersessie ook al eerder gedraaid en klonk voor mij toen veel te hard. Het was na de bias-bijstellingen en met name het warm worden ineens veel beter, maar naar mijn idee nog niet zoals het zou kunnen of zelfs moeten klinken. Wat wel grappig was dat mij nu heel even een “zingende” microfoon opviel, die eerst absoluut niet te horen was. Juist die kleine details maakten nu wél het verschil.

Ik had de LP “Aquaplano” van Paolo Conte meegenomen. Een werkelijk prachtig album en hier klonk met nummer “Max” veel en veel beter dan dat live album van CD. Wellicht is die laatste tóch niet zo’n fijne uitvoering. Daarna werd er een CD van mij gedraaid, “Nine Horses”, een project van David Sylvian. Mijn favoriete artiest, waar ik al tranen van in de ogen krijg als ik de eerste noten hoor. Ook deze klonk niet heel fijn, beetje te “licht” van toon, maar wél met heel veel definitie. Zo hoorde ik in een nummer een klarinet, met zo’n blazende aanzet, die ik nog nooit eerder gehoord had. Dat zijn dan wel weer prachtige details….

Hoewel mijn geluidsgeheugen niet meer is wat het was, heb ik wel het gevoel dat het beter was dan de vorige keer dat ik bij Piet Ane was. En ook nu blijkt weer hoe subjectief alles is: Sybren en Piet Ane vonden het na het inspelen erg goed klinken, Edwin en ik hadden uiteindelijk een wat gematigder opvatting. Misschien zijn wij wel meer gewend (of verwent…) met apparatuur en luidsprekers met een heel ander karakter. Wat wel grappig was, dat zowel Edwin als ik eigenlijk heel benieuwd waren naar een situatie met hele andere luidsprekers. Zoals die van beneden, de Jean-Marie Reynaud speakers, op deze set. We hebben beiden ook het idee dat de huidige speakers gewoon te groot zijn voor deze ruimte en dat kleinere versies, zoals die JMR, het hier veel beter zouden kunnen doen. Of bijvoorbeeld een hele mooie monitor, of een voerstaander met hoorn. Piet Ane levert dan ten opzichte van deze speakers zéker een hoeveelheid laag in, maar verbetert de kwaliteit van het laag dat er is wél. Maar goed, dat zijn dan van die moeilijke keuzes, want wat is goed? En wat vindt Piet Ane goed? Iedereen heeft zo zijn eigen voorkeur voor een bepaald geluid, en dat kan mijlenver afliggen van dat van een willekeurige bezoeker. Het gaat erom of de bezitter van de set er tevreden mee is, er plezier aan beleeft, en dat doet Piet Ane zéker!

Nawoord:

We hebben achteraf ook nog even contact gehad. Ik laat altijd wel een concept-verslag lezen. Niet om het te gaan herschrijven naar de wens van de eigenaar van de beschreven set, het gaat tenslotte ook om wat ík ervan vind, maar om er niet kloppende zaken uit te halen.

Piet Ane was het dus helemaal niet met mij eens, met de review. Daar kan ik wel in komen en had het ook wel enigszins verwacht. Met name, omdat de set met veel “bloed, zweet en tranen” samengesteld is. En, niet onbelangrijk, er ook behoorlijk in is geïnvesteerd. Opgebouwd in járen luisteren, bijstellen en weer verder gaan. En tevens vermeldenswaardig: de grote broer van deze set heeft in München jarenlang de “Best in show” titel wegkaapt. Dan verwacht je als eigenaar toch wel een beetje dat iedereen dit wel mooi zal vinden. En dan komt er een eigenzinnige luisteraar die dat niet zo ondervindt… Maar die luisteraar heeft zo zijn eigen referentie en gevoel bij wat hij hoort, en dat hoeft helemaal niet béter te zijn, maar het is vooral ánders. En wie komt er niet van audioshows thuis, zet een plaatje op en denkt “ach, het is hier helemaal zo slecht nog niet….”.

Waar Piet wél een punt heeft is dat er een paar meegebrachte CD’s gebrand waren en geen originelen. Dat had ik tijdens het bezoek wel gezien maar niet meer aan gedacht. Ik vind zelf ook dat de kwaliteit daarvan vaak minder is dan het origineel. Afhankelijk van het programma waar het mee gebrand is, maar ook wélke CDR’s daarvoor gebruikt zijn. Ik heb mijzelf nooit verdiept in het goed branden van CD’s en kan het daarom helemaal mis hebben, maar ik had die ervaring dus wel….

Maar goed, mijn eerdere conclusie blijft ook “gewoon” staan. Want iedereen luistert anders, beleeft het anders, krijgt wel of geen kippenvel op de armen, het is allemaal zó persoonlijk. En dit is tenslotte een verslag van hoe ík het deze middag beleefd heb. En ik heb geen kippenvel op de armen of tranen in de ogen gehad, voor mij wel een graadmeter of een set mij écht pakt en de emoties in mij losmaakt….

 

Mijn goede vriend Sybren, één van de twee mannen met wie ik het bezoek heb afgelegd, stuurde mij nog een reactie per email. Ik wil dit zeker wel met jullie delen. Hierbij zijn (humoristische) kant van het verhaal:

Hoewel ik absoluut geen tweaker ben, houd ik wel heel erg veel van muziek. Ik heb een mooie collectie cd’s en lp’s van klassieke muziek, jazz en natuurlijke mooie popmuziek. Mijn installatie is op advies van Edwin samengesteld en hier ben ik dan ook erg blij mee. Voor mij hoeft het niet mooier of beter. De Sonus Faber “Grand Piano” speakers maken mij erg blij.

Hoewel ik het geluid aanvankelijk wat schel vond, werd het naarmate de buizen warmer waren geworden en de bias iets naar beneden was bijgesteld, weer een lust voor het oor.

Ik zit gewoon op mijn eigen, misschien naïeve, manier te luisteren en ik geniet gewoonweg ontzettend op wat er op mij afkomt. Alleen die mooie definitie al en om de dynamiek niet te vergeten.

Soms had ik het idee dat jullie tweeën een turnwedstrijd aan het jureren waren (zie tekst onderaan) Er werd alleen op onvolkomenheden gelet, terwijl naar mijn idee de totale sound onopgemerkt bleef. Zeker bij die opnames die meer klassiek getint waren.

Wat ook nog even opgemerkt dient te worden is dat Piet een hele nauwkeurige cd-speler heeft, die genadeloos afrekent met inferieure geluidsdragers, zoals gebrande cd’s. Bij mijn eigen installatie hoorde ik fenomeen ook al. Ik had ooit een kopie gemaakt van “Music of the Spheres” van Mike Oldfield. Een paar weken geleden had ik besloten om de originele cd aan te schaffen. Het verschil in weergave was goed waarneembaar…

Ik denk dat de enige manier om een goede vergelijking te maken met natuurlijke muziek, een bezoek aan het Concertgebouw in Amsterdam is. Hier hoor je de instrumenten naturel en dit valt goed te vergelijken met elke willekeurige muziekinstallatie.

Popmuziek is op allerlei manieren “gekunsteld”. Bijvoorbeeld alleen al de verschillende soorten effectapparatuur die er voor gitaren is. Uit dit “oerwoud” aan diverse geluiden is het m.i. onmogelijk om tot een goede vergelijking te komen met een muziekinstallatie. Tenminste als een zo natuurgetrouwe weergave het doel is... En bedenk ook maar, dat er in de opnamestudio van alles wordt bedacht om het product, de cd of lp, aantrekkelijker te maken voor een verkoopsucces.

Tot dusver het commentaar van een eenvoudige muziekliefhebber.

Puntentelling van het turnen voor dummies

De puntentelling van het turnen bestaat uit verschillende scores. De meest bekende zijn de E- en D-scores. De E-score staat voor ‘exercise’ en begint vanaf tien punten. Het doel van de turnster is om de E-score zo hoog mogelijk te houden. Elke keer dat er een fout wordt gemaakt gaan er punten af van die E-score die juist zo lekker optelt aan het einde. Een voorbeeld van aftrek op specifiek de balk is een wankeling. Een turnster verliest dan 0.10 punten. Als een turnster valt verliest ze één volle punt. Al die fouten samen kunnen dus flink optellen.

Daarnaast heb je de D-score, die voor ‘difficulty’ (moeilijkheidsgraad) staat. Een turnster geeft van tevoren aan welke oefeningen zij gaat doen in haar routine. Op basis daarvan wordt dan de D-score berekend. Dat kan bijvoorbeeld 5.7 zijn. De turnster mag op de balk nog flexibel (kleine woordgrap) zijn in haar routine. Stel een beweging voelt volkomen verkeerd om te maken, dan kan zij ervoor kiezen om ‘m niet uit te voeren. Dan krijgt ze logischerwijs aftrek van haar D-score. Maar de turnster kan er ook puntjes bij sprokkelen. Dat doet ze door voor een moeilijker element te kiezen. Bijvoorbeeld door in plaats van voor een vluchtige handstand kiezen, de handstand anderhalve seconde vast te houden.

Edited 28 oktober 2018 by René N.

[Ivan10]

Mooi verslag. Van een mooie set.

[leobus]

Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat de speakers veel te dicht tegen de muur staan.

Een betere opstelling en wat akoestische maatregelen zouden wel eens wonderen kunnen doen.

groet,

Leobus

Oh ja, eerlijkheid duurt het langst hè. Dus gewoon zeggen wat je er van vindt.

Edited 26 oktober 2018 by leobus

[mumsoft]

Ja, lekker leesvoer voor op de vrijdagavond. Meteen maar die cd van Trentemøller opgezet via Tidal. Zo leer je nog eens wat nieuws kennen.

[René N.]

12 minutes ago, leobus said:

Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat de speakers veel te dicht tegen de muur staan.

Een betere opstelling en wat akoestische maatregelen zouden wel eens wonderen kunnen doen.

groet,

Leobus

Oh ja, eerlijkheid duurt het langst hè. Dus gewoon zeggen wat je er van vindt.

Die opstelling was wel een dingetje ja, maar daar is genoeg over gezegd. En qua akoestiek is er wel veel aan gedaan, met heel mooi hout met van die gaatjes erin. Ik ben allergisch voor te harde ruimtes, maar dát was hier absoluut niet aan de orde.

En dat klopt Leo, ik wil, kan en ga niet zeggen dat ik het mooi vind als ik dat niet zo beleef. Ook al zijn er daar vele bezoekers geweest die dat anders vinden. Want ook die hebben hun eigen referenties en die kunnen volledig haaks staan op die van mij....

[René N.]

5 minutes ago, mumsoft said:

Ja, lekker leesvoer voor op de vrijdagavond. Meteen maar die cd van Trentemøller opgezet via Tidal. Zo leer je nog eens wat nieuws kennen.

Ja, grappig hè? Ik ben niet zo van de elektronische muziek maar ik vond dit wel lekker. Hoewel ik er niet héél erg veel van gehoord heb.....

[Groovy]

Lijkt mij een erg mooie set.
Twee mensen die vinden dat het prima klinkt en twee mensen die vinden van niet,dat vind ik een grote tegenstelling.

[René N.]

Edwin is ook wel van de Vintage, hij hoort héél veel sets en luidsprekers en heeft een groot referentiekader. En daarom vond ik het wel fijn om te horen dat ik hier niet alleen in stond. 

[Groovy]

Het is zoals het is.
Mijn opmerking komt voort uit de veronderstelling dat de meeste mensen die echt met audio bezig zijn wel horen of een set goed klinkt of niet.
Maar goed de eigenaar vind van wel,dat kan.
 

[Tubejack]

René mooi verslag.  Je mag hier niet langskomen 😜

[René N.]

6 minutes ago, Tubejack said:

René mooi verslag.  Je mag hier niet langskomen 😜

 

[René N.]

37 minutes ago, vintagemod said:

Wat een geld,en ik vind ,dit is nou echt kakkers gedrag,kijk mij,kijk mij,die hebben geen bal verstand van muziek ,zouden die ook discipelen zijn van een dealer ?

 

mvg wol

Weet je wol, ik ken Piet Ane nu een beetje, en hij is alles behalve wat je hier nu zegt. En ja, als je vertrouwen in iemand hebt, of dat een dealer, een vriend of wie dan ook, mag je je daar dan door laten adviseren en ga je daar dan in mee? Of dat dan uiteindelijk de goede weg is die je volgt, is ook weer zo persoonlijk. En gezien de velen die het een geweldige set vinden staat er wel wat. Alleen is het niet mijn ding.....

[René N.]

Je eerste post (waar ik op gereageerd had) vond ik nergens over gaan. Deze laatste twee zijn tenminste wat genuanceerder....

En ja, er is al zóveel gezegd (tijdens mijn eerste bezoek, maar ook nu weer), over de te kleine ruimte, of, zo je wilt, de te grote speakers. Misschien, als het alles opgepakt wordt en in een grotere ruimte geplaatst wordt, ik wel een compleet andere beleving zal hebben. Maar misschien zijn het alleen maar de speakers die me tegenstaan. Dat kan natuurlijk ook, ik kan dat niet bedenken, maar vandaar ook de melding dat ik (we) wel eens heel andere speakers op deze set zouden willen horen. Ik denk dat er dan iets heel moois kan gebeuren....

[TL 200]

Mooi verslag René. Kijkende naar de plek van die speakers trekken mij wel de tenen krom. Dat moet toch wel problemen geven met het laag.

[René N.]

Mijn goede vriend Sybren, één van de twee mannen met wie ik het bezoek heb afgelegd, stuurde mij nog een reactie per email. Ik wil dit zeker wel met jullie delen, ik heb het nu ook toegevoegd aan de eerste post. Hierbij zijn (humoristische) kant van het verhaal:

 

Hoewel ik absoluut geen tweaker ben, houd ik wel heel erg veel van muziek. Ik heb een mooie collectie cd’s en lp’s van klassieke muziek, jazz en natuurlijke mooie popmuziek. Mijn installatie is op advies van Edwin samengesteld en hier ben ik dan ook erg blij mee. Voor mij hoeft het niet mooier of beter. De Sonus Faber “Grand Piano” speakers maken mij erg blij.

Hoewel ik het geluid aanvankelijk wat schel vond, werd het naarmate de buizen warmer waren geworden en de bias iets naar beneden was bijgesteld, weer een lust voor het oor.

Ik zit gewoon op mijn eigen, misschien naïeve, manier te luisteren en ik geniet gewoonweg ontzettend op wat er op mij afkomt. Alleen die mooie definitie al en om de dynamiek niet te vergeten.

Soms had ik het idee dat jullie tweeën een turnwedstrijd aan het jureren waren (zie tekst onderaan) Er werd alleen op onvolkomenheden gelet, terwijl naar mijn idee de totale sound onopgemerkt bleef. Zeker bij die opnames die meer klassiek getint waren.

Wat ook nog even opgemerkt dient te worden is dat Piet een hele nauwkeurige cd-speler heeft, die genadeloos afrekent met inferieure geluidsdragers, zoals gebrande cd’s. Bij mijn eigen installatie hoorde ik fenomeen ook al. Ik had ooit een kopie gemaakt van “Music of the Spheres” van Mike Oldfield. Een paar weken geleden had ik besloten om de originele cd aan te schaffen. Het verschil in weergave was goed waarneembaar…

Ik denk dat de enige manier om een goede vergelijking te maken met natuurlijke muziek, een bezoek aan het Concertgebouw in Amsterdam is. Hier hoor je de instrumenten naturel en dit valt goed te vergelijken met elke willekeurige muziekinstallatie.

Popmuziek is op allerlei manieren “gekunsteld”. Bijvoorbeeld alleen al de verschillende soorten effectapparatuur die er voor gitaren is. Uit dit “oerwoud” aan diverse geluiden is het m.i. onmogelijk om tot een goede vergelijking te komen met een muziekinstallatie. Tenminste als een zo natuurgetrouwe weergave het doel is... En bedenk ook maar, dat er in de opnamestudio van alles wordt bedacht om het product, de cd of lp, aantrekkelijker te maken voor een verkoopsucces.

Tot dusver het commentaar van een eenvoudige muziekliefhebber.

Puntentelling van het turnen voor dummies

De puntentelling van het turnen bestaat uit verschillende scores. De meest bekende zijn de E- en D-scores. De E-score staat voor ‘exercise’ en begint vanaf tien punten. Het doel van de turnster is om de E-score zo hoog mogelijk te houden. Elke keer dat er een fout wordt gemaakt gaan er punten af van die E-score die juist zo lekker optelt aan het einde. Een voorbeeld van aftrek op specifiek de balk is een wankeling. Een turnster verliest dan 0.10 punten. Als een turnster valt verliest ze één volle punt. Al die fouten samen kunnen dus flink optellen.

Daarnaast heb je de D-score, die voor ‘difficulty’ (moeilijkheidsgraad) staat. Een turnster geeft van tevoren aan welke oefeningen zij gaat doen in haar routine. Op basis daarvan wordt dan de D-score berekend. Dat kan bijvoorbeeld 5.7 zijn. De turnster mag op de balk nog flexibel (kleine woordgrap) zijn in haar routine. Stel een beweging voelt volkomen verkeerd om te maken, dan kan zij ervoor kiezen om ‘m niet uit te voeren. Dan krijgt ze logischerwijs aftrek van haar D-score. Maar de turnster kan er ook puntjes bij sprokkelen. Dat doet ze door voor een moeilijker element te kiezen. Bijvoorbeeld door in plaats van voor een vluchtige handstand kiezen, de handstand anderhalve seconde vast te houden.

 

[TL 200]

22 minutes ago, René N. said:

Ik zit gewoon op mijn eigen, misschien naïeve, manier te luisteren en ik geniet gewoonweg ontzettend op wat er op mij afkomt.

De essentie van de muziekbeleving!

Misschien refereer ik ook wel teveel aan mijn eigen speakers, die hebben veel ruimte nodig aan de zijkanten. Achterkant is iets minder kritisch vanwege de poorten aan de voorkant.

[Ruud]

Denk dat de meeste speakers profijt hebben van een vrije opstelling, ook die met een poort aan de voorzijde.

Ik heb sowieso elke speaker die ik ooit in huis heb gehad een vrije opstelling gegund, nu ook met de LS50 ruim 1 meter de kamer in en 1,5 meter van de zijwanden, klinken ze imho het best.

[Ove Rickland]

En hoever uit elkaar?

[MarKath]

Als ik het zo lees en op de foto's zie, denk ik dat Piet Ane beter af is met een mooi setje Diapason Adamantes monitoren.

Wat een kolossen staan er in deze setting. De ruimte is daar (mijn inziens) veel te beperkt voor en dat vind je dus ook terug in de best mogelijk opstelling en dat is helaas bijna strak tegen de muur.

Om zulke, hele mooie en absoluut goede, luidsprekers tot hun recht te laten komen denk ik dat de luisterruimte wel 2 keer zo groot mag zijn waardoor er lucht om de speakers ontstaat en deze lekker vrij in de ruimte kunnen presteren en alle energie op de juiste manier de ruimte in krijgt.

Daarom mijn opening met de Diapason, want ik denk dat een beren goede monitor hier deze prachtige set beter tot zijn/haar recht laat komen en minder moeite heeft met de "beperkte" luisterruimte en dan in vergelijk met de Rockport Aquila.

 

Maar goed, ondanks alle goedbedoelde adviezen, waar het om gaat is dat Piet Ane tevreden is met zijn configuratie en daar zijn genoegdoening uit haalt.

Ik weet uit ervaring zelf ook dat kritiek niet altijd leuk is om te horen en al helemaal niet als je een giga set hebt samengesteld waar je vanuit gaat dat dit de ultieme set is. Maar weet dat die kritiek gemaakt is met de oren van diegene die de kritiek heeft en niet met de oren van Piet Ane.

Piet Ane, gewoon lekker blijven luisteren naar wat jij prettig vind om te horen en als het dan toch begint te jeuken om iets te veranderen, probeer dan eerst een paar goede monitoren of gewoon even krabben.

Groeten,

Marcel

 

 

[Arcman]

Prachtige set, met afzonderlijk hele bijzondere componenten.

Ben het wel eens met Wol, dat er mogelijk een hiaat zit in de aansturing (controle) van de luidsprekers.

Bij het samenstellen van z.g.n. high-end sets lijken basis voorwaarden soms ondergeschikt gemaakt aan andere doelen.

Dat grote luidsprekers per definitie niet in een kleinere ruimte kunnen presteren ben ik het niet mee eens.

De beste stuurlui staan aan wal, maar als ik het mocht zeggen zou ik de volgende zaken proberen:

* Luidsprekers 30 cm verder van de zijmuur en iets indraaien (ja, het zicht op de mooie eindbuizen is dan niet meer optimaal)

* Solid-state monoblokken  met hoge d.f. + hoge ingangs-impedantie.

P.s. Paolo Conte opnamen zijn echt niet goed genoeg om een goede set het vuur aan de schenen te leggen, neemt niet weg het niet aangenaam kan (moet) klinken.

[Hans van Liempd]

grappig, bijna dezelfde set in Munchen: 

Maar in een iets grotere ruimte.

De poorten zitten aan de achterkant, dus indraaien brengt voor het laag niks. Iets van de wand zetten zou het laag wat minder aanwezig maken, zeker met die grote zijwoofer. De versterkers met 845 buizen hebben behoorlijk controle, van alle buizenversterkers die ik ken misschien wel de beste.

Hansko heeft op 845's een paartje JMR monitoren in een kleine ruimte. Zelfs daar waren problemen met het laag, dat heeft onze Tingman met enorme basstraps opgelost. Het klinkt nu echt mooi in balans.

Er staat een meetmicrofoon op het tafeltje, vind dat ding op de luisterplek ook, dat er te veel laag is? Voor het midden en hoog is een klein absorptiepaneeltje op de eerste reflectiepunten voldoende. 

Ik vind het wel een heel mooie set.

Edited 31 oktober 2018 by Hans van Liempd

[René N.]

De eerste keer ben ik ook overvallen door de looks van de versterkers. Dat mooi afgewerkte leer, prachtig. Het meten op de luisterplek is wel een goeie Hans. Maar Piet Ane kennende zal hij dat zéker wel doen en niet midden op een tafeltje, zo anderhalve meter van de luisterplek vandaan....

[Ruud]

On ‎29‎-‎10‎-‎2018 at 4:27 PM, Ove Rickland said:

En hoever uit elkaar?

2 meter Cor