Jump to content

Ouwe meuk dat is pas leuk. Genieten bij Groovy


Recommended Posts

 

Part I

Voordat men de volop met vintage aanwinstern aangeklede woning van Groovy kan betreden dient men eerst gebruik te maken van een welsprekende lift (“de lift gaat nu omhoog”c.q. “de deuren gaan nu open”) om vervolgens akelig dicht & behoedzaam  langs een peilloze afgrond ter rechterzijde te balanceren (beter niet kijken) tot  de verlossende voordeur is bereikt.

‘Plaatjes draaien’ had ik afgesproken met Groovy en dat hebben we gedaan ook. Een hele belevenis! Vintage singletjes op vintage apparatuur. Overduidelijk heeft men in huize Groovy een fijne neus voor vintage in de ruime zin des woords. Een diepe, min of meer Z-vormige woonkamer is voorzien van menig juweeltje. Er staat een zeer fraai radiomeubel (Saba, geheel werkend met buizenradio (+ het magische groene oog) en platenwisselaar) met daarnaast een prachtig dressoir met mooi gekrulde vloeiende lijnen. In mijn ogen het echte pronkstuk van de kamer daar boven op: een van oorsprong Spaanse, volwassen bureaulamp in de schitterende jaren 60-kleuren: ossenbloed (denk ik) rood en roomwit plus een teakhouten (denk ik) element. Schitterend.

Hoewel de echte audioset uit het zicht aan het andere einde van de kamer staat is ook in het woongedeelte audio ruim aanwezig. Mij zeer bekende witte KEF LS50's staan prominent opgesteld op hun stands en er is een meubel(tje) met daarop een (zelfbouw) draaitafel (lijkt qua model op een micro-seiki ddx100) en ik meen nog een duo-cassettedeck, voorheen van een bekend forumlid.

Eerst even koffie & gebak en dan naar het andere uiteinde van de Z-kamer. Die is uiteindelijk geheel gewijd aan de audio. Tegenover de grote baffles met forse dubbelconus breedbander

DSC-0246-2-1.jpg

nemen wij plaats op (uiteraard) plastic fantastic comfortabele vintage stoeltjes.

Groovy aan de knoppen van de tijdmachine

time-machine-3.jpg

Er is een flinke maar geen uitzinnig grote verzameling van de 45RPM plaatjes. Zowel Groovy als ik zijn liefhebbers van o.a. Elvis, Jerry Lee Lewis, Buddy Holly, Johnny Cash en ook van de wat minder bekende Vince Taylor. Achtereenvolgens komen de schijfjes op de draaitafel. Best leuk natuurlijk de snelle afwisseling. De meeste plaatjes duurden vroeger van minder dan twee tot zelden of nooit meer dan drie minuten. Geen wonder dat er bij menigeen een platenwisselaar stond. Ik kan mij nog goed herinneren dat aanvankelijk de LP nauwelijks in de collectie voorkwam en ook veelal als te duur werd beschouwd. Een Ep'tje f6,50, single 3,60/3,95, dat was al heel wat toen

Ik moet eerlijk bekennen dat ik een beetje teleurgesteld werd in mijzelf. Ik ben druk bezig met de One-Hit-Wonders en heb inmiddels 1 tape van 1 uur en 40 minuten klaar en heb materiaal liggen voor een tweede, mogelijk zelfs een derde tape. Een gedeelte uit eigen collectie maar ook veel bijeengescharreld via internet en de streamingsdienst. Daarbij kwam ik toch een hoop tegen en ik meende redelijk goed op de hoogte te zijn van de oude plaatjes en dat de oude kennis flink was opgefrist. Dat bleek vandaag niet want ik hoorde zat nieuws.

Het was volop genieten van de vinyl-beleving. Lekker anticiperen bij de aanloopgroef en voila, opeens is daar de sprong in de tijd. In mijn oren klonk het in meerdere opzichten authentiek. Het geluid van die oude singletjes is toch een beetje dun, dunner dan we tegenwoordig gewend zijn. Het kan niet anders of we zijn in de loop van de decennia gewend geraakt aan een wat voller geluid. Maar authentiek ook in de zin van de muziek en de teksten. Het zijn geen gecompliceerde werkjes. De teksten zijn gewoon direct en recht voor zijn raap en “naief”. Geen ingewikkelde uiteenzettingen van gevoelens. Men is simpelweg hopeloos verliefd, wil niets liever dan ‘kissin’& huggin’ till the end of time’ of is zonder enige hoop achtergebleven na verlating door de innig geliefde. Ook is er ruim tijd voor de begeleiding tussen de coupletten. Ik vind het een heel verschil met de (vooral vrouwelijke) singer/songwriters van tegenwoordig die uitgebreid alle nuances van hun gevoelens en gedachten willen belichten. Ik kan daar weinig interesse voor opbrengen. Misschien een vooroordeel want zo goed op de hoogte ben ik niet. Toch, jaren 50 en 60 allemaal zo leuk niet, Koude Oorlog, Hongarije, Cubacrisis, Laika dood in zijn Sputnik enz enz maat de muziek heeft iets levenslustigs, het is vitaal. De mensen hebben het nog niet opgegeven. En al is de liefde mislukt, je kunt er toch lekker op dansen of, nog beter, lekker slijpen.

wordt vervolgd

Edited by Kraus vonBentinck
Link to comment
Share on other sites

Voor de geinteresseerde. Het fraaie pronkstuk is een jaren 60 Credenza van JP Hansen uit Denemarken, de lamp is een Fase Madrid falux uit de tijd van Franco.

Link to comment
Share on other sites

Heel erg bedankt voor je bezoek Kraus, het was heel leuk.
Bedankt voor de mooie band met muziek die je voor mij opgenomen hebt.
Ik ben benieuwd naar het vervolg van je schrijven, deel 1 stemt mij goed.

Edited by Groovy
Link to comment
Share on other sites

Part II

Wat de apparatuur betreft: de kamer staat tamelijk vol en in een oogopslag is mij duidelijk dat Groovy een liefhebber is van de uitslaande VU meter. Daar is niet alleen de apparatuur van voorzien maar ook zijn er op diverse plaatsen losse meters te zien. Dat hoort er inderdaad eigenlijk altijd bij.

DSC-0243-1.jpg

Een fors tapedeck is helemaal in mijn straatje. Daar ben ik zelf op het moment ook druk mee bezig. Hier staat een gewichtig Akai 365 autoreverse-deck. Het is afgeleid van de professionele machines maar de spoelgrootte is beperkt tot 18cm en de bandsnelheid loopt op tot 19cm/sec.

Daarnaast staan er drie draaitafels, nog een radiomeubel met radio maar zonder de platenspeler en staan er nog twwe (?) cassettedecks.

Waar het echt om draait staat opgesteld tussen en achter de grote baffles. Een Luxman geintegreerde versterker,

DSC-0240-1.jpg

 

Een EMT draaitafel, met Thorens arm en een Philips GP412 element.

DSC-0239-1.jpg

Tussen draaitafel en versterker de phono-pre en de voeding daar van. De bekabeling ziet er netjes uit, geen kabelsla maar zo op het oog geen bijzondere zaken. Kennelijk is men hier vrij nuchter want ook is her en der de gewone en soms vervloekte dropveter te bespeuren.

 

Zoals eerder opgemerkt klinken de singles niet modern, volgens mij wat dun, schraal is denk ik niet het goede woord. Maar het is wel heel leuk en evocatief om naar te luisteren. De meeste singles zijn redelijk goed maar, geen ramp, er zitten ook exemplaren bij met nogal wat tikken en gekraak. Het doet voor mij weinig afbreuk, zeker niet wanneer het ook nog eens leuke muziek betreft. Sommige van de singles uit de verzameling komen via een lange weg uit de VS en dat betreft dan meestal mij onbekende artiesten en een repertoire dat behoorlijk Amerikaans aandoet. Verhalend, beetje cowboy-achtige mannenstem maar zonder de Amerikaanse zware bas uit de jaren 80/90 (zoals bijv Tom Rush) In Nederland is daar waarschijnlijk maar een klein publiek voor maar dat is groot in de VS. Voor mij klinkt het als een soort voorlopers van Kenny Rogers e.d.

 

We waren inmiddels al wat (koffie) verder en op de draaitafel kwam een wat modernere LP. Groovy had me bij aanvang verteld dat hij vrijwel geen LP’s draaide maar nu kwam een dubbel-LP met wat ‘best of’ Johnny Cash.

Ik zat als vastgenageld aan mijn vintage kuipje. Het moet een goede persing zijn geweest want de draaitafel onderging een complete gedaanteverwisseling. Werkelijk een prachtding. ’Zwart’ als de nacht, stabiel als een huis en nu ook de warmte die bij de singles in mijn oren had ontbroken. Geen gedreun uiteraard, integendeel, nog steeds vrij slank maar zo realistisch als maar kan. Het beeld staat vrij smal maar toch holografisch tussen en wat achter de luidsprekers, die verder echt helemaal wegvallen. Kant IV start met een heel lang nummer ‘Nine pound hammer’ wat in deze uitvoering nog het meest lijkt op een soort conference van een cabaretier. Het is echt alsof je er bij zit in de zaal.

Deze EMT draaitafel, een imposante verschijning, is absoluut een van de mooiste audiocomponenten die ik ooit heb gehoord. Voorzien van een Thorens arm waarin “slechts” een Philips GP412 element, presteert dit apparaat echt geweldig. Glashelder, prachtig plaatje en ongelooflijke rust. Echt super. Ik kon niet anders dan concluderen dat deze draaitafel echt heel, heel veel beter verdient dan de singles. Uit dit apparaat komt maar 1 ding. Muziek. Een mooie LP vindt hier zijn verdiende plek.

 

De huiselijke omstandigheden dwingen mij om niet al te lang weg te blijven dus na een goede drie uurtjes moest ik er van tussen. Ik ben een bijzondere ervaring rijker. Waarvoor mijn dank aan gastheer en vrouw.

Geheel terzijde en niet ter zake doend meld ik dat dit mijn laatste luisterbezoek & verslag op het forum is. Ik heb dat altijd een van de leukste zaken van het forum gevonden maar het is tijd om te stoppen want de oren hebben het begeven. Ik kom tegenwoordig met gehoorapparaten op bezoek en dat kan eigenlijk echt niet meer. Ik verlies mijn recht van spreken.

Medelijden hoeft in het geheel niet want thuis luister ik dagelijks nog wel 1 tot 3 uur met heel veel plezier en geniet volop van de eigen verzameling en spulletjes. Concertbezoek gaat ook nog prima.

Een pianostemmer heeft een goed en absoluut gehoor nodig, net als iemand die apparatuur wil beoordelen en het oor spitst tot op de kleinste details. Voor muziek luisteren kan men ook nog wel goed met een wat minder gehoor toe.

 

Link to comment
Share on other sites

Kraus, wat jámmer dat je het hierbij laat.... :huh:. Ik vind ze bijzonder om te lezen, je hebt ze zó geschreven dat we het gewoon voor kunnen stellen hoe je het bij deze bezoeken ondergaan hebt. Zo ook hier, bij Groovy. Dank voor jouw bijdragen!

Link to comment
Share on other sites

Kraus heeft gelijk, het is een verlengde van 9 naar 10 inch tp14 thorens toonarm, die is geschikt voor middel en zware elementen, vandaar de keuze.
Optisch zeer veel gelijkenis met de Emt 929 toonarm die er orgineel op zit. 

Link to comment
Share on other sites

@Groovy: Helder!

 

Ik heb zelf een EMT 938 gehad en daar zit standaard een EMT 929 arm op, Thorens heeft die "gekopieerd" maar intern zat die anders in mekaar, ten minste het oude model, de huidige versies daar weet ik het niet van.. De EMT was veel beter dan de oude Thorens.  Het verwonderd me moet er hier een Thorens gebruikt is.

zwp5xsxl4qu5xjr6bbwc.jpg

Edited by Bebatoli
Link to comment
Share on other sites

Ja klopt, dat was op mijn verzoek ivb met de toepassing van elementen. De Emt headshell laat niet veel elementen toe, ik heb er ooit een Denon 103 in gehad maar andere element zijn te lang voor de Emt headhell
Ik heb ook een Emt 930 gehad me een Emt 929 arm.

Hoe die technisch in verhouding staan weet ik niet.
Ik neem zonder meer aan dat de Emt arm technisch beter is dan de Thorens.

Link to comment
Share on other sites

Ik gebruikte een universele headshell op mijn EMT 929 en daar kon ik eigenlijk elk element in monteren, in mijn geval een Shelter 901MKIII. Ik vond de EMT 938 een erg mooie draaitafel !

Link to comment
Share on other sites

Helaas kwam ik er pas achter dat er ook universele headschells te koop zijn, anders had ik de Emt 929 er niet afgehaald.
Maar goed hij klinkt  met de Thorens arm ook prima. 

Link to comment
Share on other sites

4 hours ago, Hans van Liempd said:

Ik dacht, dat EMT en Thorens vaak samen werkte.

 

Ja, maar niet echt op vlak van armen. De Thorens TD 125 werd wel in de EMT fabriek geproduceerd.

Link to comment
Share on other sites

  • 8 months later...
On 24-7-2023 at 09:48, Groovy said:

Ja klopt, dat was op mijn verzoek ivb met de toepassing van elementen. De Emt headshell laat niet veel elementen toe, ik heb er ooit een Denon 103 in gehad maar andere element zijn te lang voor de Emt headhell
Ik heb ook een Emt 930 gehad me een Emt 929 arm.

Hoe die technisch in verhouding staan weet ik niet.
Ik neem zonder meer aan dat de Emt arm technisch beter is dan de Thorens.


Dag Groovy, hoe verhoud de 938 met DD aandrijving zich tot de tussenwiel aangedreven 930?

 

Link to comment
Share on other sites

De Emt 938 draait geruisloos, een tussenwieler is wat rumoeriger vanwege het contact van het wiel met de draaischijf. Maar ik heb dat nooit als negatief ervaren, als een tussenwieler technisch in orde is valt het allemaal erg mee en hoor je dat niet tijdens de muziek.
Maar een dd is gewoon stiller.
Klankmatig maakt het in mijn optiek niet zoveel verschil, dat kan wel door een combinatie van arm enof element.
Ik geniet van beide.

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
 Share

×
×
  • Create New...