Jump to content

Conussen vs. Panelen - verslagen en reacties


Kermit
 Share

Recommended Posts

Afgelopen zaterdag was het weer zover. de tweede vergelijking tussen konus- en paneelweergevers. Of, zoals ook gehoord: een confrontatie van plankplebejers en konusknurften.

 

Om te beginnen iets over de gastheer en gastvrouwe. Kermit en zijn vriendin Ingrid bewonen een ruim bemeten huis in een nieuwbouwwijk in Hellevoetsluis en zijn nog druk aan het klussen. Bij binnenkomst viel mijn blik direct op op een levensgroot scherm in de hal en ik dacht dat ook Kermit was overgestapt op de grotere Magnepans. Het bleek echter te gaan om een nieuwe kamerdeur die prompt naar de schuur werd gebracht om plaats te maken voor de jassen.

 

Kermit's woonkamer en open keuken hebben een L-vorm waarbij speakers en luisterpositie als volgt zijn gesitueerd:

 

kp0.jpg

 

De kamer oogt akoestisch redelijk hard en behalve twee 2,5 zitsbanken, en dik wollen vloerkleed en dunne gordijnstof voor de lange wand zijn weinig absorberende materialen aanwezig. Of het moeten de drie poedels zijn die, mits goed geplaatst voor een goede demping kunnen zorgen. De kamer biedt de nodige ruimte voor een goede laagweergave maar kan door het harde karakter ook de lelijke kanten van veel laag laten horen. Ik hoorde kenners onders ons over "reflecties en staande golven".

 

Er was voldoende plek voor iedereen om goed te kunnen luisteren. Om te voorkomen dat steeds dezelfde personen op de sweetspot zouden plaatsnemen maakte Kermit alvast wat spelregels bekend: eerlijk delen. Alleen Telefunken wilde blijven staan "omdat ie al zeven jaar had gezeten". We gaven hem geen ongelijk.

 

In gezamenlijk overleg werden een aantal muziekjes uitgekozen varierend van lichtvoetige en close opgenomen op/jazz en zwaar klassiek voor groot orkest. Tussen de bedrijven door gaf Zee aan de hand van luisterfragmenten een verhandeling over het onstaan van de 9e van Beethoven. En dat was -anders dan voor Beethoven zelf- niet aan dovemansoren!

 

Bij de luistersessie zelf werden achtereenvolgens de volgende speakersystemen aan de tand gevoeld op de voor de gelegenheid samengestelde installatie van Kermit (Quad 99 cd-speler en vv) en Erik Klijnsmit (Quad 606 ev):

 

1. Pied Piper van Michel Romeijn. De Pied Pipers hadden te kampen met dezelfde problemen bij de eerdere sessie bij Erik thuis. Hoewel dit probleem zich nog niet opnebaarde de grote trom in de opname van "Groep Plus" dat is verschenen op diverse test-cd's, werd bij andere opname duidelijk dat de Pied Pipers tekortkomen in het laag. Het klinkt boemerig en rommelig waar het strak en afgemeten hoort te zijn. Het weinig fraaie laag leidt af van het luisteren naar andere kwaliteiten van de speaker. Ik kan me voorstellen dat langdurig luisteren erg vermoeiend kan zijn.

 

2. Dynaudio's van Speedy Andr

Link to comment
Share on other sites

hoi mede forumleden.

 

ik ga proberen hier een verslag neer te zetten van de luisterdag bij kermit.

 

om te beginnen wil ik hierbij kermit en zijn vrouw bedanken voor de gastvrijheid.

het was in mijn ogen een geslaagde dag.

 

ik moet er wel bij vermelden dat ik dit nog nooit had meegemaakt en het was dan ook een leuke ervaring.

 

de luistertest.

 

het is wel moeilijk om een product te beoordelen of het goed of slecht is zeker omdat je niet alleen met de installatie te maken heb maar de luisterruimt kan ook het geluid beinvloeden.

 

1e.waar we mee zijn begonnen was de luidsprekers van michel de pied pipers deze vond ik tegen vallen op alle gebieden.waar dit aan lig ik weet het niet het zou de luisterruimte kunnen zijn.

 

2e.de dynaudio's van andre verbazing wekkend hoe zo'n kleine luidspreker nog kan klinken het hoog mooi rond het mid was mooi en het laag goed aanwezig alleen wat mij weer opviel was dat ook deze luidsprekers een klein beetje verstopt klonk.

 

3e.mijn eigen visatons hier wil ik alleen maar van zeggen dat deze nog niet klaar zijn en het zeker niet slecht deden tussen de konnussen en de planken.

 

4e.de "planken" van erik in deze ruimte was het laag te overdreven het klonk een beetje bonkerig nog een nadeel was je moest precies in het midden (bose)zitten een paar centimeters met je hooft opzij en je was 1 luidspreker kwijt ik was wel onder de indruk van de rest van het geluid.

 

5e.de magnepans van ron ja wat moet ik hier van zeggen zeker niet verkeert heel mooi in het laag en het midden en het hoog ik miste alleen wat body voor de rest was ik zeer onder de indruk van deze set.

 

6e.als laatste was de esl van john aan de beurt van deze luidspreker kan ik maar 1 ding zeggen het hoog had iets mooier gemogen ik miste een klein beetje de puntjes op de i voor de rest een mooi klinkend systeem.

 

ik moet hier wel bij vertellen dat de avondsessie mij beter beviel maar dat kwam denk ik omdat ik ondertussen gewend was aan de luisterruimte.

 

al met al was dit voor mij in ieder geval een geslaagde dag.

ik had nog nooit van mijn leven naar planken geluisterd en ik moet zeggen dat deze niet verkeerd klinken.

of ik zelf ooit begin aan elektrostaten weet ik niet dan zou ik ze eerst in mijn eigen huiskamer moeten horen.

 

ik hoop dat ik niemand op zijn tenen heb getrapt met dit verslag want dat is niet mijn bedoeling ik vind dit al moeilijk genoeg, vertellen is makkelijker dan schrijven.

 

ps1. koda koda aan de wand wie klinkt het leukst in het land. :D:D:D

 

ps2.ik ben vannacht 3x wakker geworden van de :D telefoon :D die plaat kan ik dus niet meer aanhoren

Link to comment
Share on other sites

Posting verplaatst van elders:

 

Net thuis van de meeting bij Kermit. Nou ja, via een omweggetje langs een zekere localiteit dan :) ).

 

Hieronder kunnen de diverse aanwezigen op hun eigen manier verslag doen.

 

Ik kon helaas pas verschijnen rond een uur of zes, toen de reeds aanwezige liefhebbers dus al een uitgebreide testdrive achter de rug hadden.

 

Geluisterd is er naar, als ik alles goed zeg:

 

* de Quad ESL 63's van gastheer Kermit;

* de Acoustats 2200 van Erik Klijnsmit;

* een stel Magnepans van Ron Lindeman (?);

 

* een stel Dynaudios type onbekend van Speedy Andr

Link to comment
Share on other sites

In de eerste luistersessie:

1. stuk slagwerk (erik)

2. Gilad Atzmon - Petite fleur

3.Tuck & Patti - They can't take that away from me

4. Oscar Peterson trio - You do something to me - Verve

5. Radio Symfonie Orkest Frankfurt o.l.v. Inbal - 1e deel 5e symfonie van Mahler - Denon

 

2e luistersesie:

1. Sylvain Luc & Birelli Lagrene - Isn't she lovely

2. Sing Sing Sing - Cincinatti Pops Orchestra o.l.v. Erich Kunzel Telarc

3. Emil Gilels, piano - 3e deel uit de Mondscheinsonate van Beethoven - DG

4. Madonna - answer that potjandriedubbeltjesing telephone

5. Eva Cassidy - Songbird

Link to comment
Share on other sites

Leuk om wat over de bijeenkomst te lezen. En zo te lezen, is het wel een geslaagde dag geweest. Ik kon helaas niet... Maar misschien dat ik in de toekomst er nog eens aan toe kom.

Ook leuk om eens wat gezichten te zien (al weet ik natuurlijk nog niet welke namen erbij horen). Wel opvallend trouwens, dat er niemand van ongeveer mijn leeftijd bij zit. Allemaal een stuk ouder zo te zien. Of heb ik nou iemand diep beledigd? ;)

Wat betreft de muziek, heb ik denk ik niet zoveel gemist. Niet echt mijn smaak, voor zover ik het ken tenminste. Waarom is er (afgezien van Madonna) trouwens geen popmuziek gedraaid? Of rock, of metal? Of zeg ik nou heel domme dingen? Ach, het zal wel niet jullie smaak zijn. Als ik nog eens een keer mee ga, neem ik wel wat bruut hakwerk mee. Wat werk van Dream Theater of zo, of Queens of the Stone Age :P

Nee, ik heb ook wel wat toegankelijker muziek. 16 Horsepower of zo, of The Gathering... :)

Link to comment
Share on other sites

Henrie,

De reden dat we voor akoestische, en vooral klassiek, muziek kozen heeft (behalve dat het gewoon schitterende muziek is) ook te maken met het feit dat je eigenlijk alleen met deze muziek echt in staat bent te beoordelen hoe dicht de muziekweergave aan het origineel kan komen.

Immers met dit soort muziek weet je hoe het live klinkt (als je regelmatig naar een concert gaat): je herkent de klank van strijkers en een piano en hoort dus ook goed welke kleuring een speaker er bv. aan toevoegt.

 

Bij popmuziek (begrijp me niet verkeert, maar dit kan ook heel mooi zijn) is er geen sprake van akoestische instrumenten (zonder elektronische versterking) en een natuurlijke akoestiek, waardoor het erg moeilijk wordt vast te stellen of de weergave het origineel benadert (wat is het origineel hier eigenlijk: vaak is er alleen en studiomix).

Link to comment
Share on other sites

Geplaatst door Zee:

Henrie,

De reden dat we voor akoestische, en vooral klassiek, muziek kozen heeft (behalve dat het gewoon schitterende muziek is) ook te maken met het feit dat je eigenlijk alleen met deze muziek echt in staat bent te beoordelen hoe dicht de muziekweergave aan het origineel kan komen.

Immers met dit soort muziek weet je hoe het live klinkt (als je regelmatig naar een concert gaat): je herkent de klank van strijkers en een piano en hoort dus ook goed welke kleuring een speaker er bv. aan toevoegt.

 

Bij popmuziek (begrijp me niet verkeert, maar dit kan ook heel mooi zijn) is er geen sprake van akoestische instrumenten (zonder elektronische versterking) en een natuurlijke akoestiek, waardoor het erg moeilijk wordt vast te stellen of de weergave het origineel benadert (wat is het origineel hier eigenlijk: vaak is er alleen en studiomix).

 

Ach so... ;)

Tja, dan ben ik blijkbaar geen (goede) audiofiel (hoewel sommige mensen daar anders over denken). Het gaat mij er niet zo zeer om of het het origineel of een live-optreden benadert, maar meer of ik er van kan genieten. En ook dat hangt van de set waarop je het luistert af. Ik zou dus niet weten waarom er geen pop- of rockmuziek in een luistersessie zou kunnen. Sterker nog, toen ik een stel speakers en een versterker heb uitgezocht, heb ik juist expres geen rustige muziek meegenomen. Omdat ik dat niet zo veel luister als wat 'ruigere' muziek. Ik heb veel Dream Theater en Lacuna Coil geluisterd tijdens luistersessies, omdat ik dat gewoon geweldige muziek vind. En als dat goed klinkt, vind ik het prima. De reden dat ik Dream Theater meenam, heeft ook met de complexiteit en de dynamiek van die muziek te maken. En Lacuna Coil had ik mee, om eens te luisteren hoe een mooie vrouwenstem klinkt. Misschien vinden jullie dit niet de methode om tot een keuze te komen, maar ik wel. Ik ben dan ook nog steeds erg blij met mijn setje (al kan het altijd beter).

En dan nog iets: jij zegt "Immers met dit soort muziek weet je hoe het live klinkt (als je regelmatig naar een concert gaat): je herkent de klank van strijkers en een piano en hoort dus ook goed welke kleuring een speaker er bv. aan toevoegt."

Zou ik van een band als Dream Theater niet weten hoe ze live klinken? Ok, je hebt gelijk als je zegt dat de elektronica (ook live) kleuring geeft aan de gebruikte instrumenten, maar het geeft denk ik toch echt een goede indruk. En dat geldt denk ik ook voor de cd's van (rock)bands.

Ik zou opzich best een keer zo'n luistersessie willen meemaken, maar ik voel er eerlijk gezegd weinig voor om de hele (of halve) dag naar akoestische en klassieke muziek te luisteren. Zeker klassiek is niet mijn smaak (al zitten er wel klassieke invloeden in de muziek van veel symfo- en 'gothic'bands). Maar puur klassiek is niet mijn smaak. En akoestisch ook niet zo, zij het wel wat meer dan klassiek.

Maar goed, jullie zullen er wel weer niet zoveel voor voelen om veel rock te horen, dus dat schiet niet echt op :)

Link to comment
Share on other sites

Henrie, ik ben het voor een deel met je eens.

 

De wens om bijvoorbeeld live opgenomen klassieke muziek te draaien wordt veelal ingegeven doordat men graag wil beoordelen in hoeverre een setup in staat is om verschillende klankkleuren onderscheidend weer te geven en ook om de ruimtelijke afbeelding van een set te beoordelen.

 

Ik ben van mening dat de prestaties van een set dienaangaande ook met popmuziek beoordeeld kan worden. Ook met multitrack studio-opnames, zelfs als daar sprake is van een kunstmatig gecreeerde ruimtelijkheid, stereobeeld en klankkleuren die voor een groot deel achter de mengtafel zijn ontstaan tijdens het proces van afmixen.

 

Zo zul je bij kunstmatig gecreerde ruimtelijkheid (m.n. galm en delays) kunnen beoordelen in hoeverre de studiotechneut geslaagd is in zijn pogingen om iets realistisch danwel creatiefs neer te zetten.

 

Bij min of meer kunstmatig tot stand gekomen klankkleuren zul je op een goede set kunnen beoordelen in hoeverre de techneut erin geslaagd is om de broodnodige spectrale scheiding tussen verschillende instrumenten aan te brengen.

 

Een set die bij live opgenomen klassiek bovenstaande factoren goed kan weergeven zal dat bij multitracked / heavy mixing decisions opnames ook kunnen.

 

De diehard klassiek / akoestisch liefhebbers dienen zich te realiseren dat het hele palet aan studiotrucken bij popmuziek dorgaans een belangrijk onderdeel is van de totale creatieve prestatie.

Popmuziek en studiotechniek zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dat gold al voor de eerste Rock and Roll opnames uit de jaren vijftig.

Soms vraagt een bepaalde muzieksoort om inventieve en baanbrekende technieken om de boodschap over te brengen.

Soms maakt een innovatieve en baanbrekende studiotechniek een geheel nieuwe manier van musiceren mogelijk. Het is een kruisbestuiving.

 

Dat neemt niet weg dat live klassiek natuurlijk domweg goed geschikt blijft en dat het naar mijn mening het gewoon leuk is om je met andere soorten muziek te laten confronteren dan de soort die je thuis steeds draait :)

 

Kop op, woon zo'n sessie eens bij bij iemand die bereid is om JOU ook speelminuten met JOUW muziek te geven. Neem daarbij ook voor lief dat andere aanwezigen andere muzikale voorkeuren zullen hebben en verdiep je evengoed in "hun" presentaties !

 

 

Paul.

Link to comment
Share on other sites

Ik ben zo vrij me er even mee te bemoeien.

 

De elektronica waarmee gedraaid is (een Quad versterker ??!!) is van doorslaggevend belang bij zulke moeilijke speakers.

 

Voor een Magnepan weet ik b.v. als je die dingen niet aansluit op een echte stroomleverende versterker dat het altijd een tam ding zal blijven.

 

Mijn ervaring met de Piedpiper is eigenlijk wat beter dan hier omschreven. Ik heb zelf n.l. van die dingen in m'n tweede set.

 

De open kast zorgt er voor dat je een versterker nodig hebt, die de woofers tot op tienden van mm's nauwkeurig, hun beweging laten maken. Niet meer en niet minder.

 

Ook voor electrostaten is electronica enorm van belang.

 

M.a.w. is er niet teveel naar de electronicat geluisterd ???

 

Volgende keer wil ik graag meedoen en eventueel voor krachtige electronica zorgen.

 

En waarom, o waarom moeten er altijd mensen wat te zijken hebben. Ik vindt 't een pracht initiatief. En ik hoor op m'n installatie wel het verschil tussen een Bosendorfer, Yamaha of Steinway.

 

Ik ben wel van mening dat er wat complexe muziek bij moet zitten om het door elkaar lopen van de instrumenten te kunnen afwegen. Volgende keer maar sessies op soort muziek houden.

Doen we een nederlandstalige morgen met Andre Hazes en Herman v Veen e.d.,

een middag met klassiek en Jazz met Pim Jacobs en Adrea Riool,

en een avond met Pop en metal met metalica en celine Dion e.d.

 

Daar kom je dus ook niet uit.

 

Positief benaderen dus.

Link to comment
Share on other sites

Even een tussendoortje, beetje aansluitend op Hans van Liempd:

Een korte luisterimpressie van mijn Koda versterker bracht aan het licht dat deze natuurlijk minder goed kon weergeven dan de Quad. Da's te verwachten natuurlijk ..

 

Wat ik wel opmerkelijk vond bij de weergave van een met VEEL adem opgenomen stem dat het adem-effect bij de Koda grotendeels was weggevallen. Het leek mij sterk op een selectieve dip in het frequentie bereik. Ik heb daarover zitten nadenken en een mogelijke verklaring zou kunnen zijn dat die Koda gewoon geen electrostaten lust. Staten vormen namelijk een zeer capacitieve belasting voor een versterker. Als ik hoor "capaciteiten" dan ga ik me al snel afvragen of er geen sprake zal zijn van filtering, dus een mogelijke selectieve dip in de karakteristiek.

 

Wat denk jij, Hans ?

 

 

Paul.

Link to comment
Share on other sites

Geplaatst door Hans van Liempd:

En waarom, o waarom moeten er altijd mensen wat te zijken hebben. Ik vindt 't een pracht initiatief. En ik hoor op m'n installatie wel het verschil tussen een Bosendorfer, Yamaha of Steinway.

 

...

 

Positief benaderen dus.

 

Als je hiermee mijn opmerking over de muziek mee bedoeld, dan heb je me (denk ik) verkeerd begrepen. Ik uit geen kritiek op de muziek, want ik vind dat iedereen zelf mag uitmaken welke muziek hij/zij mooi vind. Al is het Britney Spears...(als ik er maar niet naar hoef te luisteren)

Ik vond het alleen erg opvallend dat er veel klassieke/akoestische muziek gedraaid is gisteren. Ik vroeg me af waarom. Ik vroeg me ook af of er misschien op een dergelijke bijeenkomst wel eens popmuziek wordt gedraaid. Das voor mij namelijk veel interessanter. Niet dat het alleen maar muziek moet zijn die ik leuk vind, maar een mix van muziekstijlen of zo... En dus ook niet alleen maar klassiek, want dan haak ik na een uurtje of zo af denk ik...

Nogmaals, het was geen kritiek, gewoon een vraag.

Link to comment
Share on other sites

Paul Jenner.

 

Ik weet niet precies hoe dit zit. Het is natuurlijk wel zo dat voor elke electrostaat trafo's zitten.

 

Voor een electrostaat heb je een spannings versterker nodig (daarom doen buizen het hier erg goed). Voor een Magnepan een stroom versterker (daarom doen buizen het hier helemaal niet).

 

Het best is natuurlijk een versterker die beide kan maar die zijn er niet veel zeker niet in het lagere prijssegment.

 

Ik draai zelf met Array verstekers (op Kappa 9 en Piedpiper) Een kennis heeft Magnepans op Mark Levinson (toch ook niet de eerste de beste) de Array vebeterde de ML toch op verschillende punten.

 

De keuze van de versterker is enorm van belang zorg eerst dat dit goed in orde is en geeft niet altijd de luidspreker de schuld. De luidsprekers kunnen uiteindelijk altijd beter weergeven (als je ze maar goed aanstuurt).

 

Henrie,

Ik doelde eigelijk het gebrul van Ome Tenk (geen typefout).

 

Iedereen mag van z'n eigen muziek houden. Er zijn echter maar weinig Electrische instrumenten waar in het klankpatroon van ken.

 

En als het om pure power gaat kun je beter een PA installatie kopen.

 

Kwaliteit in High end gaat vaak over kleine details.

 

Sorry als je nu kwaad bent.

Link to comment
Share on other sites

En vergeet ook de invloed niet die de lusiterruimte kan hebben op de presaties van een lsp. Met name de Pied Pipers zouden door het lage plafond bij Kermit thuis benadeeld kunnen zijn. Alhoewel ik moet zeggen dat ik ook niet erg onder de indruk was van die PP's, de problemen waren van diverse aard.

 

 

Paul.

Link to comment
Share on other sites

Allereerst wil ik Kermit en zijn audiofiele vriendin bedanken voor de gastvrijheid en ook de poedels bedankt voor het gelik :)

Poedels hebben iets met conusluidsprekers, geen enkel model ontsnapte aan hun aandacht, gelukkig zag ik geen poot omhoog gaan ;)

 

Allereerst de ruimte, ik vind de indeling de best mogelijke voor een optimaal luistergenot, vrije ruimte achter de "sweetspot" en genoeg lengte voor het laag, want tegen een korte muur plaatsen gaat toch zelden goed.

Een beetje jammer is het raam van het "trappenhuis", als je erin kijkt, zie je de speakers staan en dat betekent dat reflecties een kans krijgen.

 

Overigens was alles toch goed in balans, behalve toen de Pied Pipers speelden, daarvan was de plaatsing zo vreemd, dat ik moest denken aan een uit fase staande unit.....

 

Even alles op een rij:

 

-Michel met zijn Pied Pipers

 

Dit zijn toch wel de meest lastig te plaatsen speakers van de aanwezige sets, de open bovenzijde was in deze ruimte geen voordeel, evenals laatst bij Erik.

 

Toch doen ze doen ze een bepaald deel van het geluid best nog goed, het hoge middengebied komt er redelijk netjes uit, maar het laag bleek rommelig en het hoog was "raar" (uit fase?).

Ik kon me geen enkele keer een echt podium bij de muziek voorstellen, iets dat toch gewoon is opgenomen.

 

 

-Andr

Link to comment
Share on other sites

Geplaatst door Ome Henk:

Bedankt Hans.

 

Kennelijk mag ik geen duidelijk afwijkende mening hebben op de argumentatie van Zee, om voor klassiek/akoustische muziek te kiezen...    :(

 

Jongens, houd het hier ff gezellig, moet ik dat nou echt vragen eek.gif

De muziek past goed bij Kermit's set en het laat veel horen van de instrumenten.

Later op de avond speelden we wel wat rock, en ook nog alleen op de ESL 63's.

 

Ik had weinig tijd om de boel goed voor te bereiden, anders had ik nog wat stevige muziek meegenomen.

Pat Metheny's Imaginary Day draaide ik op de ESL 63's en dat ging heel mooi.

Ik ben wat druk gewend, dat moest ik hier missen, maar verder niets dan lof.

Deze keer hield ik mij wat op de vlakte, om de anderen de gelegenheid te geven voor een eigen inbreng in deze sessie.

Ik moet wel zeggen dat de muziek vooraf iets te weinig aandacht kreeg, want een stukje breder had inderdaad wel gemogen ;)

Toch hebben we duidelijke conclusies kunnen trekken :)

 

Greetinx

 

Andr

Link to comment
Share on other sites

Geplaatst door Hans van Liempd:

Henrie,

Ik doelde eigelijk het gebrul van Ome Tenk (geen typefout).

 

Over dat 'gebrul' van Ome Henk zal ik verder maar niks zeggen. Moet wel een beetje gezellig blijven hier...

 

 

Iedereen mag van z'n eigen muziek houden. Er zijn echter maar weinig Electrische instrumenten waar in het klankpatroon van ken.

 

Ik weet niet wat je precies met 'klankpatroon' bedoelt, maar is dat belangrijk dan?

 

En als het om pure power gaat kun je beter een PA installatie kopen.

 

Ach, misschien heb ik daarom ook wel JBL speakers...

 

Kwaliteit in High end gaat vaak over kleine details.

 

Ja dat weet ik, en waarschijnlijk hecht ik daar wat minder waarde aan, dan aan een 'mooi', vol, full-range geluid.

 

Sorry als je nu kwaad bent.

 

Waarom denk je dat ik nu kwaad zou zijn?

Link to comment
Share on other sites

Na de luisterindrukken van anderen ook nog even mijn impressie. Ik heb geen aantekeningen gemaakt, dus ik houd het globaal.

 

Let wel: deze indrukken zijn gebaseerd op de luisterruimte van Kermit met de aldaar aanwezige apparatuur. Pas dus op met het doorvertalen van de indrukken naar een andere omgeving.

 

Pied Pipers:

Deze speaker zat, waarschijnlijk mede ingegeven door de poortopening aan de bovenzijde van de kast en het lage plafond, in een continu gevecht met de akoestiek verwikkeld. Dit was duidelijk te merken in het laag. Echter ook het mid laag bleef rommelig en dit heeft denk ik minder met de akoestiek te maken want bij andere speakers was dit probleem er niet of in veel mindere mate. Het middengebied is goed, maar het hoog mist definitie.

Ik vond de breedte van de stage te beperkt. In de tweede ronde werden de speakers wat verder uit elkaar geplaatst en was dit probleem veel minder aanwezig.

 

Visatons van Telefunken

Een mooie speaker! Het laag gaat diep door en het geluid komt ook goed los van de kast (op mijn luisterpositie want niet iedereen was hier unaniem in zijn mening). Eigenlijk vond ik de vrij harde s-klanken het enige echte minpunt van deze speaker, maar dit werd uiteraard ook beinvloed door de harde akoestiek. In een sterk gedempte ruimte kan dit wel eens een topper zijn waarvan de kleine tonale onbalans wegvalt tegen het gemak van de weergave!

 

Dynaudio's van Andre

Een verrassend goed speaker die maar weer eens bewijst dat een goed high end geluid heel betaalbaar kan zijn. Wat opviel was dat de stage bij deze speaker verder achter de kasten werd neergezet in vergelijking tot de twee vorige speakers.

Minpunten: het laag loopt niet zo ver door en bij bij stemmen was er een licht "boxy" geluid. Ook bleef het geluid wat meer hangen aan de kast dan bv. bij de Visaton.

Al met al een zeer goede speaker in zijn klasse!

 

Acoustat 2200:

Deze speaker had net als de pied pipers een gevecht met de akoestiek waardoor het laag erg opdringerig was en het moeilijk was om een goed oordeel te geven over het midden. Je aandacht werd continu afgeleid door het te nadrukkelijke laag/staande golven. Op de momenten dat het wel lukte door het laag heen te luisteren werd het neutrale en mooie middengebeid van een electrostaat duidelijk. Het hoog vond ik wat terughoudend. Mogelijk inderdaad veroorzaakt door de dikke bekleding. De diepte van de stage was beperkt en deze panele blijken een zeeeeer kleine openingshoek te hebben. Ik zat ongeveer 60cm naast de sweetspot en hoorde echt maar 1 paneel, terwijl Kermit die in de sweetspot zat een mooi beeld had.

Ik zou deze speaker graag eens horen in een gedempte ruimte die overweg kan met het laag want dit geeft vast een heel ander beeld.

 

Magnepan 0.6

Een fantastisch neutrale speaker die van alle speakers het minste last had van de akoestische beperkingen. Dit kwam doordat het laag niet al te ver doorloopt en vrij scherp afvalt. Nadeel hiervan was dat je bv. bij de Beethoven piano sonate de body van de piano moet missen. Ook de kast van een gitaar is wat minder duidelijk hoorbaar.

Opvallend dat de maggies veel minder richtingsgevoelig zijn dan de Acoustats. Op vrijwel elke luisterplek had je een goed stereobeeld en was er een mooie breede stage. De diepte van de stage is wel wat beperkt.

 

Quad ESL 63

Deze speaker gaat iets verder door in het laag dan de Maggie. Piano krijgt dus wel die body en je hoort het hout van een gitaar.

De stage is veel dieper dan de maggie en ook de breedte is aanwezig.

Wat mij opviel was dat als je op de eerste luisterrij zat je geen problemen had met het laag en de akoestiek, maar op de 2e rij wel. Bij de andere speakers was het laagprobleem minder afhankelijk van de luisterplek.

Gelukkig kan Kermit altijd eerst rang luisteren, dus dit nadeel speelt voor hem in de praktijk niet.

 

 

Samenvattend vond ik het een erg leuke dag die voor mij twee dingen bewijst:

 

- De verschillen tussen speakers zijn ENORM en erg afhankelijk van de akoestiek. Wil je je set optimaliseren dan is dit (akoestiek + speakers) naar mijn mening HET aandachtspunt en is het verspilde moeite je te zeer toe te leggen op verschillen in kabeltjes etc.

 

- De verschillen tussen speakers zijn MINMAAL wanneer je de verbetereningen afzet tegen het daarvoor benodogde budget. Ja, de QUAD is op alle punten beter dan de kleine Dynaudio, maar daarvoor moet wel ruim 10x zoveel betalen. En als je dat in het achterhoofd houdt dan is die Dynaudio ook een heeeeel goede speaker en het verschil met de ESL niet zo groot.

 

Kermit: nogmaals heel veel dank voor de leuke dag en de gastvrijheid. Dit soort initiatieven verhoogd de kennis en het werdzijds begrip bij ons allen. Voor herhaling vatbaar!

 

Wat ik overigens ook merkte is dat je gedurende zo'n dag minder 'scherp' en kritisch wordt wat betreft de verschillen tussen de speakers. In de avondsessie vond ik de verschillen tussen de speakers veel kleiner en was ik eigenlijk meer geconsentreerd op de muziek. Een goed teken!

Ik heb eens in een interview met Jacques Mahul (JM Lab) gelezen dat hij daarom ook alleen 's ochtends naar zijn nieuwe ontwerpen luistert om deze te beoordelen.

 

In de auto naar huis heb ik de muziek uitgelaten. Het was even genoeg voor die dag!

Link to comment
Share on other sites

Ik zal hier zoveel mogelijk alle gedraaide muziek bij elkaar zetten. Als iedereen mij via PB mailt welke muziek hij heeft laten draaien, dan houd ik de lijst bij.

 

Sing Sing Sing - Louis Prima - Capitol

Oude opnames van de man die werledberoemd geworden is met Buena Sera en zijn rol als King Louis in disney's tekenfilm Junglebook. De meest opnames zijn van zeer goede mono-kwaliteit, maar Sing, Sing, Sing is mooi stereo. Dit is Swing met een hoofdletter! Vergeleken met Prima is het met de huidige generatie zangers/zangeressen rhythmisch gezien maar behelpen. We zijn toch een hoop in de muziek kwijtgeraakt...

 

 

Summertime - Ella Fitzgerald & Louis Armstrong met orkest o.l.v. Russell Garcia.

Een Verve opname uit 1957! maar eentje die je volkomen van je stoel veegt. Zoals Armstrong trompet speelt, de warme stem van Ella (in haar top periode) het karakteristiek hese geluid van louis en een onbeschoft relaxed swingend orkest... Dat zal ik altijd blijven draaien.

 

Mozart - 2e deel uit het 23 pianoconcert - Murray Perahia & Enlish Chamber Orchestra - Sony

Perahia heeft alle Mozart pianoconcerten opgenomen en dat is een serie geweest die overal de grootste lof heeft gekregen. Het 2e deel van KV488 opent met de piano solo, waarna het orkest er bij komt en er in de hout blazers een prachtig bouwwerk van klanken gecreeerd wordt. Wat een muzikaliteit en wat een sfeer... Jonge vrouwen zijn hier echt gek op.... ;)

 

 

Nieuw jaarsconcert 1979 - Wiener Philharmoniker o.l.v. Willi Boskovsky - Decca

De eerste digitale opname die door Decca is uitgebracht. Gewoon recht voor zijn raap op de band gemikt. Het klinkt allemaal heel anders dan de moderne digitale opnames, minder gepolijst en directer. Het heeft ook iets heel authentieks. Het publiek en allerlei bijgeluiden zijn flink te horen en dat verhoogt de pret allen maar. En Boskovsky was in dit genre nog steeds een klasse apart.

 

Baby it's cold outside - Dean Martin Capitol

Weer zo'n ouwetje uit eind jaren '50. De track start voor de muziek begint. Je hoort de opnameleider iet s zeggen door zo'n smerig klinkend studio omroepspeakertje, Dean maakt een grapje, de orkestleden lachen, een hoest, een paar rocheltjes, de dirigent telt af, het orkest begint te spelen en er is me meteen een sfeer..... niet te geloven. Dean martin heeft een hele warme, ontspannen manier van zingen, kortom: 3 minuten genieten.

 

Herman van Veen met het Rosenberg Trio

 

Live opname van Pink Floyd in de Kuip

 

 

In de eerste luistersessie:

1. Groep Plus, een Nederlands slagwerkensemble - High End Audiophile Test Demo CD van STS Digital

2. Gilad Atzmon - Petite fleur

3.Tuck & Patti - They can't take that away from me

4. Oscar Peterson trio - You do something to me - Verve

5. Radio Symfonie Orkest Frankfurt o.l.v. Inbal - 1e deel 5e symfonie van Mahler - Denon

2e luistersesie:

1. Sylvain Luc & Birelli Lagrene - Isn't she lovely

2. Sing Sing Sing - Cincinatti Pops Orchestra o.l.v. Erich Kunzel Telarc

3. Emil Gilels, piano - 3e deel uit de Mondscheinsonate van Beethoven - DG

4. Madonna - answer that potjandriedubbeltjesing telephone

5. Eva Cassidy - Songbird - Wayfaring Strager

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
 Share

×
×
  • Create New...