Kippenvel muziek...

[spido]

"Mis'ry and The Blues" - Jack Teagarden

 

Toen Louis Armstrong voor het eerst Jack Teagarden hoorde spelen en zingen, kreeg hij kippenvel.

Want Jack speelde geen blues, maar "beyond the blues":

de melancholie was zijn levenshouding geworden.

Zijn stem en zijn trombone lieten dat meedogenloos horen.

"And he NEVER played one wrong note!" zei Louis.

 

"Blues in the mornin', mis'ry in the evenin'...

since you've gone the dawn is always overdue..."

 

Bij Jack Teagarden was de mistroostigheid geen pose,

en ook geen emotioneel affect, "dat wel weer over zou gaan".

The Blues was de basis geworden van zijn wezen.

Het was een vanzelfsprekendheid, een onontkoombaarheid.

 

Op deze plaat staan, behalve het hartbrekende openingsnummer, ook wat vrolijker werkjes.

Maar zelfs die wist Jack zó neer te zetten, dat je hem bijna kon horen mompelen:

"If you see me laughin', baby,

It's jus' to keep from cryin'."

 

 

In één van zijn moeilijkste levensfasen draaide Spido deze plaat grijs.

Erger nog: hij draaide de groeven van de mono-LP kapot, zodat de stem van Jack Teagarden zelf en die van zijn trombone wel héél veel op elkaar gingen lijken.

 

Ja, je hebt "The Blues".

Die kennen we allemaal wel, nietwaar?

 

Maar... "Beyond The Blues"...

That's quite another cup of tea...

 

http://www.youtube.com/watch?v=0HChSbLw05k

[spido]

Harry Belafonte: "Memphis Tennessee".

Hear that lonesome whistle blow...
wanna go away from here!

Harry Belafonte: "In the Evenin' When the Sun goes Down"...

When I got up this mornin'
blues was walkin' round my bed...
When I went to eat my breakfast
blues was all in my bread...

[mumsoft]

Kippenvelmuziek moet het ook voor 11 uur 's avonds doen.

Zo laat in de nacht wordt het al tamelijk frisjes op het platteland.

 

M rc

[Hans van Liempd]

Maar... dan heb je ook nog zoiets als "Beyond The Blues".

De blues is dan geen emotie meer, maar een levenshouding.

That's quite another cup of tea...

 

 

 

Klopt, maar toch wel mooie muziek.

 

[spido]

 

Peter Green with John Mayall & The Bluesbreakers: The Supernatural.

 

Perhaps my youth was'nt so bad, after all...

[Strzel]

Sommige muziek 'werkt' alleen als het donker is. Dus hoe later, hoe meer blues!

Voor mij ultiem bluesnummer van te vroeg overleden gitaargod Stevie Ray Vaughan: Tin Pan Alley op CD Couldn't Stand The Weather. Spanningsboog van ruim 8 min, je kunt iedere noot bijna beetpakken.

Is tevens briljant klinkende remaster.

 

Als het wat vroeger is: The Doors met L.A. Woman en Riders on the Storm.

[Karma]

Sommige muziek 'werkt' alleen als het donker is.

 

Ik heb mijn dienstplicht een heleboel jaren geleden vervuld op een Leopard tank. Toen we in Duitsland waren reden we regelmatig in het donker. Als het daar bewolkt was zag je daar met het blote oog vanwege de totaal afgelegen ligging werkelijk geen haar voor je ogen. Het gitzwart voor je ogen hield alleen op doordat de tanks elkaar moesten volgen door middel van het nachtvisier en het kruis dat je met dit nachtvisier kon zien achterop je voorganger. Als "lader" van zon tank ging ik ook over de muziek. Naast de commandant was ik ook de enige die nog wat "lebensraum" over had. Ik heb toen private investigations gedraaid van Dire Straits door onze headsets....... kippevel. Het was eigenlijk niet eens bewust dat ik dit nummer opzette, het was gewoon het volgende nummer op de (toen nog) cassette. Zoiets vergeet je je leven niet meer.

[mumsoft]

Zeg Karma, je moet dat wel kunnen aantonen met een goed opgezette ABX test, hoor!

:-))

 

Marc

 

[Karma]

Zeg Karma, je moet dat wel kunnen aantonen met een goed opgezette ABX test, hoor!

:-))

 

Marc

 

 

Nee hoor, het leven was toen die tijd nog veel .... simpeler. Overigens was de geluidskwaliteit van die headsets niet om over naar huis te schrijven. Maar daar maal je eigenlijk niet om als je op oefening zit.

[spido]

Dit lied van Joni Mitchell (in deze versie samen met The Chieftains)
gaat over de terreur die de Rooms-Katholieke Kerk te Ierland
- maar ook elders: laten wij ons (òn?)eigen Zuiden des Lands niet vergeten! -
uitoefende over ongehuwde zwangere meisjes en jonge vrouwen,
waarvan sommigen waren verkracht
en/of al dan niet langdurig en/of veelvuldig sexueel misbruikt
door hun vader, hun broer(s), hun neef/neven, hun oom(s), hun buurman(nen),
huisvriend(en), minnaar(s) van hun moeder,
en/of bijvoorbeeld door meneer pastoor,
alsmede meisjes die indertijd als te wulps en/of te willig werden beschouwd,
en meisjes die om heel andere reden(en) toch maar liever wèg moesten...
omdat die meisjes er eigenlijk helemaal niet hadden mogen zíjn, bijvoorbeeld!

I was an unmarried girl
I'd just turned twenty-seven
When they sent me to the sisters
For the way men looked at me
Branded as a Jezebel
I knew I was not bound for Heaven
I'd be cast in shame
Into the Magdalene laundries

Most girls come here pregnant
Some by their own fathers
Bridget got that belly
By her parish priest
We're trying to get things white as snow
All of us woe-begotten-daughters
In the steaming stains
Of the Magdalene laundries

Prostitutes and destitutes
And temptresses like me--
Fallen women--
Sentenced into dreamless drudgery...
Why do they call this heartless place
Our Lady of Charity?
Oh charity!

These bloodless brides of Jesus
If they had just once glimpsed their groom
Then they'd know, and they'd drop the stones
Concealed behind their rosaries
They wilt the grass they walk upon
They leech the light out of a room
They'd like to drive us down the drain
At the Magdalene laundries

Peg O'Connell died today
She was a cheeky girl
A flirt
They just stuffed her in a hole!
Surely to God you'd think at least some bells should ring!
One day I'm going to die here too
And they'll plant me in the dirt
Like some lame bulb
That never blooms come any spring
Not any spring
No, not any spring
Not any spring

Over hetzelfde onderwerp is een film gemaakt met de titel "The Magdalene Sisters".
http://nl.wikipedia....gdalene_Sisters

(...) Nadat de film in 2002 de Gouden Leeuw van Venetië kreeg, kwamen er talrijke protesten van katholieke zijde. De Osservatore Romano bestempelde de film als een antiklerikaal pamflet. Het Vaticaan gaf officieel het advies de film niet te gaan bekijken. Een aantal vroegere bewoonsters van de Magdalenatehuizen stelde daar tegenover dat de film niet overeenstemde met de realiteit; de waarheid in de tehuizen zou nog veel erger zijn dan wat in de film te zien is. (...)

Nadat de H. Moederkerk wereldwijd in opspraak kwam wegens veelvuldig, gedurende lange tijd en stelselmatig verzwegen & onbestraft sexueel misbruik van kinderen door H.H. geestelijken, hoort men van die zijde niet veel protest meer tegen deze film...

Van de film zijn 10 korte episoden te vinden op youtube. De eerste daarvan is:

http://www.youtube.com/watch?v=fdWdcwkhqpM

(Film start na ca. 30 seconden.)

Een korte inhoud en een trailer van de film is te vinden op:
http://filmtrailers....tem.php?id=7655

[spido]

Om het kippenvel-topic maar weer eens onder de aandacht te brengen:

 

Spido - maar dat is natuurlijk heel p'soonlijk -
voelt zich weer tiener, als-ie dit hoort.
(Hij begrijpt nog steeds niet hoe hij ooit
die rottijd is doorgekomen...

Kippenvel, brok in de keel,
KT88 kan 'm nog meer vertellen:
Spido pàkt d'r toch nog eentje! )

Sommige tienersterren kònden wat.
Sommige andere konden best een bóel.
Maar Helen Shapiro kon zo ongeveer àlles!

Luister maar 'ns naar haar St. Louis Blues,
haar Basin Street Blues,
begeleid door het puikje van de Britse jazzmusici van haar dagen.
(And Were There Ever Any Better?)

Op zaterdagavonden ruimde de BBC destijds zendtijd,
orkesten en technisch personeel in
om tienersterren in staat te stellen
te laten horen
en te laten zien
wat ze nu echt kònden.

En dit wichie was toen nog maar veertien of zo.
Zo'n halve eeuw geleden alweer... kejje nagaan.
1962? 1963? Zoiets...
Vóór The Beatles nog, in elk geval.

Want die stonden in haar vóórprogramma.

If You Don't Remember Helen... 

Your Mother Should Know!
(Or else your Granny.)

[spido]

Is Spido nou echt de énige hier, die zo nu en dan kippenvel krijgt van muziek & (navrante) tekst??

 

Ter aanmoediging van alle anderen:

nog een liedje, en een uitvoering, die

- zoals de Engelsen zeggen -

"je vlees laat kruipen".

 

Edith Piaf: "De l'Autre Côté de la Rue".

 

Het lijkt een leuk liedje te zijn,

over een leuk meisje

dat een leuk leven leidt.

 

Maar die schone schijn bedriegt.

Zo mooi is het alleen maar

als je het bekijkt vanaf de overzijde van de straat...

 

http://www.youtube.com/watch?v=2zs9tIZ4ois

 

Des murs qui se lézardent,
Un escalier étroit,
Une vieille mansarde
Et me voilà chez moi.
Un lit qui se gondole,
Un´ table de guingois,
Une lampe à pétrole
Et me voilà chez moi
Mais le soir, quand le cafard me pénètre
Et que mon cœur est par trop malheureux,
J´écarte les rideaux de ma fenêtre
Et j´écarquille les yeux.

{Refrain:}
D´l´autr´ côté d´la rue,
Y a un´ fille,
Y a un´ bell´ fille
Qui a tout c´qu´il lui faut
Et mêm´ le superflu.
D´l´autr´ côté d´la rue,
Elle a d´l´argent, un´ maison, des voitures,
Des draps en soie, des bijoux, des fourrures.
D´l´autr´ côté d´la rue,
Y a un´ fille,
Y a un´ bell´ fille.
Si j´en avais le quart, je n´en d´mand´rais pas plus,
D´l´autr´ côté d´la rue.

Souvent, l´âme chagrine,
Quand je rentre chez moi,
Je vais courbant l´échine,
Il pleut ou il fait froid.
Faut monter sept étages,
Suivre un long corridor.
Je n´ai plus de courage.
Je me couche et je dors
Et le lend´main faut que tout recommence.
J´pars au travail dans le matin glacé,
Alors je m´dis y´en a qui ont trop d´chance
Et les autres pas assez.

D´l´autr´ côté d´la rue,
Y a un´ fill´,
Y a un´ bell´ fille
Pour qui tout´s nos misèr´s
S´ront toujours inconnues.
D´l´autr´ côté d´la rue,
Quand il fait froid, ell´ dans´ des nuits entières,
Quand il fait chaud, ell´ s´en va en croisière.
D´l´autr´ côté d´la rue,
Y a un´ fill´,
Y a un´ bell´ fille.
Vivre un seul jour sa vie, je n´en d´mand´rais pas plus,
D´l´autr´ côté d´la rue.

J´le connaissais à peine,
On s´était vu trois fois
Mais à la fin d´la s´maine
Il est venu chez moi.
Dans ma chambre au septième,
Au bout du corridor,
Il murmura : "Je t´aime".
Moi j´ai dit : "Je t´adore".
Il m´a comblée de baisers, de caresses,
Je ne désire plus rien dans ses bras.
Je vois ses yeux tout remplis de tendresse,
Alors je me dis tout bas :

D´l´autr´ côté d´la rue,
Y a un´ fill´,
Y a un´ pauvr´ fille
Qui n´connaît rien d´l´amour,
Ni d´ses joies éperdues.
D´l´autre côté d´la rue,
Ell´ peut garder son monsieur qu´ell´ déteste,
Ses beaux bijoux, tout son luxe et le reste.
D´l´autr´ côté d´la rue,
Y a un´ fill´,
Y a un´ pauvr´ fille
Qui regarde souvent, d´un air triste et perdu,
D´l´autr´ côté d´la rue.

 

De tekst werd voor de opname helaas ingekort, omdat het lied op een 78-toerenplaat moest passen.

Ik wilde u echter het huiveringwekkend origineel niet onthouden.

[Guest]

Volgens mij heb ik 'm al eens gepost, zoniet dan bij deze.

 

http://www.youtube.com/watch?v=ruVL7uMqHMc

[stefk]

Sander, Herbie Hancock speelt deze zomer op Jazz Middelheim in Antwerpen ...

[TL 200]

Sander, Herbie Hancock speelt deze zomer op Jazz Middelheim in Antwerpen ...

Stef, je bent terug. MOOI.

[Guest]

Sander, Herbie Hancock speelt deze zomer op Jazz Middelheim in Antwerpen ...

 

Hi Stef!

 

Bedankt voor de tip, hij zal ook wel weer op NSJF komen.

Helaas kan ik niet (meer) tegen grote/drukke mensenmenigten, dan raak ik compleet in panieQ.

Concerten en andere evenementen zijn dus eigenlijk uitgesloten voor me.

 

En Antwerpen is helaas ook te ver ivm. mijn reikwijdte, ik moet altijd binnen 2 uur op afroep voorbereid beschikbaar kunnen zijn in het ziekenhuis ivm. harttransplantatie.

Soort van electronische enkelband maar dan toch net effe anders.

[mumsoft]

Dan doe je het met een mediaplayertje van Conrad, een scherm en een tegel. Ook kippevel.

[spido]

Harry Belafonte, The Midnight Special. Released: Feb 1962. Label: RCA Victor

 

(...) It’s widely known that Harry Belafonte’s The Midnight Special is the album on which Bob Dylan made his professional recording career debut, playing an Earthy, blues harmonica burst on the title track. What’s not so widely known, however, is that Dylan found the experience a painstaking nightmare – mainly because of the absolute perfection demanded by Belafonte. (...) 

Infusing elements of jazz, big band, gospel and blues, Midnight Special is a completely democratic album, in that each instrument is designated its own space, time and voice to express itself. The bass lines thump and bounce under the surface, the percussion snaps and taps above your head as ivory piano keys accent and move around the edges, the horns blow with explosive gusto through the guts, while gentle guitar strums and plucks add a warm glowing aura to the overall mix. (...) 

It’s easy to forget, what with modern recording techniques, how good professional singers had to be on record in Belafonte’s day and on this album he is pitch perfect, hitting a range of notes with grace and subtlety and without ever straining his instrument, or overshadowing any of the other members of his band.

And despite his unsavoury experience, Dylan’s work features on the absolute highlight track on the record. Other songs also worth mentioning are the smokey jazz club number ‘Memphis Tennessee,’ the sleepy ‘Makes A Long Time Man Feel Bad’ and the urgent and compelling ‘Did You Hear About Jerry,’ with its haunting falsetto refrain. (...)

Nathan Wood, 2012. http://www.pigriver.com/harry-belafonte-the-midnight-special/

 

 

Nathan Wood noemt de titelsong "the absolute highlight track" van de LP.

Dat is het nummer "the Midnight Special": de trein die om middernacht langs het strafkamp rijdt en die voor de gevangenen een symbool van vrijheid is. De jonge Bob Dylan speelt treintje op de mondharmonica: zijn allereerste opname.

Maar ik krijg kippenvel bij het derde nummer: "Memphis, Tennessee".

The name spells mere misery...

 

De LP van Harry Belafonte verscheen in februari 1962.

Op 4 april 1968 werd zijn goede vriend Martin Luther King vermoord.

In Memphis, Tennessee.

[spido]

Okay, Spido gaat eenzaam doch moedig voort.

Laat anderen zich maar met tegeltjes bezighouden: hij kiest voor de muziek.

 

Nu eens iets heel anders: twee oudere heren spelen muziek van een jonge man, die nooit ouder dan 31 jaar zou worden.

Het is het tweede deel uit de Fantasie in f (mineur) voor vierhandig piano van Franz Schubert.

De beide pianisten zijn Paul Badura-Skoda en Jörg Demus. Twee Oude Meesters, zou je kunnen zeggen.

 

Ze speelden in de Salle Gaveau te Parijs. Op een Bösendorfer.

Nu is dat een prachtige vleugel... Maar ik vond het toch niet leuk voor mijn eigen antieke Gaveau!

 

Maar wat mij echt kippenvel geeft, is de abrupte en navrante afwisseling van vrolijk optimisme met peilloze vertwijfeling.

Schubert schreef het in 1828: zijn sterfjaar. Hij droeg het op aan zijn leerlinge Karoline Esterházy, op wie hij hopeloos verliefd was.

Ik meen in dit "bipolaire" werk te horen hoe hij koortsig en wanhopig streed, aangetast door een dodelijke combinatie van syfilis en tyfus.

 

[spido]

Vooruit dan maar... Omdat jullie zo aandringen: nòg een ouwe tranentrekker!

"Brave Marin": het lied uit de 17e of 18e eeuw, over de dappere zeeman die na vele jaren uit de oorlog terugkeert.

Maar thuis wacht hem een bittere teleurstelling...

 

 

 

 

1. Brave marin revient de guerre, tout doux (bis)

Tout mal chaussé, tout mal vêtu
Pauvre marin, d´où reviens-tu? Tout doux 

2. Madame, je reviens de guerre, tout doux (bis)
Qu´on m´apporte ici le vin blanc
Que le marin boit en passant. Tout doux. 

3. Brave marin se mit à boire, tout doux (bis)
Se mit à boire et à chanter
Et la belle hôtesse à pleurer. Tout doux. 

4. Qu´avez-vous donc, la belle hôtesse, tout doux (bis)
Regrettez-vous votre vin blanc
Que le marin boit en passant? Tout doux. 

5. C´est pas mon vin que je regrette, tout doux (bis)
Mais c´est la mort de mon mari
Monsieur vous ressemblez à lui. Tout doux. 

6. Dites-moi donc, la belle hôtesse, tout doux (bis)
Vous aviez de lui trois enfants
Vous en avez six à présent. Tout doux. 

7. On m´a écrit de ses nouvelles, tout doux (bis)
Qu´il était mort et enterré
Et je me suis remariée. Tout doux. 

8. Brave marin vida son verre, tout doux (bis)
Sans remercier, tout en pleurant
Il regagna son bâtiment. Tout doux.

[Duck-Twacy]

Kippenvel muziek is vaak natuurlijk verbonden aan een persoonlijke herinnering.

 

DIt (Nellie Furtado - All good things come to an end) klonk op de radio in de wachtkamer bij de dierenarts toen we Gorby de 21 jaar oude Perziche kater moesten laten inslapen (omdat hij niet meer kon lopen en zijn ontlasting niet meer kon inhouden).

 

Op zich een niemendalletje met toen erg passende tekst (al gaat het natuurlijk ook over andere dingen, je pikt er uit wat je raakt). Krijg nog er steeds tranen van achter in mn ogen als ik het hoor.

 

http://www.youtube.com/watch?v=Brj8d5HKpEs