Jump to content

Welke muziek staat er nu op (part 5) ???


Ome Henk
 Share

Recommended Posts

Dan liepen ze voorop! :D

Maar Baker Man is toch wel jaren negentig?

 

Verplaatst uit "Dynamiek of autoriteit".

 

Maar even met AMG gecontroleerd en de plaat waar Bakerman op staat is in Feb 1990 uitgekomen. Dus lijkt Baker Man een soort van late jaren 80 electronica stuiptrekking.

 

Nu speelt:

 

4df0225b9da062d5fc6ac010.L.jpg

 

David Bowie - Station to Station

Link to comment
Share on other sites

Mooi, Erik, één van mijn favoriete Bowies, ik ben ook weer een beetje in zijn werk gedoken.

Hetzelfde hier, Bart. Vanmiddag Low nog twee keer gedraaid, idem Ziggy (vorige week) en Aladdin Sane volgt zeer binnenkort. B)

 

Station to Station beleeft momenteel een re-release als 3 CD set en als 5 CD / 3LP plus nog wat pafernalia set. :blink:

 

Knap wat aandacht voor een langspeler met zes nummers in nog geen 38 minuten. En een mooi voorbeeld van een door The Independant vermelde trend onder platenmaatschappijen om teruglopende inkomsten uit nieuw repertoire op te vangen met mooi verzorgde her-uitgaven van ouder werk.

 

Nu speelt:

 

418iiw07k2L._SS500_.jpg

 

Bad Company - Bad Company

Link to comment
Share on other sites

895882.jpg

 

895884.jpg

 

Het blijven toch heel leuke compilaties, met een veel betere stereo èn hifi dan de originele platen.

Spido hàd niet zoveel met popmuziek, in die tijd.

Maar toch kwamen er veel herinneringen aan frivole feestjes naar boven.

Met crêpe-paper om de TL balken, visnetten aan het plafond, overal kaarsen...

 

Zo jòng nog, hè? :rolleyes:

Link to comment
Share on other sites

41QwdBKWZyL._SS500_.jpg

Janis Joplin - Anthology

 

Compilatie album van haar beste nummers uit 1968, '69 en '71, uitgebracht in 1980.

 

Door mij vorig jaar nieuw, in originele sealverpakking, aangeschaft. Dus zonder enige beschadiging op zowel de platen (2LP) als de hoes en binnenhoezen.

 

Geweldige opnames, door CBS prachtig op plaat geperst.

 

Mocht je deze tegen komen, en van de muziek van Janis houden: Zeker een aanrader!

Link to comment
Share on other sites

975260.jpg

 

Prachtige, grotendeels vóórbietelse Britse popmuziek. Vaak veel gecompliceerder dan je op het eerste gehoor zou denken.

Er is typisch teenagermuziek bij, maar ook jazz/blues van een rijpheid die verbluffend is voor een zestienjarig meisje.

De uiterst profi arrangementen van die "ouwelijke" stukken doet vermoeden dat ze afkomstig zijn van de befaamde BBC Saturday Night TV Shows, waar het puikje van de Britse jazzmusici aan meewerkte. Ik meen zelfs de klarinet van John Dankworth te horen!

 

Helen Shapiro was Joods, en wellicht is het daaruit te verklaren dat zij in "Basin Street Blues" de zin "A Heaven on Earth... they call it Basin Street!" verving door haar eigen woorden. Want àls een Jodin dan al gelooft in een hemel, dan horen daar toch zeker geen speelholen en bordelen in!

 

Helen bekeerde zich later tot het Christendom ("Jews for Christ"). Dit in tegenstelling tot Jezus zelf, die altijd Jood(s) is gebleven...

 

Het boekje bij de CD geeft mooie informatie over de opnametechniek en -apparatuur in Abbey Road van die dagen. Alles ziet er uit alsof het aan milspecs moest voldoen.

Ook wordt duidelijk gemaakt hoe het komt dat bij de eerste EMI "stereo" Beatle elpees alle instrumenten aan de ene kant zaten, en alle stemmen aan de andere kant: was gewoon een foutje! :o

Link to comment
Share on other sites

en dan vandaag in de bus :)

 

robertplantbandofjoyfro.jpg

 

robertplantbandofjoy201.jpg

 

© 2010

 

 

Zijn samenwerking met Alison Krauss, Raising Sand, was een onverwachte zet met een een imposant resultaat. Voor zijn volgende plaat, genoemd naar de band waar Robert Plant en John Bonham tussen 1966 en 1968 in speelden, werd Buddy Miller (die Plant en Krauss op toernee begeleidde) in de arm genomen en dat mag een gouden greep heten. Dat blues, folk en country Plant op het lijf geschreven zijn, weten we al sinds de eerste drie platen van Led Zeppelin, maar wat Plant en Miller hier uit de hoed toveren is hoogst indrukwekkend. Het ruimtelijke spel van snarentovenaars Miller en Darrell Scott en de achtergrondvocalen van Patty Griffin zorgen voor een sfeervolle omlijsting van covers van Los Lobos, Richard Thompson, Low en Townes Van Zandt en een stel traditionals. Het is spookachtig (Silver Rider, Monkey), swingend (Angel Dance, You Can’t Buy My Love) en melancholiek (The Only Sound That Matters, Harms Swift Way), maar vooral prachtig mooi.

 

 

bron verhaal >>>> klik klik <<<

 

 

 

track 4 silver rider is voor mij de mooiste van de verdere mooie tracks die hier opstaan

 

 

 

toev 16:38 uur

 

Robert Plant's 2007 album with pop-bluegrass songbird Alison Krauss, Raising Sand, did something 25 years of solo records never quite managed: It fully transformed him from former Led Zeppelin golden god into a roots singer. Plant had never sung so tenderly or collaboratively, commanding a crack modern string band that defined power in terms other than Physical Graffiti.

 

Band of Joy — named after Plant's first band with late pal John Bonham — smartly takes some cues from Raising Sand. Plant uses an A list of country voices and players (Patty Griffin, Buddy Miller) and an inspired mix of vintage and modern songs. If it's not quite as seamless and sublime a record, well, it's pretty damn good, and what it lacks in coherence it makes up for in magnified rock & roll mojo.

 

 

Miller helps with the latter. The journeyman guitarist-songwriter (and former Emmylou Harris collaborator) co-produced the record with Plant, and he contributes muscular playing and singing. His guitar is low and nasty on the lead cut, a coiled, mandolin-dusted cover of Los Lobos' "Angel Dance." And he opens up on "House of Cards," a cover of Richard Thompson's scalding 1978 folk rocker, bright leads carving the air while Plant and Griffin's harmonies recall Zep's "The Battle of Evermore."

 

But what's most striking is Plant's vocal versatility. As a solo act, his songwriting has been spotty, if impressively versatile. But he's proved himself to be an excellent interpreter, from his 1984 Honeydrippers EP of old-school R&B and pop through Raising Sand. He does the same here, and the songs give him plenty to work with. He returns to the late, great Townes Van Zandt (whose "Nothin' " was a highlight on Sand) for the bleak "Harm's Swift Way," working a metaphor that turns the idea of time into a woman beyond a man's control. Plant doesn't oversing a whit, delivering poetic meditations on mortality with Griffin's harmonies clinging to him like a spangled death shroud.

 

The two most striking songs are the most left-field, both penned by the brooding husband-wife indie-rock band Low. "Silver Rider" is a glittering dirge, another showcase for Griffin, who's such a good songwriter that's it's easy to forget what a great singer she is. Plant sings "Monkey" almost as a whisper. "It's a suicide/Shut up and drive," he snarls, in what sounds like the opening scene of a David Lynch film. It's as menacingly restrained as anything he's ever uttered.

 

This is a record primarily about loss and time's march, and Plant sings with gravity, working his middle range. It doesn't all click. "Even This Shall Pass Away" tries too hard for profundity. And the old spiritual "Satan Your Kingdom Must Come Down" mostly makes you want to hear Plant back cruising Lucifer's daughter on "Houses of the Holy."

 

But Plant isn't singing like the old days. The closest he comes is "You Can't Buy My Love," first recorded in 1965 by R&B singer Barbara Lynn. Plant knocks it out playfully, like a lost demo from Led Zeppelin I, with a few hollers and sexy woo-oh-ohs. And in 3:10, it's over. You can't buy his love, and you can't turn back time. It's a notion other rock vets could do well to ponder.

 

vergeten recensie

Link to comment
Share on other sites

thanks Bart.

 

ik wist niet dat die PJ zo goed klonk. heb er eergister nog mee in de hand gestaan ( wel of niet opzetten) ik vind em muzikaal niet echt erg sterk nl

maar ik zal hem eens een zwieper geven hier

 

Heb je "rid of me"ook?

 

zo niet shame on you. dus die zal je wel hebben :)

heeft vooral als je hem lekker hard zet een heerlijke open natuurlijke sound. zo hoor ik rock opnames graag. groepje muzikanten bij elkaar in een zweterige studio en dat er chemie ontstaat.

 

rid of me is absoluut mijn favourite album van PJ

daarna dry

Link to comment
Share on other sites

Deze lekkere cd weer eens uit de speakers

album-history.jpg

Loudon Wainwright III -History

 

Tegenwoordig 'vader van' maar zeer wel in staat prachtliedjes te zingen. Merendeel singer-songwriter.

Was ooit een tip van de VPRO.

 

M :ph34r: rc

Link to comment
Share on other sites

 

Het is nooit te laat om Matt Monro te ontdekken... :rolleyes:

 

(Ik moest bij het beluisteren even denken aan mijn recente "ontdekking" van Fritz Wunderlich: die bleek onverwachts het goede van Hermann Prey en van Dietrich Fischer-Dieskau in zich te verenigen. Welnu, deze Matt Munro heeft veel van de presence en timing van Frank Sinatra, veel van de souplesse van Perry Como en Andy Williams, veel van de jazziness van Steve Lawrence en Mel Tormé. En... hij heeft bijna niéts van Lee Towers!) ;)

Link to comment
Share on other sites

"Fever!" - koortsachtig zoeken naar de ultieme uitvoering!

 

Vanmiddag draaide ik weer eens de CD van Eva Cassidy, getiteld "Imagine": die verveelt niet gauw!

En haar uitvoering van de song "Fever!" is echt wel goed.

Héél goed, zelfs.

http://www.youtube.com/watch?v=R-eyS1uluuY

 

However, "Fever!" started long ago!

De oudste uitvoering in mijn platenverzameling is die van Miss Peggy Lee, uit 1958.

Op een 78-toerenplaat, natuurlijk. Mono, vanzelfsprekend. (Want de langspeelplaat "All Aglow Again" was toen nog véél te duur voor me.)

Die 78-toeren plaat heb ik ter vergelijking ook nog even gedraaid. En nòg eens gedraaid. En nòg eens...

(Met een Thorens TD 126 / SME 3009 kun je snel en gemakkelijk omschakelen naar schellakplaten: een SME-kopje met Shure V15 III met 78 toeren diamant, verzwaard met een loodplaatje... en klaar!)

 

Eva Cassidy deed het dus inderdaad echt wel heel goed: "Fever!"

Maar de uitvoering van Miss Peggy is THE REAL THING - al was haar uitvoering strikt genomen toen óók al een cover!* - en zal dat altijd wel blijven.

Sommige uitvoeringen zijn nu eenmaal "definitief".

 

Wat Eva beweert, wordt door Peggy gesuggereerd.

Wat Eva luidkeels naar buiten brengt, blijft bij Peggy onderhuidse spanning.

En die spanning houdt nu al meer dan een halve eeuw aan...

 

 

 

* http://en.wikipedia.org/wiki/Fever_(1956_song)

Link to comment
Share on other sites

Laat ik daar nu juist naar op zoek zijn naar deze uitvoeringen van Fever

 

Als iemand weet dat deze op single te verkrijgen (lees te vinden is), of als iemand weet heeft van een degelijk geperste verzamel waar deze song op staat ... please let me know

 

Mss weten jullie dat er CDboxen bestaan de PreHistorie per decennia, daar heb ik voor het eerst, van een een medependelaar, de versie van Peggy Lee gehoord.

 

Zelf ken ik de song van de ruige rockers Claw Boys Claw en The Cramps

 

@Robin

Rid of me, i completely agree ... helemaal my cup of tea jammer dat ik deze nog niet op LP gezocht heb

Link to comment
Share on other sites

Hey, Grappig! Fever :)

Ik heb toevallig deze week een verzamel-cd (van Dali) gekregen waarop deze track stond, uitgevoerd door Elvis. Ik kende deze uitvoering niet (die van Eva wel) maar was blijelijk verrast door de mate van rust en dynamiek in de track die vrij timide wordt vertolkt door de ´King´. Alleen bas, heel af en toe percussie en verder zang. Ondanks de wat aparte benadering toch best wel interessant...

Greetz,

Lestat

Link to comment
Share on other sites

A million baby kisses I'll deliver

If you will only play that "Swanee River"

Rock-a-bye your rock-a-bye baby

With a Dixie melody

 

Een liedje uit 1918, dat voortborduurde op - en citeerde uit - de melancholieke "down south" minstrel show songs van Stephen Foster c.s.

't Werd populair door de uitvoering van Al Jolson.

Later, v

Link to comment
Share on other sites

i07877y72ox.jpg

Spacemen 3 - Performance - 1988

Deze is speciaal voor Erikatn ;)

Je zit het goed aan te voelen, Stef. :)

 

Ik ken ze alleen van de opvolger Playing with Fire, maar da 's alvast een prima schijf. Dus inderaad een band waar ik nog eens verder in moet duiken (da 's inmiddels een endless list geworden).

 

Nu speelt:

 

51UUYCFh4eL._SS500_.jpg

 

Depeche Mode - Some Great Reward

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
 Share

×
×
  • Create New...