Jump to content

Welke muziek staat er nu op (part 5) ???


Ome Henk
 Share

Recommended Posts

(...) Maar toen de muziekleraar een echte pianist in huis haalde die prachtig uitlegde wat Chopin bedoeld had met zijn Polonaise Op.44 in f sharp minor was ik voorgoed verslingerd aan klassieke muziek. (...)

 

O, Spido is óók dol op klassiek, hoor!

 

Charles_Lamoureux_by_Charles_L%C3%A9andr

Charles Lamoureux by Charles Léandre

Link to comment
Share on other sites

Voor Spido vertegenwoordigen deze opnamen uit de jaren 1949-1950 heel veel jeugdsentiment.

De Oudgedienden Sidney Bechet, Wild Bill Davison, Bob Diehl, Jimmy Achey, Art Hodes, Joe Sullivan, Pops Foster, Walter Page, Freddie Moore en Slick Jones probeerden de traditionele jazzmuziek in die dagen nog recht overeind te houden ("It Don't Mean A Thing If It Ain't Got That Swing!"), tegenover de "Moderne Jazz" van Minton's Playhouse (Thelonious Monk, Kenny Clarke, Charlie Christian, Charlie Parker, Dizzy Gillespie e.a.).

Nieuw en Modern ("Bebop") was volgens de Trendgevoeligen in die tijd veruit superieur aan Oud en Klassiek ("New Orleans Style" / "Dixieland" / "Chicago Style") en dat leverde complete jazzkerkscheuringen op: zelfs binnen schoolklassen, vriendenclubs, padvinderij, families, gezinnen!

 

Ach, voor trendgevoeligen is het nieuwere altijd beter dan het oudere. 

Helaas voor hen wordt het nieuwere meestal zelf ook al spoedig weer oud.

Bebop... hùh... al járen niets meer van vernomen!

 

(Het moet voor sommige van die Trendgevoeligen (in Amsterdam: "Pleiners") een hele schok zijn geweest, toen Dizzy aan het eind van zijn leven, in een roes van alcohol en drugs ongetwijfeld, tijdens een interview ongekend openhartig bekende dat Louis Armstrong zonder enige twijfel de beste jazztrompettist was geweest die ooit heeft geleefd - en dus niet hij zèlf! - en dat die hele bebop-mode eigenlijk neerkwam op het héél snel riedelen van toonladdertjes en riffjes, zonder bedoeling, zonder samenhang en zonder belang. Te vergelijken met Karel Appel's bekentenis: "Ik rotzooi maar wat an!")

Huh, wat? Niets meer van bebop vernomen? HAHAHAHAHAHA!!!! Onder welke speksteen heb jij al die jaren gezeten? Niks ten nadele van Bechet, maar bebop is alive and kicking mijn beste. Enorm veel bebop opnamen worden zelfs vandaag nog op vinyl uitgebracht en goed verkocht. Wel eens van het North Sea Jazz festival gehoord? Heel veel bebop nazaten daar, en heel weinig Sidney Bechet, hoogstens misschien op de parkeerplaats. 

 

(De term "pleiners" wordt al sinds de jaren 60 van de vorige eeuw niet meer gebruikt... Dat Dizzy bekende zo'n bewondering voor Armstrong te hebben siert hem als een bescheiden held. )

Link to comment
Share on other sites

Dat bedoel ik: allemaal oud spul. Bebop is dood: het wordt niet meer gespeeld (gelukkig!) en alleen sommige overjarige pleiners luisteren er nog naar.

De generaties na hen zochten hun geluk bij cool jazz / west coast, east coast, hard bop, soul jazz, neo-bob, nu-jazz, acid-jazz, modern creative en nog andere snel voorbijgaande maniertjes en modes.

Wat er tegenwoordig nog op jazz lijkt, wordt meestal aangeduid met een f*woord: fusion, funk - waar te weinig improvisatie in zit - of free - waar er te veel van in zit.

Gelukkig zijn er uitzonderingen: begaafde hedendaagse jazzmusici die improviseren en swingen zoals het jazzmusici betaamt. Wynton Marsalis, Christian McBride, Herbie Hancock, Terence Blanchard. Roy Hargrove, Joshua Redman, Dave Liebman en Dave Douglas, om een paar te noemen.

Link to comment
Share on other sites

Dat bedoel ik: allemaal oud spul. Bebop is dood: het wordt niet meer gespeeld (gelukkig!) en alleen sommige overjarige pleiners luisteren er nog naar.

De generaties na hen zochten hun geluk bij cool jazz / west coast, east coast, hard bop, soul jazz, neo-bob, nu-jazz, acid-jazz, modern creative en nog andere snel voorbijgaande maniertjes en modes.

Wat er tegenwoordig nog op jazz lijkt, wordt meestal aangeduid met een f*woord: fusion, funk - waar te weinig improvisatie in zit - of free - waar er te veel van in zit.

Gelukkig zijn er uitzonderingen: begaafde hedendaagse jazzmusici die improviseren en swingen zoals het jazzmusici betaamt. Wynton Marsalis, Christian McBride, Herbie Hancock, Terence Blanchard. Roy Hargrove, Joshua Redman, Dave Liebman en Dave Douglas, om een paar te noemen.

Ach, je hoeft niet alles mooi te vinden, dat doe ik ook niet. Maar bebop betekende wel een explosie van experimenten, creativiteit en vernieuwingen. Je kan Charlie Parker, Monk, Art Blakey en al die andere reuzen onmogelijk afschuiven als oud spul voor overjarige "pleiners" (tjeez, dat woord was al uitgestorven voordat mijn ouders elkaar ontmoetten).  Beslist niet dood en nog altijd een inspiratiebron, ook voor veel van de "goede uitzonderingen" die jij noemt, by the way. 

Genoemde uitzonderingen zijn overigens prima muzikanten. 

Link to comment
Share on other sites

Dat bedoel ik: allemaal oud spul. Bebop is dood: het wordt niet meer gespeeld (gelukkig!) en alleen sommige overjarige pleiners luisteren er nog naar.

De generaties na hen zochten hun geluk bij cool jazz / west coast, east coast, hard bop, soul jazz, neo-bob, nu-jazz, acid-jazz, modern creative en nog andere snel voorbijgaande maniertjes en modes.

Wat er tegenwoordig nog op jazz lijkt, wordt meestal aangeduid met een f*woord: fusion, funk - waar te weinig improvisatie in zit - of free - waar er te veel van in zit.

Gelukkig zijn er uitzonderingen: begaafde hedendaagse jazzmusici die improviseren en swingen zoals het jazzmusici betaamt. Wynton Marsalis, Christian McBride, Herbie Hancock, Terence Blanchard. Roy Hargrove, Joshua Redman, Dave Liebman en Dave Douglas, om een paar te noemen.

;)

 

Alleen: hoe hedendaags zijn genoemden nog?

Link to comment
Share on other sites

Taraf de Haïdouks - Honourable Brigands, Magic Horses And Evil Eye,

Musique Des Tsiganes De Roumanie - Volume 2

 

 

R-2022777-1259356448.jpeg

 

 

Echt een lekker vakantiemuziekje, met dank aan de vakantiegangers JD en TM.

 

Link to comment
Share on other sites

Gister even wat muziek geluisterd: Roxy Music - Avalon. Lange tijd niet gehoord en het blijft toch een bijzonder album. Ik heb hem twee keer ademloos beluisterd vanaf vinyl. Wat een rust in die plaat.

 

Vanochtend even wat muziek geluisterd: Boston -  don't look back op vinyl. Heerlijk album.

 

Ook nog maar even audiofiel vanochtend op vinyl: Money for nothing van Dire Straits op 180 gram HQ.

 

En tja dan zijn de kids er weer...

Link to comment
Share on other sites

hey, ook fans van Roxy Music en Dire Straits :)

 

De kids willen heel wat anders. Ze zijn pas twee en zes. Het komt eigenlijk nooit voor dat ik een album kan uitluisteren. Meestal niet eens een nummer. Zegt genoeg denk ik :huh:

Link to comment
Share on other sites

Ik had bijna Dire Straits opgezet (Roxy Music staat beneden), maar mijn oog viel op Seventeen Seconds van The Cure. Ik had niet teveel tijd, en zette hem op, maar damn! hij duurde veel langer :mad2: . En ik moest koken, dus jammer dan, halverwege gestopt.

En nu dan weer even netjes afmaken.

 

Als u even heeft... ;)

https://www.youtube.com/watch?v=LjcFBNqF-pA

Link to comment
Share on other sites

Ja, ik ook. Echt hartstikke blij dat ik nooit in de verleiding ben gekomen mijn platen weg te doen. En ik heb ook geen neiging alles van plaat ook op cd te willen hebben.

Nu kant 2.

(Terug in de tijd vond ik het maar wat teleurstellend dat cd's niet 2 kanten hadden :huh: ).

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
 Share

×
×
  • Create New...