Emotie in de muziek

[Jitze]

Luister naar de muziek en niet naar de het geluid.

 

Ik denk dat men automatisch de neiging heeft om analytisch te luisteren op een betere audioset, terwijl men als men op minder gesofistikeerd spul luistert naar de muziek.

En het is toch de muziek die emotie kan overbrengen, niet een analytisch geluid.

Hiermee kan ik het niet eens zijn, de wijze waarop je luistert wordt niet bepaald door de set, wel hetgeen je te horen krijgt......................

Zit je analytisch te luisteren zal er inderdaad geen betrokkenheid/emotionele band met de muziek ontstaan, je bent dan erg rationeel bezig, ga je onderuithangen en laat je de muziek tot je komen, bestaat de kans dat er een vonk overslaat.

Hierin is de wijze waarop de set presteert wel van invloed, van groot belang is het dynamisch bereik en de wijze waarop met detaillering wordt omgegaan, klankkleur en ruimtelijke afbeelding zijn hiervan afhankelijk.

Zo zijn er sets die je dwingen analytisch te luisteren, gewoon omdat ze het op die wijze voorschotelen, dit soort situaties zijn best heel lastig te analyseren, alles lijkt te kloppen en toch krijg je er geen band mee.

[Mark]

Volgens mij is je set ook niet echt in verhouding. Ik bedoel dan je speakers (P6): ik heb deze in combinatie met Sphinx en daarnaast de B&W 803 beluisterd. Die Sphinx set kon ik 10 jaar geleden nog niet betalen, de B&W's 804 wel.

 

Het verschil tussen de P6 en de 804 zit 'm vooral in de plaatsing van instrumenten en stemmen. Ik vond het verschil enorm... Dit vind ik een zeer belangrijk punt om tot een goede "inleving" te komen. Je moet het live gevoel krijgen.

 

Groet,

 

Mark

[Geerdie]

Even voor de duidelijkheid mijn set bestaat uit: sphinx pj32/2/12 (cd/vv/ev) B&W p6 speakers en audioquest/NBS interlinks en MIT ls kabels.

 

Ok mijn probleem, ik mis bij mij huidige set de emotie die muziek hoort over te brengen. Het muziek beeld dat geschapen wordt is echter wel erg mooi, goede plaatsing enz maar ik mis de betrokkenheid, Het gekke is als ik muziek op tv hoor of over een of ander midi setje ik de muziek wel veel meer beleef.

 

Tevens weet een van jullie misschien de oorzaak van dit euvel?

 

 

Matthias.

Jawel! Knikker die NBS druit!

Neenee, geintje.

 

Een tv en een midi-setje kleuren vreselijk!

Daarom denk ik dat jouw (top)set te neutraal is ; hij kleurt niet. Net zoals de meeste "High-End" sets. Blijkbaar zoek jij dat niet.

Wat jij wel zoekt is een amp en/of speaker die misschien w

[Jitze]

Onbegrijpelijk vind ik dat op dit topic niet meer inhoudelijk wordt ingegaan, oplossingen als minisetjes, fr

[seoman]

Onbegrijpelijk vind ik dat op dit topic niet meer inhoudelijk wordt ingegaan, oplossingen als minisetjes, fr

[Geerdie]

Zou het zo kunnen zijn dat de Sphinx keten gewoon veel te analytisch is en de B&W's niet instaat zijn een lekker stukje muziek weer te geven ?

 

Ik geloof dat we allebei hetzelfde bedoelen, Jitze.

 

Emotie, betrokkenheid bij de muziek krijg je niet dankzij een grauwe kleursluier over het geluid, betrokkenheid en emotie ontstaan bij een vervormingsvrije, gedetailleerde en dynamische weergave..................

 

Sphinx en B&W vervormen?? Ik geloof niet dat dat hier aan de orde is...

[Matthias]

Hoi allemaal, want een reakties gelukkig klinkt mij probleem dus bekender dan ik verwacht had. Er moet toch nog ergens hoop zijn. Mijn grootste angst is eigenlijk dat een detailrijk geluid en goede plaatsing enz automatich betekend dat je de betrokkenheid met de muziek verliest.

 

Even een paar reakties;

 

Zo zijn er sets die je dwingen analytisch te luisteren, gewoon omdat ze het op die wijze voorschotelen, dit soort situaties zijn best heel lastig te analyseren, alles lijkt te kloppen en toch krijg je er geen band mee.

 

Hmm klinkt bekend in de oren. Maar dit betekend dus eigenlijk dat ik een minder analystisch (dus minder eerlijk weergevend) setje moet hebben om beter af te zijn.

 

Een goede weergave is voor mij een weergave die me verbindt met de muziek, emotie oproept dus, een fabelachtige presentatie met heel veel precisie in plaatsing en detail, doet mij ook afdwalen, vervelen dus.

 

ben ik dan misschien te moeilijk? want ik wil eigenlijk precisie en detail maar toch ook verbinding met de muziek.

 

Ik denk dat de betrokkenheid meer bij jou vandaan moet komen.

Dat kan een set toch helemaal niet!

 

Ben ik het niet mee eens, natuurlijk wordt je betrokkenheid bepaald door de stemming waarin je bent, maar goede muziek moet je ook in stemmingen kunnen brengen je kunnen veroeren je in beweging kunnen zetten je laten headbangen enz en dat mis ik gewoon, best ernstig dus.

 

Lees op de site www.audiopaul.nl de review eens van de set van Johan.

Wellicht dat dat je een idee geeft.

 

Heb ik gedaan en JMR speakers stonden en staan nu zeker op mijn verlanglijstje (gelukkig zit een dealer bij mij in de buurt)

 

Er zijn uiteraard een aantal zaken waar ik zelf ook al aan had gedacht, is het de versterker, cdspeler, of speakers? En natuurlijk niet te vergeten de kabels.

 

De opmerking over MIT begrijp ik maar al te goed en denk ook dat dat mijn eerste aandachts punt moet worden. Ik had op mijn oude versterker (NAD) de MIT high energy spelen en dat was natuurlijk niet voor niets, de normale MIT's klonken met de NAD iets te rustig. Maar met aanschaf van mijn spinhx versterkers dacht ik wel wat meer pit in huis te hebben dus heb ik naar de MH-750 biwire overgestapt. Klinkt erg goed, maar toch waarschijnlijk (blijkt nu) iets te weinig pit. Erg jammer want die MIT zetten een zeer mooi geluids plaatje neer alles lijkt te kloppen (eerste indruk toen ik MIT hoorde was dat er een muur van geluid ontstond, dit ten opzichte van standaard kabels). Trouwens eigenlijk is het concept van MIT best goed, pak een goedkope kabel, knikker er een idem spoeltje in en je hebt helemaal geen verkeerd geluid voor weinig geld, alleen jammer dat die dingen dan nog zo duur verkocht worden.

 

Ander probleem kan zijn ontstaan op de manier waarop ik mijn speakers heb uitgekozen, ik heb de B&W's namelijk uitgekozen omdat ze het geluid zo eerlijk weergaven dus inderdaad dit zijn analytische/neutrale speakers. Maar dit bekend toch niet automatisch dat ze emotie missen en dat is eigenlijk het enige wat ik mis aan mijn huidige opstelling (geluk niet het belangrijkste )

 

Natuurlijk besef ik dat mijn speakers een beetje buiten de prijsklasse ligt van de rest van de set maar naar mijn idee hoeft dit geen probleem te zijn, met goed opgenomen cds (en daar zijn er te weinig van in mijn muziek genre) klinken ze voor mij goed genoeg. Toch ben ik van plan om eens naar nieuwe speakers te kijken (Jean Marie Reynaud, audio physic, b&w N804) maar dat heeft natuurlijk weinig zin als deze mij net zo min emotie weergeven als mijn huidige.

 

Maar ik weet het, de enige manier om er voor mezelf achter te komen ofdat high-end toch gerant kan staan voor een emotionele beleving van de muziek is om maar eens te gaan luisteren naar wat andere kabels (hopelijk lost dit alles op wel zo makelijk en 'goedkoop') en speakers. Misschien moet ik een minisetje meenemen als vergelijk?

[Matthias]

Maar eens kijken hoe goed een audiozaak mij een muzikaal setje kan voor zetten. Die dus ook goed klinkt met mij muziek, en niet alleen met de referentie cds die hun draaien (wat vaak toch vaak de wat rustigere muziek soorten zijn, ook lekker maar niet altijd).

 

Groet

Matthias.

[Frank de Bruijn]

Oei. Ik neem altijd mijn eigen CD's mee! Ik heb nog nooit naar referentie-CD's geluisterd. Wel een keer voor de gein naar een test-CD van Kenwood, maar daar stond gewoon allerlei verschillende muziek op. Was nog best leuk.

 

Maar hoe klinken die referentie-CD's dan? Staat er allemaal Jazz op of zo.

[Jitze]

Een Vlaamse schrijver heeft in een interview gezegd : " De moed om een cultuur te hebben ontbreekt ons. Daarom leunen we zo op de wetenschap en het biologisch fundament om onszelf en de samenleving te verklaren ".

 

Is hier een parallel te trekken met het verklaren van een goed geluid mbv uitkomsten van metingen ?

Waarom zou een B&W speaker niet vervormen, de fabrikanten van speakers zijn in het algemeen erg zwijgzaam over de vervorming welke hun producten vertonen.

Een doodenkele keer wordt er een getal genoemd, bijv 1% vervorming bij een sinus van 1000Hz met een bepaalde amplitude................

Hoe relevant is dit getal, wat gebeurt er bij andere frekwenties of amplitudes, wat zegt dit nu feitelijk over de gebruikssituatie, muzieksignalen vertonen niet zo heel erg veel zuivere sinusvormen.

Voor de metingen aan versterkers geldt eigenlijk hetzelfde, vervorming meten bij max output, terwijl bekend is dat de vervorming toeneemt naarmate er minder vermogen wordt geleverd, bij transistoren ?

 

Een analytische weergave lijkt mij geen eerlijke weergave, volgens mij gaat er dan ergens iets goed mis, in een concertzaal zittend is de precisie ook niet altijd geweldig, waarom zou dat dan een criterium voor een goede weergave zijn ?

 

[Frank de Bruijn]

Zo denk ik er ook over...

 

Trouwens, B&W's zijn toch niet zo analytisch? Of de heel dure wel?

[dick jansen]

Waarde vrienden,

 

Het "probleem" zit tussen de oren. Het maakt niet uit of je voor een ton aan spullen hebt staan of naar een midiset luistert. En het is ook geen probleem.

 

Ik luister, o foei, al 7 jaar naar dezelfde spullen, heb me nooit bezondigd aan experimenten met kabels, bitumen, kartonnen voetjes, de kamer afstruinen met allerhande metertjes, het zoeken naar hotspots, sweetspots, g-spots (o ja, dat laatste wel ), en wat is het resultaat?

Inderdaad, ik luister al even zo veel jaren met veel genoegen naar muziek. En als het al eens voorkomt dat de muziek me bij nader inzien niet pakt, nou dan zet ik de boel weer uit en pak een boek of weet ik wat. Maar denk je dat ik dan ga zitten piekeren of dat "niet gegrepen worden" te wijten is aan een verkeerd kabeltje of het ontbreken van bitumen? Kom nou.

 

Ik ben in de pauze van een pianorecital wel eens naar huis gegaan omdat ik niet beleefde wat ik verwachtte. En dat lag echt niet aan de klavierleeuw, maar geheel aan mezelf.

 

Het is als gezegd geen probleem en er is derhalve ook geen oplossing voor. Het zit puur tussen de oren, het wordt bepaald door het moment, je stemming, wellicht de omgeving. En als daar de voor dat moment en die stemming juiste muziek klinkt, dan maakt het niet uit of het een radio, een peperdure set of een draaiorgel is.

 

Dit alles neemt niet weg dat er vooral nieuwe dingen moeten worden aangeschaft en uitgeprobeerd, per slot moet de handel bloeien en de economie draaien. Maar de oplossing voor het "probleem" ligt niet in de winkel maar gewoon heel dichtbij, tussen je oren.

 

Met opgewekte groet,

[Pjotr]

Hmm klinkt bekend in de oren. Maar dit betekend dus eigenlijk dat ik een minder analystisch (dus minder eerlijk weergevend) setje moet hebben om beter af te zijn.

Niet noodzakelijkerwijs. Zelf streef ik ook naar een analytisch geluid, maar wel een geluid dat in evenwicht is. Op dit moment staan er een paar monitors die wel analytisch zijn maar niet "steriel". Dat kan dus wel maar heb daar dan ook een jaar lang flink voor lopen zoeken. Ze staan er nu al weer een jaartje en eigenlijk ben ik al helemaal vergeten dat ik ze heb. Ze vermoeien niet, ze irriteren niet, ze doen gewoon wat ze moeten doen: Muziek weergeven zoals ik vind dat het ok is. Tuurlijk kan het beter en kan ik er een hoop aanmerkingen op hebben maar zo blijf je aan de gang...

 

[PD]

Waarde vrienden,

 

Het "probleem" zit tussen de oren. Het maakt niet uit of je voor een ton aan spullen hebt staan of naar een midiset luistert. En het is ook geen probleem.

 

Ik luister, o foei, al 7 jaar naar dezelfde spullen, heb me nooit bezondigd aan experimenten met kabels, bitumen, kartonnen voetjes, de kamer afstruinen met allerhande metertjes, het zoeken naar hotspots, sweetspots, g-spots (o ja, dat laatste wel ), en wat is het resultaat?

Inderdaad, ik luister al even zo veel jaren met veel genoegen naar muziek. En als het al eens voorkomt dat de muziek me bij nader inzien niet pakt, nou dan zet ik de boel weer uit en pak een boek of weet ik wat. Maar denk je dat ik dan ga zitten piekeren of dat "niet gegrepen worden" te wijten is aan een verkeerd kabeltje of het ontbreken van bitumen? Kom nou.

 

Ik ben in de pauze van een pianorecital wel eens naar huis gegaan omdat ik niet beleefde wat ik verwachtte. En dat lag echt niet aan de klavierleeuw, maar geheel aan mezelf.

 

Het is als gezegd geen probleem en er is derhalve ook geen oplossing voor. Het zit puur tussen de oren, het wordt bepaald door het moment, je stemming, wellicht de omgeving. En als daar de voor dat moment en die stemming juiste muziek klinkt, dan maakt het niet uit of het een radio, een peperdure set of een draaiorgel is.

 

Dit alles neemt niet weg dat er vooral nieuwe dingen moeten worden aangeschaft en uitgeprobeerd, per slot moet de handel bloeien en de economie draaien. Maar de oplossing voor het "probleem" ligt niet in de winkel maar gewoon heel dichtbij, tussen je oren.

 

Met opgewekte groet,

Halleluja! Helemaal mee eens...

 

groeten, PD

[PD]

Nog even.. Emotie zit niet in weergave, emotie zit in de muziek. Samenhangend met met je eigen "gevoelens" op een bepaald moment kan het zo zijn dat de muziek je raakt. In mijn geval is dit de ene keer thuis op mijn setje en de andere keer op de fiets luisterend naar Skyradio (op Siemens FM-radio'tje met Sennheiser oordopjes)..

 

groeten, PD

[Pjotr]

Beetje eenzijdig dat "tussen de oren". Dus alles wat niet bevalt zou tussen je oren moeten zitten

 

Ammehoela, als de Koningin van de Nacht in Die Zauberflaute de tweeters in tweeen zingt (de vervorming in jaagt) ligt dat toch echt aan die tweeters e.d. en niet aan mijn oren of wat daar tussen zit. Gebeurt dat, en dat is bij veel spullen het geval, dan is dat dus niet wat ik zoek.

 

[Henrie]

Maar jij hebt het nu over vervorming. Zoiets is meetbaar en aantoonbaar aanwezig (of niet). Als je geen emotie voelt bij muziek op je (goeie) set, waar je dat wel voelt bij dezelfde muziek op een midiset, dan is er iets anders mis. En dat zou best eens tussen de oren kunnen zitten. Dat je automatisch analytisch gaat luisteren i.p.v. genieten...

[Geerdie]

Waarom zou een B&W speaker niet vervormen, de fabrikanten van speakers zijn in het algemeen erg zwijgzaam over de vervorming welke hun producten vertonen.

Een doodenkele keer wordt er een getal genoemd, bijv 1% vervorming bij een sinus van 1000Hz met een bepaalde amplitude................

Zeker Jitze.

Elke speaker vervormt, en dat geeft niets. En ze zingen allemaal een eigen toontje mee. Ook dat vind ik helemaal niet erg. Het hoort erbij. Het is helaas niet anders.

Speelt zo'n speaker in een set dan is de weergegeven muziek niet 100% zoals de artiest dat heeft bedoelt. Wederom vind ik dat niet erg anders loopt mijn vrouw gillend het huis uit!

 

Om kort te gaan: mijn gehoor is ook niet neutraal maar al deze "tekortkomingen" samen maken wel dat ik mijn set prettig vind klinken.

[JSA]

It's all in your head, mister Tweedy. Say it!

[Matthias]

Een analytische weergave lijkt mij geen eerlijke weergave, volgens mij gaat er dan ergens iets goed mis, in een concertzaal zittend is de precisie ook niet altijd geweldig, waarom zou dat dan een criterium voor een goede weergave zijn ?

 

Brrr analytisch....houd eigenlijk in dat je hiernaar luisterend de muziek gaat analyseren en niet beleven. Klopt dat een live optreden ook vaak vere van neutraal is en daarom zou dit ook niet perse het kriterium hoeven te zijn voor goede weergave toch heeft een live optreden net een beetje extra (het aanwezig zijn) waardoor je een slechte weergave vaak maar vergeeft.

 

Oei. Ik neem altijd mijn eigen CD's mee! Ik heb nog nooit naar referentie-CD's geluisterd. Wel een keer voor de gein naar een test-CD van Kenwood, maar daar stond gewoon allerlei verschillende muziek op. Was nog best leuk.

 

Maar hoe klinken die referentie-CD's dan? Staat er allemaal Jazz op of zo.

 

Ik neem ook altijd mijn eigen cd's mee, maar ik ben wel eens bij demo's geweest en daar staat vaak klassiek of ander gepingel op.

 

Het "probleem" zit tussen de oren. Het maakt niet uit of je voor een ton aan spullen hebt staan of naar een midiset luistert. En het is ook geen probleem.

 

O ja het zit trouwens zeker tussen mijn oren want ja muziek beleef je toch met dat orgaan daar . En om eerlijk te zijn zat ik ook te denken dat ik het mezelf moeilijk maakte door gewoon te geloven dat de muziek van mijn set niet klonk (overcritisch zijn zo van kost een hoop geld maar owee owee klinkt het nu wel). Maar luisterend naar mijn walkman besef ik dat het probleem (ja voor mij dus wel een probleem) ligt bij de set.

Ik ben trouwens blij dat er mensen zijn die ook zonder lange zoek tochten op een goede set uitkomen, helaas geldt dit voor mij dus niet.

 

Nog even.. Emotie zit niet in weergave, emotie zit in de muziek. Samenhangend met met je eigen "gevoelens" op een bepaald moment kan het zo zijn dat de muziek je raakt. In mijn geval is dit de ene keer thuis op mijn setje en de andere keer op de fiets luisterend naar Skyradio (op Siemens FM-radio'tje met Sennheiser oordopjes)..

 

Emotie zit zeker in de muziek, je kan het niet creeren met een super goede weergave van een emotieloos stuk, maar je kunt het naar mijn gevoel wel wegnemen, matter maken. Trouwens die sennheiser oordopjes zijn zo gek nog niet.

 

Muziek zal altijd persoons afhankelijk blijven, het zal mijn niets verbazen als iemand anders mijn set wel perfect vindt klinken of gewoon totale bagger, de ene zoekt gewoon naar iets anders dan de andere.

[Pjotr]

Zo te lezen wordt de term "analytisch" nogal mis-begrepen. Analytisch wil zeggen dat het zo min mogelijk verdoezelt. Studio monitoren zitten zo in elkaar omdat je daarbij gewoon alles wil horen. Maar analytisch hoeft niet per se onaangenaam of afleidend te zijn zoals sommigen willen doen geloven, het is helaas vaak wel het geval.

 

[dick jansen]

Beetje eenzijdig dat "tussen de oren". Dus alles wat niet bevalt zou tussen je oren moeten zitten

 

Ammehoela, als de Koningin van de Nacht in Die Zauberflaute de tweeters in tweeen zingt (de vervorming in jaagt) ligt dat toch echt aan die tweeters e.d. en niet aan mijn oren of wat daar tussen zit. Gebeurt dat, en dat is bij veel spullen het geval, dan is dat dus niet wat ik zoek.

 

Beste Pjotr,

 

Zoals Henrie terecht opmerkt doel jij op een meetbaar fenomeen. Neen, ik doel op hoe muziek je kan raken.

 

Ik zal je een voorbeeld geven uit mijn rijke verleden

 

Een aantal jaren geleden waren lief en ik in het kader van onze eenjarige echtscheidingsviering met vakantie in Rome beland. Op een van de dagen bestond de mogelijkheid een bezoek te brengen aan Pompe

[marc]

Naar mijn mening leidt het analytisch luisteren vrijwel automatisch tot een vermindering van de muziekbeleving. Je concentreert je nl. op geluid en hierdoor let je nadrukkelijk op allerlei geluidsaspecten. Je gaat dus nadenken en dit blokkeert de hersenprikkels die nodig zijn om juist helemaal op te gaan in de muziek. Heb hier geen studie naar gedaan, maar ik heb sterk het idee dat dit bij mij wel zo werkt. Misschien bij een groot aantal audiofielen is dat niet zo, gelukkig zijn zij....

 

Ik bezoek regelmatig concerten. Bij rockconcerten heb ik mij nog nooit geergerd aan het feit dat instrumenten niet zo natuurlijk klinken door een PA installatie. Ook nog nooit gelet of ik het drumstel (gehoormatig) kon plaatsen achter de gitaren en zang. Bij een klassiek concert ook nog nooit genoten van het feit dat die violen zo prachtig natuurlijk klonken, ook nog nooit mezelf geergerd als ik niet precies in het midden voor het podium in de sweetspot zat.

 

Neen, je (althans ik) laat de melodie en het samenspel tussen de verschillende instrumenten en zang gewoon z'n werk doen en als je geluk hebt vind je dat mooi, als je veel geluk hebt krijg je er ook nog kippenvel van. En als dat niet zo is, dan is het eenvoudigweg omdat je de muziek niet geweldig vindt en niet omdat de soundstage, natuurlijkheid van stemmen en instrumenten, diepte etc niet naar behoren zouden zijn.

 

In dit kader wil ik nog even verwijzen naar een uitspraak van Colin Hammerton in Stereophile: "ik wil niet horen waar de muzikanten op het podium zijn, ik wil horen waarom ze op het podium zijn".

 

Het leuke is dat juist audiofielen nogal eens beweren dat de gemiddelde persoon met zijn huis-tuin-en-keuken setje niet kan luisteren en niet weet wat hij/zij mist aan beleving. Blijkt het probleem van de muziekbeleving nou juist in audiofiele kringen te spelen.

Analytisch luisteren is iets dat je kunt leren en ontwikkelen. Voor het genieten van muziek hoef je (gelukkig) helemaal niets te leren. Wat dat betreft hoef ik alleen maar naar mijn 2-jarig dochtertje te kijken als die de eerste tonen van een K3 liedje hoort. Zegt mij voldoende....

 

Een paar tips:

- ga eens niet midden voor de speakers in de 'sweetspot' zitten, maar lekker aan de zijkant. Concentratie op soundstage en diepte vallen weg en belemmeren niet langer de muzikale beleving.

(Ik had zelf jaren geleden de ervaring dat ik de radio aan had staan en aan de zijkant in de bank wat zat te lezen. Dus niet bewust aan het luisteren. Komt er een nummer dat ik jarenlang niet had gehoord maar wel fantastisch vond. Kreeg kippenvel zonder dat het geluid audiofiel verantwoord tot mij kwam.)

 

- gewoon tevreden zijn met de set die je hebt, scheelt een boel geld en vooral frustratie dat het net nog even beter kan. Als je het analytisch luisteren een beetje overboord weet te zetten dan verdwijnt ook de neurotisch dwang om telkens weer iets beters te willen vinden.

 

met muzikale groet,

[Pjotr]

Beste Dick (en anderen),

 

Wat je beschrijft herken ik maar al te goed en dat is zeker zoals ik meestal muziek beleef.

 

Een analytische set is iets anders dan analytisch naar een set luisteren. Analytisch naar mijn set luisteren in de zin van analyseren van de set zelf doe ik maar zelden, alleen als ik iets nieuws ervoor heb gekocht, dat gebeurt niet vaak, of als anderen daar om vragen.

 

Waar ik een beetje tegen in verweer kom is dat een set die op zich analytisch is ook per definitie tot analyseren dwingt en af zou leiden van de muziek. Zo'n set kan doods of steriel klinken, zeker, maar dat hoeft niet. Dat is ook geen kwestie van tussen de oren, die set klinkt gewoon niet.

 

En afgezien van analytisch luisteren naar een set kun je ook nog analytsch naar muziek luisteren, naar bewust luisteren van wat er in de muziek eigenlijk gebeurt. De meeste mensen laten muziek over zich heen spoelen en gebruiken het slechts a.h.w. als leunstoel.

 

[Jitze]

Naar mijn mening leidt het analytisch luisteren vrijwel automatisch tot een vermindering van de muziekbeleving. Je concentreert je nl. op geluid en hierdoor let je nadrukkelijk op allerlei geluidsaspecten. Je gaat dus nadenken en dit blokkeert de hersenprikkels die nodig zijn om juist helemaal op te gaan in de muziek.

 

Het leuke is dat juist audiofielen nogal eens beweren dat de gemiddelde persoon met zijn huis-tuin-en-keuken setje niet kan luisteren en niet weet wat hij/zij mist aan beleving. Blijkt het probleem van de muziekbeleving nou juist in audiofiele kringen te spelen.

Analytisch luisteren is iets dat je kunt leren en ontwikkelen. Voor het genieten van muziek hoef je (gelukkig) helemaal niets te leren.

 

Een paar tips:

- ga eens niet midden voor de speakers in de 'sweetspot' zitten, maar lekker aan de zijkant. Concentratie op soundstage en diepte vallen weg en belemmeren niet langer de muzikale beleving.

 

- gewoon tevreden zijn met de set die je hebt, scheelt een boel geld en vooral frustratie dat het net nog even beter kan. Als je het analytisch luisteren een beetje overboord weet te zetten dan verdwijnt ook de neurotisch dwang om telkens weer iets beters te willen vinden.

 

met muzikale groet,

Zoals reeds eerder is opgemerkt zit een groot deel van het probleem inderdaad tussen de oren, de beleving - dus de manier van luisteren - bepaalt onze ervaring.

Hierin kunnen we onszelf heel behoorlijk dwars zitten, dit kan worden versterkt door de wijze waarop een installatie het geluid presenteert.

Mogelijk heeft dit ook te maken met de manier van opstellen, een setup geheel gericht op een hotspot dwingt op die plaats gezeten ook wel tot analytisch luisteren, mogelijk is dat ook de reden dat mijn hotspot ergens halverwege de kamer ligt, een plaats waar ik nooit ga zitten.

Hiertoe ben ik gekomen na het bestuderen van een serie geschriften van Paul Klipsch, niet alleen over z'n Hoorn, maar over luidspreker plaatsing in het algemeen, speakers in de hoeken, scherp ingedraaid, met als resultaat een heel erg groot gebied waar het heel plezierig luisteren is.

E