Jump to content

Mijn luidsprekers verdwijnen niet...


Guest Theo H.
 Share

Recommended Posts

"...persoonlijk prefereer geluid tussen de boxen...een zogezegde sweetspot, boven een zee aan geluid. "

 

ja, zo is het bij mij ook: een soort diep bord met de muziek in geplaatst en een centerpunt in het midden, bvb. plaatsing van een orkest rond een zanger, (of een gitaar ;) ), die is dan zo tangibel aanwezig dat ik vanuit mijn luisterstoel kan opstaan en er gewoon naartoe wandelen,

Link to comment
Share on other sites

Ome Henk gaf een prima suggestie: zet een tweeter (of een tweeter en een middentoner) uit fase... en je weet echt niet meer waar het geluid vandaan komt!

En ook niet waar het naar toe gaat!

Je speakers verdwijnen compleet uit beeld... M

Link to comment
Share on other sites

Klasse A zegt NIETS over kwaliteit.

Het zegt alleen maar iets over het werkingsprincipe.

Er zijn AB-klasse versterkers die A klassers kwalitatief volledig uit het veld slaan - vooral in combinatie met grote luidsprekersystemen, met van die

Link to comment
Share on other sites

Er zijn gewoon klasse A versterkers waarbij de speakers niet verdwijnen en er zijn klasse A-B versterkers waar dat niet gebeurt.

 

Andersom ook. Verschillen tussen A en A-B zijn echt niet zo groot als soms beweerd wordt. Maar wanneer je het perse wilt horen is een klasse A bak wat royaler in het laag en een A_b meestal dynamischer.

 

Dit is natuurlijk ook een algemene regel er zijn best versterker waarbij het andersom is.... :rolleyes:

 

Toch is een GOEDE versterker een van de belangrijkste componenten om een set "op klank" te krijgen.

 

:)

Link to comment
Share on other sites

wat rastaphil schrijft herken ik: het wegwerken van reflecties (eerste: achter de speakers, en dan demping op de wand achter je oren), alsmede het vermijden van reflecties van het front van de luidspreker zelf (vilt op het front) geeft al een boel veel verbetering in de zin van loskomen van het geluid.

 

groet

Link to comment
Share on other sites

Een heel interessante discussie; ik ben een tijd geleden zelf met al die zaken bezig geweest maar nu heb ik toch een paar bedenkingen. Ik ga nogal vaak naar (voornamelijk klassieke) concerten en een solo piano klinkt in het echt heus niet breder dan de breedte van dat instrument. Om van een hobo of een viool nog maar te zwijgen, die hebben genoeg aan

Link to comment
Share on other sites

het moet gewoon muzikaal zijn meer niet ;)

Ooooooooooooooooh Joopius.

 

Wat nu muzikaal?

 

Hoe gewoon is muzikaal?

 

Wie is er muzikaal?

 

Het element?

 

De draaitafel?

 

Arm,luidsprekerkabelen of de interlinken?

 

Zijn het toch de speakerkassies ?

 

Misschien de met dakleer en groene viltstiften uitgeruste Hai-Fai tweakers?

 

Ik weet het niet , ik weet het niet, en nog steeds niet. :o

Link to comment
Share on other sites

ik wel, en het is simpel. :D

het scheelt als je muzikant bent. :D

Ook wanneer je een muzikant bent die alleen maar naar zichzelf luistert?

 

Wat spreiding betreft: sommige instrumenten hebben veel meer richteffect dan andere instrumenten. Piano en strijkers hebben weinig richteffect (rondom-stralend), maar een trompet of trombone heel veel (bundelend).

Een uitdaging voor een stel stereoluidsprekers is bijvoorbeeld: Louis Armstrong, zingend, pratend en trompetspelend tijdens een live concert, duidelijk en consistent op het podium plaatsen: ook terwijl hij zich daar verplaatst.

Link to comment
Share on other sites

Mijn luidsprekers verdwijnen ook maar niet. Meer in de hoek plaatsen helpt niet en ik heb er ook al een laken over gelegd. Mijn speakers zijn zeker te groot ....

 

Ben het trouwens met Joop eens dat het gewoon muzikaal moet zijn. Een mooi voorbeeld is een emotioneel nummer draaien. Klinkt het als audiofiel gepriegel of wordt je in de muziek gezogen en raakt het je.

Link to comment
Share on other sites

Mijn luidsprekers verdwijnen ook maar niet. Meer in de hoek plaatsen helpt niet en ik heb er ook al een laken over gelegd. Mijn speakers zijn zeker te groot ....

 

Ben het trouwens met Joop eens dat het gewoon muzikaal moet zijn. Een mooi voorbeeld is een emotioneel nummer draaien. Klinkt het als audiofiel gepriegel of wordt je in de muziek gezogen en raakt het je.

precies karma, jij weet goed waar het over gaat in mijn perceptie. :D

Link to comment
Share on other sites

En sommige technici nemen de piano "van voor" op (je kijkt over de vleugel naar de pianist) of "van achter" (je kijkt over de rug van de pianist mee). Persoonlijk prefereer ik het laatste, ik speel zelf een beetje klavier en het is logischer de handen op die manier te volgen.

 

RastaPhil

Dat kan je toch live ook niet, de handen volgen? Alles komt 'ergens onder die kast' vandaan. Maar een lage toon komt toch niet een beetje meer van rechts (voor als je 'van achteren meekijkt') dan een hoge toon? Dat heb ik in ieder geval nog nooit opgemerkt (en ja, ik heb wel eens een vleugel gehoord)...

Link to comment
Share on other sites

ja nee natuurlijk niet, maar in dat punt had ik het niet over live, maar over stereo weergave van closed miked pianos, dat de technicus die voor mijn part wel wat smaller mag "neerzetten".

RastaPhil

Link to comment
Share on other sites

ja nee natuurlijk niet, maar in dat punt had ik het niet over live, maar over stereo weergave van closed miked pianos, dat de technicus die voor mijn part wel wat smaller mag "neerzetten".

RastaPhil

Ja, ok. Wellicht dat het in dat soort opnames wel hoort. Maar dan zijn dat toch eigenlijk 'slechte' opnames. Of in ieder geval onnatuurlijk klinkende opnames, aangezien het live ook niet zo klinkt...

Link to comment
Share on other sites

Ik hoor het vaak terug in jazz opnames, bij Monty Alexander bvb. ("Plays Bob Marley" CD, een DSD opname evenwel, en ook ouder werk)

RastaPhil

Link to comment
Share on other sites

dat close-mike gedoe is vaak de wel de dood voor de opname. weg opname-ruimte, weg relatie met de live-ervaring.

 

en je zit te luisteren naar een plaatsing die door de afmixer is bedacht. en vaak akelig scherp.

 

ik vind eerlijk gezegd de opnametechniek er de laatste decennia zwaar minder op geworden. de mooiste opnamen (en nog op CD ook) die ik van klassiek gehoord heb was een Decca uit 1959. zag zo het orkest zitten (en staan :D ) en je zag (hoorde?) het oplopen van de opstelling ook nog.

 

 

 

groet

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
 Share

×
×
  • Create New...