plaatjes draaien

[maximonster]

Een week geleden pick-upje gekocht en

ben als een gek plaatjes aan het draaien. (waaronder een occ Colin Blunstone;

wauw !) Wat mij opvalt is dat de muziek meer gecomprimeerd of "rasperig"

gaat klinken naarmate de arm meer naar het centrum van de plaat geraakt.

Is dit een bekend verschijnsel of komt het omdat de arm en/of het element

niet helemaal goed afgesteld staan ?

 

groetjes max

[Edwin Snoek]

De naaldhoek en de omtreksnelheid is belangrijk. Hoe meer de naald naar het centrum gaat, hoe lager de omtreksnelheid. Maar al die informatie moet wel in dezelfde omtreksnelheid geplaatst worden.

 

Pak maar eens een vergrootglas of loep en bekijk de eerste en de laatste track {groef} maar eens. De eerste paar nummers hebben een vrij zichtbare golf in de lengte-richting van de groef en verder naar het centrum is de informatie {golf, sinus}, {ik heb er even geen ander woord voor} heel erg op elkaar geperst. Dit geeft een hoop extra vervorming. Eigenlijk zou net zoals bij een CD-speler de omtreksnelheid moet varieren. Dus richting het centrum sneller moeten draaien. Maar dan passen er maar een paar nummers op de hele LP.

 

 

Edwin

[Joboton]

Een tweede aspect wat meespeelt en wat in samenwerking met het bovenstaande de boel nog verergert is de toenemende fouthoek. Er zijn bij een plaat twee punten waar de fothoek 0 is. Kom je (van de buitenkant gezien) voorbij het tweede punt, dan zal de naald steeds schever in de groef komen te staan.

[dreeke]

Dan heb je een 'grijze' plaat denk ik.

En dat wordt veroorzaakt door een verkeerd afgesteld element of arm en door stof in de groeven.

 

Ik draai ook nog vaak plaatjes... Klinkt goed hoor

Sommige opnames vind ik op LP beter klinken dan CD (ligt vaak aan de slechtere opname op de cd)

[erik klijnsmit]

beste joboton,

 

een leuke platenspeler h

[theo technics]

Is die al zo oud

[Headshell]

maximonster,

fijn dat je zo'n vraag stelt. Prima.

Joboton en Edwin hebben zeker gelijk mi.

 

Maar sorry, Joboton, met jou ben ik het niet helemaal eens. Het effect is in basis wel aanwezig, maar als de geometrie echt volgens de regels is afgesteld volgens het juiste systeem, dan valt je argument weg.

 

Want het systeem is er. Maar dan moet de platenspeler dat systeem wel mogelijk maken. Dus in zekere zin heeft Joboton gelijk. Namelijk als het niet uitvoerbaar is of als het niet is toegepast. Dan draait het je aardig de nek om. In basis klopt het argument dus.

 

Ik moet verder opmerken, dat allerlei soorten slijtage en afstellingsfouten elkaar altijd versterken. Zodat je allerlei varianten hebt tussen het naar omstandigheid ideaal- haalbare en een totaal verwaarloosde situatie. En die 2 situaties kunnen erg ver uit elkaar liggen.

Jan.

[Fritzzel]

Hoi Maximonster,

 

Het is inderdaad zo dat er bij een plaat naarmate je het einde nadert fundamenteel minder hoog opgenomen kan worden en dat de vervorming wat toeneemt. Dit zijn eigenschappen van het medium.

 

Daar komt nog bij dat een eventuele afstelling van de platenspeler het effekt nog kan versterken, met name de fouthoek. Hier zijn in de loop der tijd verschillende oplossingen bedacht. De meest bekende is wel de zogenaamde tangentiale arm die loodrecht over de plaat beweegt. De theoretische benadering daarvan is heel goed, een goed werkend praktische oplossing is echter complex en duur. Je ziet ze dus veel minder.

 

Groeten Fritzzel

[Tifosi]

De afstelling van een draaitafel komt heel precies, vooral de anti-sktate, je kan je draaitafel ook door een audioselectief laten afstellen.

 

Ik draai sinds kort ook weer plaatjes, ik heb mijn draaitafel zodanig afgesteld dat zowel het 1e nummer en het laatste even mooi klinkt.

 

Surf een naar

 

audioselectief

 

 

suc6

[Headshell]

Als je het hebt over de toename van de vervorming naar de binnenste groeven heb je te maken met de verminderde groefsnelheid en met geometrische problemen.

 

Ze hebben voor dit laatste de door mij hierboven genoemde systemen uitgevonden, waarvan dan volgens mij de IEC Bearwald- methode een van de bekendste is. Het is een van de sytemen die werkt met een minimale gewogen hoekfout.

 

Er zijn daarbij niet alleen 2 punten, 66 en 121 mm van belang maar ook een juiste overhang horend bij de gegeven montageafstand. Deze 2 facetten, gecombineerd met het gebruik van een goeie protractor, di. een geometrische instelmal, gecombineerd met een sterke loupe, maken het mogelijk om een zo klein mogelijke vervorming te krijgen wat betreft de geometrie van de arm.

 

Bij deze geometrische methoden is rekening gehouden met afname van de groefsnelheid.

 

Andere afstellingen, waarvan je mi. moeilijk kan zeggen dat de ene veel belangrijker is dan de andre, zijn: zenith, , SRA, VTA, azymuth, bias force, waterpas stellen en VTF, hier even in willerkeurige volgorde geplaatst.

 

Toen we nog op HiFi.nl zaten heb ik nog ergens iets gevonden dat OOPS heet, en waarmee je zonder scoop je azymuth kan afstellen, dus louter op het gehoor.

 

Al deze afstellingen moeten in een soort cyclisch patroon worden uitgevoerd. Want alles beinvloedt elkaar. Je bent dus wel een tijdje bezig. Het is voor een amateur wel te doen, maar een goeie test- lp en een naaldkrachtweger zijn eigenlijk onmisbaar.

 

Bij de handelaars is de belangstelling wegens het geringe commerciele belang van vinyl sterk afgenomen. Behalve bij die firma in Sneek en nog een of 2. Werkelijk, zo karig is het.

 

Zelfstudie brengt je een eind op weg. Moet je dus wel gemotiveerd zijn. Maar als je elke 14 dagen van element wisselt is het natuurlijk min of meer zinloos om dit allemaal overhoop te halen.

Jan

[Bunny]

Daar komt nog bij dat een eventuele afstelling van de platenspeler het effekt nog kan versterken, met name de fouthoek. Hier zijn in de loop der tijd verschillende oplossingen bedacht. De meest bekende is wel de zogenaamde tangentiale arm die loodrecht over de plaat beweegt. De theoretische benadering daarvan is heel goed, een goed werkend praktische oplossing is echter complex en duur. Je ziet ze dus veel minder.

 

Groeten Fritzzel

Hmm, onze pickup heeft een fouthoek van 0

[Headshell]

Zo'n tangentiale arm is wel prima, maar echt noodzakelijk blijkt de uitvinding ervan niet te zijn. Anders waren alle platenspelers ervan voorzien.

 

Het is nogal een inspanning om zo'n ding te ontwerpen en bij de fabrikage komt meer kijken dan bij een radiale arm. Als je zo'n radiale arm geometrisch goed ontwerpt en in de praktijk netjes afstelt, heb je gehoormatig nagenoeg geen last van vervormingen door fouthoeken.

 

Daar zorgen die officieel genormaliseerde "gewogen fouthoek" procedures wel voor. Dus het gehoormatige argument voor tangentiaalarmen valt niet echt vol te houden mijnsinziens.

 

O.k., ze zijn niet echt verkeerd, die linaire dingen, maar het is wel een hoop inspanning voor iets wat in de praktijk nauwelijks invloed heeft. Je kunt voor hetzelfde budget je inspanningen veel beter besteden aan andere dingen als interne stijfheid van de arm, design- en productiekwaliteit van de lagers, juistheid van de instellingscalibraties en de genoemde geometrische finesse, enzovoort.

 

Er zijn op het WEB aan alle kanten tabellen te vinden waarin je bij een bepaalde effectieve lengte de goeie overhangmaat aantreft. Werk je vervolgens met een goeie protractor en een loep naar de punten 66 en 121mm toe dan is het probleem echt uit de wereld, ook voor de binnenste groeven.

Jan.

[Manus]

Een week geleden pick-upje gekocht en

ben als een gek plaatjes aan het draaien. (waaronder een occ Colin Blunstone;

wauw !) Wat mij opvalt is dat de muziek meer gecomprimeerd of "rasperig"

gaat klinken naarmate de arm meer naar het centrum van de plaat geraakt.

Is dit een bekend verschijnsel of komt het omdat de arm en/of het element

niet helemaal goed afgesteld staan ?

 

groetjes max

Een tikkeltje off topic, maar vooruit. Als je Colin Blunstone een keer in het echt wil zien (da's toch nog leuker dan een plaatje?) dan kan dat binnenkort heel goed. Hij komt in elke geval in De Boerderij in Zoetermeer (5 november) en in de Stadsgehoorzaal in Leiden (3 december). En geloof me, live staat hij zijn mannetje!

[Headshell]

Hier vindt je zo'n papieren instelmal voor de geometrie:

 

http://www.draaitafel.info/draaitafelindex.html

 

Waarschijnlijk eerst even kleiner schalen bij het printen. Het scheelt bij mij zo'n 5 %.

Jan.

[Scat-Man]

En hear de OOPS: http://www.zenn.com.sg/OOPS.htm

[Bunny]

Zo'n tangentiale arm is wel prima, maar echt noodzakelijk blijkt de uitvinding ervan niet te zijn. Anders waren alle platenspelers ervan voorzien.

 

Het is nogal een inspanning om zo'n ding te ontwerpen en bij de fabrikage komt meer kijken dan bij een radiale arm. Als je zo'n radiale arm geometrisch goed ontwerpt en in de praktijk netjes afstelt, heb je gehoormatig nagenoeg geen last van vervormingen door fouthoeken.

 

Daar zorgen die officieel genormaliseerde "gewogen fouthoek" procedures wel voor. Dus het gehoormatige argument voor tangentiaalarmen valt niet echt vol te houden mijnsinziens.

 

O.k., ze zijn niet echt verkeerd, die linaire dingen, maar het is wel een hoop inspanning voor iets wat in de praktijk nauwelijks invloed heeft. Je kunt voor hetzelfde budget je inspanningen veel beter besteden aan andere dingen als interne stijfheid van de arm, design- en productiekwaliteit van de lagers, juistheid van de instellingscalibraties en de genoemde geometrische finesse, enzovoort.

 

Er zijn op het WEB aan alle kanten tabellen te vinden waarin je bij een bepaalde effectieve lengte de goeie overhangmaat aantreft. Werk je vervolgens met een goeie protractor en een loep naar de punten 66 en 121mm toe dan is het probleem echt uit de wereld, ook voor de binnenste groeven.

Jan.

Hmm, interne stijfheid van de arm? De onze reVox B795 heeft een arm van minder dan 5cm, die is relatief goedkoop stijf te krijgen omdat hij zo klein is.

 

Klankmatig is er misschien niet veel verschil maar het maakt wel uit voor de levensduur van de plaat. Nog een voordeel van een tangientale arm is dat hij kromme platen leest als een fluitje van een cent. Zonder enige vorm van skating of zo.

 

Natuurlijk zijn er betere pickupen dan de reVox B790, maar voor hetzelfde geld zal je toch echt veel moeite moeten doen.

 

Vriendelijke groeten

[Headshell]

Zo'n 790 is echt wel een goed ding, zeker tweedehands. Nieuw waren ze namelijk nogal aan de prijs. Had de motor van een Dual 721 samen met betere regelelectronica.

 

Interne stijfheid is bij een tangentiaalarm natuurlijk makkelijk erg goed te krijgen. En de plaatslijtage zal mi. niet zozeer kleiner zijn door betere fouthoek maar wel door betere spoorstabiliteit wegens hogere resonantiefrequentie (dank zij lagere effectieve massa bij gelijkblijvende naaldcompliantie).

 

Er zijn dus voordelen te behalen. Zeker. Maar lage effectieve massa en interne trillingsweerstand zijn vaak bij radiale armen ook te bereiken, zeker wanneer een groot deel van het budget dat is verbonden aan fabricage van een tangentiaalarm vrijkomt voor keuze van verfijnde fabricagetechnieken en hoogwaardige materialen.

 

Ik zou echter niet durven beweren, dat een wat zwaardere arm of een radiale ipv een tangentiale arm altijd meer plaatslijtage ten gevolge heeft. Want er zijn meer parameters die daar invloed op hebben. En er was twrouwens ergens nog een superzware tangentiaalarm. Eminent dacht ik...

 

Een nadeel van korte tangentiaal- armen is het beruchte "schrob"- effect: met het ritme van de warps varieert je VTA. Dat heeft bij sommige elementen tamelijk veel (variabele) invloed op de voicing.

 

Elementen met tipvormen als Fine Line, Micro- Ridge, Weinz Paroc, Vandenhul- profiel etc., zijn bijvoorbeeld erg gevoelig voor variatie van VTA. Vanzelfsprekend. Die hebben erg lange contactlijnen langs de groefwanden. je hoort ze mijnsinziens duidelijk "klapperen", net als bijvoorbeeld die shibata-tip van mijn Nagaoka JT322 op golvende platen.

Jan.

[Joboton]

maximonster,

fijn dat je zo'n vraag stelt. Prima.

Joboton en Edwin hebben zeker gelijk mi.

 

Maar sorry, Joboton, met jou ben ik het niet helemaal eens. Het effect is in basis wel aanwezig, maar als de geometrie echt volgens de regels is afgesteld volgens het juiste systeem, dan valt je argument weg.

 

Want het systeem is er. Maar dan moet de platenspeler dat systeem wel mogelijk maken. Dus in zekere zin heeft Joboton gelijk. Namelijk als het niet uitvoerbaar is of als het niet is toegepast. Dan draait het je aardig de nek om. In basis klopt het argument dus.

 

Ik moet verder opmerken, dat allerlei soorten slijtage en afstellingsfouten elkaar altijd versterken. Zodat je allerlei varianten hebt tussen het naar omstandigheid ideaal- haalbare en een totaal verwaarloosde situatie. En die 2 situaties kunnen erg ver uit elkaar liggen.

Jan.

Beluister maar eens een zeer complex stuk muziek tegen het eind van een plaatkant. Je bagatelliseert m.i. ten onrechte de effecten van de toenemende fouthoek. Het is juist vanwege de grote effecten van die fouthoek dat er zoveel aandacht gegeven wordt aan het juist positioneren van het element in de arm.

[Viking]

maximonster,

fijn dat je zo'n vraag stelt. Prima.

Joboton en Edwin hebben zeker gelijk mi.

 

Maar sorry, Joboton, met jou ben ik het niet helemaal eens. Het effect is in basis wel aanwezig, maar als de geometrie echt volgens de regels is afgesteld volgens het juiste systeem, dan valt je argument weg.

 

Want het systeem is er. Maar dan moet de platenspeler dat systeem wel mogelijk maken. Dus in zekere zin heeft Joboton gelijk. Namelijk als het niet uitvoerbaar is of als het niet is toegepast. Dan draait het je aardig  de nek om. In basis klopt het argument dus.

 

Ik moet verder opmerken, dat allerlei soorten slijtage en afstellingsfouten elkaar altijd versterken. Zodat je allerlei varianten hebt tussen het naar omstandigheid ideaal- haalbare en een totaal verwaarloosde situatie. En die 2 situaties kunnen erg ver uit elkaar liggen.

Jan.

Beluister maar eens een zeer complex stuk muziek tegen het eind van een plaatkant. Je bagatelliseert m.i. ten onrechte de effecten van de toenemende fouthoek. Het is juist vanwege de grote effecten van die fouthoek dat er zoveel aandacht gegeven wordt aan het juist positioneren van het element in de arm.

Moet me hier met Joboton eens zijn. De Baerwald geometrie die je naar verwijst is mi geoptimaliseerd voor klein fouthoek aan de binnenkant, ten koste van een wat grotere ergens anders. Met en pivot arm is er alleen twee punten die correct zijn (fouthoek 0). En als je beter wilt moet je naar een tangentiale arm. Zo is immers de master gesneden.

[Bunny]

Een nadeel van korte tangentiaal- armen is het beruchte "schrob"- effect: met het ritme van de warps varieert je VTA. Dat heeft bij sommige elementen tamelijk veel (variabele) invloed op de voicing.

 

Elementen met tipvormen als Fine Line, Micro- Ridge, Weinz Paroc, Vandenhul- profiel etc., zijn bijvoorbeeld erg gevoelig voor variatie van VTA. Vanzelfsprekend. Die hebben erg lange contactlijnen langs de groefwanden. je hoort ze mijnsinziens duidelijk "klapperen", net als bijvoorbeeld die shibata-tip van mijn Nagaoka JT322 op golvende platen.

Jan.

Kun je eens uitleggen wat je bedoeld met VTA en met klapperen, deze termen ken ik namelijk niet.

 

Vriendelijke groeten

[Sodejuu]

Een nadeel van korte tangentiaal- armen is het beruchte "schrob"- effect: met het ritme van de warps varieert je VTA. Dat heeft bij sommige elementen tamelijk veel (variabele) invloed op de voicing.

 

Elementen met tipvormen als Fine Line, Micro- Ridge, Weinz Paroc, Vandenhul- profiel etc., zijn bijvoorbeeld erg gevoelig voor variatie van VTA. Vanzelfsprekend. Die hebben erg lange contactlijnen langs de groefwanden. je hoort ze mijnsinziens duidelijk "klapperen", net als bijvoorbeeld die shibata-tip van mijn Nagaoka JT322 op golvende platen.

Jan.

Kun je eens uitleggen wat je bedoeld met VTA en met klapperen, deze termen ken ik namelijk niet.

 

Vriendelijke groeten

VTA = Vertical Tracking Angle. Dit is niets meer dan dat de arm evenwijdig aan de plaat moet lopen, dus net zo waterpas moet zijn ingesteld als je plateau. Bij een tangentiale arm wil dat nog wel eens mislukken.

 

Wat Jan bedoeld met klapperen is me niet helemaal duidelijk. Een naald kan bij een foute instelling wel in een groef heen en weer rammelen. Misschien bedoeld ie dat

[Bunny]

Wat Jan bedoeld met klapperen is me niet helemaal duidelijk. Een naald kan bij een foute instelling wel in een groef heen en weer rammelen. Misschien bedoeld ie dat

Dus eigenlijk skating binnen de groef?

 

In ieder geval al bedankt voor de verduidelijking van VTA.

 

Vriendelijke groeten

[Scat-Man]

Wat Jan bedoeld met klapperen is me niet helemaal duidelijk.

Een tangentiale arm beweegt zich al klapperend naar het einde van de plaat.

Lijkt mij? "wrijvingsloos"opgehangen d.m.v. een lorry ,op een strak gespannen ijzerdraadje , glasstaafje of d.m.v. een pneumatisch systeem.

 

Klapperen blijft het van links naar rechts en vice versa.

 

Maakt dus geen verschil met de vanuit een punt scharnierende arm.

 

s-m.

[Headshell]

In ieder geval prima dat zo'n onderwerp gedachten losmaakt. Dat is op zich een perfect iets op zo'n foum. Het is wel even opletten waar ik begin met antwoorden.

 

Eerst Joboton:

 

"Je bagatelliseert m.i. ten onrechte de effecten van de toenemende fouthoek. Het is juist vanwege de grote effecten van die fouthoek dat er zoveel aandacht gegeven wordt aan het juist positioneren van het element in de arm."

 

Enerzijds is het mogelijk, dat een element door de afgenomen snelheid zoveel aan spoorprestaties verliest door zijn laksheid, dat je het al gauw aanziet als een fouthoekprobleem.

 

Maar wat mijn standpunt is: de echte gevolgen van fouthoek, daar wordt, rekening houdend met de toenemende vervorming door lagere snelheid, mijnsinziens in voldoende mate rekening gehouden door regelingen als de standaard IEC- Bearwald- afstemming. Het betreft in feite harmonische vervorming volgens de artikelen die ik erover las. En daar zijn we niet zo gevoelig voor.

 

Dit in tegenstelling tot die spoorfouten die ik eerst (bij "enerzijds") noemde en die gewoon hoorbare netelige lossingen zijn van de groefwand vandaan. Dat is dus echt grof geweld. Dat moet je dus niet aanzien voor het gevolg van de slechte geometrie.

 

De kern van de genoemde officiele afregeling is het creeeren van een zo laag mogelijke maximum optredende gewogen fouthoek. Gewogen fouthoek is de vervorming met daarop een toeslag die rekening houdt met de afname van snelheid. Dus niet alleen puur de gemeten geometrische fouthoek, maar dan gecompenseerd naar de manier waarop we die hoek gehoormatig ervaren.

 

Als je over de hele plaat alles gaat uitzetten wat die gewogen fouthoek betreft, krijg je altijd 3 mxima: 2 naar de ene kant (positief, zeg maar, en 1 naar de nadere kant. Nou hebben ze deze 3 bij de standaard- regeling alle 3 eender gemaakt qua grootte. Dus je bereikt een optimum. Want de 3 hoogtepunten zijn in deze situatie echt zo laag als maar te bereiken valt.

 

Dat is in feite geen bagetelliseren door de officiele afregeling, maar het minimaliseren van nadelen en dus optimaliseren van het mechaniek in gehoormatige zin. De werkelijk optredende hoorbare vervormingen zijn dan bij normale armlengten zeker niet storend.

 

En dan blijf ik natuurlijk zeggen: als je armontwerp de afregeling tenminste mogelijk maakt. En als je het in de smiezen hebt hoe het moet en dat ook werkelijk zo uitvoert.

 

En als je element z'n overige afregelingen ook al niet super zijn uitgevoerd, dan loopt het gewoon door de lage snelheid uit de hand in die binnenste groeven. En dan houdt het volgen van de groefwand handhandig op. Te lage VTF en dito resonatiefrequentie maken het er niet beter op.

 

Viking zegt het volgende :"De Baerwald geometrie die je naar verwijst is mi geoptimaliseerd voor klein fouthoek aan de binnenkant, ten koste van een wat grotere ergens anders. Met en pivot arm is er alleen twee punten die correct zijn (fouthoek 0). "

 

Ik moet zeggen, dat er natuurlijk 2 nulpunten zijn. Maar waar de officieele afregeling (en zijn broertjes die er in de buurt liggen) liever op let, zijn niet die nulpunten, maar eerder de 3 genoemde maxima aan gemeten fouthoek. De afregeling let er niet op waar de nulpunten liggen, maar biedt een optimalisatie, waarbij de 3 maxima in de kromme voor gewogen fouthoek zo minimaal mogelijk zijn.

 

En ik moet zeggen: in feite hebben ze er een sterk staaltje mee gepresteerd. Want het bereikte maximum ligt bewonderenswaardig laag. Ze benoemen de resultaten dan ook niet als hoek , maar als hoek gerekend over de coordinaat: graden per mm. Daar zit het "gewogen" - facet al in. Als je de fouthoeken namelijk in absolute zin uitzet blijven ze prachtig binnen twee rechte lijnen die straalsgewijs vanaf de spindle zijn getrokken. De lijnen worden precies geraakt in 3 punten. Je krijgt dus evenveel gewogen hoek- hoeveelheid positief en negatief.

 

Het is een super- uitvinding die de kwaliteit echt met sprongen heeft verbeterd. Echt.

 

Vta heeft Sodejuu uitgelegd. En Sodejuu: Dat klapperen. Ja..

Je kunt het misschien wel met een sluisdeur in zijn zittingen zien. Elke zijwand van de doorvaart heeft een groef waar de sluisdeur langs op en neer gaat. Dat heb je ook een beetje in de groef van een LP. Als de groeven voorover of achterover zouden hellen, zal de sluisdeur niet mee kunnen draaien doordat hij vast zit in zijn eigen geleidingen, bovenin het frame boven de sluis.

 

In de LP- groef is dit natuurlijk een tapse versie hiervan. De uitslagen van de groef bemen de gedaante aan van sleuven bij hogere frequenties, want de uitwijkingen zijn erg scherp. De duurdere lijkt met zijn lange hoge zijruggen met slank contour op die sluisdeur en zit aardig klem in de felle amplitudegolven van ed intense hoogfrequente signalen. Hij past er lekker in, ja, daar wordt hij juist zo duur voor betaald.

Maar bij die warps helt de groef voor/ en achterover. En die sleufven erchts en links ook. Maar de tipruggen links en rechts worden rechtop gehouden door de cantileverophanging. Wat gebeurt er: er zijn herhaalde uitdagingen langs de opgaande helling. En er komt steeds meer hoekafwijking onderling. Op een gegeven moment wordt de tip het zat. Door de tapse tendens knlt hij ertussenuit, uit dit gemartel vandaan.

Er wordt een kritisch punt gepasseerd, waarbij de boel net knel loopt. Dan is er net nog genoeg sporing. Maar ineens: plop! De elasticitiet van de groefwand katapulteert de tip eruit. Die kleunt omhoog. Plotse spoorfout. PLOP of KLAPPER hoor je in een paar miliseconden. Wat die tip die komt een eindje verderop weer in dit ongelijke - hoeken- geweld terecht.

 

Bij een sferische tip of een tamme elliptische heb je dat niet. Er is in meerdere mate een overgangsgebied. De tip voelt geleidelijker aan dat het uit de hand gaat lopen. Wordt gewoon verdrongen, omdat de zijcontouren niet van die lange slanke aanlegtracee's hebben over een groot hoogtebereik. Het lijken daarentegen meer op bollen dan op sluisdeuren. Ze worden dan ook geleidelijk verdrongen, in plaats van plotseling geconfronteerd met een climax.

 

Dit is een ellendig gevolg van het ernstigere schrobeffect van de korte tangentiale arm. Het effect wordt nog versterkt naarmate het vertikale armlager hoger ligt.

 

Het schrobeffect heeft behalve een hoekeffect ook een snelheidseffect. En dit is helemaal erg afhankelijk van de hoogteligging van het vertikale lager. Want als de arm naar voren kantelt neemt de horzontale afstand vanaf het armlager ineens af.

En dit verschil heeft meer invloed naarmate het armlager hoger zit. Vaak zit dat ook nogal hoog bij korte tangentiaalarmen. Zeker niet op vinylniveau in ieder geval. Die lage plaatsing is makkelijker te bereiken bij radiale armen. Het schrobeffect zal door deze afstandsvariaties snelheidsvariatie en dus wow-effecten teweegbrengen.

 

Als reactie op Scat-man en niet eens zo erg bedoeld als tegenspraak: Over het principe "wrijvingsloos". De tangentiaalarm heeft (meestal) een volwaardig gimbal- lager in 2 richtingen. Daarachter wordt de kolom waar de lageras in zitten stevig vastgehouden door de servo- installatie, die zelf bepaalt waar hij zich bevindt. In redelijke zin dus een stevig flatgebouw als basis. Wrijvingsloos dus niet helemaal en eigenlijk niet eens zoveel anders dan het wrijvingsachtige van een radiaalarm . Je bent gewoon hier ook gewoon met de lagers getrouwd. Er zijn wel periodieke verplaatsingen van het flatgebouw, maar die worden zo sloom mogelijk in- en uitgeleid, hopen we. En gebeurt blijkbaar ook zo. Nee, dat bedoelik niet met klapperen. En in de uitloopgroef gaat het flatgebouw slim in een sukkeldrafjemet de grof mee. Vrij aardig zonder klapperen. Maar dan luister ik al niet echt meer mee.

[maximonster]

Dit topic neemt een schrikbarend hoog academisch gehalte aan en

laat mij (arme ik) in verwarring achter. Nu heb ik wel het een en ander

opgestoken, daar niet van, maar waar gaat dit over ( headshell & co) !?

 

Gr, max p.s. Vermakelijk is het ook wel !