Jump to content

dilemma


Guest Kraus vonBentinck
 Share

Recommended Posts

Hallo Kraus,

 

Met een dermate megagrote LP collectie kan ik me voorstellen dat je 't maximale uit je analoge bron wilt halen.

Ik kan me dan ook niet indenken dat een CD-speler van circa 1000,- euro klankmatig in de buurt komt van je draaitafel.

 

Dat je buurman de verschillen niet/nauwelijks hoort is aan de ene kant verassend, maar aan de andere kant... er zijn veel mensen die 't totaal niet boeit en dan vaak zowieso al zeggen: "Ik hoor dat verschil toch niet..."

Ik durf te wedden dat als ik mijn DVD-speler van 100,- euro naast m'n Naim CDX van 3900,- euro zet en allebei de zelfde CD laat weergeven, dan er ook mensen zijn die 't verschil niet/nauwelijk horen.

Maar 't gaat er uiteindelijk om wat je zelf hoort en er van vindt, niet wat een ander vind.

 

Mvg,

Alco

Link to comment
Share on other sites

Guest Kraus vonBentinck

Beste Joboton,

vrijdag 25-3 komt Tony (Mountainbike) ook. Misschien een mooie gelegenheid om een oude afspraak te verzilveren?

Link to comment
Share on other sites

Guest Kraus vonBentinck

Misschien nog even ter toelichting op mijn eerste wat chagrijnige posting is:

dat ik op het ogenblik een tweede motor heb staan voor de aandrijving. Het doet inderdaad wel wat, zo'n 2e motor. De prijs die gevraagd wordt voor dit lullige dingetje is

Link to comment
Share on other sites

Ik kan de Kraust helemaal volgen.

De Fat Bob heeft immers een aaibaarheidsgehalte van hier tot in Tokyo.

 

Ik luister ook heel graag naar mijn eerder bescheiden Thorensje.

De warme die gegenereerd wordt tijdens de reproduktie doet je alle technische specificaties op een hoopje vegen. Die tellen op dat moment niet meer.

 

Ik heb een 300-tal LP's, allen overgehouden aan mijn jeugd.

Sommigen zijn echt nog in perfekte staat. Ze roepen nostalgie en herinneringen op, elke keer weer. Af en toe een klein tiktje neem je er dan heel graag bij.

 

Kraus, met dergelijk omvangrijke bibliotheek zou ik ervoor gaan het maximum uit je Fat Bob te halen, zeker nu je toch al bijna zover bent.

 

Een mens moet/mag een hobby hebben en hobby's kosten haast zonder uitzondering allemaal geld.

Sommigen vinden het prettig aan een toog te hangen en telkens weer dezelfde verhalen te horen van al dan niet alcohol-ge

Link to comment
Share on other sites

Om eerlijk te zijn is het element de meest belangrijke schakel in het hele platenspelergebeuren. Een Ace is erg goed, maar er zijn veel betere elementen. Belangrijk is of je de Argo kent? Weet je hoe ie klinkt? Dat is nl net zo belangrijk. Wat voor een recencent geweldig is, hoeft voor jou niet op te gaan. Het zal best een goed element zijn, daar twijfel ik niet aan.

 

Ik zie wel dat je 2 armen hebt, en maar 1 element in je set-up. Of je wisselt de Benz telkens (not ;) ) of je hebt in de andere de "standaard" Eroica LX zitten. In dat geval zou ik zeker voor een nieuw element gaan. De Eroica is leuk, maar SAAAAAAAAAI 2155.gif en als je toch al zoveel in de draaitafel hebt ge

Link to comment
Share on other sites

Guest Kraus vonBentinck

Hoi Paul,

 

Je hebt gelijk wat de Lyra betreft. Ik zit te dubben tussen de Argo en de Helikon. Die laatste is er in een speciale SL uitvoering en kost in de USA $2195. Omdat ik familie en vrienden heb in Canada zou ik dat zonder veel problemen daar kunnen aanschaffen en als cadeautje laten opsturen of meenemen bij familiebezoek (hoewel je wel moet uitkijken met wat je meeneemt in een vliegtuig tegenwoordig met ontploffende schoenhakken e.d.).

Link to comment
Share on other sites

Misschien jouw in optiek een rare vraag, maar hoe ben je tot de keuze van dat element gekomen? En zoek je het niet 'dichter' bij huis met bijvoorbeeld een JA of een betere Van den Hul?

 

Vrijdag de 25e lijkt me leuk, maar ik meen me te herinneren dat ik al een afspraak heb staan. Ik moet dat morgen even nakijken.

Link to comment
Share on other sites

Guest Kraus vonBentinck

Ik geloof dat ik iets moet rechtzetten of liever gezegd misschien een beetje gas terug nemen.

 

Welke muziek ik op mijn begrafenis wil, daar ben ik nog niet uit maar op de steen kan ik in volle oprechtheid laten zetten "Hij was zuinig, maar geen krent" Ik geef makkelijk geld uit, geef iedereen die daarvoor in aanmerking komt graag behoorlijk fooi en betaal altijd de dubbele prijs voor de straatkrant. Leven en laten leven maar ik kan ook doodvallen over een dubbeltje. Ik ben ook wel een gelukkig mens want mijn grootste vijand is, na mijzelf natuurlijk, slechts de overheid die mij achtervolgt met heffingen, tarieven, accijnzen, regels en op het ogenblik vooral bekeuringen (elke paar dagen ploft er wel eentje op de mat voor parkeren of enkele kilometers te hard. U wordt gecontroleerd, dat ondervind ik aan den lijve).

Wel heb ik graag waar voor mijn geld. Dat lijkt mij geen overdreven eis.

 

Over de service en benadering van AS niets dan goeds. Men is daar hoffelijk, voorkomend en altijd bereid gebleken om in goed vertrouwen zaken op proef mee te geven zonder gezeur over vooruit betalen of binnen twee dagen weer inleveren en om een rekening moet ik zelf zeuren. Dat heeft geen haast. De drijvende kracht achter AS is een aimabel en kundig mens.

 

Vorige week draaide ik een oude opname van Maria Callas. Een live concertante optreden in 1953. De opname hiervan is van gruwelijke kwaliteit, mono uiteraard, vol met ruis, het publiek maakt een vreselijke kolereherrie en Maria Callas komt haast niet boven het lawaai uit met die turbolongen van haar. Een paar keer, tijdens de aria Casta Diva uit Norma, staat er een man in het publiek op de kritieke momenten luidkeels te kreunen alsof hijzelf de hoge C eruit moet persen.

Een zinderend gebeuren waarbij de belabberde kwaliteit van opname en zaal geen enkele afbreuk doen aan de registratie van wat daar gebeurt. Ik besefte dat of je dat nou hoort op een MP3tje of wat dan ook: het maakt allemaal geen ruk uit. Je gaat gauw voorbij aan de essentie. De prijs is niet hetzelfde als de waarde van iets. Als iets gedaan wordt uit volle overtuiging, dan doet de rest er niet zoveel meer toe

 

Enerzijds beleef ik een enorm plezier aan de draaitafel, anderzijds denk ik ook wel eens wat heeft het nou voor nut allemaal. Er zat hier in Rotterdam ( hij rust in vrede) een groot Maria Callas liefhebber met een enorme collectie vinyl en hij draaide alles gewoon op zo'n plastic koffergrammafoon van Philips uit de jaren 60 en het klonk er in zijn oren allemaal geen spat minder om. Ergens weet je wel wie er nou gelijk heeft. Maria zat met Onassis aan de in roze champagne gekookte aardappel, hij zat minstens zo tevreden met zoute pinda's en een flesje Brouwers Bier voor zijn bloemtjesbehang.

 

Over de verkeerd geboorde gaten:

voor de SME arm heb je een speciaal ovaal gat (rond kan eigenlijk ook) nodig dat in een bepaalde hoek t.o.v. de spindle moet staan om het volle profijt te hebben van de verstelbare montage/afstelling. Bij de Fat Bob maakt het daarbij uit of dit het rechter of linker armboard betreft want beide zijn elkaars spiegelbeeld. Wat ik slordig vond is dat bij de levering van het board de fabriek het bovenste montage plateau van het rechterboard simpelweg omdraait, de montagegaten dus eigenlijk aan de bovenkant boort en vervolgens dit plateau op het linkerarmboard schroeft. De hoek waaronder nu het gat voor de montage staat is verkeerd, bij de afstelling heeft de schuifruimte weinig nut meer omdat de arm in de verkeerde hoek wegschuift. Dit lijkt mij slordig. Omdat het beter uitkwam heb ik zelf de boortol op de boventste plateaus gezet, de montagegaten doorgeboord en nieuw draad getapt en zodoende de linker en rechter bovenplateaus verwisseld. Alles zit nu zo als het hoort maar hoofdbrekens heeft het wel gekost.

Een compliment voor de draaitafel en constructie is wel dat het allemaal zo supersolide is dat je een dergelijk klusje zonder zweetdruppels aandurft. Er valt niet veel te vernielen.

 

Voor de 2e motor kom ( of ben ik met AS al) ik wel tot een oplossing. Wat verbazing wekt is de prijsstelling: voor twee motoren en een gesynchroniseerd netfilter vraagt Transrotor

Link to comment
Share on other sites

Een vriend van mij speelt hoorn in orkest. Hij moet altijd een beetje lachen om het idee dat je 80 man in een huiskamertje wilt persen door een paar gaatjes.

Dit is eigenlijk waar het om gaat......

 

Wat mogen die gaatjes nou kosten..... ??? :confused:

 

:rolleyes:

 

Eindelijk weer een prima topic.... houwe zo.... B)

Link to comment
Share on other sites

Vorige week draaide ik een oude opname van Maria Callas. Een live concertante optreden in 1953. De opname hiervan is van gruwelijke kwaliteit, mono uiteraard, vol met ruis, het publiek maakt een vreselijke kolereherrie en Maria Callas komt haast niet boven het lawaai uit met die turbolongen van haar. Een paar keer, tijdens de aria Casta Diva uit Norma, staat er een man in het publiek op de kritieke momenten luidkeels te kreunen alsof hijzelf de hoge C eruit moet persen.

Een zinderend gebeuren waarbij de belabberde kwaliteit van opname en zaal geen enkele afbreuk doen aan de registratie van wat daar gebeurt. Ik besefte dat of je dat nou hoort op een MP3tje of wat dan ook: het maakt allemaal geen ruk uit. Je gaat gauw voorbij aan de essentie. De prijs is niet hetzelfde als de waarde van iets. Als iets gedaan wordt uit volle overtuiging, dan doet de rest er niet zoveel meer toe

 

Enerzijds beleef ik een enorm plezier aan de draaitafel, anderzijds denk ik ook wel eens wat heeft het nou voor nut allemaal. Er zat hier in Rotterdam ( hij rust in vrede) een groot Maria Callas liefhebber met een enorme collectie vinyl en hij draaide alles gewoon op zo'n plastic koffergrammafoon van Philips uit de jaren 60 en het klonk er in zijn oren allemaal geen spat minder om. Ergens weet je wel wie er nou gelijk heeft. Maria zat met Onassis aan de in roze champagne gekookte aardappel, hij zat minstens zo tevreden met zoute pinda's en een flesje Brouwers Bier voor zijn bloemtjesbehang.

Het is te lang voor een tegeltje, maar wel een mooi filosofisch vehaal.

 

Genieten van goede muziek kan altijd met alle middelen. De waarde ligt in eerste plaats in de muziek zelf, hoe de gespeeld/gezongen wordt (of zelfs met welke intentie, zelfs een matig zanger(es) kan je raken als het eerlijk gezongen is), niet zozeer in het geluid/de weergave.

 

Hifi is een hobbie voor mij, meer niet. Maar wel een leuk tijdverdrijf.

Link to comment
Share on other sites

Guest Kraus vonBentinck

De phono-pre is een ASR mini-basis. Dit is een uiterlijk weliswaar zeer lelijk maar daartegenover zeer mooi klinkend apparaat. Ik had hem een tijdje op proef maar heb al snel besloten om die er in te houden. Een prima kwaliteit/prijsverhouding. Voor een nog beter element is deze pre ook goed genoeg.

Ergens op het forum heb ik al eens geschreven hoe fraai deze klonk in vergelijk met een Creek OBH9SE en een Holfi Ellipse.

 

De Ace heb ik ooit gekocht vanwege het feit dat ik zo tevreden was met een Benz MC Gold in de Micro Seiki; ik houd van het heldere en levendige Benz geluid en vooral vanwege de goede attack die volgens mij alle Benz elementen eigen is.

 

In de M

Link to comment
Share on other sites

De phono-pre is een ASR mini-basis. Dit is een uiterlijk weliswaar zeer lelijk maar daartegenover zeer mooi klinkend apparaat. Ik had hem een tijdje op proef maar heb al snel besloten om die er in te houden. Een prima kwaliteit/prijsverhouding. Voor een nog beter element is deze pre ook goed genoeg.

Ergens op het forum heb ik al eens geschreven hoe fraai deze klonk in vergelijk met een Creek OBH9SE en een Holfi Ellipse.

Valt toch wel mee? .... :rolleyes:

 

mini-basis_b.jpg

 

Bovendien biedt deze phonotrap best veel instelmogelijkheden. Gewoon maar eens uitproberen hoe het met een Lyra (of andere topper) gaat, vervangen kan altijd nog. ;)

Ik ben zelf ook benieuwd wat de verschillen tussen de Benz Glider en de Jan Allaerts MC1 Boron zullen zijn op m'n huidige phonotrapje. De Sphinx heeft me wat dat betreft nooit teleurgesteld en laat iedere wijziging in de set-up feilloos en op zeer aangename wijze horen. :)

Link to comment
Share on other sites

Guest Kraus vonBentinck

Op het plaatje gaat het wel maar in het echt straalt-ie de opgewektheid uit van een rouwkaart.

 

Hij staat opgesteld onder de oude kranten, dat kwam nog handig uit ook.

 

Instelmogelijkheden heeft hij genoeg. Ik was van plan er mee naar Bas te gaan voor een XLR ingang er bij en een andere kast (met de switches aan de achterzijde) maar volgens mij heeft Bas het ontiegelijk druk want hij reageert niet op mail.

 

De opstelling is wel een beetje kritisch (pikt makkelijk hoogfrequent storing op van de tv bijvoorbeeld en zeker van een draadloze telefoon, ik denk door de kast). Een metalen behuizing schermt beter af vermoed ik.

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
 Share

×
×
  • Create New...