Jump to content

Digitale LP's


WanFie
 Share

Recommended Posts

We vertroetelen dan wel onze LP's of ze van zwart goud gemaakt zijn.

Maar ik doe dat nog alleen met platen van voor 1982....

 

Wat daarna gemaakt is, is meestal digitaal opgenomen.

 

Zo heb ik gisteravond b.v. naar een plaat van Phil Collins zitten luisteren.

Vergeleken met deze plaat klinken CD's nog analoog.....

Wat een gekrijs in het hoog....

 

Voor platen zou men eigenlijk ook weer analoog moeten opnemen.....

 

Platen van deze tijd klinken als slechte CD's, en dat kan toch niet de bedoeling zijn.

 

Voor mij zijn de mooiste opnamen gemaakt rond 1960. Zonder compressoren, limiters en multimicrofoontechniek. Gewoon zoals je het zelf hoort zeg maar.... :)

 

Hebben jullie dat nou ook :confused:

Of kopen jullie ook 180 grams CD's in een "analoge" versie.... :confused:

Link to comment
Share on other sites

Ik heb een nieuwe 180 grams van Jack Johnson;

Albums_on-on.jpg

 

Heerlijke muziek, maar een laag dat vervormt, ongeacht element of pick-up. :angry:

 

De nieuw gekochte 2 x 180 grams van Kari Bremnes;

17374.jpg

hetzelfde; stemmen te luid opgenomen tot aan vervorming toe. Ook onafhankelijk van element of pick-up waar genomen. :angry:

 

Van de eerstgenoemde heb ik nog geen cd gehoord. Van de tweede wel. En die is zonder vervormende stemmen!

Link to comment
Share on other sites

Ik herken dit ook in platen van de jaren 80, het lijkt wel of die overdreven helder en met te veel mid/hoog opgenomen zijn. Als je dan ook nog een element hebt die een wat bescheiden laag weergeeft dan is het werkelijk niet om aan te horen :wacko: zulke platen klinken alleen met een warm klinkend element nog aardig.

Ik vind zelf ook de platen uit de 60/70ger jaren meestal aangenamer klinken, veel meer warmte.

 

Marcel

Link to comment
Share on other sites

We vertroetelen dan wel onze LP's of ze van zwart goud gemaakt zijn.

Maar ik doe dat nog alleen met platen van voor 1982....

 

Wat daarna gemaakt is, is meestal digitaal opgenomen.

Kun je je beter beperken tot platen van voor 1970. Toen kwamen de digitale delays in gebruik om de snijspoed te regelen. Veel platen zijn dus zonder dat je het weet wel degelijk digitaal geprocessed.

 

Voor mij zijn de mooiste opnamen gemaakt rond 1960. Zonder compressoren, limiters en multimicrofoontechniek. Gewoon zoals je het zelf hoort zeg maar.... :)

Ook een misvatting. Al in de jaren '50 werden bijna alle opnamen door een (buizen) compressor/limiter gehaald bij het masteren. Beroemd zijn de compressors van Fairchild en Rhode & Schwartz. Die dingen zijn op dit moment een vermogen waard omdat ze precies die jaren '50 em '60 sound bewerkstelligen.

 

Maar trek je van mij maar niets aan hoor, droom gerust verder .... :rolleyes:

 

;)

Link to comment
Share on other sites

17374.jpg

... Van de tweede wel. En die is zonder vervormende stemmen!

Dit is toch wel echt een verschrikkelijk album, ook op CD. Een compilatie van eerder Noors werk van haar, maar dan zonder emotie, die je wel terug vindt op de Noorse uitvoeringen. Dit is net een ziekenhuis, klinisch en kill. <_<

Link to comment
Share on other sites

Ik heb een nieuwe 180 grams van Jack Johnson;

Heerlijke muziek, maar een laag dat vervormt, ongeacht element of pick-up. :angry:

 

 

hetzelfde; stemmen te luid opgenomen tot aan vervorming toe. Ook onafhankelijk van element of pick-up waar genomen.  :angry:

 

Van de eerstgenoemde heb ik nog geen cd gehoord. Van de tweede wel. En die is zonder vervormende stemmen!

 

 

Het is mij opgevallen dat er al geruimetijd 180 grams persingen in omloop zijn gebracht van een zeer , zeer slechte afspeelkwaliteit.

 

Optisch ziet het er erg goed uit , maar ga er niet naar luisteren. Het zijn reissues van platen die redelijk moeilijk tot zeer zeldzaam te vinden zijn.

 

Het betreft vooral Blue Note en Prestige reissues .

 

Vergelijk het eens met de TOSHIBA-EMI LIMITED persingen ( zijn wel een stuk duurder ) die momenteel nog in de bakken staan.

 

Deze persingen zijn echt van hoge (ook audiofiel voor mijn part ) kwaliteit.

 

En doen niet onder voor de originele persingen.

Link to comment
Share on other sites

geheel eens dat oude opnames vaak fijner zijn.

 

om even truttig te worden: ik heb een verzamelaal-LP met 'greenfields' van Brothers Four (zang met lichte begeleiding). stereo, zal ergens begin jaren zestig zijn, maar dat is kippevel.

 

ruime dynamiek, vol klankkleur, de hele opnamenruimte hoor je erbij.

 

en dat met een spijkertje op plastic :D

 

 

maar .... ik hoorde laatst een klassieke opname op CD, een Decca opname van 1958. Ook een zeldzaamheid zo mooi. transparant, lichtvoetig. echt spannend om te horen.

 

volgens mij heeft het veel te doen met vakmanschap en smaak van de persoon die de opname vormgeeft. uitstervend vakmanschap geloof ik.

 

 

groet

Link to comment
Share on other sites

Eigenlijk zouden de hoge omes van Blue Note ( bijvoorbeeld ) hear eens een reply op moeten geven! Is het niet zo dat hun marketeers ons wijsmaken dat er bij een nieuwe re-issue een grandiose verbetering op zou moeten treden?

 

stof tot nadenken....

Link to comment
Share on other sites

maar .... ik hoorde laatst een klassieke opname op CD, een Decca opname van 1958. Ook een zeldzaamheid zo mooi. transparant, lichtvoetig. echt spannend om te horen.

 

volgens mij heeft het veel te doen met vakmanschap en smaak van de persoon die de opname vormgeeft. uitstervend vakmanschap geloof ik.

 

 

groet

Maar niet alleen het opnemen , ook het mixen is een (misschien?)uitstervend vak.

 

En de audiofielen luisteren te weinig naar "levende muziek".

 

Alhoewel vaak zitten die pa-technici ook weer te veel met hun vingers aan die schuiven.

 

Of ( in het cafe b.v. ) wordt er een wel willende glazenspoeler achter gezet bij gebrek aan budget voor een deskundige.

 

Daar gaat je avondje dus. :angry:

Link to comment
Share on other sites

Ik had de cd van 'Gish' van de Smashing Pumpkins, ik wilde hem op LP hebben, besteld in Amerika, na maanden wachten was ie er eindelijk: vreselijk dun vinyl, nouja, jammer dan, even luisteren..

De CD klinkt een stuk beter!! Echt niet te geloven wat een miskoop... :angry::angry:

 

Nou houdt mijn smaak nogal op bij het begin van de jaren tachtig, dus kan ik niet echt meepraten over de platenkwaliteit van daarvoor, maar het idee dat een album digitaal is opgenomen valt me niet zo erg op. Ik heb wel wat dingen dubbel, en dan vind ik de LP toch beter klinken. Ik vraag me dan wel af hoe dat kan, maar sta daar niet te lang bij stil.

 

Onlangs kwam 'The deep end' van Madrugada aan; klinkt goed, lees ik op de hoes 'Pro-tools-engineer' bladibla. Hmmm, een LP van een album dat met Pro-tools is opgenomen... Dakloptocheigeleknie... :rolleyes:

Link to comment
Share on other sites

Onlangs kwam 'The deep end' van Madrugada aan; klinkt goed, lees ik op de hoes 'Pro-tools-engineer' bladibla. Hmmm, een LP van een album dat met Pro-tools is opgenomen... Dakloptocheigeleknie... :rolleyes:

Als ProTools in de jaren '80 al in gebruik zou zijn geweest zou niemand daarvan opgekeken hebben.

 

In die jaren had niemand het erover dat digitaal minder klonk. Volgens mij is dat een zwarte periode in de high-end-audiogeschiedenis: Een hele generatie moet doof geweest zijn in die tijd :lol: Het is pas sinds de jaren '90 dat CD inferieur is aan vinyl, nou ja volgens sommigen dan.

 

;)

Link to comment
Share on other sites

Onlangs kwam 'The deep end' van Madrugada aan; klinkt goed, lees ik op de hoes 'Pro-tools-engineer' bladibla. Hmmm, een LP van een album dat met Pro-tools is opgenomen... Dakloptocheigeleknie... :rolleyes:

Als ProTools in de jaren '80 al in gebruik zou zijn geweest zou niemand daarvan opgekeken hebben.

 

In die jaren had niemand het erover dat digitaal minder klonk. Volgens mij is dat een zwarte periode in de high-end-audiogeschiedenis: Een hele generatie moet doof geweest zijn in die tijd :lol: Het is pas sinds de jaren '90 dat CD inferieur is aan vinyl, nou ja volgens sommigen dan.

 

;)

Ik denk ook niet dat het altijd aan het digitaal opnemen ligt, maar eerder aan het Masteren en Mixen. Dat soort verschil in kwaliteit hoor je ook op veel CD`s, maar het is toch wel typisch dat meerdere mensen dit ervaren bij LP`s uit de jaren 80.

 

Marcel

Link to comment
Share on other sites

Je moet toch echt weer een bepaald type audiofiel zijn om je druk te maken over het verschil tussenCD's en LP's. Het wordt helemaal raar als gesteld wordt dat een LP die slechter klinkt dan een CD een hele slechte LP moet zijn. Komen jullie uit een ei of zo? He zijn twee totaal verschillende technieken en de enige overeenkomst is dat het op een schijf vastgelegd wordt. Ga toch gewoon naar muziek luisteren. Vind je het op CD mooier, dan draai je die. Vind je hem op LP mooier, dan draai je die.

 

Ik sta er helemaal niet van te kijken dat in sommige platen vervorming hoorbaar is. Die zit er namelijk gewoon in, dat is inherent aan het systeem. Jullie kunnen dat wel meestal met de mantel der liefde bedekken, maar het zit er gewoon in.

 

Ook die 180 grams persingen worden een aardige melkkoe. En dan zijn het vaak ook nog eens oninteressante opnames (op klassiek gebied dan). Een slimme manier om nog eens geld te maken voor opnames van 2e rangs dirigenten en orkesten die eigenlijk al lang als niet meer uit te brengen in de archieven waren beland. Tegen prijzen waar ik in ieder geval steil van achterover sla.

 

De hele platenhandel heeft zich indertijd vreselijk vergist in de consequenties van de invoering van de CD als prominente geluidsdrager. Die dingen gaan vrijwel niet kapot en ze slijten niet. Dat kun je van platen niet zeggen. Dat betekent dat een belangrijke deel van de markt, de vervangingsmarkt, vrijwel volledig is weggevallen.

 

En die plaat van Kari Bremnes? Afgrijselijk! en dan heb ik het over de muziek. Als iemand dat mooi vindt, dan krijg ik toch sterke associaties met audiofiel Sado-masochisme. De zweep er over.... Misschien wil mevrouw Bremnes zich voor de gelegenheid nog wel in het zwart leer hullen.

Link to comment
Share on other sites

We vertroetelen dan wel onze LP's of ze van zwart goud gemaakt zijn.

Maar ik doe dat nog alleen met platen van voor 1982....

 

Wat daarna gemaakt is, is meestal digitaal opgenomen.

Kun je je beter beperken tot platen van voor 1970. Toen kwamen de digitale delays in gebruik om de snijspoed te regelen. Veel platen zijn dus zonder dat je het weet wel degelijk digitaal geprocessed.

 

Voor mij zijn de mooiste opnamen gemaakt rond 1960. Zonder compressoren, limiters en multimicrofoontechniek. Gewoon zoals je het zelf hoort zeg maar.... :)

Ook een misvatting. Al in de jaren '50 werden bijna alle opnamen door een (buizen) compressor/limiter gehaald bij het masteren. Beroemd zijn de compressors van Fairchild en Rhode & Schwartz. Die dingen zijn op dit moment een vermogen waard omdat ze precies die jaren '50 em '60 sound bewerkstelligen.

 

Maar trek je van mij maar niets aan hoor, droom gerust verder .... :rolleyes:

 

;)

Dan moeten ze die Fairchild en Rhode & Schwartz maar weer snel gaan gebruiken. De jarenb 80 sound is voor mij een stuk minder.

 

In de jaren 70 waren de verschillen wel heel groot. Veel platen waren enorm slecht opgenomen (b.v. de Ktel muziek). En andere juist heel mooi (oa. Sheffield) of het aan de opnameapparatuur lag weet ik niet maar latere platen hebben vaak dat scherpe in het hoog. Hetzelfde wat veel CD's ook hebben. Ik ga er dan vanuit dat dit aan de digitale opname ligt.

 

Trouwens in 1970 had nog niemand (van) digitaal geluid gehoord. Ik denk dat dat je 1980 bedoeld.

 

:huh:

Link to comment
Share on other sites

Ik denk het niet. Denon is begin jaren '70 betrokken geweest bij digitale opnames, die uitgebracht zijn door Erato en die door iedereen bejubeld werden om de opnamekwaliteiten (naast de prachtige muzikale kwaliteiten). Ik heb het dan over de Mozart-opnames van Maria Joao Pires (pianoconcerten en pianosonates). Maar toen wisten we nog niet welke afgrijselijkheden er inherent waren aan digitale opnametechniek, dus we hoorden het ook niet en vonden het gewoon mooi. Kun je toch zien hoe wij in de loop der jaren ons gehoor flink ontwikkeld hebben.

Link to comment
Share on other sites

Guest Kraus vonBentinck

Jullie zullen wel gelijk hebben maar ik had ook het idee dat het digitale gedoe rond 1980 begon; ik heb hier bijv. van DGG de Stravinskyopnamen die Abbado met het London Symph Orch heeft gemaakt; de LP's uit 1975 en 1979 niks bijzonders maar in 1981 verscheen er ineens rechts boven op de platenhoes (mooie hoezen trouwens) een schuin opdrukje "DIGITAL recording"; dat was toen een aanbeveling want die letters digital stonden er extra duidelijk op. Ik ging toen ook wel eens op jacht naar Japanse persingen die digitaal opgenomen waren en die krengen kostten toen rond de 40 gulden. Tsja.

 

PS In de jaren 70 moet het toch ontbroken hebben aan digitale opslagcapaciteit voor de platenmaatschappijen? werd er wel iets digitaal opgeslagen toen of gaat het hier over digitale microfoons?

Link to comment
Share on other sites

De CD kwam idd pas ergens rond '82-'83 op de markt, dat klopt. Digitale technieken waren begin jaren '70 echter al beschikbaar. Ik had het in mijn post over een digitaal delay. Een apparaat om het geluid te vertragen. Die apparaten werden echt begin jaren '70 al gebruikt om het geluid te vertragen en op die manier van te voren de optimale snijspoed bij het masteren te kunnen bepalen. De opname zelf strond nog wel op gewone analoge tape natuurlijk.

 

Wbt de huidige stand van digitaal: Vrijwel iedere moderne studio mastert op HD op 24bit/96 KHz of 24bit/192 KHz. Wie ooit eens zulke masters gehoord heeft icm met een goede microfoonopstelling zal moeten erkennen dat daar niets mis mee is en er niets van de "digitale scherpte" waar te nemen is. Het zijn jojo's van studiotechnici die de boel verklooien en dat gebeurde in de jaren '60 ook al met analoog. Eigenlijk niets nieuws onder de zon. Wel eens opnamen van von Karajan gehoord? Vast wel. Hij producede zelf de eindmix. Technisch perfect maar verder volkomen zielloos.

 

;)

Link to comment
Share on other sites

Guest Kraus vonBentinck

ff off-topic toch iets goeds zeggen over Herbert von Karajan al is het inderdaad wel zo dat hij bij elk nieuw medium (stereo, later CD) helemaal weer overnieuw begon met alles op te nemen, dat had hij misschien beter niet kunnen doen, maar ja hij had er wel de energie voor en wie had hem trouwens ooit tegen kunnen houden???

In 1978 heeft hij met de Berliner Philharmoniker bijv. Mahler IV opgenomen met Edith Mathis. Ik heb denk wel zo'n 10 tot 15 uitvoeringen van Mahler's IVe hier staan en voor mij is die Karajan veruit de beste (samen met Chailly/Barbara Bonney - 2e plaats) die ik best mee zou willen nemen naar dat onbewoonde eiland.

(Ik heb ook een slechtste: Bernstein met Helmut Wittek)

Link to comment
Share on other sites

ff off-topic toch iets goeds zeggen over Herbert von Karajan al is het inderdaad wel zo dat hij bij elk nieuw medium (stereo, later CD) helemaal weer overnieuw begon met alles op te nemen, dat had hij misschien beter niet kunnen doen, maar ja hij had er wel de energie voor en wie had hem trouwens ooit tegen kunnen houden???

In 1978 heeft hij met de Berliner Philharmoniker bijv. Mahler IV opgenomen met Edith Mathis. Ik heb denk wel zo'n 10 tot 15 uitvoeringen van Mahler's IVe hier staan en voor mij is die Karajan veruit de beste (samen met Chailly/Barbara Bonney - 2e plaats) die ik best mee zou willen nemen naar dat onbewoonde eiland.

(Ik heb ook een slechtste: Bernstein met Helmut Wittek)

Maar dan gaat het over opname en muziekkwaliteit.

 

Dat is iets anders dan 12 of 14 bits digitaal gekrijs....

 

Echt nieuwe platen klinken inderdaad vaak wel behoorlijk.

 

Maar toch... waarom lukte in 1959 (Dave Brubeck b.v.) wel wat nu niet meer lukt. Ragfijn hoog en fantastisch klankweergave.

 

:)

Link to comment
Share on other sites

Je moet toch echt weer een bepaald type audiofiel zijn om je druk te maken over het verschil tussenCD's en LP's. Het wordt helemaal raar als gesteld wordt dat een LP die slechter klinkt dan een CD een hele slechte LP moet zijn. Komen jullie uit een ei of zo? He zijn twee totaal verschillende technieken en de enige overeenkomst is dat het op een schijf vastgelegd wordt. Ga toch gewoon naar muziek luisteren. Vind je het op CD mooier, dan draai je die. Vind je hem op LP mooier, dan draai je die.

 

Ik sta er helemaal niet van te kijken dat in sommige platen vervorming hoorbaar is. Die zit er namelijk gewoon in, dat is inherent aan het systeem. Jullie kunnen dat wel meestal met de mantel der liefde bedekken, maar het zit er gewoon in.

 

Ook die 180 grams persingen worden een aardige melkkoe. En dan zijn het vaak ook nog eens oninteressante opnames (op klassiek gebied dan). Een slimme manier om nog eens geld te maken voor opnames van 2e rangs dirigenten en orkesten die eigenlijk al lang als niet meer uit te brengen in de archieven waren beland. Tegen prijzen waar ik in ieder geval steil van achterover sla.

 

De hele platenhandel heeft zich indertijd vreselijk vergist in de consequenties van de invoering van de CD als prominente geluidsdrager. Die dingen gaan vrijwel niet kapot en ze slijten niet. Dat kun je van platen niet zeggen. Dat betekent dat een belangrijke deel van de markt, de vervangingsmarkt, vrijwel volledig is weggevallen.

 

En die plaat van Kari Bremnes? Afgrijselijk! en dan heb ik het over de muziek. Als iemand dat mooi vindt, dan krijg ik toch sterke associaties met audiofiel Sado-masochisme. De zweep er over.... Misschien wil mevrouw Bremnes zich voor de gelegenheid nog wel in het zwart leer hullen.

Spui Uw vuil a.u.b. op Uw eigen forum. ;)

Link to comment
Share on other sites

Is denk ik ook een kwestie van smaak Kraus. Doe mij maar Chailly :) Von Karajan is dermate een perfectionist, zowel technisch technisch als muzikaal technisch dat ik het steriel vind worden. Maar misschien vraagt Mahler daar eigenlijk ook wel om.

 

Maar nu ik het terug lees is von Karajan niet echt een goed voorbeeld in deze context :huh:

 

;)

Link to comment
Share on other sites

Guest UKSub

Ik heb menige platen uit de jaren 80 opnieuw gekocht omdat mijn exemplaren toch wel grijs gedraaid waren. Meestal is het een 180g persing en ik moet eerlijk zeggen dat die toch veel frisser voller gedetailleerder klinken dan het origineel. Ik hoef dervoor niet altijd veel geld te betalen. De 1e en de 2e van de The Gun Club hebben mij 16 en 12.5 euro gekost!

 

De uitgaven van simply vinyl zijn toch wel van een hoog nivo hoor, Nirvana Unplugged vind ik een weelde op deze uitgave tov de CD. Iemand indertijd trouwens de lp gekocht!

 

Techniek staat niet stil en houdt meestal een verbetering in MAAR de factor mens speelt een grote rol volgens mij... Weten ze nog wat ze aan het doen zijn? Time is money speelt nu veel meer dan in de jaren 60 bvb.

 

En ja ik heb ook lp's die niet zo fraai klinken maar de songs en de magie halen het toch van de mindere uitgave. Vb : na jaren zoeken w er eindelijk een heruitgave uitgebracht van Open Mind 1967 incl de 1e single... deze is semi-bootleg en eig niet goeg gereproduceerd maar ik ben nog altijd waanzinnig blij dat ik ze heb want het origineel is haast onvindbaar (ook in de UK) en kost momenteel minstens 500 euro.

 

Welke versie verkiezen jullie op lp van Dark Side of The moon?

 

Op CD heb ik een echt slechte weergave van de Churchills 1967 maar deze plaat is indertijd maar geperst op 300 exemplaren + het is een Israelische groep dus zowizo al super moeilijk tot in het westen geraakt... ooit zijn er heruitgaven geweest maar zeer beperkte oplage en voor mijn tijd maar toch ben ik blij dat ik door een slechte cd toch een beeld krijg hoe die groep toen klonk

 

Groetjes en veel luisterontdekkingen aan allen

Stef

Link to comment
Share on other sites

ff off-topic toch iets goeds zeggen over Herbert von Karajan al is het inderdaad wel zo dat hij bij elk nieuw medium (stereo, later CD) helemaal weer overnieuw begon met alles op te nemen, dat had hij misschien beter niet kunnen doen, maar ja hij had er wel de energie voor en wie had hem trouwens ooit tegen kunnen houden???

In 1978 heeft hij met de Berliner Philharmoniker bijv. Mahler IV opgenomen met Edith Mathis. Ik heb denk wel zo'n 10 tot 15 uitvoeringen van Mahler's IVe hier staan en voor mij is die Karajan veruit de beste (samen met Chailly/Barbara Bonney - 2e plaats) die ik best mee zou willen nemen naar dat onbewoonde eiland.

(Ik heb ook een slechtste: Bernstein met Helmut Wittek)

Maar dan gaat het over opname en muziekkwaliteit.

 

Dat is iets anders dan 12 of 14 bits digitaal gekrijs....

 

Echt nieuwe platen klinken inderdaad vaak wel behoorlijk.

 

Maar toch... waarom lukte in 1959 (Dave Brubeck b.v.) wel wat nu niet meer lukt. Ragfijn hoog en fantastisch klankweergave.

 

:)

Kennelijk omdat het toch niet gaat om een gigantisch frequentiebereik, zo laag mogelijk ruisniveau, enorme dynamiek, 96 kanaals-opnames, hoogwaardige editmachines met geraffineerde knip-en plak toepassingen. Misschien is een portie gezond verstand, liefde en kennis voor muziek, een stel goede oren, ervaring en een beetje intuitie toch veel belangrijker. En vergeet niet dat er toen ook heel andere musici waren: veel meer gepokt en gemaze;d, omdat ze gewoon elke dag op moesten treden om een boterham te verdienen. Ik kan iedereen de film Ray aanbevelen. Geeft, naast fantastische muziek, ook een goed inzicht in hoe het er toen in de muziekwereld aan toe ging.

 

Karajan heeft werkelijk schitterende opnames gemaakt, maar lang niet alles is even goed. Eigenlijk vond ik zijn top liggen in de jaren ' 50 en ' 60. Je kan van de man zeggen wat je wilt, maar hij heeft de wereld verrijkt met een aantal tijdloze platen. Denk maar aan de beethovencyclus van begin jaren '60 voor (toen nog) DGG. Die van ' 76 was ook zeer beslist de moeite waard, maar die heeft toch niet dat speciale. Vergelijk je die met de digitale opnames, dan ben je gauw klaar.

 

Het is hierboven al eerder gezegd: de rol van diegene die mastert is vreselijk belangrijk. En met name op dat vlak gaat er heel veel mis. Maar vergis je niet in de opnametechnische kant. De eerder gerefereerde opname van Westside story op DG is daar een goed voorbeeld van. Alle solisten hadden een eigen (mono)-microfoon waar ze rechtstreeks in stonden te zingen. Het orkest had zo'n beetje meer microfoons dan leden. Het is eigenlijk een wondertje dat het er via de CD of plaat nog zo acceptabel uitkomt.

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
 Share

×
×
  • Create New...