Overleden artiesten

[Ome Henk]

 

 

 

[Scat-Man]

Over achterlaten gesproken:

 

 

 

 

STRUGGLING TO KEEP THE BAND AND LEGEND OF SUN RA ALIVE

By Corey Kilgannon

 

PHILADELPHIA - In the Germantown neighborhood, an 81-year-old bandleader and alto saxophonist is struggling to maintain a crumbling town house and a legendary big band.

 

The bandleader, Marshall Allen, lives in a three-story row house on Morton Avenue that since 1968 has been the headquarters of the Sun Ra Arkestra, the avant-garde big band that the keyboardist and free-jazz pioneer Sun Ra formed a half-century ago. Sun Ra died in 1993 at 79, and now Mr. Allen leads the group.

 

One recent evening at the Sun Ra house, an elderly man with a guitar case was dozing on the porch. Mr. Allen opened the door and shooed him away.

 

"We still get cats coming by here like it's the old days," said Mr. Allen, who had been spackling the bathroom ceiling. "I can't run the place like that no more. It was different when Sun Ra was alive. He could take in all these nutty musicians and bring out the good in them, but I ain't that talented."

 

In those old days, the band lived communally in the house, where Sun Ra wrote songs and arrangements and rehearsed and recorded the band, often around the clock.

 

Now it is quieter and emptier, home only to Mr. Allen and three other band members. The Arkestra is still together; some members have been with it since the 1950's and 60's. After some lean times when it was in danger of folding, the band has rebounded in recent years. It played some 30 dates last year, including gigs in Europe, Brazil, a Buddhist temple in Tuva and the Manhattan nightclub Iridium.

 

Mr. Allen toured for two weeks with the bassist Henry Grimes this year, and is about to return to Tuva with a small group and to perform with the Arkestra in Austria and France in early July. But he complains that the concerts do not pay enough to keep the entire band together like an extended family, the way Sun Ra did. Mr. Allen often has trouble scraping together a full ensemble (anywhere from 13 to 19 pieces) even for weekly rehearsals and must call upon Arkestra alumni to fill spots.

 

"We have a nucleus that still rehearses and lives together here," he said, standing in the ground-floor rehearsal room where Sun Ra held marathon rehearsals. "We play several days a week. Not every day like when Sun Ra was alive, but whoever's here, we rehearse."

 

Sun Ra required the band members in the house to follow a disciplined regimen based on his musical and philosophical concepts, which Mr. Allen and the others still follow. Mr. Allen writes daily for the Arkestra, composing new music and rearranging Sun Ra's.

 

"I'm juggling too many things just keeping the place together," said Mr. Allen, who took over as band director after the 1995 death of the tenor saxophonist John Gilmore, another longtime member of the Arkestra.

 

The old house is a museum dedicated to Sun Ra, filled with his music, possessions and other memorabilia, and Mr. Allen often books engagements just to maintain it and pay the taxes and bills. In all, the Arkestra has released more than 100 self-produced records, Mr. Allen said, as well as several albums on established labels. But the meager royalties go to Sun Ra's family and former business partners, not the current band.

 

"We get no royalties," he said. "I got no money. I'm sitting on zero. If we had more bookings, the band would be stronger. Then we could rehearse steady and play numbers we ain't never played. You got to have money to run a band. Bills have to be paid. I can't even pay a musician's carfare to get down here."

 

The band still plays music that alternates between straight-ahead swing arrangements and squealing solos. The concerts still feature free-form dancers, light shows and musicians in outlandish costumes marching through the audience while chanting and singing. Band members often use megaphones to sing songs with the cosmic themes that were the trademark of Sun Ra, who claimed to be from Saturn and described his concepts with outer-space imagery.

 

He spoke of making music sublime enough to elevate humanity beyond Earth, to transcend reality. He spoke of a world in which people traveled in cars and rocket ships powered by music alone.

 

The Arkestra never was as popular as jazz's best-known big bands, but it did have a steady following and was highly regarded in jazz circles. It appeared on "Saturday Night Live" in 1978, played a Central Park concert with Sonic Youth in 1992, and was named best big band in Down Beat magazine's critics poll five times between 1985 and 1992.

 

In 1968, Sun Ra moved the band from the Lower East Side of Manhattan to a house in Philadelphia that Mr. Allen's family owned but gave to him for the band's headquarters. It still belongs to the Sun Ra estate.

 

Mr. Allen was interviewed in a third-floor room where several of Sun Ra's old electronic keyboards leaned sideways in a jumble in the corner. In another corner was a tall wardrobe cabinet containing hundreds of Sun Ra's original music scores, much of them never recorded.

 

"I got 40 years worth of his music here, him writing songs every day," said Mr. Allen, who was watching a sports show on television and was intermittently using an electronic keyboard to work on his own compositions, which are decidedly Sun Ra-influenced. "I was there when he wrote most of his stuff. I seen him write everything since 1958."

 

That was the year Mr. Allen joined the Arkestra. He grew up admiring the styles of swing-era saxophonists like Johnny Hodges, Don Byas, Willie Smith and Earle Warren but eventually developed an avant-garde style, mastering overblowing techniques, false fingerings, note manipulations and extreme registers. He frequently solos on alternate instruments, including a gadget called an E.V.I., or electronic valve instrument.

 

The room was adorned with Egyptian and African art, psychedelic paintings and tributes to Sun Ra. His walking stick was mounted on the wall. The room was cluttered with kitchen items, instruments and tools for fixing them. The books on the shelves were mostly on mystical subjects, outer space and ancient Egypt. Outside in the hallway hung a sign containing an Arkestra credo, "Play what you don't know" - the reverse of a popular musical axiom.

 

There were dried roses from the funerals of both Sun Ra and John Gilmore.

 

"I'm just doing what I can to keep the music going," Mr. Allen said. "I'm not Sun Ra. It's still his band, but I'm carrying it on."

 

Then one of his housemates, the tenor saxophonist YahYa Abdul Majid, came into the room and said to Mr. Allen: "Let me borrow $5. I'll pay you tomorrow."

 

Mr. Allen laughed and reached into his pocket. "Oh man," he said, "you know it's the poorhouse up here."

[Scat-Man]

Johnny Hodges was born on the date of July 25 in 1907. He was an African-American saxophonist.

 

Born in Cambridge, Massachusetts, and regarded by his peers as possessing a natural gift, he was mostly self-taught. He received some instruction from Sidney Bechet, whom he replaced in Willie "The Lion" Smith's band in the early 1920s. He joined Chick Webb's band in 1926, and two years later began the legendary association with Ellington that would last essentially until the end of his life. Hodges was the premier soloist and section leader in Duke Ellington's orchestra over nearly four decades, Johnny Hodges was the most influential alto saxophonist prior to Charlie Parker.

 

He played with consistent excellence and an instantly recognizable style that lent itself to lyrical ballads and low-down blues. Hodges soloed on scores of records with Ellington and contributed several tunes, including Jeep's Blues and The Joint Is Jumpin'. From 1951-'55, he led his own band, which briefly included John Coltrane. He recorded several albums for Norman Granz, including a 1952 jam session that included altoists Benny Carter and Charlie Parker.

 

He worked outside the Ellington orchestra again in 1958 and 1961, though Ellington's style always stayed with him, just as his own style would always remain a signature of Ellington's orchestra. After Hodges died on May 11, 1970, in New York City, Ellington remarked, "Our band will never sound the same."

 

Reference:

Jazz People

by Harry N. Abrams, Incorporated, New York

[tito]

 

ALBERT MANGELSDORFF

(1928-2005)

 

GRETIG SOLIST

Door Frank van Leeuwen

 

Amsterdam, 27 juli. De Duitse trombonist Albert Mangelsdorff, die maandag op 76-jarige leeftijd in zijn woonplaats Frankfurt am Main overleed, werd ook in Amerika gerekend tot de besten. Hij had een prima timing en een formidabele techniek en was een van de eersten die "multiphonics" kon spelen: meerdere tonen tegelijk.

Mangelsdorff had daarbij een brede belangstelling: van dixieland tot rock en "free jazz". Zo maakte hij een plaat met sitarspeler Ravi Shankar (New Jazz Ramwong) maar ook een met de wonderbasgitarist Jaco Pastorius (Trilogue-live). Zijn erkenning in Amerika was te danken aan pianist John Lewis die hem in 1962 uitnodigde voor de lp Animal Dance. Drie jaar later speelde hij op het Newport Jazz Festival en won hij de "Critics Poll" van muziekblad Down Beat.'

Dat was nogal bijzonder omdat Mangelsdorff begon op viool en vervolgens optrad als gitarist. Met de trombone begon hij pas op zijn twintigste, eerst in dixieland-muziek, later in bebop-groepen. In het orkest van de Hessische Rundfunk leerde hij discipline en met de International Youth Band van Marshall Brown deed hij zijn eerste ervaring in Amerika op.

Mangelsdorff was een der eerste (jazz)trombonisten die echte solo-concerten speelde, dat wil zeggen: zonder enige begeleiding. Bij zo'n optreden tijdens de Olympische Spelen van 1972 in Munchen trok hij zoveel aandacht dat hij de uitnodigingen nauwelijks aankon.

Hij maakt platen met meesterdrummer Elvin Jones ('75), diens collega Alphonse Mouzon ('76) en saxofonist John Surman ('77) en speelde in grote orkesten als Alexander von Schlippenbachs Globe Unity Orchestra en het United Jazz & Rock Ensemble.

Behalve als muzikant was Mangelsdorff ook actief als bestuurder en organisator. Hij speelde een rol in de Union Deutscher Jazzmusiker, leidde met de Franse Bassist Jean-Francois Jenny Clark de German-French Jazz Ensemble, kreeg in 1994 een prijs naar zich genoemd en werd in 1995 muzikaal directeur van het JazzFest Berlin. Albert Mangelsdorff was echter voor alles een gretige solist die zijn speelplezier uitte op een moderne trombonisische manier: met indrukwekkende dubbeltonen, gierende knijpers en grommende bassen.

 

(nrc)

[JazzLuva]

 

ALBERT MANGELSDORFF

(1928-2005)

 

GRETIG SOLIST

Door Frank van Leeuwen

 

Amsterdam, 27 juli. De Duitse trombonist Albert Mangelsdorff, die maandag op 76-jarige leeftijd in zijn woonplaats Frankfurt am Main overleed, werd ook in Amerika gerekend tot de besten. Hij had een prima timing en een formidabele techniek en was een van de eersten die "multiphonics" kon spelen: meerdere tonen tegelijk.

Mangelsdorff had daarbij een brede belangstelling: van dixieland tot rock en "free jazz". Zo maakte hij een plaat met sitarspeler Ravi Shankar (New Jazz Ramwong) maar ook een met de wonderbasgitarist Jaco Pastorius (Trilogue-live). Zijn erkenning in Amerika was te danken aan pianist John Lewis die hem in 1962 uitnodigde voor de lp Animal Dance. Drie jaar later speelde hij op het Newport Jazz Festival en won hij de "Critics Poll" van muziekblad Down Beat.'

Dat was nogal bijzonder omdat Mangelsdorff begon op viool en vervolgens optrad als gitarist. Met de trombone begon hij pas op zijn twintigste, eerst in dixieland-muziek, later in bebop-groepen. In het orkest van de Hessische Rundfunk leerde hij discipline en met de International Youth Band van Marshall Brown deed hij zijn  eerste ervaring in Amerika op.

Mangelsdorff was een der eerste (jazz)trombonisten die echte solo-concerten speelde, dat wil zeggen: zonder enige begeleiding. Bij zo'n optreden tijdens de Olympische Spelen van 1972 in Munchen trok hij zoveel aandacht dat hij de uitnodigingen nauwelijks aankon.

Hij maakt platen met meesterdrummer Elvin Jones ('75), diens collega Alphonse Mouzon ('76) en saxofonist John Surman ('77) en speelde in grote orkesten als Alexander von Schlippenbachs Globe Unity Orchestra en het United Jazz & Rock Ensemble.

Behalve als muzikant was Mangelsdorff ook actief als bestuurder en organisator. Hij speelde een rol in de Union Deutscher Jazzmusiker, leidde met de Franse Bassist Jean-Francois Jenny Clark de German-French Jazz Ensemble, kreeg in 1994 een prijs naar zich genoemd en werd in 1995 muzikaal directeur van het JazzFest Berlin. Albert Mangelsdorff was echter voor alles een gretige solist die zijn speelplezier uitte op een moderne trombonisische manier: met indrukwekkende dubbeltonen, gierende knijpers en grommende bassen.

 

(nrc)

damn ,mn favoriete Trombonist , vooral zn eind 60 mid 70er jaren werk, met oa Elvin Jones .

[Alco]

My alltime gitaarhero

 

[Scat-Man]

My alltime gitaarhero

 

Alco wie is deze vogel?

[Henrie]

My alltime gitaarhero

 

Alco wie is deze vogel?

Kijk eens goed, boven in het plaatje in het krantenknipsel. Daar staat de naam (niet volledig zichtbaar, maar wel herkenbaar) ik de kop van het krantenbericht...

 

Maar als je Alco een beetje kent (via het forum), dan kun je waarschijnlijk al wel raden wie hij bedoelt...

[Scat-Man]

My alltime gitaarhero

 

Alco wie is deze vogel?

Kijk eens goed, boven in het plaatje in het krantenknipsel. Daar staat de naam (niet volledig zichtbaar, maar wel herkenbaar) ik de kop van het krantenbericht...

 

Maar als je Alco een beetje kent (via het forum), dan kun je waarschijnlijk al wel raden wie hij bedoelt...

Dat kan ik echt niet lezen.

 

De hoed doet mij denken aan Gato Barbieri , maar dat is niet bepaald een gitaar virtuoos.

 

Maar wel Argentijnse Saxofoon Hero.

[JazzLuva]

Het gaat om Stevie Ray Vaughan, je weet wel die blanke Jimi Hendrix

[Henrie]

My alltime gitaarhero

 

Alco wie is deze vogel?

Kijk eens goed, boven in het plaatje in het krantenknipsel. Daar staat de naam (niet volledig zichtbaar, maar wel herkenbaar) ik de kop van het krantenbericht...

 

Maar als je Alco een beetje kent (via het forum), dan kun je waarschijnlijk al wel raden wie hij bedoelt...

Dat kan ik echt niet lezen.

Er staat toch heel duidelijk (bij mij tenminste) 'Ray Vaughan' bovenaan dat plaatje... Ik kan er zelfs nog 'Stevie' voor zien staan, als ik m'n best doe...

[Scat-Man]

My alltime gitaarhero

 

Alco wie is deze vogel?

Kijk eens goed, boven in het plaatje in het krantenknipsel. Daar staat de naam (niet volledig zichtbaar, maar wel herkenbaar) ik de kop van het krantenbericht...

 

Maar als je Alco een beetje kent (via het forum), dan kun je waarschijnlijk al wel raden wie hij bedoelt...

Dat kan ik echt niet lezen.

Er staat toch heel duidelijk (bij mij tenminste) 'Ray Vaughan' bovenaan dat plaatje... Ik kan er zelfs nog 'Stevie' voor zien staan, als ik m'n best doe...

Bedankt voor mij niet te lezen , helaas.

[Henrie]

My alltime gitaarhero

 

Alco wie is deze vogel?

Kijk eens goed, boven in het plaatje in het krantenknipsel. Daar staat de naam (niet volledig zichtbaar, maar wel herkenbaar) ik de kop van het krantenbericht...

 

Maar als je Alco een beetje kent (via het forum), dan kun je waarschijnlijk al wel raden wie hij bedoelt...

Dat kan ik echt niet lezen.

Er staat toch heel duidelijk (bij mij tenminste) 'Ray Vaughan' bovenaan dat plaatje... Ik kan er zelfs nog 'Stevie' voor zien staan, als ik m'n best doe...

Bedankt voor mij niet te lezen , helaas.

En ik maar denken dat ik een wazige monitor heb. Valt dan nog wel mee dus

[Henrie]

En ik maar denken dat ik een wazige monitor heb. Valt dan nog wel mee dus

Je hbt 'm gewoon heel erg licht/fel staan Henrie

Dat valt best mee. Of alle pc's op school staan ook te fel ingesteld, want die staan ongeveer net zo fel...

 

Btw. ik kan volgens mij weinig aan de instellingen veranderen, behalve de 'color temp' (is te wisselen tussen 6500K en 9300K) en de kleurinstelling. Niet de felheid...

[Scat-Man]

En ik maar denken dat ik een wazige monitor heb. Valt dan nog wel mee dus

Je hbt 'm gewoon heel erg licht/fel staan Henrie

Bedankt Oom Henk , hoef dus niet naar de oogarts.

[D van der Deijl]

En ik maar denken dat ik een wazige monitor heb. Valt dan nog wel mee dus

Je hbt 'm gewoon heel erg licht/fel staan Henrie

Nou ik denk dat er wat schort aan je ogen want er staat wel heel duidelijk te lezen om wie het gaat.

Vliegtuigongeluk was het toch?

Ik meen in 1990 of 91.

Er gaan er wat dood door die vliegende sigaren trouwens .

Om hem te vergelijken met Jimmy Hendrix vind ik niet terecht Hendrix wist mij toch meer te overtuigen wat songs en gitaarspel betreft.

Kijk naar Hendrix plays Berkely (oid) een pracht document.

[mordante]

 

Former Pantera guitarist among 4 killed at club

Police officer shoots suspected gunman to death

 

Friday, December 10, 2004 Posted: 12:54 AM EST (0554 GMT)

 

COLUMBUS, Ohio (CNN) -- A 25-year-old man stormed the stage at a heavy-metal rock concert Wednesday night, shooting and killing Pantera founder and Damageplan guitarist "Dimebag" Darrell Abbott and three others before a police officer shot and killed him, Columbus police said.

 

On Thursday, police identified the suspect as Nathan Gale of nearby Marysville. A spokesman said police had no information about a motive or possible link to the band.

 

"Right now we don't see any connection at all, but that could change," Columbus police Sgt. Brent Mull said. "Unless he left a note or there's something else, we may never know the motive."

 

At least two people also were wounded in the attack, which occurred shortly after Damageplan began its performance at the Alrosa Villa nightclub on Columbus' north side.

 

James Niggemeyer of the Columbus police was nearby and responded to a call about the shooting. He slipped in a back door, and someone directed him to the stage, Mull said.

 

"We got the call about 10:18, and by 10:20 he was in there," Mull said, adding that "it was probably less than a minute before he engaged" the suspect, who was holding a hostage.

 

"The officer was able to strategically gun this guy down before he was able to kill his hostage," Mull said. "It appeared he was about to kill his hostage before this officer put an end to it."

 

Mull said the hostage was unharmed and that Niggemeyer's action saved lives.

 

"The officer ran in without any backup ... obviously put himself at risk," he said. "The community has a real hero here."

 

Abbott, 38, and his brother, Vinnie Paul Abbott, 40, formed Damageplan after the breakup of Pantera -- a group they formed in the 1980s. Their father is Jerry Abbott, a country and western songwriter and producer. (Dimebag profile)

 

Pantera's third release, "Far Beyond Driven," debuted at No. 1 in 1994. The band was nominated for Grammys in 1995 and 2001.

 

The band dissolved at the end of a tour last year -- amid much speculation on fan Web sites that the split was not amicable. The two brothers, however, played down any bitterness during an April 1 interview with CNN.

 

"It just kind of got narrow-minded, and we just wanted to bust it open a little bit more and just broaden it up, go for the Baskin-Robbins 31 flavors instead of the one, you know what I mean?" Darrell Abbott said.

 

Vinnie Paul Abbott said: "We had 13 years of really, really good success. And basically the singer wanted to move on, do some other things and really lost his focus."

Edited 2 augustus 2005 by Mordante

[Lestat]

Wat te denken van Cliff Burton?

[AudioBill]

Joey, DeeDee en Johnny Ramone!!!!!!!!!!!!!

 

 

En natuurlijk:

 

 

Sid Vicious!!!!!!!!!!!

[Pjotr]

 

Met een stem als een circelzaag die op die manier niet ge-evenaard is.

 

[renejdevries]

 

Met een stem als een circelzaag die op die manier niet ge-evenaard is.

 

Nee, niet geevenaard maar Beth Heart komt een beetje in de buurt....

 

Ze weet Whole lotta love van Led Zeppelin goed neer te zetten trouwens, vuurwerk!

[tito]

http://www.sonymusicstore.com/coverimages/...0_72dpi_RGB.jpg

 

Met een stem als een circelzaag die op die manier niet ge-evenaard is.

Tja,

 

Als Janis genoemd word, kan Brian er ook best bij.

 

 

Verdronken in z`n zwembad, hoewel `t gerucht gaat dat er opzet in `t spel was.

En Elvis natuurlijk.

Hoewel er dan weer mensen zijn die `m daarna nog gezien hebben.

Paul McCartney schijnt in `66 te zijn overleden na `n auto-ongeluk.

 

Mooie gitaar trouwens.

[Pjotr]

Als Janis genoemd word, kan Brian er ook best bij.

Ach waarom ook niet

 

Maarruh, vind ze toch niet helemaal te vergelijken hoor

 

Mag die knakker van de Doors er ook bij?

 

[Alex70]

En wat mij betreft horen Bob Marley en Peter Tosh er ook Bij!

Alex

[Scat-Man]

Joey, DeeDee en Johnny Ramone!!!!!!!!!!!!!

 

 

En natuurlijk:

 

 

Sid Vicious!!!!!!!!!!!

Ben jij je leesbril kwijt?