Jump to content

Kan jouw oren en installatie klassiek aan?


vrut
 Share

Recommended Posts

Guest Kraus vonBentinck

Dit was een van de bezwaren die destijds tegen de compact-disc werden ingebracht. Jan Kool had het meen ik over idiote dynamiek en vergeleek het met straaljagerlawaai.

De LP heeft toch wat minder dynamiek.

Het probleem speelt alleen schijnbaar bij klassieke muziek een rol. De dynamiek is bij pop eigenlijk even groot maar bij de opnames (edit; dit gebeurt natuurlijk bij de uiteindelijke master voor de cd) wordt (tegenwoordig helemaal) normalisatie toegepast waarbij de piekwaarden tot 0dB worden uitgestuurd en lagere waarden flink worden opgepept. In het ergste geval heb je constant lawaai. Het volume regel je dan thuis eigenlijk op de gemiddelde RMS-waarde.

Bij de LP gebeurde vroeger het omgekeerde. De zachte passages werden net boven de ruisvloer op de plaat gezet en dan werden de pieken afgevlakt. Naar mijn idee gaf dat het beste resultaat. De dynamiek van de concertzaal kun je niet overbrengen naar de huiskamer. Wie drumt er tenslotte thuis?

 

Dat er over het begrip dynamiek spraakverwarring zou heersen geloof ik niet. Daar bedoelt iedereen denk wel hetzelfde mee. Hoeveel dynamiek in de huiskamer wenselijk is, daarover zullen de meningen wel verschillen. Ik ben er zelf gek op maar heb toch aan de LP meer dan voldoende.

Link to comment
Share on other sites

Mijn stelling is dus, dat klassiek, met als zijn dynamiek, alleen volledig te beluisteren is met compressie of op erg hoog luisterniveau.
Ik kan daar erg ver met je in meegaan. Vooral dat compressieverhaal moet waar zijn. Natuurgetrouwe weergave is dus niet eens bij benadering gehaald.

 

Dan het tweede gedeelte (hoog luisterniveau). Tja als je dat vervelend vindt, moet je denk ik een andere installatie aanschaffen. Erg hard mag volgens mij nooit leiden tot vervelend geluid, want dat duidt op vervorming in je systeem. Een orkest fortissimo speelt met een dynamiek van zo een 77 dB, dus dat kan inderdaad een hele hoop geluidsdruk opleveren. Gelukkig is dat vaak maar kort.

 

Ik heb een aantal (moderne) sacd's van Mahler en die zijn inderdaad "natuurgetrouw", dat wil zeggen die hebben een dynamiek waar je U tegen zegt. Die symponien luister ik niet graag 's avonds (grote kans op burenruzie).

 

Groet,

Jacco

Link to comment
Share on other sites

Jan Kool had het meen ik over idiote dynamiek en vergeleek het met straaljagerlawaai.
Nou, dan mag ie zijn huiswerk overnieuw doen.

 

Een goede naald heeft een ruisniveau dat op zo een 70 dB "down" is en dat is dus aan de krappe kant. Technisch gezien krijg je die klassiek-dynamiek dus niet op de plaat. Einde verhaal. De cd lijkt een veel grotere dynamiek te hebben, maar dat valt wel mee. Een fatsoenlijke cd heeft een slordige 91 dB aan dynamiek en in de praktijk zou je dat maar tot 89 dB moeten laten gaan (puristen houden het op 85 dB). En dan blijkt dat straaljager-gedoe wel ver weg hoor. Niet dat je 85 dB dynamiek met goed fatsoen in je doorzon-woninkje kunt proppen, maar toch.

 

Groet,

Jacco

Link to comment
Share on other sites

Wie drumt er tenslotte thuis?

Kraus,

 

Wil je dat eens tegen mijn buurjongen komen vertellen?

Die drumt wel > 2 uur per dag thuis. :):(

Link to comment
Share on other sites

(...)

Die symponien luister ik niet graag 's avonds

(...)

Ik ook niet 's morgens of 's middags, en 's nachts al helegaar niet :P:P

 

Maar vrut heeft gelijk. Ik zou ook wel eens de Ouverture 1812 op windkracht tien willen afspelen, maar ja, appartementencomplex h

Link to comment
Share on other sites

Vrut,

Behalve dat ik een groot liefhebber ben van klassiek (vooral groot symfonisch werk, o.a. van Mahler), vind ik juist om de door jouw genoemde redenen klassiek de beste muzieksoort om een installatie mee te beoordelen. Naast de enorme dynamiek is eigenlijk ook alleen met klassiek de neutraliteit van een set goed te beoordelen. Als regelmatig concertganger weet ik immers hoe instrumenten en stemmen (onversterkt!) in de concertzaal horen te klinken. En zo wil ik dat thuis op mijn set ook kunnen beleven (maar helaas zal het op zijn best "in de buurt" komen).

Link to comment
Share on other sites

(...)

Het is heel raar, maar als ik in een verzamelboekje met elementen-tests let op modellen met een snelle stijdtijd, lijkt het wel of de openingskromme van de 10 kHz- blokgolf het spiegelbeeld is van de achterzijde van de frequentiekarakteristiek. Volgens mij staan die twee in direct verband met elkaar. Die tijdkromme daar hoor je het karakter echt wel van.

(...)

Het zal ongetwijfeld waar zijn wat er staat en ik vind het onwaarschijnlijk knap verwoord, maar als dit soort gedachten door je hoofd spookt dan is het wellicht tijd voor een welverdiende vakantie :blink::blink::blink:

 

Hoor jij het karakter van een tijdkromme :o

Ik ben toch niet helemaal achterlijk, maar hier begrijp ik geen jota van. Graag een korte, duidelijke uitleg, en dan tevens over de spiegelbeeldige achterzijde van de frequentiekarakteristiek die eigenlijk een openingskromme is. Of zoiets...

 

Met opgewekte groet,

Link to comment
Share on other sites

ja de 5e van Mahler staat vooraan in de kast.

 

Mijn ervaring is wel dat naarmate door allerlei gepruts aan de set, bij luide passages het geluid niet meer dichtloopt, en dus ook transparant en fijn van klank blijft, de grotere dynamiek van klassiek beter te verdragen is.

 

minder de neiging op te springen en het volume terug te draaien.

 

 

groet

Link to comment
Share on other sites

Wie drumt er tenslotte thuis?

Kraus,

 

Wil je dat eens tegen mijn buurjongen komen vertellen?

Die drumt wel > 2 uur per dag thuis. :):(

En......je hebt hem nog steeds z'n kippennek niet omgedraaid? <_<B)

Link to comment
Share on other sites

(...)

Het is heel raar, maar als ik in een verzamelboekje met elementen-tests let op modellen met een snelle stijdtijd, lijkt het wel of de openingskromme van de 10 kHz- blokgolf het spiegelbeeld is van de achterzijde van de frequentiekarakteristiek. Volgens mij staan die twee in direct verband met elkaar. Die tijdkromme daar hoor je het karakter echt wel van. 

(...)

Het zal ongetwijfeld waar zijn wat er staat en ik vind het onwaarschijnlijk knap verwoord, maar als dit soort gedachten door je hoofd spookt dan is het wellicht tijd voor een welverdiende vakantie :blink::blink::blink:

 

Hoor jij het karakter van een tijdkromme :o

Ik ben toch niet helemaal achterlijk, maar hier begrijp ik geen jota van. Graag een korte, duidelijke uitleg, en dan tevens over de spiegelbeeldige achterzijde van de frequentiekarakteristiek die eigenlijk een openingskromme is. Of zoiets...

 

Met opgewekte groet,

Kijk,

 

Als we het hebben over een blokgolf, dan kan je de tijdkromme daarvan zo zien:

 

eerst is het signaal nul. Ineens neemt het signaal een sprong omhoog. Dus in een mum van tijd zit je op het maximum aan volume. Dan is het volume constant. Dat duurt even . Dus in die periode is er geen verandering. Ineens tenslotte neemt het volume af tot nul.

 

Als je dat als verkeersdrempel tegenkomt, heb je te maken met een muurtje van 10 cm hoog, midden op straat. je auto komt daar net op. Dan is het vlak. Dus de ruimte achter hetmuurtje is opgevuld met zand, maar je zit hoger. Dat lukt wel met je auto. Maarineens moet je er weer vanaf: een muurtje na dat zand zorgt ervoor dat je weer op het straatnivo uitkomt.

 

Zo zit het ook met de tijdkromme van een blokgolf: Eerst een horizontale lijn, dan een vertikale en dan wer loodrecht naar beneden. Daarna weer horizontaal. Het zijn allemaal blokken.

 

De lengte van de weg is eigenlijk de weergave van het aantal seconden. Maar dat is natuurlijk bij elke strat al bijna zo. Het duurt namelijk even voor je erdoor bent. Maar bij een frequentiekromme is de lengte van de weg niet een aanwijzing voor de tijd, maar voor de frequentie. Aan het begin van de weg heb je 20 Hz en aan het eind 20kHz. Als je daar zo

Link to comment
Share on other sites

Wanneer je het hebt over klassieke muziek dan denk ik niet in eerste instantie aan dynamiek. Er zijn wel grote niveauverschillen, maar heel veel klassiekemuziek kabbelt gewoon een beetje door.

 

Die niveauverschillen zijn overigens door de componist aangebracht en zijn onderdeel van dit muziekstuk wanneer je die bij elkaar schuift is het effect dus gewoon minder. Ik vind dat niet mooi. Bovendien vind ik dat je naar klassieke muziek moet luisteren. Horen is dus iets anders.

 

Wanneer het dan kortstondig boven de 80 dB of zelfs 90 dB uitkomt vindt ik dat helemaal niet erg. De meeste klassieke CD's halen de 30 dB niveauverschil amper.

 

Dan ben ik het wel met CGM eens, dat dit altijd nog veel beter is dan een buurjongen met een drumstel of house.... :(

 

M.b.t. geluidsoverlast heb ik met mijn buren afgesproken dat wanneer zijn geen last hebben van mij, wij ook geen last hebben van hun. M.a.w. eerst nog 'n keer slikken voordat je gaat kankeren. De volgende keer is een van de buurkinderen weer 'n halve dag keihard muziek aan het draaien. Zoals laatst toen hij met vier luidsprekerboxen onder z'n bed probeerde hier beweging in te krijgen (wat overigens niet lukte). Het gaat nu al meer dan 10 jaar goed. :)

 

Bij echte dynamiek denk ik eerder aan muziek met percussie en andere slaginstrumenten. Een piano mag van mij daarin ook meedoen.

 

:)

Link to comment
Share on other sites

De lengte van de weg is eigenlijk de weergave van het aantal seconden. Maar dat is natuurlijk bij elke strat al bijna zo. Het duurt namelijk even voor je erdoor bent. Maar bij een frequentiekromme is de lengte van de weg niet een aanwijzing voor de tijd, maar voor de frequentie. ... Maar soms is daar ook wel een afname van de hoogte geleidelijk naar het eind van de straat in een boogvorm. Maar zit aan het eind een piek, dan kan de afname van de amplitude erg steil zijn. Je auto komt daar dus nooit vanaf.
Sorry, maar ik begrijp hier niets van. Wat wil je nu precies vertellen?

 

Groet,

Jacco

Link to comment
Share on other sites

De lengte van de weg is eigenlijk de weergave van het aantal seconden. Maar dat is natuurlijk bij elke strat al bijna zo. Het duurt namelijk even voor je erdoor bent. Maar bij een frequentiekromme is de lengte van de weg niet een aanwijzing voor de tijd, maar voor de frequentie. ... Maar soms is daar ook wel een afname van de hoogte geleidelijk naar het eind van de straat in een boogvorm. Maar zit aan het eind een piek, dan kan de afname van de amplitude erg steil zijn. Je auto komt daar dus nooit vanaf.
Sorry, maar ik begrijp hier niets van. Wat wil je nu precies vertellen?

 

Groet,

Jacco

Ik probeer een begrijpbare omschrijving te maken van een paar grafieken die overbekend zijn in de electro- akoestiek. Ik veschrijf wat een blokgolf is. En dan wat een frequentiekarakteristiek is. Iemand wilde weten hoe ik dat verband zag tussen het laatste deel van de frequentiekarakteristiek en het eerste deel van de blokgolf. Ik vergelijk het met een lastige drempel in een straat. Hoe verder je de straat in komt, hoe langer de rit heeft geduurd. Dus de afstand die je op die weg hebt afgelegd stelt ergens ook de horizontale richting voor in de grafiek van een blokgolf. De hoogte van de drempel is dan het geluidsvolume. Bij de frequentie - karakteristiek is de afstand van de weg weer de frequentie: aan het begin laag en aan het eind hogere frequenties.

 

Ze wilden een nadere uitleg endie heb ik zo goed mogelijk gegeven. De vorm van het einde van de ferquentie- karakteristiek zie je telkens precies terug aan het begin van elke blokgolf.

Link to comment
Share on other sites

Create an account or sign in to comment

You need to be a member in order to leave a comment

Create an account

Sign up for a new account in our community. It's easy!

Register a new account

Sign in

Already have an account? Sign in here.

Sign In Now
 Share

×
×
  • Create New...