dekkersj Posted 10 januari 2006 Report Share Posted 10 januari 2006 ... Link to comment Share on other sites More sharing options...
s0000884 Posted 11 januari 2006 Report Share Posted 11 januari 2006 Hi allen, Ik wil weer eens een gevoel voor verhoudingen voor een bepaald onderwerp hebben. Ik weet en ik kan me ook nog voorstellen dat als 2 metalen tegen elkaar aan liggen, dat er dan een niet-lineaire overgang is voor de elektronenstroom (er is altijd een grenslaag tussen de twee van een handjevol angstrom). Bijvoorbeeld koper tegen goud of koper tegen soldeertin of goud tegen zilver oid. Maar wat moet ik mij daar nou bij voorstellen? Als ik een ampere door zo een overgang jas, hoeveel niet-lineariteit kan ik verwachten? Weet iemand dit of moet ik zelf weer gaan meten? Groet, Jacco Bij halfgeleiders zou je PN junctietheorie kunnen gebruiken. Dat geeft een e-macht afhankelijke stroom t.o.v. de spanning die over de junctie staat. Die niet-lineairiteit is echter afhankelijk van een variabele breedte van de depletielaag en die is bij metalen totaal afwezig (geen bandgap). Kan me niet anders voorstellen dan dat er een R tussen twee metalen zit. E.e.a. gaat natuurlijk niet op in de talloze gevallen (speakerkabel in schroefklem) dat de interface tussen metaal en lucht geoxideerd is geraakt en waardoor, als je dan die 2 metalen tegen elkaar plakt er niet-lineairiteit ontstaat. Even opgezocht: tussen halfgeleider en metaal vormt zich een Schottky diode die steeds meer ohmisch wordt als de halfgeleider hoger wordt gedoteerd. Een metaal kun je zien als een supergedoteerde halfgeleider wat zou betekenen dat je junctie een R wordt. Link to comment Share on other sites More sharing options...
s0000884 Posted 11 januari 2006 Report Share Posted 11 januari 2006 Ja, die theorie zit ook nog wel ergens in mijn achterhoofd. Maar ik heb het dus over twee fysiek gescheiden metalen die elkaar willen naderen, maar hierin worden gehinderd door de niet perfect egale vorm van de te contacteren metalen. Er zal dus hoe dan ook een overgang zijn die niet perfect is, de valentiebanden kunnen niet mooi in elkaar overlopen, zal ik maar zeggen. Wat gebeurt er dan? Groet, Jacco Dit lijkt mij meer een mechanica probleem. Neem de perfect ronde wielen op een draaistel van een trein. Dat is ook een metaal op metaal (de rails). Stel de wielen zijn perfect rond dan is het oppervlak waarmee de wielen de rails raken oneindig klein en de druk is oneindig groot. Door die druk vervormt (veert?) het metaal zodanig dat er altijd een bepaald eindig oppervlak ontstaat waarbij de metalen elkaar raken. Dat zal in jouw geval net zo opgaan. Hoge contactdruk met een eindig oppervlak. Dan nog; als het raakoppervlak klein is, dan is dat gewoon een tunnel waar electronen door heen moeten (zandloper) en dat is een zuivere weerstand (per definitie). Als de metalen schoon zijn aan de oppervlakte kan ik mij nergens een mechanisme indenken dat de vrije overdracht van electronen tussen de metaalroosters in de weg staat. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Pjotr Posted 11 januari 2006 Report Share Posted 11 januari 2006 Hallo, Google ook eens op "seebeck" om te beginnen. Link to comment Share on other sites More sharing options...
s0000884 Posted 11 januari 2006 Report Share Posted 11 januari 2006 Google eens op "seebeck" om te beginnen. Dit effect kende ik al (de naam seebeck nog niet), (diffusie als gevolg van temperatuurgradient --> tegendrift --> spanning) maar dit is een eigenschap van een metaal en niet van een junctie toch? In hoeverre zegt dit effect (temperatuur - spanning) iets over een weerstand die je ziet tussen twee metalen? Een verband tussen spanning en stroom heb ik niet kunnen vinden. Volgens mij is het effect dan ook onafhankelijk van de hoeveelheid stroom die door het metaal loopt. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Pjotr Posted 11 januari 2006 Report Share Posted 11 januari 2006 Daar begint het wel. In metalen is een zeker hoeveelheid vrije elektronen, ook wel elektronengas genoemd. Die vije elektronen gaan ook een beetje buiten het oppervlak van het metaal (daarop berust ook de elektronenbuis). Geleiding tussen twee metaalvlakken gaat via datzelfde "elektronengas" aan het oppervlak. Link to comment Share on other sites More sharing options...
pietje bell Posted 11 januari 2006 Report Share Posted 11 januari 2006 Te lang geleden en erg vaag, iets in het boek matrialen kennis, over matrialen die elkaar beter en minder kunnen hebben, stroompjes die gaan lopen,contactkorosie. volgens mij was de zin iets als, waneer 2 verschillende matrialen met elkaar in kontact komen gaan er stroompjes lopen die uiteindelijk resulteren in contact korosie. had ik maar wat beter opgelet Link to comment Share on other sites More sharing options...
djohn Posted 11 januari 2006 Report Share Posted 11 januari 2006 Wat ik er (nog) van weet is dat bij een metaal-metaalovergang altijd een spanning (U of V voor de jongere generatie) zal ontstaan. Kauw maar eens op een stukje alufolie als je metalen vullingen hebt, daar wordt je niet vrolijk van. Ook dit principe wordt in de industrie vaak gebruikt voor temperatuurmetingen (thermokoppel) en is dus ook temperatuurafhankelijk. Deze temperatuursafhankelijkheid is lineair. Deze spanning zal ook een stroompje introduceren, maar de invloed daarvan lijkt me niet significant groot. Ik heb even een figuur opgezocht voor materialen die geselecteerd zijn voor dit effect. De waardes daarvan zijn niet echt hoog te noemen, dus voor de overgangen van normale materialen zal dit nog veel lager zijn. Van dit effect wordt ook gebruik gemaakt bij kathodische bescherming van ondergrondse kabels,boilers, schepen en off-shoreobjecten. Op een site gevonden: Principe Chemische reacties kunnen worden gestuurd door elektrische stroom op te leggen. Door elektronen in de wapening te brengen ("vreemdstroom" of "opgelegde stroom") wordt het potentiaal van het staal verlaagd waardoor er geen corrosie meer kan plaatsvinden. Het wapeningsstaal wordt met behulp van een gelijkspanningsstroom kunstmatig negatiever gehouden waardoor het staal van anode tot een kathode wordt gemaakt. Dit dwingen van het staal in een kathodefunctie noemen we kathodische bescherming. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bakmeel Posted 11 januari 2006 Report Share Posted 11 januari 2006 djohn, Je verhalen over het thermokoppeleffect en de kathodische bescherming kloppen helemaal, maar ze zijn niet gebaseerd op hetzelfde effect. Kathodische bescherming is gebaseerd op elektrochemie, en kan worden vergeleken met de werking van elektrolysecellen. Thermokoppel is een natuurkundig effect dat ontstaat als twee metalen met elkaar in aanraking komen. Beide zaken zijn in theorie wel van toepassing bij iedere aansluiting, maar het effect ervan is te verwaarlozen. Link to comment Share on other sites More sharing options...
pietje bell Posted 12 januari 2006 Report Share Posted 12 januari 2006 [...] De waardes daarvan zijn niet echt hoog te noemen, dus voor de overgangen van normale materialen zal dit nog veel lager zijn. [...] Aha, eindelijk iemand met wat getalletjes. Daar kan ik wel wat mee. Als ik dit zo beoordeel, is er op kamertemperatuur niet veel meer dan 1 mV te verwachten. Als ik dat dan vergelijk met een gewone installatie, zeg 5 Watt geleverd aan 6 Ohm, dan Veff = sqrt(P*R) = sqrt(5*6) = 5.5 V Tov die ene mV is dat dus 75 dB meer. Ik zal niet zeggen dat het onhoorbaar is, maar erg waarschijnlijk is dat het geen bal uitmaakt. En als het voor goud-koper nog lager is, dan kunnen we het thermo-koppel effect uitsluiten. Ik kan mij ook niet voorstellen dat het niet-lineariteiten groter dan die -75 dB zal veroorzaken. Zijn er nog andere effecten? Groet, Jacco en een interlinkje? Link to comment Share on other sites More sharing options...
Pjotr Posted 12 januari 2006 Report Share Posted 12 januari 2006 Dat thermo-elektrisch effect heeft niet veel te maken met de contactweerstand tussen twee metalen vlakken. Die themospanning is bovendien een DC spanning die erg klein is. Kan me niet voorstellen dat de temperatuur met bv 1 kHz een flink aantal graden op en neer gaat in een cinch plugje. (Overigens is die thermospanning niet helemaal linear met de temperatuur en daarom zit er bij een thermokoppel temperatuurvoeler een correctietabel en/of wordt er elektronisch gecompenseerd in hetmeetapparaat.) Link to comment Share on other sites More sharing options...
pinobot Posted 12 januari 2006 Report Share Posted 12 januari 2006 Volgens een oude Audio en Techniek die ik ooit eens gelezen heb onstaat vooral bij een lage contactdruk een oxidelaag (weerstand) tussen de de metalen die bij een hoge spanning doorslaat. Da's behoorlijk niet-lineair. Vond het verhaaltje toen van een hoog speculatief karakter. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Pjotr Posted 12 januari 2006 Report Share Posted 12 januari 2006 Tja, dan wordt het interessant. Die ene millivolt is dan in dezelfde orde van grootte van wat wij als normale mensen nog kunnen horen. ??? Die ene mV tgv de thermospanning is wel DC Jacco. Knap dat jij dat kunt horen en dan nog wel op zo'n laag niveau ............ of moet ik zelf weer gaan meten? Link to comment Share on other sites More sharing options...
Pjotr Posted 12 januari 2006 Report Share Posted 12 januari 2006 Om over phono interlinks wil ik het dus helemaal niet hebben: 300 uV wat er van het naaldje komt en dan 60 dB down. brrr, 300 nV. Groet, Jacco Hallo Jacco, Het is mij nu niet meer helemaal duidelijk of je serieus bent of ironisch. Ook bij phono staat over iedere contactovergang tussen twee verschillende metalen die thermospanning. En is het resultaat nu zo dramatisch? Link to comment Share on other sites More sharing options...
s.o.t.a jerry Posted 12 januari 2006 Report Share Posted 12 januari 2006 Een hele zwakke punt-kontaktdiode effekt ? Link to comment Share on other sites More sharing options...
s.o.t.a jerry Posted 12 januari 2006 Report Share Posted 12 januari 2006 Tsja, als er "verontreiniging'( soort doping) door atmosferische invloeden de metalen aantast,lijkt mij dat je een soort zwakke diode effekt ook krijgt. Een thermokoppel is toch een vaste verbinding ? Link to comment Share on other sites More sharing options...
s.o.t.a jerry Posted 12 januari 2006 Report Share Posted 12 januari 2006 Nou,als de buitenkant van een zilverkabel "zwart"wordt v/d oxydatie,geleidt deze oxydatie nog steeds goed voor zover ik me herriner. Maar ik kan me vergissen. Link to comment Share on other sites More sharing options...
s.o.t.a jerry Posted 12 januari 2006 Report Share Posted 12 januari 2006 Puur als volwaardig halfgeleider niet,het effekt van in een richting beter geleiden dan andersom bij een wisselende spanningspolariteit op de twee metalen,lijkt mij een zwakke diode effekt te geven. Natuurlijk is dit niet te vergelijken met een thermische diode-buis effekt,daarom de solid-state vergelijking. Link to comment Share on other sites More sharing options...
WanFie Posted 12 januari 2006 Report Share Posted 12 januari 2006 Tsja, als er "verontreiniging'( soort doping) door atmosferische invloeden de metalen aantast,lijkt mij dat je een soort zwakke diode effekt ook krijgt.Een thermokoppel is toch een vaste verbinding ? Oh zo. Nou ik zie die verontreiniging meer als een isolator. Is volgens mij heel iets anders dan een halfgeleider. Groet, Jacco Toch meen ik lang geleden ook eens zoiets gehoord te hebben. Het gaat dan wel over lage contactdrukken. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Pjotr Posted 12 januari 2006 Report Share Posted 12 januari 2006 Puur als volwaardig halfgeleider niet,het effekt van in een richting beter geleiden dan andersom bij een wisselende spanningspolariteit op de twee metalen,lijkt mij een zwakke diode effekt te geven.Natuurlijk is dit niet te vergelijken met een thermische diode-buis effekt,daarom de solid-state vergelijking. Zorgt een isolatielaag voor het beter geleiden van de stroom in de ene richting dan de ander? Dat is een niet-lineai effect. Groet, Jacco Nee, daar heb je een halfgeleiderovergang voor nodig en koperoxide is zo'n halfgeleider. Zo waren de eerste halfgeleider dioden zgn "Cuprox" dioden. Die bestonden uit een CuO2-Cu overgang. Nu weet ik niet of gewoon CuO zoals op je draadjes zit net zo werkt als CuO2. CuO2 onstaat pas bij hoge temperaturen als je koper ahw verbrandt. Hier iig een pittig linkje over valentiebanden enzo: http://ece.colorado.edu/~bart/book/start.htm Link to comment Share on other sites More sharing options...
Pjotr Posted 13 januari 2006 Report Share Posted 13 januari 2006 Koperdioxide bedoel je dan, zeker? Idd, maar in de literatuur kom je ook wel de benamingen tegen als bruin koper oxide voor CuO en zwart koper oxide voor CuO2. Link to comment Share on other sites More sharing options...
ravon Posted 17 januari 2006 Report Share Posted 17 januari 2006 Zo al struinend over het internet, kwam ik dit artikel tegen. Het gaat over (gemeten) niet-lineairiteiten van kabels. Interessant. Nou, als dat artikel een beetje deugt (degrees Kelvin???) hoeven die geplande metingen aan kabeltjes niet door te gaan. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Create an account or sign in to comment
You need to be a member in order to leave a comment
Create an account
Sign up for a new account in our community. It's easy!
Register a new accountSign in
Already have an account? Sign in here.
Sign In Now