Spannings- of stroomoverdracht?

[dekkersj]

...

[s0000884]

Beste allen,

 

Ik ga het toch proberen om eens een filosofische kwestie aan te snijden.

 

De overdracht die heden ten dage gebezigd wordt is er een van spanningsoverdracht. En dit zit wellicht dieper geworteld dan de meeste beseffen: als er een buffer bedoeld wordt, gaat men er stilzwijgend van uit dat het een spanningsbuffer is. Terecht of niet, maar is dit wel optimaal? Een interlink is een capaciteit en dat heeft nadelig effect als de bronweerstand te hoog wordt (zeg ong 10 kOhm). Dit zal niet snel gebeuren, maar toch.

 

Mijn motivatie is dat in storingsrijke omgevingen vaak gebruik gemaakt werd/wordt van zgn 16 mA verbindingen. Deze zijn stroomgebaseerd. Het idee is vrij simpel: zorg dat de belastingsweerstand erg laag is en jas er een stroom door. Als je de oppervlakte van de gesloten lus klein houdt, is er weinig geinduceerde stoorspanning.

 

Een andere motivatie zou zijn om stroomtegenkoppeling toe te passen zoals dat bij gelijknamige OpAmps ook het geval is. Het voordeel van dit systeem is, dat je geen Gain-Bandwidth-Product hebt. Hetgeen spanningstegengekoppelde OpAmps wel hebben.

 

Wat zijn de bezwaren tegen een stroomoverdracht (in bijvoorbeeld interconnects) en waarom wordt het bijna niet toegepast?

 

Groet,

Jacco

Krell heeft dit geimplementeerd (CAST-verbinding noemen ze het). Ik weet niet of je per saldo wint. Bandbreedte begrenzing vind ik eigenlijk niet zo'n sterk argument anno 2006 (een argument dat krell overigens ook voert). Het lijkt me wel wat meer werk om te implementeren (kun je zo'n uitgang onbelast laten)?

[ravon]

Mijn motivatie is dat in storingsrijke omgevingen vaak gebruik gemaakt werd/wordt van zgn 16 mA verbindingen. Deze zijn stroomgebaseerd. Het idee is vrij simpel: zorg dat de belastingsweerstand erg laag is en jas er een stroom door. Als je de oppervlakte van de gesloten lus klein houdt, is er weinig geinduceerde stoorspanning.

 

Wat zijn de bezwaren tegen een stroomoverdracht (in bijvoorbeeld interconnects) en waarom wordt het bijna niet toegepast?

Een andere motivatie om een analoog 4-20 mA of 0-20 mA systeem te gebruiken is de noodzaak in de industri

[Bakmeel]

Qua opzet heb je wel gelijk. Stroomgestuurde regelsystemen zijn in de basis minder gevoelig voor storingen dan spanningsgestuurde systemen. Houd er alleen wel rekening mee dat in 99 van de 100 keer dit om een industriele toepassing betreft, en de sensortechnieken zijn hierin relatief traag (van DC tot hooguit een kilohertz of wat). Een expert ben ik hierin echter niet, dus in die bewering zit wel wat ruimte.

 

Qua implementatie is het allemaal wat minder eenvoudig, en dan bedoel ik de implementatie in een eventueel audiosysteem. Dat komt omdat stroomversterking, oftewel de versterkertrap van een spanning naar een stroom, niet altijd eenvoudig lineair te krijgen is. Spanningsversterking is in dat opzicht een stuk eenvoudiger, en vaak bijzonder lineair te krijgen. Het aspect storingsgevoeligheid wordt daarbij dan voor lief genomen.

 

Komt bij: een stroomgeleider is op zijn beurt weer veel sneller een bron van storing, en dat is dan op EMC gebied weer lastiger. EMC gevoeligheid is makkelijker binnen de perken te houden als je ingang hoogimpedant is.

 

Mvg,

Bakmeel